|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:DOD:2017:10
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ OIKOΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Έφεση Αρ. 32/2015
19 Δεκεμβρίου, 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/στές]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΣΟΦΟΚΛΗ ΠΑΠΑΒΑΡΝΑΒΑ
Εφεσείοντα/Καθ΄ ου η Αίτηση
ΚΑΙ
ΕΛΕΑΝΑΣ ΠΑΣΤΕΛΛΑ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
--------
Μ. Γεωργίου, για Εφεσείοντα
Λ. Βραχίμης, για Εφεσίβλητη
----------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Χριστοδούλου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η αντιδικία των διαδίκων (πρώην συζύγων) έχει στο επίκεντρο της τη φύλαξη και φροντίδα των δύο ανηλίκων θυγατέρων τους, η οποία σε πρώτο στάδιο διευθετήθηκε στο πλαίσιο της αίτησης Γονικής Μέριμνας υπ΄ αρ. 480/13 με την έκδοση, στις 12.12.14, εκ συμφώνου διατάγματος με το οποίο καθορίστηκε η από κοινού άσκηση της από τους δύο γονείς.
Δέκα περίπου μήνες μετά την έκδοση του πιο πάνω διατάγματος, στις 4.9.15, η εφεσίβλητη/αιτήτρια καταχώρισε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας την υπ΄ αρ. 379/15 αίτηση, με την οποία αφενός ζήτησε ακύρωση του εν λόγω διατάγματος και αφετέρου να ανατεθεί στην ίδια η άσκηση της επιμέλειας των δύο ανηλίκων θυγατέρων της και να απαγορευτεί στον εφεσείοντα/καθ΄ ου η αίτηση να έχει επικοινωνία ή επαφή μαζί τους παρά μόνο σύμφωνα με διάταγμα του Δικαστηρίου.
Ταυτόχρονα με την πιο πάνω αίτηση η εφεσίβλητη κατέθεσε και μονομερή αίτηση στη βάση της οποίας εκδόθηκε αυθημερόν προσωρινό διάταγμα (στο εξής το Διάταγμα) με το οποίο αναστάληκε το μέρος του διατάγματος ημερ. 12.12.14 που αφορούσε και την εκ μέρους του εφεσείοντα φύλαξη και φροντίδα των ανηλίκων θυγατέρων τους και, περαιτέρω, του απαγορεύτηκε να έχει άμεση επικοινωνία ή επαφή με αυτές χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου. Και αυτό στη βάση ότι οι ανήλικες παρενοχλούνταν σεξουαλικά και είχαν εκτεθεί σε πορνογραφικό υλικό, ζήτημα για το οποίο οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας κατήγγειλαν τον εφεσείοντα στην αστυνομία κατ΄ ακολουθία παραπόνου που υπέβαλε η εφεσίβλητη στις υπό αναφορά Υπηρεσίες.
Το Διάταγμα επιδόθηκε στον εφεσείοντα και εν τέλει, αφού αυτός κατέθεσε ένσταση, οριστικοποιήθηκε με Ενδιάμεση Απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερ. 25.9.15.
Η αντίδραση του εφεσείοντα στην οριστικοποίηση του Διατάγματος εκδηλώθηκε με την παρούσα έφεση βάσει της οποίας καταλογίζει στο πρωτόδικο Δικαστήριο δώδεκα σφάλματα τα οποία, σύμφωνα με τη θέση του, καθιστούν το Διάταγμα έκθετο προς ακύρωση. Ωστόσο, μετά την κατάθεση της έφεσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο ακύρωσε το Διάταγμα στις 18.2.16 μετά από σχετική αίτηση του εφεσείοντα. Και αυτό αφού στο μεταξύ, στις 10.12.15, κλινικοί ψυχολόγοι των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων του Μακάριου Νοσοκομείου αποφάνθηκαν, με έκθεση τους, ότι ο εφεσείων δεν είχε εμπλοκή σε οποιαδήποτε μορφής σεξουαλική παρενόχληση των ανηλίκων θυγατέρων του οι οποίες, φαίνεται, να είχαν εκτεθεί σε πορνογραφικό υλικό από το περιβάλλον της εφεσίβλητης. Ακύρωση που προσβλήθηκε από την εφεσίβλητη με την υπ΄ αρ. 13/16 έφεση, η οποία πρόσβαλε με έφεση και προγενέστερη απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερ. 28.1.16 με την οποία οριστικοποιήθηκε διάταγμα αναστολής του Διατάγματος.
Όπως ήταν αναμενόμενο, θέσαμε, κατά την επ΄ ακροατηρίω συζήτηση της έφεσης, ερώτημα στον κ. Γεωργίου κατά πόσο η έφεση είχε απωλέσει το αντικείμενο της ως αποτέλεσμα της ακύρωσης του Διατάγματος από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η θέση επί του προκειμένου του κ. Γεωργίου ήταν πως, ναι μεν το Διάταγμα είχε ακυρωθεί αλλά επειδή εκκρεμούν οι δύο εφέσεις της εφεσίβλητης επί του ζητήματος υπάρχει το ενδεχόμενο ο εφεσείων να μην έχει θεραπεία στην περίπτωση που αυτές επιτύχουν. Όμως, παρόλο που ο κ. Βραχίμης δήλωσε σαφώς ότι θα αποσύρει τις εν λόγω εφέσεις, ο κ. Γεωργίου δεν απέσυρε την παρούσα με το αιτιολογικό ότι ο εφεσείων αισθάνεται έντονα αδικία λόγω της καταγγελίας που του έγινε για παρενόχληση των δύο θυγατέρων του. Δήλωσε, όμως, ετοιμότητα να αποσύρει την έφεση αν η άλλη πλευρά προέβαινε σε δήλωση ότι η καταγγελία της δεν είχε έρεισμα και επειδή τέτοια δήλωση δεν έγινε προχώρησε σε υιοθέτηση του περιγράμματος αγόρευσης του, όπου αναπτύσσει τους δώδεκα (12) λόγους έφεσης προς ακύρωση του Διατάγματος.
Όπως γίνεται αντιληπτό η παρούσα έφεση, λόγω της ακύρωσης του προσβαλλόμενου Διατάγματος από το πρωτόδικο Δικαστήριο, απώλεσε το αντικείμενο της. Όπως δε είναι νομολογημένο (βλ. Μαυρονικόλας ν. Φοινιώτης (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1659, Marketrends (Capital Market) Ltd v. Θεοδωρίδης (2003) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1248, Χ.Μ.S. Canteen Ltd κ.α. ν. Cyprus Airports (F & R) Ltd, Πολ. Εφ. Ε192/2014 ημερ. 2.10.15 και Γεωργίου ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Πολ. Εφ. 212/11 ημερ. 20.7.16, ECLI:CY:AD:2016:A372), ο εξανεμισμός του αντικειμένου της θεραπείας - στην προκείμενη περίπτωση η ακύρωση του Διατάγματος - καθιστά αχρείαστη τη συνέχιση της δίκης εφόσον τα Δικαστήρια δεν ενεργούν επί ματαίω. Έστω και αν η απώλεια του αντικειμένου επεσυνέβη μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης και την επακολουθήσασα έφεση.
Η έφεση λοιπόν έχει απωλέσει το αντικείμενο της και ως εκ τούτου είναι καταδικαστέα σε απόρριψη, χωρίς να χρειάζεται να εξεταστεί η βασιμότητα ή μη των λόγων έφεσης.
Μας έχει προβληματίσει το θέμα των εξόδων που σύμφωνα με τη νομολογία ανάγονται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, αλλά κατά γενικό κανόνα συναρτώνται με το αποτέλεσμα της διαδικασίας και παρέκκλιση από τον υπό αναφορά κανόνα δικαιολογείται μόνο εφόσον συντρέχουν ικανοί λόγοι που ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία πρόκλησης των εξόδων της δίκης ή μέρους της (βλ. Γεωργίου ανωτέρω). Στην παρούσα περίπτωση γενεσιουργός αιτία πρόκλησης των εξόδων αποτέλεσε η έκδοση του διατάγματος 4.9.15 στη βάση καταγγελίας ότι ο εφεσείων (ενδεχομένως) παρενοχλούσε ανεπίτρεπτα τις δύο θυγατέρες του. Καταγγελία όμως που κρίθηκε αβάσιμη από τις διωκτικές αρχές ως αποτέλεσμα έκθεσης των κλινικών ψυχολόγων, η οποία επέφερε ακύρωση και του Διατάγματος. Υπ΄ αυτά τα δεδομένα θα ασκούσαμε τη διακριτική μας ευχέρεια προς την κατεύθυνση της απόρριψης της έφεσης χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα, μόνο στην περίπτωση που ο εφεσείων θα προχωρούσε σε απόσυρση της έφεσης ευθύς αμέσως μετά την ακύρωση του Διατάγματος. Δεν το έπραξε όμως και ενόψει τούτου δημιουργήθηκαν έξοδα τα οποία πρέπει να επωμισθεί.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται με έξοδα προς όφελος της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα.
Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου προς έγκριση.
Έχοντας αποφασίσει την τύχη της έφεσης ως ανωτέρω, θεωρούμε πως δεν θα ήταν χωρίς σημασία να επισημάνουμε στους δύο γονείς ότι η οξύτητα που παρατηρείται στην αντιπαράθεση τους ενδεχομένως να προκαλέσει ζημιά στην ηρεμία των δύο ανηλίκων θυγατέρων τους, οι οποίες αποτελούν και το «αντικείμενο» της δικαστικής τους διαμάχης. Τους παροτρύνουμε επομένως να κάνουν δεύτερες σκέψεις σ΄ ό,τι αφορά τους περαιτέρω χειρισμούς τους για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα και να προβληματιστούν σοβαρά κατά πόσο μια φιλική διευθέτηση θα επέφερε ηρεμία τόσο στους ίδιους όσο και στα δύο ανήλικα παιδιά.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/κβπ