|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A452
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 474/2011
11 Δεκεμβρίου 2017
[Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΔΔ]
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΒΑΣΟΣ ΤΑΞΙ ΛΤΔ
Εφεσείουσας/Εναγούσης
ΚΑΙ
1. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
2. NIZAR TELAYZ
Εφεσιβλήτων/Εναγομένων
ΚΑΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Εφεσίβλητου-Τριτοδιάδικου
------------------
Παναγιώτου για Παναγιώτου και Πελεκάνος, για την εφεσείουσα.
Α. Δράκος, για τον εφεσίβλητο 1.
Χρ. Ερωτοκρίτου (κα) για Α. Ερωτοκρίτου & Σία ΔΕΠΕ, για τον
εφεσίβλητο 2.
Κορφιώτης για Κούσιος και Κορφιώτης ΔΕΠΕ, για τον εφεσίβλητο-τριτοδιάδικο.
--------------
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από
τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
-------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Το πρωτόδικο Δικαστήριο εκδικάζοντας απαίτηση της ενάγουσας/ εφεσείουσας σε σχέση με τροχαίο ατύχημα, επιμέρισε την ευθύνη ανά 1/3 μεταξύ των δύο εναγομένων και του τριτοδιαδίκου, τον οποίο είχε προσεπικαλέσει ο εναγόμενος αρ. 2.
Κατόπιν τούτου, σημειώνοντας ότι η απαίτηση της ενάγουσας δεν στρεφόταν, όπως δεν θα μπορούσε να στρέφεται, εναντίον του τριτοδιαδίκου αλλά μόνο βέβαια εναντίον των δύο εναγομένων, θεώρησε ότι θα έπρεπε να καταδικαστεί έκαστος εκ των εναγομένων στην πληρωμή μόνο του 1/3 της ζημίας που είχε υποστεί η ενάγουσα, συνολικού ύψους €8.600. Εξ ου και εξέδωσε απόφαση υπέρ της ενάγουσας και εναντίον εκάστου των εναγομένων για το ποσό των €2.866,66. Στη συνέχεια καταδίκασε τον τριτοδιάδικο στην πληρωμή του ½ του ποσού που θα κατέβαλλε ο εναγόμενος 2 στην ενάγουσα.
Στα πλαίσια της παρούσας έφεσης αποτέλεσε κοινό τόπο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε και πράγματι έσφαλε. Οι δύο εναγόμενοι ήταν συναδικοπραγήσαντες και σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 11 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ. 148, όπως αυτές ερμηνεύθηκαν στην υπόθεση Mouhamer and Another v. Pavlides (1983) 1 CLR 526, ήταν, ανεξάρτητα από το ποσοστό ευθύνης τους, εις ολόκληρον υπεύθυνοι έναντι της ενάγουσας για τη ζημιά που υπέστη. Συνεπώς το Δικαστήριο κατ΄αρχάς θα έπρεπε να εκδώσει απόφαση εναντίον τους, αλληλεγγύως και κεχωρισμένως για ολόκληρο το ποσό των €8.600, χωρίς έναντι της ενάγουσας να ληφθεί υπόψη το ποσοστό ευθύνης του τριτοδιαδίκου. Όμως, εν προκειμένω, έγινε κοινώς δεχτό από πλευράς ενάγουσας/εφεσείουσας και εναγομένων ότι στα πλαίσια ειδοποίησης μεταξύ συνεναγομένων που δόθηκε από τον εναγόμενο 2, το ποσό των €8.600 μπορούσε να επιμεριστεί μεταξύ των εναγομένων επί τη βάσει της ίσης ευθύνης που μεταξύ τους επέδειξαν. Έτσι θα έπρεπε να εκδοθεί απόφαση εναντίον των εναγομένων για το ποσό των €4.300 έκαστος. Η διαφορετική προσέγγιση που το Δικαστήριο υιοθέτησε, δεν συνιστούσε απλώς νομικό σφάλμα, αλλά οδήγησε και στο άδικο αποτέλεσμα η ενάγουσα να αποζημιωθεί τελικά μόνο για τα 2/3 της ζημιάς που υπέστη.
Ως εκ των άνω η απόφαση αναφορικά με την απαίτηση της ενάγουσας εναντίον των δύο εναγομένων θα πρέπει να παραμεριστεί και να αντικατασταθεί με απόφαση για το ποσό των €4.300 εναντίον εκάστου.
Στη συνέχεια το Δικαστήριο, ως επακόλουθο της παραπάνω εσφαλμένης του προσέγγισης, στα πλαίσια πλέον της απαίτησης του εναγόμενου 2 εναντίον του τριτοδιαδίκου, εξέδωσε απόφαση υπέρ του εναγόμενου 2 και εναντίον του τριτοδιαδίκου για το ποσό των €1.433,33, ήτοι το ½ του ποσού των €2.866,66 που είχε επιδικάσει εις βάρος του εναγόμενου 2 και υπέρ της ενάγουσας. Ο καθορισμός του μεριδίου στο ½ δεν αμφισβητήθηκε ενόψει του εξ ημισείας καταμερισμού του ποσού των €8.600 μεταξύ των δύο εναγομένων. Το ορθό, όμως, ήταν να επιβαρυνθεί ο τριτοδιάδικος με το ½ του ποσού που προέκυψε, ως άνω, για τον εναγόμενο 2 (€2.150) και όχι με το ½ των €2.866,66 (€1.433,33).
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του τριτοδιαδίκου αντέτεινε ότι στην παρούσα διαδικασία δεν εκκρεμεί ως ζήτημα η διόρθωση της απόφασης εναντίον του τριτοδιαδίκου. Όμως, τέτοιο θέμα δεν προδιαγράφτηκε στο περίγραμμα αγόρευσης, το οποίο εν πάση περιπτώσει τέθηκε χωρίς την αναγκαία αιτιολόγηση της γενικής εισήγησης που προβλήθηκε ότι θα πρέπει η απόφαση να παραμεριστεί και να διαταχθεί επανεκδίκαση, επειδή είναι έκδηλα λανθασμένη αφού παραβιάζει βασικούς κανόνες της Πολιτικής Δικονομίας και τις αρχές που αφορούν το θέμα της αιτιώδους συνάφειας και της κατανομής ευθύνης μεταξύ συναδικοπραγούντων. Άλλωστε τέτοια διόρθωση είναι το άμεσο και αναγκαίο, αριθμητικό, επακόλουθο της κατ΄έφεσιν πλέον απόφασης μεταξύ ενάγουσας και εναγομένων.
Η έφεση επιτρέπεται.
Η απόφαση υπέρ της ενάγουσας παραμερίζεται και αντικαθίσταται με απόφαση εναντίον ενός εκάστου των εναγομένων για το ποσό των €4.300 πλέον νόμιμο τόκο. Η πρωτόδικη διαταγή για έξοδα παραμένει ως έχει.
Η απόφαση υπέρ του εναγόμενου 2 και εναντίον του τριτοδιαδίκου παραμερίζεται και αντικαθίσταται με απόφαση για το ποσό των €2.150 πλέον νόμιμο τόκο. Η πρωτόδικη διαταγή για έξοδα παραμένει ως έχει.
Υπό τις περιστάσεις, ουδεμία διαταγή για έξοδα επί της έφεσης.
Π.
Δ.
Δ.
/ΚΧ»Π