|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A441
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 221/2012)
6 Δεκεμβρίου, 2017
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΟΛΕΣΙΑ ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ,
Εφεσίβλητου.
_ _ _ _ _ _
Ν. Κυριακίδης, για την Εφεσείουσα.
Γ. Λουκαϊδης, για τον Εφεσίβλητο.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Στις 21.5.2009 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα μεταξύ της μοτοσυκλέτας ΚSD 230, την οποία οδηγούσε ο Εφεσίβλητος - Ενάγοντας, και του αυτοκινήτου KUJ 955, το οποίο οδηγούσε η Εφεσείουσα - Εναγόμενη. Ως αποτέλεσμα, ο Εφεσίβλητος υπέστη εκτεταμένες εκδορές και τραυματισμούς στα γόνατα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, έκρινε ότι αποκλειστική ευθύνη πρόκλησης του δυστυχήματος είχε η Εφεσείουσα, δεδομένου ότι παρέλειψε να αντιληφθεί εγκαίρως τον Εφεσίβλητο κατά την είσοδό του σε κυκλικό κόμβο, όπου και είχε προτεραιότητα. Υπό τις συνθήκες αυτές και συνεκτιμώντας όλα τα σχετικά δεδομένα, επιδίκασε προς όφελος του Εφεσίβλητου το ποσό των €3.500 ως γενικές αποζημιώσεις και διάφορα άλλα ποσά υπό τύπο ειδικών αποζημιώσεων, συμπεριλαμβανομένων €911 για απώλεια εισοδήματος για περίοδο 20 ημερών.
Στην παρούσα έφεση παραμένει, τελικά, ως επίδικο ζήτημα το ύψος του ποσού των γενικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκε πρωτόδικα υπέρ του Εφεσίβλητου, καθώς επίσης και η επιδίκαση του ποσού των €911, υπό μορφή ειδικών αποζημιώσεων ως απώλεια απολαβών. Τίθεται, ως προς τις γενικές αποζημιώσεις, ότι αυτές είναι έκδηλα υπερβολικές σε σημείο που να δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου και, ως προς την επιδίκαση ποσού για απώλεια απολαβών, ότι πεπλανημένα και, κατ΄ εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας και αντίκριση της ενώπιόν του μαρτυρίας, το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε αυτής της μορφής ειδικές αποζημιώσεις.
Τα τραύματα που υπέστη ο Εφεσίβλητος ως αποτέλεσμα του επίδικου ατυχήματος δεν τελούν υπό αμφισβήτηση. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο σχετική ιατρική μαρτυρία, διαπίστωσε ότι ο Εφεσίβλητος έφερε:
1. Εκτεταμένες εκδορές και θλάσεις σε αμφότερα τα γόνατα,
2. Μώλωπες και εκδορές σε αμφότερους τους αγκώνες, και
3. Εκτεταμένη αποσπαστική εκδορά στη ράχη, ιδίως στην περιοχή της αριστερής ωμοπλάτης.
Ο Εφεσίβλητος δεν έφερε κατάγματα ή εξαρθρήματα. Του χορηγήθηκε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και εξήλθε της κλινικής αυθημερόν. Ιατρική εξέταση που ακολούθησε μια εβδομάδα αργότερα επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση της υγείας του έβαινε ικανοποιητικά, οι περισσότερες εκδορές είχαν αρχίσει να επουλώνονται και δεν υπήρχε μόλυνση. Δεκαπέντε μέρες μετά το ατύχημα διαπιστώθηκε ιατρικά ότι είχαν υποχωρήσει σχεδόν και επουλωθεί οι περισσότερες εκδορές, θλάσεις και μώλωπες. Πέντε μήνες μετά το δυστύχημα, στις 24.10.2009, ημερομηνία σύνταξης του ιατρικού πιστοποιητικού, τεκμήριο 10, διαπιστώθηκε ότι ο Εφεσίβλητος είχε αποθεραπευθεί πλήρως από τις θλάσεις και αιματώματα, παρέμεναν όμως εμφανή σημάδια από τις εκδορές στη ράχη, στα γόνατα και στον αγκώνα. Εν πάση περιπτώσει, από σωματικής λειτουργίας και ακεραιότητας, ο Εφεσίβλητος δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα είκοσι μέρες μετά το ατύχημα, οπόταν και ήταν σε θέση να εργαστεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, υιοθετώντας τις πολύ καλά γνωστές αρχές, που διέπουν το ζήτημα της επιδίκασης γενικών αποζημιώσεων, αναφέρθηκε στην καθοδηγητική επί του θέματος υπόθεση Paraskevaides (Overseas) Ltd v. Christofi (1982) 1 CLR 789 και υπόμνησε τη σταθερή γραμμή της νομολογίας για άνοδο του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων, τάση που αντανακλά τη μεγαλύτερη ευαισθησία για τον ανθρώπινο πόνο, την αγωνία της αναπηρίας και τη ψυχική οδύνη από την περιθωριοποίηση του ανθρώπου.
Σταθερή βεβαίως αρχή παραμένει ότι οι αποζημιώσεις πρέπει να είναι κοινωνικά παραδεκτές και έχουν ως λόγο την απόδοση δικαιοσύνης στην απώλεια και ζημιά, την αποκατάσταση και όχι την τιμωρία (Μαυροπετρή ν. Γεωργίου (1995) 1 ΑΑΔ 66). Εν τέλει, το ύψος των αποζημιώσεων είναι αλληλένδετο με τα ιδιαίτερα περιστατικά του κάθε τραυματισθέντα, το είδος και τη φύση των κακώσεων, τον πόνο, την ταλαιπωρία και τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει το θύμα, λόγω των τραυμάτων.
Στην παρούσα περίπτωση, τα τραύματα που υπέστη ο Εφεσίβλητος είναι προφανές ότι δεν ήταν ιδιαίτερα σοβαρά, αφού εξήλθε αυθημερόν από την κλινική και είκοσι μέρες αργότερα ήταν καθόλα υγιής και μπορούσε να εργαστεί. Υπό τις συνθήκες αυτές κρίνουμε ότι το ποσό των €3.500 που επιδικάστηκε υπό τύπο γενικών αποζημιώσεων υπέρ του Εφεσίβλητου είναι έκδηλα υπερβολικό και δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου. Κρίνουμε ότι το ποσό των €2.500 συνιστά εύλογη και δίκαιη αποζημίωση, ποσό το οποίο και επιδικάζουμε, παραμερίζοντας, ανάλογα, την πρωτόδικη κρίση.
Ο λόγος έφεσης που κινείται γύρω από το ζήτημα της επιδίκασης απώλειας απολαβών, εδράζεται στη θέση ότι δεν εντοπίζεται σχετική δικογράφηση στην Εκθεση Απαίτησης, αλλά ούτε και προσφέρθηκε σχετική μαρτυρία προς απόδειξη της συγκεκριμένης απώλειας και του ύψους της.
Είναι έκθετη σε απόρριψη η πιο πάνω προσέγγιση της πλευράς της Εφεσείουσας. Αφενός, η διεκδίκηση αποζημιώσεων για απώλεια εσόδων δικογραφείται επαρκώς στις λεπτομέρειες ειδικών ζημιών που παρατίθενται στην Εκθεση Απαίτησης, αφετέρου, ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχε επαρκής μαρτυρία, τόσο σε σχέση με το χρόνο αδυναμίας του Εφεσίβλητου προς εργασία συνεπεία του δυστυχήματος, όσο και σε αναφορά με την εργασία και τις μηνιαίες απολαβές του. Συνεπώς, ήταν καθόλα ορθή και δικαιολογημένη η τελική κατάληξη περί απόδοσης αποζημιώσεων αυτής της μορφής και του ύψους των €911.
Καταληκτικά, η έφεση πετυχαίνει μερικώς, ήτοι ως προς την ανατροπή της πρωτόδικης κατάληξης σε σχέση με το ύψος των γενικών αποζημιώσεων και το ποσό των €3.500 αντικαθίσταται με το ποσό των €2.500, με επιδίκαση ανάλογων τόκων στη βάση που το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε. Επιδικάζονται επίσης έξοδα €600 πλέον ΦΠΑ, προς όφελος της Εφεσείουσας και εις βάρος του Εφεσίβλητου.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΣΦ.