|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D460
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 173/2017)
14 Δεκεμβρίου, 2017
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΝΟΜΟΣ 33 ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 1.12.2017 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡ. 586/2017
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113, ΑΡΘΡΟ 202Α ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 202ΛΗ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Κ.Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ 2492)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Y.C. PERATICOS TRADING LTD (HE 371079)
ΚΑΙ
1. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ
2. ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ
_________________________
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ (1) ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΪΖΙΔΗ, ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ Κ.Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΤΔ ΚΑΙ (2) Κ.Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ («ΟΙ ΑΙΤΗΤΕΣ»)
_________________________
Δημήτρης Βάκης, για τους Αιτητές.
Αιτητής Αρ. 1, κ. Μιχάλης Λοϊζίδης, παρών.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Στις 8.11.2017, καταχωρίστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού η υπ' αρ. 586/2017 εταιρική αίτηση, με την οποία ζητείται ο διορισμός εξεταστή της εταιρείας Κ.Χ. Περατικός Λτδ., (η εταιρεία), δυνάμει των προνοιών του Μέρους IVA του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο «Νόμος»). Αιτητές σε αυτήν είναι δύο μέτοχοι και διευθυντές, συγχρόνως, της εταιρείας, οι οποίοι, προς τον πιο πάνω σκοπό, επικαλούνται, ειδικά, το άρθρο 202Α του Νόμου. Στην εν λόγω αίτηση, πρόβαλε ένσταση ο διορισθείς, από τις 12.10.2017, δυνάμει δύο κυμαινομένων επιβαρύνσεων, παραλήπτης και διαχειριστής της εταιρείας. Ακολούθως, αυτή ορίστηκε, σε σχετικά σύντομο χρόνο, ήτοι στις 21.12.2017, για ακρόαση.
Στο μεταξύ, την 1.12.2017, οι αιτητές, στην προαναφερθείσα εταιρική αίτηση, αποτάθηκαν μονομερώς στο Δικαστήριο και εξασφάλισαν, αυθημερόν, το διορισμό εξεταστή της εταιρείας «επί προσωρινής βάσεως». Ως νομική βάση της εν λόγω μονομερούς αίτησης, προτάθηκε, μεταξύ άλλων, το άρθρο 202Β(10) του Νόμου. Το σχετικό διάταγμα δεν ορίστηκε επιστρεπτέο. Δόθηκαν, όμως, οδηγίες για τη σύντομη επίδοσή του, ενώ, σε άλλο σημείο του, επισημαίνεται πως αυτό «... δεν είναι τελικό αλλά ισχύει μέχρι την τελική εκδίκαση και/ή αποπεράτωση της Κυρίως Αίτησης ή μέχρι να ακυρωθεί ή να παραμερισθεί από το Δικαστήριο.».
Ο παραλήπτης και διαχειριστής της εταιρείας έλαβε γνώση αυθημερόν περί της έκδοσης του προαναφερθέντος διατάγματος. Στις 4.12.2017 δε, που η εταιρική αίτηση ήταν ορισμένη ενώπιον του Δικαστηρίου, προφανώς, για περαιτέρω προγραμματισμό της, αυτός δήλωσε την αντίθεσή του στο διάταγμα αυτό. Παρεμπιπτόντως, ήταν κατά την πιο πάνω ημερομηνία που η εταιρική αίτηση ορίστηκε για ακρόαση στις 21.12.2017, με την εισήγηση και όλων των εμπλεκομένων σε αυτή μερών, περιλαμβανομένου του συνηγόρου που εκπροσωπούσε τον παραλήπτη και διαχειριστή της εταιρείας. Προφανώς, είναι η αντίληψή τους πως η εταιρική αίτηση πρέπει να εκδικαστεί το συντομότερο δυνατό και έχουν απόλυτο δίκαιο ως προς τούτο. ΄Οπως συνάγεται, γενικά, από τις πρόνοιες του Μέρους IVA του Νόμου, ειδικά δε, από αυτές του άρθρου 202Α(1) και (2)[1], σκοπός του είναι η διάσωση εταιρείας, η οποία είναι μεν ανίκανη να ανταποκριθεί σε οικονομικές υποχρεώσεις που αυτή έχει προς τους πιστωτές της, πλην, όμως, διαφαίνεται ότι «υπάρχει εύλογη προοπτική επιβίωσής της ... ως δρώσας οικονομικής μονάδας (going concern).». Επομένως, η ταχύτητα για τη λήψη του εν λόγω μέτρου αποτελεί απαραίτητο συστατικό στην επίτευξη του πιο πάνω σκοπού, δεδομένου ότι αυτός κριθεί εφικτός από το δικαστήριο.
Με την παρούσα μονομερή αίτηση, ο παραλήπτης και διαχειριστής της εταιρείας, (ο αιτητής), αιτείται την παραχώρηση άδειας, με σκοπό την προώθηση διαδικασίας έκδοσης εντάλματος certiorari∙ θα επιδιωχθεί, έτσι, η ακύρωση του προαναφερθέντος ενδιάμεσου διατάγματος ημερομηνίας 1.12.2017. Αιτήτρια στην ίδια αίτηση είναι και η εταιρεία, εκ μέρους της οποίας αυτός φέρεται να ενεργεί, υπό την πιο πάνω ιδιότητά του, εκπροσωπούμενη από τον ίδιο συνήγορο. Μέσω, λοιπόν, της αίτησης αυτής, βασικά, προβάλλεται ότι ο μονομερής διορισμός εξεταστή «επί προσωρινής βάσεως» συνιστά παράβαση του κανόνα φυσικής δικαιοσύνης, διά της παραβίασης των προνοιών του άρθρου 202Δ του Νόμου. Η πρόνοια του εν λόγω άρθρου, ουσιαστικά, αποτελεί θεσμοθετημένη μορφή του πιο πάνω κανόνα, εφαρμοζόμενη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Αυτή έχει ως εξής:-
«202Δ. Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (8) του άρθρου 202Β, το Δικαστήριο δεν εκδίδει διάταγμα, το οποίο απορρίπτει την αίτηση που υποβάλλεται σύμφωνα με το άρθρο 202Α ή διάταγμα, το οποίο διορίζει εξεταστή σε εταιρεία, χωρίς να έχει προηγουμένως δοθεί στην εταιρεία ή σε κάθε πιστωτή της εταιρείας, ο οποίος έχει εκφράσει στο Δικαστήριο την επιθυμία να ακουστεί επί του θέματος, η ευκαιρία να ακουστεί.»
Είναι η εισήγηση του συνηγόρου των αιτητών πως, δεδομένου ότι το πιο πάνω άρθρο αναφέρεται αδιακρίτως σε «διάταγμα, το οποίο διορίζει εξεταστή σε εταιρεία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, σε όλες τις περιπτώσεις διορισμού εξεταστή, ακόμα και «επί προσωρινής βάσεως», η εταιρεία και οι πιστωτές της πρέπει να λαμβάνουν, εκ των προτέρων, γνώση για το ενδεχόμενο αυτό. Διαφορετικά, υπάρχει παραβίασή του. Τέτοια δε, εισηγείται, είναι και η παρούσα περίπτωση, δεδομένου ότι το υπό αναφορά ενδιάμεσο διάταγμα έχει εκδοθεί επί μονομερούς αιτήσεως.
΄Οπως εξηγείται, στη συνέχεια, η εισήγηση, ανωτέρω, δεν μπορεί να γίνει δεκτή χωρίς περαιτέρω προβληματισμό, ειδικά, υπό το φως των προνοιών και κάποιων άλλων άρθρων του Μέρους IVA του Νόμου. Κατ' αρχάς, στο ίδιο το άρθρο 202Δ, αναφέρεται ότι αυτό εφαρμόζεται ανεξάρτητα από τις πρόνοιες του εδαφίου (8)[2] του άρθρου 202Β. Στο εν λόγω εδάφιο, καθορίζονται οι θεραπείες τις οποίες το Δικαστήριο δύναται να αποδώσει κατά την ακρόαση εταιρικής αίτησης, η οποία υποβάλλεται δυνάμει του άρθρου 202Α. Μια από αυτές αφορά στην έκδοση ακόμα και «προσωρινού διατάγματος»∙ εννοείται στη διαδικασία η οποία διεξάγεται στο πλαίσιο αυτής inter partes. Πιθανολογείται δε ότι είναι σε τούτην τη θεραπεία, μάλλον, που αφορά η επιφύλαξη του άρθρου 202Δ, αν και δεν εξαιρούνται οι υπόλοιπες θεραπείες, που, επίσης, προβλέπονται στο εδάφιο (8) του άρθρου 202Β. Υποστήριξη στη θέση, ανωτέρω, παρέχει και το εδάφιο (9)[3] του ιδίου άρθρου, στο οποίο εξειδικεύεται το περιεχόμενο που μπορεί να έχει ένα προσωρινό διάταγμα.
Το επόμενο εδάφιο (10) του άρθρου 202Β παρέχει την εξουσία επί της οποίας εκδόθηκε το υπό αναφορά ενδιάμεσο διάταγμα. ΄Οπως αναφέρεται σε αυτό:-
«Χωρίς επηρεασμό των εδαφίων (8) ή (9) ή μετά από την υποβολή αίτησης, το Δικαστήριο δύναται, κατόπιν αιτήσεως προς αυτό, να διορίσει εξεταστή στην εταιρεία επί προσωρινής βάσεως».
Είναι γεγονός ότι δεν προνοείται οπουδήποτε στο Μέρος IVA του Νόμου ή σε οποιοδήποτε διαδικαστικό κανονισμό υπό ποιες περιστάσεις και, αναλόγως, σε ποιον τύπο υποβάλλεται η προβλεπόμενη στο εδάφιο (10) του άρθρου 202Β ενδιάμεση αίτηση. Πάντως, αυτό φαίνεται να εφαρμόζεται, χωρίς αναφορά στο πλαίσιο άσκησης, από το δικαστήριο, της εξουσίας του δυνάμει των εδαφίων (8) και (9), καθώς, επίσης, μετά την υποβολή της εταιρικής αίτησης, δίδοντας, έτσι, την εντύπωση ότι αίτηση δυνάμει του εδαφίου (10) είναι δυνατό να υποβληθεί ακόμα και εκτός της αίτησης του άρθρου 202Α. Επομένως, δεν μπορεί να αποκλειστεί η δυνατότητα υποβολής της ακόμα και μονομερώς, αν το δικαστήριο κρίνει ότι δικαιολογείται η έκδοση του σχετικού διατάγματος. Βέβαια, δεδομένου, πάντοτε, του σκοπού τον οποίο το Μέρος IVA του Νόμου επιδιώκει να εξυπηρετήσει, τέτοια μονομερής αίτηση μόνο σε πολύ εξαιρετικές περιστάσεις θα μπορεί να τύχει έγκρισης.
Εν πάση περιπτώσει, όπως προκύπτει από τα συζητηθέντα, ανωτέρω, δεν έχει εκλείψει η ανάγκη για περαιτέρω προβληματισμό ως προς τις περιπτώσεις εφαρμογής του εδαφίου (10) του άρθρου 202Β και, ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατό να διαπιστωθεί άμεσα η ύπαρξη πασιφανούς νομικού σφάλματος στο κείμενο του υπό εξέταση διατάγματος, αυτού ιδωμένου υπό το πρίσμα των προνοιών του ΄Αρθρου 202Δ, ως η σχετική εισήγηση. Συνακόλουθα, δε διαπιστώνεται να έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση, ώστε να δικαιολογείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Συνεπώς, η αίτηση θα πρέπει, εξ αυτού του λόγου και μόνο, να απορριφθεί.
Αν, όμως, με βάση τα δεδομένα της υπόθεσης, θεωρηθεί ότι, στην παρούσα αίτηση, θα μπορούσε να διαπιστωθεί η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης, και πάλι δε θα δικαιολογείτο η έγκρισή της. ΄Οπως έχει, ήδη, λεχθεί, ο διορισμός εξεταστή αφορά ένα ιδιαίτερο μέτρο, το οποίο αποσκοπεί στο να βοηθηθεί μια εταιρεία, η οποία θεωρείται ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της, να επιβιώσει, συνεχίζοντας τη διεξαγωγή της επιχείρησής της, προς όφελος της ιδίας και των πιστωτών της. Η αίτηση για διορισμό εξεταστή, με σκοπό αυτός να αναλάβει το πιο πάνω έργο, επιβάλλεται να εξετάζεται και η διαδικασία, σχετικά, να ολοκληρώνεται το συντομότερο δυνατό από την υποβολή της, ούτως ώστε η εταιρεία να γνωρίζει, μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο, τι μέλλει γενέσθαι σε σχέση με την επιχείρησή της, όπως, επίσης, και οι πιστωτές της.
Συναφώς προς τα ανωτέρω, σημειώνεται ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η εταιρική αίτηση για διορισμό εξεταστή της εταιρείας είναι ορισμένη για ακρόαση στις 21.12.2017, δηλαδή εντός ολίγων ημερών. Στο πλαίσιο δε αυτής, θα εξεταστεί και θα αποφασιστεί κατά πόσο δικαιολογείται ή όχι ο διορισμός εξεταστή, ώστε παρέλκει η εξέταση οποιωνδήποτε ενδιάμεσων διαβημάτων για επιμέρους ζητήματα, τα οποία έχουν ληφθεί, ή για τα οποία υπάρχει πρόθεση ανάληψής τους από οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος, εφόσον αυτά θα προκαλέσουν την ανακοπή της προγραμματισμένης, ως άνω, πορείας της. Εν ολίγοις, η εταιρική αίτηση πρέπει να αφεθεί να εξεταστεί επί της ουσίας, προκειμένου, έτσι, να καταστεί γνωστό ποιο θα είναι το μέλλον της εταιρείας. Υπό το φως, λοιπόν, και των πιο πάνω δεδομένων, κρίνεται ότι δε θα δικαιολογείτο το Δικαστήριο τούτο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της έγκρισης της παρούσας αίτησης, η οποία, και για το λόγο αυτό, θα υπόκειτο σε απόρριψη.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ
[1] «202Α.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (2), στις περιπτώσεις που το Δικαστήριο κρίνει ότι -
(α) Εταιρεία είναι ή κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της, και
(β) δεν έχει εγκριθεί και δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας οποιοδήποτε ψήφισμα αναφορικά με εκκαθάριση της εταιρείας, και
(γ) κανένα διάταγμα δεν έχει εκδοθεί για την εκκαθάριση της εταιρείας,
δύναται, κατόπιν αιτήσεως που υποβάλλεται ενώπιόν του, να διορίσει εξεταστή στην εταιρεία για σκοπούς εξέτασης της κατάστασης των υποθέσεων της εταιρείας και την εκτέλεση τέτοιων καθηκόντων σε σχέση με την εταιρεία, όπως δύναται να επιβάλλεται από ή σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.
(2) Το Δικαστήριο εκδίδει διάταγμα σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο παρόν άρθρο μόνο εφόσον ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εύλογη προοπτική επιβίωσης της εταιρείας και ολόκληρης ή οποιουδήποτε μέρους της επιχείρησης αυτής ως δρώσας οικονομικής μονάδας (going concern).»
[2] «(8) Κατά την ακρόαση αίτησης, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, το Δικαστήριο δύναται να εγκρίνει, απορρίψει την αίτηση ή να αναβάλει την ακρόαση, υπό όρους ή χωρίς όρους ή να προβεί σε έκδοση προσωρινού διατάγματος ή οποιουδήποτε άλλου διατάγματος θεωρεί πρέπον.»
[3] «(9) ΄Ανευ επηρεασμού της γενικότητας του εδαφίου (8), προσωρινό διάταγμα που εκδίδεται σύμφωνα με το παρόν εδάφιο δύναται να περιορίσει την άσκηση οποιωνδήποτε εξουσιών των συμβούλων ή της εταιρείας, λαμβανομένων υπόψη των θεμάτων που αναφέρονται στο εδάφιο (2) του άρθρου 202ΙΔ.»