|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2018:A22
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. 394/2011)
15 Ιανουαρίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΣΥΜΕΩΝ ΣΥΜΕΩΝ,
Εφεσείοντα
και
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΛΑΠΙΕΡΗ, ΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑ,
Εφεσίβλητου.
-----------------------
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 13.12.2017 ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.
Α. Ευτυχίου, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Χρ. Πουργουρίδης με Α. Γεωργίου, για τον Εφεσίβλητο-Καθ΄ ου η αίτηση.
-----------------------
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την αίτηση αυτή, η οποία καταχωρήθηκε στις 13.12.2017, ζητείται διάταγμα και/ή οδηγίες του δικαστηρίου για παραχώρηση άδειας στον αιτητή να παρουσιάσει περαιτέρω μαρτυρία κατά την ακρόαση της έφεσης με την κατάθεση ένορκης δήλωσης στην οποία, κατ΄ ισχυρισμό, προέβη στις 25.5.2003 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου η Ελένη Συμεού από την Πάφο, η οποία ήταν μια από τους επιβεβαιωτές μάρτυρες της διαθήκης του αποβιώσαντος Λαπιέρη, ημερ. 1.10.1999.
Το ζήτημα της εγκυρότητας της διαθήκης του προαναφερόμενου αποβιώσαντος είναι επίδικο θέμα στην παρούσα υπόθεση. Η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη Δ.35 θ.8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του εφεσείοντα.
Στη Δ.35 θ.8 προνοείται, μεταξύ άλλων, ότι περαιτέρω μαρτυρία γίνεται αποδεκτή «on special grounds only», δηλαδή αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι. Σύμφωνα με τη νομολογία, στην οποία μας παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, και αναφερόμαστε στην υπόθεση Δημοσθένους ν. Γεωργίου κ.α. (2000) 1 ΑΑΔ, 15, 41, τονίστηκε ότι η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας αποτελεί εξαιρετικό μέτρο. Οι προϋποθέσεις για την παροχή άδειας προσαγωγής επιπρόσθετης μαρτυρίας αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Martin v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1994) 2 ΑΑΔ, 29 και αυτές είναι οι εξής:
(1) Η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί, προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία, με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.
(2) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανόν να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης, αν και δεν είναι αναγκαίο να είναι αποφασιστικής σημασίας, και
(3) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι αναγκαίο να είναι αναντίλεκτη.
Στην προκείμενη περίπτωση, στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, αναγράφεται στην παράγραφο (5) ότι, δυστυχώς η προαναφερόμενη ένορκη δήλωση δεν μπορούσε να παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας «διότι είχε αναμειχθεί με άλλα έγγραφα, άλλων υποθέσεων μου, και δεν μπορούσα να την εντοπίσω, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες μου». Και στην παράγραφο (7) (α) της ίδιας ένορκης δήλωσης του εφεσείοντα-αιτητή αναγράφεται ότι η προαναφερόμενη μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί, προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία, με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων και θεωρούμε ότι δεν ικανοποιείται η πρώτη προϋπόθεση της Δ.35 θ.8 σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να καταδειχθεί ότι η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας. Ο εφεσείων-αιτητής λέγει, στην ένορκη δήλωσή του, ότι δεν μπορούσε να εντοπίσει την ένορκη δήλωση, την οποία επιθυμεί τώρα να παρουσιάσει με επιπρόσθετη μαρτυρία, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του, διότι είχε αναμειχθεί με άλλα έγγραφα και δεν μπορούσε να την εντοπίσει. Δεν θεωρούμε ότι η προαναφερόμενη δικαιολογία ικανοποιεί την πρώτη προϋπόθεση της Δ.35 θ.8 και επομένως κρίνουμε πως δεν έχουν αποδειχθεί οι ειδικοί λόγοι που χρειάζεται να αποδειχθούν για να δοθεί άδεια προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας στο παρόν στάδιο της εκδίκασης της έφεσης.
Κατά συνέπεια η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα-αιτητή, τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το δικαστήριο, στο τέλος.
Π.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.