|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D470
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 171/17
19 Δεκεμβρίου, 2017
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΑΡ. 33/64)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Χ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΛΤΔ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 21/11/2017 ΠΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Χ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΛΤΔ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/6/2017, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 476/16 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ 16 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 3 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ 1951 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 92 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ (ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ) ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ 1933-1999
........
Δ. Κούτρας, για αιτητές
.......
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια αποβλέπει σε άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση εντάλματος Certiorari και Prohibition, στοχεύοντας σε ακύρωση απόφασης Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 21.11.17 με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της ημερ. 29.6.17 για παραμερισμό «σημειώματος εμφάνισης»[1] του Άλκη Χριστοδουλίδη - Παραλήπτη/Διαχειριστή (Π/Δ) της εταιρείας Astarti Development PLC (στο εξής η Εταιρεία) - στην αίτηση της υπ΄ αρ. 476/16 για εκκαθάριση της Εταιρείας. Επιπρόσθετα ζητά και την αναστολή της πρωτόδικης διαδικασίας μέχρι την εκδίκαση της σκοπούμενης να καταχωριστεί αίτησης δια κλήσως.
Τα ουσιώδη γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η αίτηση, όπως αυτά προκύπτουν από το υλικό που έθεσε ενώπιον μου η αιτήτρια, έχουν σε συντομία ως ακολούθως:-
Δυνάμει ομολόγου κυμαινόμενης επιβάρυνσης η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ διόρισε, στις 10.1.14, τον Άλκη Χριστοδουλίδη ως Π/Δ της Εταιρείας, με εξουσίες/καθήκοντα που καθορίζονται στο ομόλογο και ειδικά στον όρο 10.
Δύο και πλέον χρόνια μετά τον διορισμό του πιο πάνω προσώπου ως Π/Δ της Εταιρείας, στις 24.5.16, η αιτήτρια επέδωσε στην Εταιρεία απαίτηση πληρωμής ποσού €312.668,00 δυνάμει του άρθρου 212(α) του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113 και την επομένη (στις 25.5.16) η Εταιρεία, μέσω του φερόμενου οικονομικού της διευθυντή (Financial Manager) Λάμπρου Γεωργίου, αναγνώρισε εγγράφως το χρέος της προς την αιτήτρια «ως οφειλόμενο υπόλοιπο κατά την 31.12.2014».
Με την παρέλευση άπρακτης της προθεσμίας των τριών (3) εβδομάδων που προνοείται από το άρθρο 212(α) του Κεφ. 113, στις 16.9.16, η αιτήτρια καταχώρισε την υπ΄ αρ. 476/16 αίτηση για εκκαθάριση της Εταιρείας στη βάση ότι η παράλειψη της να καταβάλει ή να εξασφαλίσει το οφειλόμενο ποσό των €312.668,00 την καθιστούσε αναξιόχρεη και/ή ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της.
Η αντίδραση του Π/Δ στην αίτηση εκκαθάρισης εκδηλώθηκε σε πρώτο στάδιο με καταχώριση ένστασης και, σε δεύτερο, με αποστολή, στις 11.10.16, επιστολής από τους δικηγόρους Α. Ανδρέου & Σία Δ.Ε.Π.Ε. προς τους δικηγόρους της αιτήτριας με την οποία τους πληροφορούσε ότι «. στις 21.10.16 που είναι ορισμένη η πιο άνω υπόθεση θα εμφανιστούμε εκ μέρους του Παραλήπτη/Διαχειριστή της Καθ΄ ης η Αίτηση Εταιρείας». Η επιστολή αυτή κοινοποιήθηκε και στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με συνημμένο διοριστήριο δικηγόρου δυνάμει της Δ.16θ.11 των εν λόγω δικηγόρων από τον «Άλκη Χριστοδουλίδη, Π/Δ Astarti Development PLC» (στο εξής «το σημείωμα εμφάνισης»).
Με τη λήψη της ένστασης του Π/Δ στην αίτηση εκκαθάρισης της Εταιρείας, η αιτήτρια κατάθεσε αίτηση με την οποία επεδίωξε ανεπιτυχώς να της επιτραπεί όπως καταχωρίσει απαντητική ένορκη δήλωση, προκειμένου να προωθήσει τη θέση ότι ο Π/Δ δεν νομιμοποιούταν να ενστεί στην εν λόγω αίτηση καθότι κάτι τέτοιο δεν ήταν στα καθήκοντα του. Με την απόρριψη όμως της αίτησης της (στις 8.6.17), η αιτήτρια επανήλθε με νέα αίτηση ημερ. 29.6.17, με την οποία ζήτησε τον παραμερισμό του «σημειώματος εμφάνισης» του Π/Δ και συνακόλουθα τη διαγραφή της ένστασης του βάσει της Δ.27 θ.3, με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν στα καθήκοντα του η εκπροσώπηση της Εταιρείας ενώπιον του Δικαστηρίου.
Η πιο πάνω αίτηση ημερ. 29.6.17 προσέκρουσε σε ένσταση του Π/Δ και μετά από ακροαματική διαδικασία απορρίφθηκε με ενδιάμεση απόφαση ημερ. 21.11.17. Ό,τι όμως εδώ ενδιαφέρει είναι το μέρος της πρωτόδικης απόφασης με το οποίο ο ευπαίδευτος Πρόεδρος, που εκδίκασε την αίτηση, απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας για παραμερισμό του «σημειώματος εμφάνισης» της Εταιρείας. Παρατίθεται αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης:-
«Όπως προαναφέρθηκε, η αίτηση στηρίζεται μεταξύ άλλων στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.16 ΘΘ1.11 Δ.19 Θ.26, Δ.27 Θ.3 Δ.28 Θ1-6 και Δ.48. Στηρίζεται επίσης στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο (Κεφ.6),άρθρα 4-9, στο άρθρο 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου και στα άρθρα 159-163 του Περί Εταιρειών Νόμου (Κεφ. 113).
Η Δ. 16 στην οποία στηρίζεται η παρούσα αίτηση, αφορά την καταχώρηση σημειώματος εμφάνισης σε κλητήριο ένταλμα αγωγής (appearance to a writ of summons) και δεν σχετίζεται με τα γεγονότα της παρούσας. Κατ' αρχάς, πρέπει να διευκρινιστεί ότι σε αιτήσεις εκκαθάρισης εταιρείας δεν προβλέπεται καταχώρηση σημειώματος εμφάνισης όπως στις αγωγές. Έτσι η επιστολή στον πρωτοκολλητή που απέστειλε ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση ότι θα εμφανιστεί στην αίτηση δεν συνιστά σημείωμα εμφάνισης δυνάμει της Δ. 16».
Είναι θέση της αιτήτριας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποφασίζοντας όπως πιο πάνω, περιέπεσε σε έκδηλη πλάνη περί το Νόμο, ή - όπως το έθεσε κατά την επ΄ ακροατηρίω συζήτηση της αίτησης - σε κεφαλαιώδες νομικό σφάλμα και σοφιστεία. Επί του προκειμένου επέσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου στο ότι ενώ ως προς το «σημείωμα εμφάνισης» κρίθηκε πως οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας δεν εφαρμόζονται, για το δεύτερο σκέλος της αίτησης που αφορούσε τη διαγραφή της ένστασης του Π/Δ εφάρμοσε τη Δ.27 θ.3. Παρέπεμψε συναφώς στον Καν.3 των περί Εταιρειών Κανονισμών του 1951 και στον Καν.92 των περί Εταιρειών (Εκκαθάρισης) Κανονισμών του 1933-1999, όπου αναφέρεται πως οι περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμοί εφαρμόζονται και στις εταιρικές αιτήσεις εκτός και εάν οι περί Εταιρειών Κανονισμοί προνοούν διαφορετικά. Στη βάση αυτή διαμόρφωσε εισήγηση ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για χορήγηση της αιτούμενης άδειας καθότι σε αντίθετη περίπτωση θα αφεθεί να συνεχίσει η πρωτόδικη διαδικασία «. με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλαίσιο ορθής εκδίκασης και ορθής απονομής της δικαιοσύνης, κατά παράβαση όλων των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης».
Έχω εξετάσει ό,τι έθεσε ενώπιον μου η αιτήτρια και να υπενθυμίσω κατ΄ αρχάς ότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, αλλά στη νομιμότητα της απόφασης (βλ. Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116). Το Ανώτατο Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο αιτήσεων της εξεταζόμενης φύσης, μπορεί να ασκήσει θετικά τη διακριτική του ευχέρεια για χορήγηση άδειας προς καταχώριση αίτησης έκδοσης προνομιακού εντάλματος όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται από το πρακτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Α. Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, Τζ. Περέλλα (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692).
Στην υπό εξέταση περίπτωση προβάλλεται ως λόγος για την χορήγηση της αιτούμενης άδειας έκδηλη νομική πλάνη, στη βάση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα «. ότι σε αιτήσεις εκκαθάρισης εταιρείας δεν προβλέπεται καταχώριση σημειώματος εμφάνισης όπως στις αγωγές». Το ότι οι περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμοί εφαρμόζονται και σε εταιρικές αιτήσεις - όπως η επίδικη - δεν χωρεί αμφιβολία, νοουμένου βεβαίως ότι δεν γίνεται αντίθετη ειδική πρόνοια στους περί Εταιρειών (Διάλυσης) Κανονισμούς (Καν.92 και KMC Motors Ltd v. Josephanco Trading and Contracting Company (1984) 1 A.A.Δ. 390). Το ερώτημα, επομένως που εγείρεται είναι κατά πόσο το προσβαλλόμενο συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι προϊόν έκδηλης νομικής πλάνης (error of law apparent on the face of the record). Και αυτό καθότι δεν εφαρμόστηκαν οι πρόνοιες της Δ.16 σύμφωνα με τις οποίες απαιτείται καταχώριση σημειώματος εμφάνισης και σε εταιρικές αιτήσεις. Η απάντηση κατά την άποψή μου είναι αρνητική. Η αιτήτρια δεν έθεσε υπόψη τόσο του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και ενώπιον μου οτιδήποτε στη βάση του οποίου οι πρόνοιες της Δ.16 περί καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης - πέραν από τις αγωγές (writ of summons) - εφαρμόζονται (αυστηρά) και σε εταιρικές αιτήσεις. Πρόκειται κατά την άποψή μου για ζήτημα που για επίλυση του απαιτείται έρευνα και περαιτέρω μελέτη, στοιχείο που αναιρεί την ύπαρξη έκδηλης νομικής πλάνης που συνιστά προαπαιτούμενο χορήγησης άδειας ή έκδοσης προνομιακού Διατάγματος. Το γεγονός δε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εφάρμοσε τη Δ.27 θ.3 στο δεύτερο σκέλος τη αίτησης της αιτήτριας για διαγραφή της ένστασης του Π/Δ, δεν σημαίνει - όπως είναι η θέση της αιτήτριας - ότι έγινε επιλεκτική εφαρμογή προνοιών των περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών εφόσον η εφαρμογή των Κανονισμών αυτών στο δεύτερο σκέλος της αίτησης, αφ΄ εαυτής, δεν οδηγούσε και σε εφαρμογή τους και στο πρώτο σκέλος εφόσον σύμφωνα με τη Δ.16 σημείωμα εμφάνισης απαιτείται σε κλητήριο ένταλμα (writ of summons), χωρίς να αποσαφηνίζεται ξεκάθαρα ότι απαιτείται και σε εταιρικές αιτήσεις.
Επιπρόσθετα από τα πιο πάνω, ακόμη και εάν διαπιστωνόταν εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, δεν θα χορηγούσα την αιτούμενη άδεια καθότι η αιτήτρια μπορεί να εγείρει με έφεση το επίδικο ζήτημα (βλ. Τζεννάρο Περέλλα (ανωτέρω) και Κωνσταντινίδης (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1268) μετά τη διεκπεραίωση της πρωτόδικης διαδικασίας.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η αίτηση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας απορρίπτεται.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ
[1] Ως «σημείωμα εμφάνισης» εκλαμβάνεται επιστολή ημερ. 11.10.16 των δικηγόρων του Π/Δ Α. Ανδρέου & Σία Δ.Ε.Π.Ε. προς τους δικηγόρους της αιτήτριας, με κοινοποίηση στον Πρωτοκολλητή του Ε.Δ. Λεμεσού, ότι θα εμφανιστούν στην αίτηση 476/16.