|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A12
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 207/2015
12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018
(ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.)
ΜΕΤΑΞΥ:
VOUROS HEALTHCARE LTD
Εφεσείουσας/ Εναγομένης
και
D.E.K.S.A. LTD
Εφεσίβλητης/ Ενάγουσας
--------------------
Αίτηση ημερ. 24.02.2017
Γ. Αγγελίδης για Π. Αγγελίδη & Σία Δ.Ε.Π.Ε για την Εφεσείουσα-Αιτήτρια
Κ. Κνώφος, για Κώστας Π. Δημητριάδης Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσίβλητη-Καθ΄ ης η Αίτηση
-------------------------------------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Η Εφεσείουσα/Αιτήτρια με την παρούσα αίτηση της, επιζητεί την αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, ημερ. 26.5.2015 στην Αγωγή Αρ. 5996/08, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία υποχρεούται εις πληρωμήν, προς την Εφεσίβλητη/Καθ' ης η Αίτηση, του ποσού των €15.526,54 πλέον τόκους και έξοδα. Εκ του περισσού αξιοί και την αναστολή εκτέλεσης και των ενταλμάτων κινητών αρ. 487/2016 το οποίο εξεδόθη για ικανοποίηση της άνω απόφασης. Επί τούτου είναι αρκετό να λεχθεί ότι τυχόν επιτυχία της πρώτης θεραπείας, συμπαρασύρει και όλα όσα μέτρα λήφθησαν για εκτέλεση της απόφασης.
Η Εφεσείουσα, δια μέσου της Ένορκης Δήλωσης η οποία υποστηρίζει την αίτηση, στηρίζει το αίτημα στ' ακόλουθα:
· Η πρωτόδικη απόφαση ημερ. 26.5.2015 έχει εφεσιβληθεί και υπάρχουν πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας της, με κύριο λόγο το ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι για επίλυση της διαφοράς των διαδίκων εφαρμόζετο αποκλειστικά ο Περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμος, Ν.10(Ι)/1994 παραλείποντας να αξιολογήσει την εφαρμογή του Περί Εργοστασίων Νόμου, ΚΕΦ. 134, ο οποίος αφορά ειδικά τη διάθεση, πώληση και λειτουργία μηχανημάτων ως είναι και ο επίδικος ατμολέβητας.
Επίσης το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα προέβη σε λανθασμένη αξιολόγηση της δοθείσας μαρτυρίας.
· Η καταμέτρηση που έγινε στα πλαίσια εκτέλεσης του εντάλματος κινητών με αρ. 487/2016 έγινε παράνομα και αυθαίρετα από τη Δικαστικό Επιδότη αφού έγινε στα γραφεία άλλης εταιρείας και όχι της Εφεσείουσας.
· Μερικά από τα καταμετρηθέντα αντικείμενα από την Δικαστικό Επιδότη δεν ανήκουν στην Εφεσείουσα αλλά στη δεύτερη Διευθύντρια της.
· Το επείγον του αιτήματος λόγω επικείμενης εκ νέου καταμέτρησης της κινητής περιουσίας της Εφεσείουσας.
· Τυχόν μη έγκριση της αίτησης θα είχε ως αποτέλεσμα, σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, να απωλέσει τη σημασία της και θα είναι χωρίς αντίκρισμα καθότι η Εφεσίβλητη έχει ελάχιστα εισοδήματα με ορατή πιθανότητα μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης να "κλείσει" ή να διαλυθεί ή και σε περίπτωση που δεν γίνει αυτό να μην έχει εισοδήματα να αποζημιώσει την Εφεσείουσα.
· Η Εφεσίβλητη ουδεμία ζημιά θα υποστεί από τυχόν αναστολή εκτέλεσης της απόφασης καθότι το Δικαστήριο έχει εξουσία να διατάξει την υπογραφή εγγύησης εκ μέρους της Εφεσείουσας δια κάλυψη τυχόν ζημιών της.
· Η απονομή της δικαιοσύνης δεν είναι ταυτόσημη με την αποκατάσταση μόνο της υλικής ζημιάς αλλά είναι ευρύτερη και σ' αυτήν περιλαμβάνεται και η προστασία των δικαιωμάτων της Εφεσείουσας και σε περίπτωση απόρριψης της παρούσας, η ταλαιπωρία που θα υποστεί η Εφεσείουσα είναι μεγαλύτερη απ΄ αυτή που θα υποστεί η Εφεσίβλητη.
· Η εκτέλεση του εντάλματος κινητών αφορά επαγγελματικό χώρο και η εκτέλεση του θα έχει ως συνέπεια τον επηρεασμό των επαγγελματικών δραστηριοτήτων της Εφεσείουσας.
Τέλος, η Εφεσείουσα δηλώνει την ετοιμότητα της για ανάληψη υποχρέωσης μετά ή άνευ εγγυητών για εξασφάλιση της υποχρέωσης δια τυχόν αποζημίωση της Εφεσίβλητης.
Η Εφεσίβλητη καταχώρησε ένσταση και με 10 λόγους αντικρούει τα όσα η Εφεσείουσα προβάλλει ως λόγους για έκδοση της αιτούμενης θεραπείας. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στους λόγους αυτούς. Πολύ επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι η ένσταση εστιάζεται στο ότι δεν έχουν καταδειχθεί επαρκείς ή εξαιρετικοί λόγοι που να δικαιολογούν την αιτούμενη αναστολή της πρωτόδικης απόφασης. Άξιον αναφοράς είναι, επίσης, η τεκμηριωμένη με τις σχετικές επιστολές των δικηγόρων των δύο πλευρών, συμφωνίας τους για απόσυρση του εντάλματος κινητών που εξεδόθη εναντίον της Εφεσείουσας με την πληρωμή ολόκληρου του ποσού της απόφασης συμπεριλαμβανομένων των εξόδων, τόκου, Φ.Π.Α κ.λ.π. με την ταυτόχρονη παροχή από την Εφεσίβλητη Τραπεζικής Εγγύησης για επιστροφή των άνω ποσών σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης της Εφεσείουσας. Η συμφωνία αυτή τελικά δεν υλοποιήθηκε λόγω υπαναχώρησης της Εφεσείουσας.
Οι λόγοι οι οποίοι στηρίζουν την αίτηση όπως και αυτοί που προβάλλονται στην ένσταση προωθήθησαν από τους ευπαίδευτους συνήγορους των διαδίκων κατά τις αγορεύσεις με ιδιαίτερη έμφαση στην επιτυχία ή μη της Έφεσης της Εφεσείουσας.
Η εξουσία του Εφετείου να διατάξει την αναστολή πρωτόδικης απόφασης εκκρεμούσης Έφεσης ανευρίσκεται στη Δ.35 θ.θ. 18 και 19 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών που έχουν ως ακολούθως:
«18. An appeal shall not operate as a stay of execution or of proceedings under the decision appealed from except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order, and no intermediate act or proceeding shall be invalidated, except so far as the Court appealed from may direct. Before any order staying execution is entered, the person obtaining the order shall furnish such security (if any) as may have been directed. If the security is to be given by means of a bond, the bond shall be made to the party in whose favour the decision under appeal was given.
19. Wherever under these rules an application may be made either to Court below or to the Court of Appeal, or to a Judge of either Court, it shall be made in the first instance to the Court or Judge below."
Και σε δική μας μετάφραση:
18. Μια έφεση δεν θα ενεργεί σαν αναστολή εκτελέσεως ή διαδικασίας στην απόφαση που εφεσιβάλλεται εκτός κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται ή του Εφετείου ή ενός Δικαστού των ανωτέρω Δικαστηρίων και ουδεμία ενδιάμεση πράξη ή διαδικασία θα παύει να ισχύει εκτός κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται. Προτού εκδοθεί διάταγμα που να αναστέλλει την εκτέλεση το πρόσωπο που θα ζητήσει το διάταγμα θα πρέπει να παράσχει τέτοια εγγύηση (αν υπάρχει) που θα διαταχθεί. Αν η ασφάλεια θα δοθεί υπό τύπο γραμματίου, το γραμμάτιο θα γίνει προς όφελος του διαδίκου υπέρ του οποίου η υπό έφεση απόφαση εδόθη.
19. Οποτεδήποτε μια αίτηση βασιζόμενη σ' αυτούς τους κανονισμούς μπορεί να γίνει είτε στο κατώτερο Δικαστήριο ή στο Εφετείο ή σε ένα Δικαστή των ανωτέρω Δικαστηρίων, πρέπει πρώτα γίνεται στο Δικαστήριο ή τον Δικαστή του κατωτέρου Δικαστηρίου.»
Στην Penderhill Holdings Limited και Άλλοι ν. Ιωάννη Κλουκινά και Άλλων (2011) 1 Α.Α.Δ. 1921 λέχθηκαν τ' ακόλουθα:
«Με βάση τη νομολογία που ερμήνευσε την πιο πάνω διάταξη (βλ. μεταξύ άλλων Katarina Shipping Inc. v. The Cargo on Board the Ship "Poly" (1978) 1 C.L.R. 355, Essex Overseas Trade Services Ltd v. Legend Shipping Co. Ltd. a.o. (1981) 1 C.L.R. 263, "Phoenix" Greek General Insurance Co. S.A. v. Al Khalaf Exhibition (1981) 1 C.L.R. 673. Mavrochanna a.o. v. Michael (1984) 1 C.L.R. 760, Aristidou v. Aristidou (1985) 1 C.L.R. 649, E.Y.R.I.K. a.o v. Kotsonis (1986) 1 C.L.R. 617, Ιωσηφάκης ν. Αρτιστοδήμου (1990) 1. Α.Α.Δ. 284, Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, Α.Β.Ρ. Holdings Ltd. κ.α. ν. Κιταλίδη κ.α. (Αρ. 1) (1994) 1. Α.Α.Δ. 287, Θωμά ν. Γενικού Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 797 και Σάββα ν. Υπουργού Δικαιοσύνης (αρ. 1) (2002) 1 Α.Α.Δ. 195) το όλο θέμα είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η οποία ασκείται δικαστικά και με βάση τους εξής παράγοντες που θα πρέπει να εξισορροπηθούν με γνώμονα τα συμφέροντα της δικαιοσύνης:
(α) Ο διάδικος ο οποίος επιτυγχάνει στην υπόθεση του δεν πρέπει να στερείται, χωρίς ουσιαστικό λόγο, του καρπού της επιτυχίας του.
(β) Το ένδικο μέσο της έφεσης, το οποίο ασκείται δικαιωματικά, δεν πρέπει να αποστερείται της αποτελεσματικότητας του.
Μεταξύ των κριτηρίων που λαμβάνει υπόψη το δικαστήριο είναι οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης αλλά αυτές είναι μόνο οριακής σημασίας (Βλ. Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου πιο πάνω). Στην υπόθεση Ιωσηφάκη ν. Αριστοδήμου, πιο πάνω, σελ. 288, ο Δικαστής (όπως ήταν τότε) Πικής διατύπωσε τους πιο κάτω παράγοντες ως εξής:
«Δύο είναι οι παράγοντες που κατά κύριο λόγο διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την αναστολή πρωτόδικης απόφασης μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Πρώτο, η διασφάλιση της οριστικότητας (finality) των αποφάσεων του πρωτόδικου δικαστηρίου και την παράλληλη κατοχύρωση των δικαιωμάτων του διάδικου υπέρ του οποίου εκδόθηκε η απόφαση και δεύτερο, η εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για την άσκηση έφεσης. Οι δυο αυτοί παράγοντες εξισορροπούνται με γνώμονα τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.»
Έχοντας υπόψιν τις πιο πάνω αρχές το Αίτημα της Εφεσείουσας θα πρέπει να εξεταστεί υπό το πρίσμα των γεγονότων που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση. Όπως λέχθηκε στην The Governor and the Company of the Bank of Scotland ν. Του πλοίου S.S. Sapphire Seas (2001) 1 Α.Α.Δ. 955 η «αναζήτηση της χρυσής τομής μεταξύ της άμεσης συγκομιδής των καρπών της δικαστικής νίκης και της ανάγκης να μη καταστεί μάταιη η κατ' έφεση δικαίωση γίνεται βήμα προς βήμα με οδηγό την παρατήρηση των φαινομένων της δικαστικής ζωής".
Στην υπό κρίση αίτηση τα θέματα που καλύπτουν οι λόγοι έφεσης, όσο σοβαρά και να θεωρηθούν, δεν μπορούν να στηρίξουν οποιαδήποτε πρόγνωση ως προς την επιτυχία της, με συνέπεια το στοιχείο αυτό να μην επιδρά ως αποφασιστικός παράγοντας στα πλαίσια της παρούσας Αίτησης. Όπως έχει νομολογηθεί, οι προοπτικές επιτυχίας μιας έφεσης είναι παράγοντας αποφασιστικής σημασίας και σπουδαιότητας μόνο στις περιπτώσεις όπου με βεβαιότητα είναι δυνατή η πρόγνωση ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της Έφεσης, χωρίς δηλαδή να χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση του θέματος (βλ. Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147). Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης δεν συμβαίνει αυτό.
Επίσης, από το υλικό που τέθηκε ενώπιον μας δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι η Εφεσίβλητη είναι αφερέγγυα. Αντίθετα, στην Ένορκη Δήλωση του Ιάκωβου Εοτζιουριάν, Διευθυντή της Εφεσίβλητης, τεκμηριωμένα καταδεικνύεται ότι η τελευταία είναι δικαιούχος δυνάμει δύο Δικαστικών αποφάσεων χρηματικού ποσού άνω των €25.000 πλέον τόκο. Επίσης έχει εξασφάλιση της εκτέλεσης δύο έργων με αμοιβή άνω των €500.000. Η εκτέλεση των άνω έργων λογικά εξυπακούει και την ανάλογη κεφαλαιουχική υποδομή, επάρκεια και φερεγγυότητα της Εφεσίβλητης για σκοπούς εκτέλεσης τους. Με την ύπαρξη των πιο πάνω δεδομένων και σε συνάρτηση με το μικρό ποσό της Εφεσιβληθείσας πρωτόδικης απόφασης ύψους €15.526,54 πλέον τόκο και έξοδα, ασφαλώς δεν αφήνεται άλλο περιθώριο παρά να εικασθεί ότι σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης δεν θα υπάρξει δυσκολία ή αδυναμία αποζημίωσης της Εφεσείουσας.
Τα πιο πάνω σφραγίζουν και την τύχη της παρούσας αίτησης δεδομένου ότι όλοι οι άλλοι λόγοι που επικαλείται η Εφεσείουσα δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο της παρούσας αίτησης αλλά δύνανται να είναι αντικείμενο άλλων δικονομικών μέτρων τα οποία δύνανται να ληφθούν υπό των προσώπων τα δικαιώματα των οποίων επηρεάζονται από τις ενέργειες της Δικαστικού Επιδότου. Εν πάση περιπτώσει αυτοί είναι και εκτός των παραμέτρων που έχει θέσει η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για αιτήσεις της φύσεως υπό εξέταση. Η πλάστιγγα συνεπώς κρίνουμε ότι κλίνει υπέρ της απόρριψης της Αίτησης.
Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της Εφεσείουσας-Αιτήτριας όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/γκ