ΜΑΡΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ν. Α/ΦΟΙ ΚΟΥΡΙΔΗ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 74/2012, 26/2/2018

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η απαίτηση του Ενάγοντα-Εφεσείοντα εναντίον των Εναγομένων-Εφεσιβλήτων ήταν για ποσό ΛΚ 1.704,50 ως ειδικές ζημιές και/ή αποζημιώσεις, πλέον τόκο προς 8% ετησίως, από 28.7.2005. Σύμφωνα με την έκθεση απαίτησης, ο Ενάγων - Εφεσείων, στις 28.7.2005 επισκέφθηκε το πρατήριο καυσίμων των Εναγομένων-Εφεσιβλήτων στην Πάφο και ζήτησε να εφοδιάσουν το όχημά του με βενζίνη. Οι υπάλληλοι των Εναγομένων - Εφεσιβλήτων αμελώς χορήγησαν στο όχημα του Ενάγοντα πετρέλαιο αντί βενζίνη, με αποτέλεσμα να προκληθούν σ' αυτό ζημιές και έξοδα για τον Ενάγοντα. Στην έκθεση απαίτησης παρατίθενται λεπτομέρειες της αμέλειας και των ειδικών ζημιών σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Ενάγοντα.

Στην υπεράσπιση, οι Εναγόμενοι-Εφεσίβλητοι ισχυρίζονται ότι ο Ενάγων δεν έχει οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον τους και ότι οι αγωγή του είναι νομικά αβάσιμη. Παραδέχονται, όμως, ότι παρέλαβαν επιστολή ημερομηνίας 5.9.2005 από τον δικηγόρο του Ενάγοντα, αμφισβητούν όμως τη λήψη δεύτερης επιστολής του Ενάγοντα ημερομηνίας 11.6.2007.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέθεσε περίληψη της μαρτυρίας των μαρτύρων και των δύο πλευρών. Για τον Ενάγοντα έδωσαν μαρτυρία τέσσερις μάρτυρες. ΜΕ1 ήταν η Χριστίνα Παναγή, η οποία, κατά τον ουσιώδη χρόνο, διατηρούσε δεσμό με τον Ενάγοντα και ήταν μαζί του όταν αυτός επισκέφθηκε το πρατήριο των Εναγομένων στις 28.7.2005. ΜΕ2 ήταν ο ίδιος ο Ενάγων. ΜΕ3 ήταν ο Παναγιώτης Κυριάκου, μηχανικός αυτοκινήτων και ΜΕ4 ο Κωνσταντίνος Τελεβάντος, εκτιμητής ζημιών σε αυτοκίνητα. Για την υπεράσπιση έδωσαν μαρτυρία δύο μάρτυρες, ο Αλέκος Μαραγκός, μηχανικός αυτοκινήτων και ο Τάσος Κουρίδης, ένας εκ των διευθυντών της Εναγόμενης εταιρείας.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε τη μαρτυρία όλων των μαρτύρων με κριτήριο, όπως είπε, την όλη συμπεριφορά και στάση τους στο εδώλιο του μάρτυρα, αλλά και το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους, σε συνάφεια με το περιεχόμενο των τεκμηρίων που κατατέθηκαν ενώπιον του. Για την ΜΕ1 είπε ότι ήταν έντονη η εντύπωση που άφησε ότι με τη μαρτυρία της ήθελε να βοηθήσει την υπόθεση του Ενάγοντα και απέρριψε την μαρτυρία της ως αναξιόπιστη. Παρατηρώντας, συναφώς, ότι ενώ ανέφερε ότι το πρατήριο βενζίνης ήταν κλειστό, κάποιος αλλοδαπός, που εργαζόταν εκεί, τους χορήγησε καύσιμα. Ο ΜΕ2 - Ενάγων δεν έδωσε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο και η μαρτυρία του απορρίφθηκε. Παρατήρησε, συναφώς, το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι, ενώ η ΜΕ1 είχε πει ότι επισκέφθηκαν το πρατήριο καυσίμων περί το μεσημέρι, ο ΜΕ2 είπε ότι ήταν απόγευμα. Ο ΜΕ3 επίσης έκανε κακή εντύπωση στο Δικαστήριο και η μαρτυρία του απορρίφθηκε. Το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι ο Μάρτυρας αρκέστηκε μόνο στη μυρωδιά του πετρελαίου στη μηχανή του οχήματος, χωρίς να προβεί σε οποιανδήποτε ανάλυση του καυσίμου στο ντεπόζιτο. Ο ΜΕ4 έγινε αποδεκτός ως μάρτυρας της αλήθειας, η μαρτυρία του όμως δεν μπορούσε να τεκμηριώσει την υπόθεση του Ενάγοντα-Εφεσείοντα.

Οι ΜΥ1 και ΜΥ2 έκαναν καλή εντύπωση ως μάρτυρες της αλήθειας και η μαρτυρία τους έγινε δεκτή. Ο ΜΥ1 ήταν πραγματογνώμονας και γι' αυτό το πρωτόδικο Δικαστήριο είπε ότι η γνώμη του ήταν προϊόν της μεγάλης του εμπειρίας, σαράντα ετών, ως μηχανικού, ότι αναφέρθηκε σε παρόμοια περιστατικά όπως αυτό που ισχυρίστηκε, ότι συνέβη, ο Ενάγοντας και ότι εξήγησε τις επιπτώσεις που έχουν, γενικά, τέτοια περιστατικά, στα οχήματα.

Με βάση τα προαναφερόμενα ευρήματα, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ενάγων-Εφεσείων απέτυχε να αποδείξει την υπόθεση του. Οι αντλίες του πρατηρίου καυσίμων των Εναγομένων, με τις οποίες χορηγείτο βενζίνη, ήταν πιο λεπτές από ότι οι αντλίες χορήγησης πετρελαίου και τούτο για να αποφεύγεται το ενδεχόμενο εισδοχής αντλίας πετρελαίου σε ντεπόζιτο βενζίνης. Το ότι, σύμφωνα με τον αξιόπιστο ΜΕ4, η μηχανή του οχήματος του Ενάγοντα μύριζε πετρέλαιο, δεν ήταν αρκετή μαρτυρία για να αποδειχθεί ότι σ' αυτό χορηγήθηκε πετρέλαιο εξαιτίας της αμέλειας οποιουδήποτε υπαλλήλου των Εναγομένων-Εφεσιβλήτων. Επιπρόσθετα, όπως είπε ο ΜΕ4, αν τοποθετούνταν οι ποσότητες καυσίμων που ανέφερε ο Ενάγοντας, το όχημα του θα μπορούσε να διανύσει μόνο απόσταση μεταξύ πέντε μέχρι δέκα χιλιομέτρων, ενώ η απόσταση από την Πάφο μέχρι τον Ύψωνα που διένυσε το όχημα του Ενάγοντα, ήταν πολύ μεγαλύτερη. Εν όψει των προαναφερομένων, το πρωτόδικο Δικαστήριο συμπέρανε ότι δεν μπορούσε να προβεί σε εύρημα ότι στο όχημα του Ενάγοντα τοποθετήθηκε πετρέλαιο αντί βενζίνης. Αφού, στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο αστικό αδίκημα της αμέλειας, με βάση τα άρθρα 51 και 57 του περί αστικών αδικημάτων νόμου, κεφαλαίου 148, και στην υπόθεση Μακρίδης v. Dharaghji (1990) 1 A.A.Δ. 1013, σελ. 1024, κατέληξε ότι ο Ενάγοντας απέτυχε να αποδείξει την αιτία της αγωγής του αλλά και τις ζημιές του και, επομένως, απέρριψε την αγωγή του με έξοδα εις βάρος του.

Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται με τέσσερις λόγους έφεσης.

1. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα θεώρησε ότι δεν αποδείχθηκε αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της αμέλειας των Εναγομένων και της ζημιάς του Ενάγοντα.

2. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αξιολόγησε τη μαρτυρία των μαρτύρων του Ενάγοντα και των Εναγομένων.

3. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα παρέλειψε να αναφερθεί στη μαρτυρία σε συσχετισμό με τα δικόγραφα και

4. Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε να καταδικάσει τον Ενάγοντα στα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας.

Εξετάσαμε με προσοχή όλους τους λόγους έφεσης και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτοί είναι αβάσιμοι. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας των μαρτύρων και των δύο πλευρών έγινε από το πρωτόδικο Δικαστήριο με προσοχή και αιτιολογήθηκε επαρκώς. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε πειστικούς λόγους για την αποδοχή της μαρτυρίας των μαρτύρων υπεράσπισης και την απόρριψη της μαρτυρίας των ΜΕ 1 - 3. Για τον ΜΕ4, ορθά ανέφερε, το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι η μαρτυρία του δεν μπορούσε να τεκμηριώσει την υπόθεση του Ενάγοντα. Για τον ΜΥ1, το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε όσα ήδη παραθέσαμε. Επρόκειτο για μαρτυρία και γνώμη πραγματογνώμονα, την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ως αιτιολογημένη. Θεώρησε, δηλαδή, ότι ως πραγματογνώμονας μάρτυρας έδωσε στο Δικαστήριο τα στοιχεία επί των οποίων βάσισε την γνώμη του. Επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας και ειδικά η αξιολόγηση της μαρτυρίας του ΜΥ1 ήταν καθ' οιονδήποτε τρόπο μεμπτή. Για την αξιολόγηση της μαρτυρίας πραγματογνωμόνων, χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στο Σύγγραμμα Ηλιάδης & Σάντης - Το Δίκαιο της Απόδειξης (Β' Έκδοση) σελ. 582 - 586.

Στη βάση της μαρτυρίας που ορθά έγινε αποδεκτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο, συμφωνούμε με το πρωτόδικο συμπέρασμα ότι ο Ενάγων-Εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιανδήποτε αμέλεια εκ μέρους των Εναγομένων - Εφεσιβλήτων και απέτυχε να αποδείξει, κατ' επέκταση, και οποιανδήποτε αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της, κατ' ισχυρισμό, αμέλειας των Εναγομένων - Εφεσιβλήτων και της ζημιάς που, κατ' ισχυρισμό, υπέστη, την οποία επίσης δεν απέδειξε με αποδεκτή μαρτυρία. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας και τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν μέσα στα πλαίσια των δικογράφων και η διαταγή για έξοδα εις βάρος του Ενάγοντα - Εφεσείοντα ήταν, υπό τις περιστάσεις, απόλυτα δικαιολογημένη, εφόσον, κατά γενικό κανόνα, τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα και, στην προκείμενη περίπτωση, δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος να μην ακολουθηθεί ο γενικός κανόνας.

Εν όψει των προαναφερομένων, η Έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του Εφεσείοντα. Τα έξοδα καθορίζονται στο ποσό των €1.500 πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει.

Π. Δ. Δ.

/ΜΣ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία