|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
SPYROPOULLOS ν. TRANSAVIA (1979) 1 CLR 421
Σκόρου ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1996) 1 ΑΑΔ 1333
Landbroke Group Plc (Eταιρεία) και Άλλοι ν. Aλέκας Π. Παπακόκκινου και Άλλης (1999) 1 ΑΑΔ 1535
Μιχαήλ Χαράλαμπος ν. Νίκου Α. Ττουνιά (2004) 1 ΑΑΔ 113
Κακουλλής Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2007) 1 ΑΑΔ 682
Eμπεδοκλής Eυάγγελος (Aρ. 1) (2009) 1 ΑΑΔ 697
Votarco Ltd ν. Bitech Komi Holdings Ltd και Άλλης (2014) 1 ΑΑΔ 235, ECLI:CY:AD:2014:A42
PRES. OF REPUBLIC ν. HOUSE OF R/TIVES (1985) 3 CLR 872
Κρονίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 3 ΑΑΔ 33
Kλείτου Aνδρέας ν. Kεντρικής Tράπεζας της Kύπρου και Άλλου (2000) 3 ΑΑΔ 763
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.15
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.50
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.51
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2018:A30
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 273/2017)
18 Ιανουαρίου 2018
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ FOTIOU BROS SHIPPING LTD ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 10-21 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ 40Δ 15 ΤΩΝ
ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 170 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΤΗΝ 28/2/2017 ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΙΝΗΤΩΝ ΣΤΗΝ
ΑΓΩΓΗ 2779/2008 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ 133/2016 ΚΑΙ 134/2016 ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
-----------------------------------------
Α. Πετρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Καμιά εμφάνιση, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
-----------------------------------------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση πλειοψηφίας του
Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ναθαναήλ.
Με αυτήν συμφωνούν οι Παρπαρίνος, Δ.,
Λιάτσος, Δ. και Πούγιουρου, Δ.
Η Μιχαηλίδου, Δ. θα δώσει χωριστή απόφαση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η Ολομέλεια επιλαμβάνεται εφέσεως επί αποφάσεως Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία έγινε δεκτή η αίτηση της εφεσίβλητης εταιρείας για την έκδοση εντάλματος τύπου Certiorari με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερ. 28.2.2017, αναφορικά με την εκτέλεση εντάλματος πώλησης κινητών ως ακόλουθο της αγωγής υπ΄ αρ. 2779/08 και αναφορικά με αιτήσεις κατακράτησης τεκμηρίων που σχετίζονται με την υπόθεση.
Όταν η έφεση ορίστηκε ενώπιον της Ολομέλειας, εμφανίσθηκαν διαδοχικά στις 6.10.2017, στο στάδιο της προδικασίας, αλλά και στην 1.11.2017, δύο διαφορετικοί δικηγόροι εκ μέρους του δικηγόρου κ. Αλέξανδρου Αλεξάνδρου από την Πάφο, ο οποίος εμφανιζόταν υπό τις συνθήκες που αναφέρονται πιο κάτω. Κατά την πρώτη ημερομηνία είχε τεθεί θέμα από την Ολομέλεια ότι ένα θεμελιακό ζήτημα που εγειρόταν στην υπόθεση ήταν η εκδίκαση παρόμοιας αίτησης στο Ανώτατο Δικαστήριο, η οποία απορρίφθηκε και επί της οποίας δεν είχε ασκηθεί έφεση. Ο συνήγορος που είχε εμφανισθεί για την εφεσίβλητη εταιρεία δεν γνώριζε τα δεδομένα με αποτέλεσμα τον επαναορισμό της την 1.11.2017 χωρίς να δοθούν οδηγίες για περιγράμματα. Κατά τη δεύτερη αυτή ημερομηνία, ζητήθηκε από τον εμφανισθέντα δικηγόρο για τον κ. Αλεξάνδρου όπως δοθεί νέα ημερομηνία προς καταχώρηση αίτησης για εξαίρεση του μέλους της σύνθεσης της Ολομέλειας, του Εντίμου Παρπαρίνου, Δ., λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο Δικαστής που εκδίκασε και απέρριψε την προηγηθείσα αίτηση για Certiorari. Και πάλι λόγω μη επαρκούς γνώσης του συνηγόρου για την εφεσίβλητη εταιρεία, ο οποίος εμφανιζόταν εκ μέρους του γραφείου επιδόσεως του κ. Αλεξάνδρου, η Ολομέλεια όρισε την υπόθεση για ακρόαση επί του θέματος της κατάχρησης της διαδικασίας στις 13.11.2017.
Στις 13.11.2017, η Ολομέλεια δεν συνεδρίασε με πλήρη σύνθεση λόγω απουσίας δύο εκ των μελών της. Δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους της εφεσίβλητης εταιρείας. Η Ολομέλεια όμως καθηκόντως ενημέρωσε τον κ. Πετρίδη, συνήγορο του εφεσείοντος, ως προς το περιεχόμενο επιστολών που στο μεταξύ παραλήφθηκαν από το Πρωτοκολλητείο από τον κ. Χάρη Φωτίου στις οποίες, μεταξύ άλλων, παραπονείτο ότι δεν είχε επιδοθεί η έφεση σ΄ αυτόν ή την εφεσίβλητη εταιρεία, αλλά στο δικηγόρο του. Ο κ. Πετρίδης αποδέχθηκε πράγματι ότι η επίδοση της έφεσης έγινε στο γραφείο του κ. Δημήτρη Παυλίδη, γραφείο επιδόσεως του κ. Αλεξάνδρου, από το γραφείο του οποίου είχαν γίνει και εμφανίσεις ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου. Η Ολομέλεια παρά τη μη έγκαιρη εμφάνιση του κ. Αλεξάνδρου ενώπιον της ο οποίος, σύμφωνα με την Πρωτοκολλητή, ήταν στο Ανώτατο Δικαστήριο, ανέβαλε την ακρόαση για τις 6.12.2017, λόγω ακριβώς της ελλιπούς σύνθεσης της, ο δε κ. Αλεξάνδρου εμφανίσθηκε λίγο αργότερα και ενημερώθηκε από την Πρωτοκολλητή για τη νέα ημερομηνία.
Κατά την επόμενη ημερομηνία ορισμού δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους της εφεσίβλητης εταιρείας, ούτε από τον κ. Αλεξάνδρου, ούτε από οποιοδήποτε άλλο συνήγορο. Τέθηκε και πάλι ζήτημα από την Ολομέλεια, η οποία δυστυχώς και πάλι συνεδρίαζε υπό ελλιπή σύνθεση λόγω έκτακτης απουσίας ενός των μελών της, το ζήτημα της επίδοσης, με δεδομένη πλέον τη θέση του κ. Πετρίδη ότι η επίδοση είχε γίνει σε γραφείο επιδόσεως. Ο κ. Πετρίδης ζήτησε να ακουσθεί επί του θέματος θεωρώντας ότι επειδή υπήρξε εμφάνιση δικηγόρων και τοποθέτηση επί θεμάτων στις προηγούμενες ημερομηνίες, η επίδοση πέτυχε το σκοπό της που ήταν να περιέλθει η έφεση στη γνώση του διαδίκου. Η ακρόαση αναβλήθηκε για τις 18.12.2017, οπόταν ο κ. Πετρίδης αγόρευσε επί του θέματος και της επίδοσης και της ουσίας της έφεσης, αφού προηγουμένως ενέστη σε αναβολή της υπόθεσης στη βάση τηλεομοιοτύπου που απέστειλε αυθημερόν ο κ. Χάρης Φωτίου, υπογράφοντας ως διευθυντής της Fotiou Bros Shipping Ltd, ότι λόγω μηχανικού προβλήματος του οχήματος του δεν μπορούσε να εμφανισθεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ζητώντας νέα ημερομηνία και συγκεκριμένα την 26.1.2018, όταν θα βρίσκεται στο Ανώτατο Δικαστήριο. Να σημειωθεί ότι ο κ. Φωτίου είχε αποστείλει και προηγούμενες επιστολές με τηλεομοιότυπο επαναλαμβάνοντας τη θέση του ότι η έφεση δεν είχε επιδοθεί στην εφεσίβλητη εταιρεία. Στη σχετική επιστολή του ημερ. 7.12.2017, βρίσκεται επισυνημμένη επιστολή του δικηγορικού γραφείου Αλέξανδρου Χρ. Αλεξάνδρου και Συνεργάτες ημερ. 6.12.2017, απευθυνόμενη στο Ανώτατο Δικαστήριο, Πρωτοκολλητή Ανωτάτου Δικαστηρίου, Τμήμα Πολιτικών Εφέσεων, καταγράφοντας ότι καθηκόντως είχε εμφανισθεί κατά την πρώτη δικάσιμο διότι του είχε επιδοθεί η έφεση, θεωρώντας ότι είχε επιδοθεί και στην εφεσίβλητη εταιρεία. Κατά τη δεύτερη δικάσιμο, μετά από συνομιλία που είχε με ένα εκ των διευθυντών της εφεσίβλητης, είχε σκοπό να πληροφορούσε το Δικαστήριο ότι δεν είχε επιδοθεί η έφεση στην εφεσίβλητη και δεν είχε διοριστεί από αυτή. Συμπλήρωσε ότι βρισκόταν πράγματι σε αίθουσα άλλου Εφετείου και λόγω απουσίας δύο μελών της σύνθεσης της Ολομέλειας η συνεδρία διεκόπη χωρίς να του είχε δοθεί η ευκαιρία να πληροφορήσει τα υπόλοιπα μέλη ως προς τα ανωτέρω. Κατέληξε λέγοντας ότι η έφεση εξακολουθεί να μην είχε επιδοθεί στην ίδια την εφεσίβλητη, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει το περιεχόμενο της, η οποία και δεν τον είχε διορίσει δικηγόρο της και συνεπώς δεν μπορούσε να εμφανισθεί.
Προέχει να αποφασισθεί το θέμα της επίδοσης πριν από την εξέταση της ουσίας της έφεσης. Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά με δεδομένο ότι στη βάση της Δ.35 θ.5 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, η έφεση επιδίδεται σε κάθε ενδιαφερόμενο μέρος ή διάδικο. Η έφεση είναι παραδεκτό ότι επιδόθηκε στο γραφείο επιδόσεως του συνηγόρου κ. Αλεξάνδρου που εκπροσωπούσε προηγουμένως την εφεσίβλητη εταιρεία. Υπό το φως των επανειλημμένων δηλώσεων του κ. Φωτίου, χωρίς να επικροτείται το γεγονός ότι ουδέποτε παρουσιάσθηκε ο ίδιος εκ μέρους της εφεσίβλητης ενώπιον της Ολομέλειας, ότι δεν επιδόθηκε η έφεση στην εφεσίβλητη εταιρεία που είναι γεγονός, οι προηγούμενες εμφανίσεις συνηγόρων εκ μέρους του κ. Αλεξάνδρου παύουν να έχουν οποιαδήποτε επίπτωση ως προς τη γνώση της εφεσίβλητης εταιρείας από τη στιγμή που ο ίδιος ο κ. Αλεξάνδρου με την προαναφερθείσα επιστολή του κατέστησε σαφές ότι δεν υπήρξε επίδοση στην εφεσίβλητη και ούτε διορισμός του από αυτή. Πράγματι, κατά την τελευταία δικάσιμο η Ολομέλεια πιστοποίησε μέσω του Πρωτοκολλητή ότι διοριστήριο για τον κ. Αλεξάνδρου δεν είχε καταχωρηθεί ποτέ.
Στο Annual Practice του 1970 στα σχόλια του O. 65 r.5, με υπότιτλο «Service on solicitor of the record», αναγράφεται ότι ο εμφανιζόμενος στο πρακτικό δικηγόρος θεωρείται ως ο δικηγόρος του διαδίκου μέχρι την πλήρη αποπεράτωση της ενώπιον του Δικαστηρίου διαφοράς είτε στο High Court, είτε στο Court of Appeal. Ακόμη και αν ο διάδικος έχει αλλάξει το συνήγορο του, αλλά απέτυχε να γνωστοποιήσει το γεγονός ή ακόμη και αν ο ίδιος ο συνήγορος έχει λάβει διάταγμα ότι έπαυσε να εκπροσωπεί τον διάδικο, αλλά δεν το επέδωσε στον άλλο διάδικο, η επίδοση της διαδικασίας στο συνήγορο που εμφανίζεται στο πρακτικό, θεωρείται επίδοση στο διάδικο μέχρι την απόφαση και ακόμη μέχρι και την εκτέλεση αυτής.
Στην προκείμενη όμως περίπτωση υπάρχει σαφής δήλωση του συνηγόρου κ. Αλεξάνδρου ότι δεν διορίστηκε από την εφεσίβλητη εταιρεία, ενώ υπάρχει και σαφής δήλωση από ή εκ μέρους της εφεσίβλητης εταιρείας ότι δεν της έχει επιδοθεί η έφεση. Υπενθυμίζεται ότι στο Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου ουδέποτε καταχωρήθηκε οποιαδήποτε εμφάνιση στο νενομισμένο τύπο με το σχετικό διοριστήριο.
Υπό το φως όλων των ανωτέρω δίδονται οδηγίες όπως ο εφεσείων, παρά την μέχρι τώρα ταλαιπωρία του με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις, επιδώσει την έφεση στην εφεσίβλητη εταιρεία. Προς το σκοπό αυτό θα οριστεί στη συνέχεια η έφεση για επίδοση.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Πολιτική Έφεση Αρ. 273/17]
18 Iανουαρίου, 2018
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΛΙΑΤΣΟΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ FOTIOU BROS SHIPPING LTD, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 10-21 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ 40 Δ.15 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60 ΑΡΘΡΟ 32
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 170 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΤΗΝ 28/2/2017 ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΙΝΗΤΩΝ ΗΜΕΡ. ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 2779/2008 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ 133/2016 ΚΑΙ 134/2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ
---------
Α. Πετρίδης, για τον εφεσείοντα.
Καμιά εμφάνιση, για την εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
[ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ]
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Έχω αναγνώσει την απόφαση της πλειοψηφίας, το σκεπτικό και η κατάληξη της οποίας δεν με βρίσκει σύμφωνη. Τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν ενώπιον της Ολομέλειας, αρχής γενομένης από τον ορισμό της υπόθεσης στις 6.10.2017 στο στάδιο της προδικασίας μέχρι την ημερομηνία επιφύλαξης της παρούσης, με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη και δεν προτίθεμαι να τα επαναλάβω .
Ό,τι ορίζει τις αντιρρήσεις μου εμπεριέχεται στη θεώρηση της πλειοψηφίας ως προς τα γεγονότα που δικαιολογούν τη διαφοροποίηση της παρούσης από ότι η νομολογία αλλά και η δικονομία και η δικονομική πρακτική ορίζουν ως καλή επίδοση προς διάδικο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ασκεί δευτεροβάθμια δικαιοδοσία, συμπεριλαμβανομένων εφέσεων από αποφάσεις Δικαστηρίων που ασκούν πολιτική δικαιοδοσία στη βάση των Άρθρων 152(1) και 155(1) του Συντάγματος, το άρθρο 25 των περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν. 14/60 και τους περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμους 1964.
Το θέμα που εγείρεται ρυθμίζεται άμεσα από τη Δ.35 των Διαδικαστικών Κανονισμών, Δ.35 καν.5 που επιβάλλει επίδοση της ειδοποίησης έφεσης σε όλα τα άμεσα επηρεαζόμενα μέρη. Άμεσα επηρεαζόμενο είναι το πρόσωπο του οποίου τα δικαιώματα θα επηρεαστούν δυσμενώς από την αποδοχή της έφεσης.
Η υποχρέωση όμως για επίδοση συνιστά συγχρόνως και συμμόρφωση με τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης που επιβάλλουν την παροχή εύλογης ευκαιρίας σε κάθε επηρεαζόμενο από δικαστική διαδικασία να εμφανιστεί κατά τη δίκη και να προβάλει τις θέσεις του, όπως επιτάσσει το Άρθρο 30.3 του Συντάγματος (Κρονίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 3 Α.Α.Δ. 33, Votarco Ltd v. Bitech Komi Holdings Ltd κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 92/13, 20.1.2014, ECLI:CY:AD:2014:A42).
Η εμβέλεια της Δ.35 Καν.5 εξηγήθηκε στις πλέον πρόσφατες αποφάσεις Κακουλλής ν. Δημοκρατίας (2007) 1(Β) Α.Α.Δ. 682 και Εμπεδοκλής Ευάγγελος (Αρ. 1) (2009) 1 Α.Α.Δ. 697, που εισάγουν μια πιο φιλελεύθερη προσέγγιση με βασικό επίκεντρο την αρχή που αναλύεται στην Κακουλλή (ανωτέρω): μοναδική έγνοια του Δικαστηρίου είναι να δώσει την ευκαιρία σε κάθε επηρεαζόμενο πρόσωπο αμέσως ή εμμέσως να εμφανιστεί και να ακουστεί κατά τη διαδικασία.
Η επίδοση δικαστικών εγγράφων διενεργείται στη διεύθυνση που καθορίζεται από τον ίδιο το διάδικο (Ανδρέας Κλείτου ν. Κεντρικής Τραπέζας της Κύπρου (2000) 3 Α.Α.Δ. 763).
Με τη Δ.50 Καν.1(1) προνοείται:
«Κάθε διάδικος θα πρέπει να δίδει διεύθυνση επίδοσης που θα είναι κατάλληλο μέρος εντός των δημοτικών ορίων της πόλης στο οποίο βρίσκεται το Πρωτοκολλητείο του Δικαστηρίου που εγέρθηκε αγωγή ή άλλη διαδικασία.»
Ενώ σύμφωνα με τη Δ.51 Καν.1:
«Οποιαδήποτε κλήση, ειδοποίηση που θα επιδοθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να επιδοθεί στη διεύθυνση επίδοσης του αν έχει δώσει τέτοια και αν δεν έχει δώσει το τελευταίο γνωστό συνήθη τόπο διαμονής του.»
Με βάση τη Δ.50 Καν.2 σε περίπτωση εφέσεων επιβάλλεται να δοθεί διεύθυνση επίδοσης στη Λευκωσία.
Οι εμφανίσεις που καταχωρίστηκαν εκ μέρους του δικηγόρου Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, στο γραφείο επίδοσης του οποίου επιδόθηκε η έφεση, συνιστά κατά τη δική μου αντίληψη και κρίση καλή επίδοση, όπως άλλωστε δέχεται και η πλειοψηφία με παραπομπή και σχολιασμό στο Αnnual Practice, 1970, Order 65, rule 5, με υπότιτλο «Service on solicitor on the record».
Ομοίως το αυτό ρυθμίζει και η Order 62 A, rule 1, Annual Practice, 1965. Ο προηγούμενος δικηγόρος του διαδίκου τεκμαίρεται ότι ενεργεί ως δικηγόρος του μέχρι περάτωσης της διαφοράς είτε στο «High Court», ή στο «Court of Appeal»: «Service on solicitor on the record», σ. 1802:
«So long as the solicitor to a party in an action remains on the record, service on that solicitor is good service (Lady de la Pole v. Dick (1885) 29 Ch.D. 301; Callow v. Young (1886) 55 L.T. 543). This applies even after judgment, and therefore a summons for the appointment of a receiver may be so served (Bagley v. Maple & Co (1911) 27 T.L.R. 284). A solicitor therefore can only be discharged from liability to receive service of proceedings by the fore can only be discharged for liability to receive service of proceedings by the substitution on the record of another solicitor, or of the party in person. If such substitution is duly effected, the discharged solicitor cannot be served, nor can he accept service. Se R. V. Justices of Oxfordshire (1893) 2 Q.B. 149.
"Final conclusion of the cause or matter" - This means until the judgment has been worked out (Lady de la Pole v. Dick (1885) 29 Ch.D. 301, per Cotton, L.J., at p. 357; Bagley v. Maple & Co, supra).»
Η ειδοποίηση έφεσης είναι παραδεκτό ότι επιδόθηκε στο γραφείο επιδόσεως του κ. Αλεξάνδρου που εκπροσωπούσε πρωτοδίκως την εφεσίβλητη εταιρεία. Τα καταγραφέντα από την πλειοψηφία γεγονότα από τα οποία σταχυολογώ και υπογραμμίζω σε ότι αφορά την κρίση μου, αδιαμφισβήτητα καταδεικνύουν ότι η Fotiou Bros Shipping Ltd, εφεσίβλητη εταιρεία, έλαβε γνώση της καταχώρισης έφεσης και ήταν πλήρως ενήμερη για την εξέλιξη της υπόθεσης εξ υπαρχής, μέχρι και της ημερομηνίας ακροάσεως, συμπεριλαμβανομένης. Τούτο προκύπτει αδιαμφισβήτητα από το περιεχόμενο επιστολών, που στο μεταξύ παραλήφθηκαν στο Πρωτοκολλητείο, από τον κ. Χάρη Φωτίου, δικηγόρο, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ως διευθυντή της εφεσίβλητης, από τις ίδιες τις δηλώσεις του δικηγόρου από το δικηγορικό γραφείο επιδόσεως που εκπροσωπούσε τον κ. Αλεξάνδρου και ιδιαιτέρως θα υπογράμμιζα του υποβληθέντος εκ μέρους του δικηγόρου που εκπροσωπούσε τον κ. Αλεξάνδρου και κατ΄ επέκταση την εφεσίβλητη, αιτήματος κατά τη δεύτερη ημερομηνία ορισμού της υπόθεσης (1.11.2017) όπως δοθεί νέα ημερομηνία προς καταχώριση αίτησης για εξαίρεση μέλους της σύνθεσης της Ολομέλειας: ήταν ο δικαστής που εξεδίκασε και απέρριψε προηγηθείσα αίτηση για Certiorari. Τέλος του τηλεομοιότυπου που απέστειλε στις 18.12.2017 ο κ. Χάρης Φωτίου υπογράφοντας ως διευθυντής της εφεσίβλητης, με την οποία ουσιαστικά εξαιτείτο αναβολής: λόγω μηχανικού προβλήματος του οχήματος του δεν μπορούσε να εμφανιστεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ζητώντας νέα ημερομηνία και συγκεκριμένα στις 26.1.2018 όταν θα εμφανιζόταν στο Ανώτατο Δικαστήριο για άλλες υποθέσεις.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται αδιαμφισβήτητα η γνώση της εφεσίβλητης και κατ΄ επέκταση και κατ΄ αναλογίαν των ανωτέρω καλή επίδοση και νομότυπη εκπροσώπηση. Η έφεση επεδόθηκε νομότυπα στο άμεσα ενδιαφερόμενο πρόσωπο, στην τελευταία διεύθυνση του δικηγόρου που εκπροσωπούσε την εφεσίβλητη.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι λόγω των επανειλημμένων δηλώσεων του κ. Φωτίου ή του γεγονότος ότι δεν υπάρχει καταχωρημένο διοριστήριο εκ μέρους του κ. Αλεξάνδρου στο φάκελο του Δικαστηρίου, οι προηγούμενες εμφανίσεις συνηγόρου εκ μέρους του κ. Αλεξάνδρου παύουν να έχουν οποιαδήποτε επίπτωση ως προς τη γνώση της εφεσίβλητης. Τέτοια θεώρηση, όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τη δικονομική πρακτική και τους κανόνες δεοντολογίας, αλλά και θεωρώ αντιστρατεύεται πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλά και των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.
Δικαστική διαδικασία που πρέπει να επιδοθεί αλλά δεν περιέρχεται σε γνώση του αντιδίκου είναι άκυρη (Re Pritchard (Deceased) (1963) 1 All E.R. 873, 883, όπως υιοθετήθηκε στην Spyropoullos v. Transavia (1979) 1 C.L.R. 421, Τhe President of the Republic v. The House of Representatives (1985) 3 C.L.R. 872, 903-904).
Η εφεσίβλητη είχε την ευκαιρία να εμφανιστεί και να ακουστεί στη διαδικασία προβάλλοντας τις θέσεις της ως έχει δικαίωμα, δυνάμει του Άρθρου 30 του Συντάγματος και του Άρθρου 6 της ΕΣΔΑ. Ό,τι νοηματοδοτεί το ερώτημα και κατ΄ επέκταση την απάντηση είναι η ύπαρξη γνώσης διαδίκου ο οποίος μπορεί και έχει στη διάθεση του, όπως και είχε η εφεσίβλητη το μέσο και τον τρόπο να υπερασπιστεί εαυτόν.
Οι ανωτέρω συμπεριφορές δεν υποδηλούν θεωρώ οτιδήποτε άλλο παρά μηχανισμούς κωλυσιεργίας και δημιουργίας καθυστερήσεων προς βλάβη των δικαιωμάτων του εφεσείοντος του οποίου τα δικαιώματα καλείται το Δικαστήριο να διαγνώσει και να προστατεύσει. Άλλωστε το θέμα της κατάχρησης της διαδικασίας και της ανάγκης για περιστολή της παρατηρήθηκε και σημειώθηκε από την Ολομέλεια ήδη από τις 13.11.2017.
Το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της δικαιοσύνης, όπως αποτιμάται υπό το πρίσμα των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων, καθώς και των ευρύτερων συμφερόντων της δικαιοσύνης (Σκάρου ν. Χριστοδούλου κ.α. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1333, Panayiotis Georgiou (Catering) Ltd ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 323, Landbroke Group Plc κ.α. v. Παπακόκκινου κ.α. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1535, Μιχαήλ ν. Ττουνιά (2004) 1 Α.Α.Δ. 113).
Για τους ανωτέρω λόγους και με δεδομένο το νομότυπο και καλό της επίδοσης θα προχωρούσα να εξετάσω την έφεση στην ουσία της.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/φκ