|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D455
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 133/2017)
12 Δεκεμβρίου, 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3
ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ CLENCHBY PROPERTIES
LIMITED (HE 196320), ΕΚ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Ή ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 2364/17 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΛΕΜΕΣΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ IBTISAM CHRISTOFOROU, ΑΠΟ ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10/08/2017 ΠΟΥ
ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΓΩΓΗΣ
----------------------------------------
Γ. Χριστοδούλου για Λ. Παπαφιλίππου, για την Αιτήτρια.
Π. Τσαγγάρης και Σ. Τσαγγάρης, για την Καθ'ης η αίτηση.
--------------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Μετά την παραχώρηση άδειας, η αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα αίτηση με την οποία επιδιώκει την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση του διατάγματος έρευνας τύπου Anton Piller, το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 11 Αυγούστου 2017, στα πλαίσια της Αγωγής αρ. 2364/2017.
Παραθέτω σε συντομία τα γεγονότα επί των οποίων στηρίχτηκε η παρούσα αίτηση, όπως και η εκδικασθείσα αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρισης προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Η καθ'ης η αίτηση είχε καταχωρίσει την Αγωγή αρ. 2364/2017 ενώπιον του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναντίον εννέα εναγομένων, περιλαμβανομένης της αιτήτριας, με την οποία ισχυριζόταν τη διάπραξη δόλιων πράξεων εις βάρος της, με σκοπό να εμποδιστεί από την εκτέλεση απόφασης που είχε εκδοθεί από Βρετανικό Δικαστήριο.
Στα πλαίσια της Αγωγής αρ. 2364/2017, που εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, εκδόθηκαν, μετά από μονομερή αίτηση, σειρά διαταγμάτων που έχουν ως θεμελιακή βάση την παροχή δυνατότητας σε αντιπροσώπους της καθ'ης η αίτηση, να εισέλθουν στα γραφεία της αιτήτριας με σκοπό να μπορέσουν να αναζητήσουν, και να επιθεωρήσουν διάφορα έγγραφα τα οποία σχετίζονταν με αμφισβητούμενη συμφωνία πώλησης μετοχών, όπως και έγγραφα αναφορικά με τη συμφωνία αγοράς προσδιοριστέου ακινήτου, καθώς και άλλα έγγραφα, τα οποία καθορίζονταν στο διάταγμα και αφορούν την υπό αμφισβήτηση συμφωνία.
Η προσφερόμενη δυνατότητα αναζήτησης και επιθεώρησης εδραζόταν, στο εκδοθέν διάταγμα τύπου Anton Piller. Ταυτοχρόνως, εκδόθηκε διάταγμα τύπου Norwich Pharmacal για αποκάλυψη πληροφοριών και διάταγμα φίμωσης (gagging order), το οποίο ήταν ορισμένο για αναθεώρηση στις 5 Σεπτεμβρίου 2017.
Το διάταγμα (τύπου Anton Piller), για το οποίο υπάρχει αμφισβήτηση, διέτασσε, μεταξύ άλλων, τους εναγομένους όπως επιτρέψουν στους δικηγόρους της καθ'ης η αίτηση, σε επιτηρητές δικηγόρους (supervising solicitors) και σε ειδικούς σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές (η ομάδα αναζήτησης), να εισέλθουν στα υποστατικά των εναγομένων για σκοπούς έρευνας. Προσδιορίζεται δε στο υπό αναφορά διάταγμα το εξής:
"Να μπορέσουν να αναζητήσουν, να επιθεωρήσουν, να φωτοτυπήσουν, βιντεοσκοπήσουν, να αντιγράψουν ηλεκτρονικά και/ή άλλως πώς, να λάβουν στην κατοχή τους και να παραδώσουν στην ασφαλή φύλαξη του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.. όλα τα έγγραφα και/ή πληροφορίες που βρίσκονται στην κατοχή και/ή φύλαξη και/ή έλεγχο των Εναγομένων στα οποία καταγράφεται και/ή περιέχεται και/ή αποθηκεύεται οποιαδήποτε πληροφορία σχετική προς τα εις τις Παραγράφους 1.1 έως και 1.4. κατωτέρω Αμφισβητούμενα Έγγραφα και/ή που βρίσκονται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τηλέφωνα, κινητά τηλέφωνα, USBs ή τους servers στους οποίους είναι ενωμένοι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές συμπεριλαμβανόμενων, χωρίς περιορισμό, οποιωνδήποτε ηλεκτρονικών υπολογιστών που χρησιμοποιούνται από τους Καθ΄ ων η αίτηση και/ή πρόσωπα που εργοδοτούνται απ' αυτούς (περιλαμβανομένων του προγράμματος Zygos, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, sms μηνύματα messages, WhatsApp, Viber, Telegram, Skype, Facebook, και οποιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας) οποιασδήποτε μορφής (συμπεριλαμβανομένων, χωρίς περιορισμό, οποιωνδήποτε εγγράφων που βρίσκονται στην κατοχή και/ή υπό τη φύλαξη και/ή υπό τον έλεγχο των Καθ΄ ων η Αίτηση και/ή προσώπων που εργοδοτούνται απ΄ αυτούς) τα οποία καταγράφουν ή περιέχουν ή στα οποία αποθηκεύεται οποιαδήποτε πληροφορία σχετική προς τα εις τις παραγράφους 1.1. έως και 1.4. κατωτέρω Αμφισβητούμενα Έγγραφα και/ή που αναφέρονται σε και/ή σχετίζονται με οδηγίες και οτιδήποτε άλλο παρεμφερές και/ή επικοινωνίες .."
Η αιτήτρια, μέσα από την αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου της, εισηγήθηκε ότι, κατά βάση, το εκδοθέν διάταγμα αντίκειται στις πρόνοιες του Άρθρου 17 του Συντάγματος και συγκεκριμένα, ως συνέπεια τούτου, παραβιάστηκε το δικαίωμα της αλληλογραφίας και το δικαίωμα επικοινωνίας. Δεν μπορεί, πρόσθεσε, στα πλαίσια άσκησης πολιτικής δικαιοδοσίας να εκδίδει, το δικαστήριο, διάταγμα με το οποίο παραβιάζεται το απόρρητο της αλληλογραφίας. Περαιτέρω προβάλλεται ότι το διάταγμα ήταν προστακτικής φύσεως και, ως τέτοιο, θα έπρεπε να καθορίζει το χρόνο εντός του οποίου η καθ'ης η αίτηση θα έπρεπε να προβεί στη συγκεκριμένη ενέργεια που προσδιορίζεται με το διάταγμα. Κάτι τέτοιο δεν συγκεκριμενοποιείται στο εν λόγω διάταγμα.
Στη συνέχεια τονίστηκε από το συνήγορο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία για αμφισβήτηση του διατάγματος Anton Piller, παρά μόνο μέσω του αιτούμενου προνομιακού εντάλματος Certiorari. Τέλος, αναφέρθηκε ότι, έστω και εάν υπάρχει εναλλακτικό μέσο, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την έκδοση εντάλματος Certiorari. Η έκδοση και εκτέλεση ενός δραστικότατου μέτρου, όπως περιλαμβάνεται στο εκδοθέν διάταγμα Anton Piller, συνιστά από μόνο του εξαιρετικές περιστάσεις, εισηγήθηκε η αιτήτρια, ιδιαιτέρως στην παρούσα περίπτωση όπου η καθ'ης η αίτηση θα αποκτήσει μέρος της αλληλογραφίας και θα έχει πρόσβαση στα επικοινωνιακά δεδομένα της αιτήτριας κατά παράβαση του Συντάγματος. Το πιο πάνω διάταγμα εκδόθηκε καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του πρωτόδικου δικαστηρίου, ως δικαστηρίου εκδίκασης αστικών διαφορών.
Η καθ'ης αίτηση από την άλλη πλευρά, πρόβαλε ότι υπήρχαν εναλλακτικά ένδικα μέσα τα οποία δεν χρησιμοποίησε η αιτήτρια, αλλά ούτε συντρέχουν οι εξαιρετικές περιστάσεις για την έκδοση του συγκεκριμένου αιτούμενου προνομιακού εντάλματος και επομένως η αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, εισηγήθηκε η αιτήτρια, θα πρέπει να απορριφθεί. Επικέντρωσε την προσοχή του ο ευπαίδευτος συνήγορος στη δυνατότητα που προσφέρεται, ως εναλλακτικό μέσο, η διαδικασία που προβλέπεται στη Διαταγή 48, Θεσμός 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, όπως επίσης και στη δυνατότητα προώθησης ένστασης κατά την ημερομηνία την οποία το Διάταγμα είχε προγραμματιστεί για αναθεώρηση.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος Certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων κατώτερων δικαστηρίων. Αυτή ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί το πλαίσιο εξέτασης σε αιτήσεις αυτής της μορφής. (In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (Αρ. 1) (2009) 1 A.A.Δ. 1114). Ταυτοχρόνως, η ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου δεν εξετάζεται στα πλαίσια της διαδικασίας του προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Ταυτοχρόνως, πρέπει να σημειωθεί ότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος, τύπου Certiorari, δεν αποτελεί εποπτικό μέσο και ούτε παρέχεται η δυνατότητα εξέτασης του κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο αντιλήφθηκε ορθά ή όχι ένα νομικό ζήτημα. (Βλ. Διαχειριστική Επιτροπή ΚΥΠΑ Κωρτ 4 (2008) 1 Α.Α.Δ. 644).
Καθίσταται συναφώς αναγκαίο να εξεταστεί προκαταρκτικά η εισήγηση της καθ'ης η αίτηση περί της ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου για αμφισβήτηση της ορθότητας του εκδοθέντος διατάγματος.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα καταχώρισης ένστασης στην περίπτωση έκδοσης διατάγματος τύπου Anton Piller. Συνεπώς, η εισήγηση ότι θα μπορούσε η αιτήτρια να προχωρήσει με την καταχώριση ενστάσεως όταν η υπόθεση ήταν προγραμματισμένη για αναθεώρηση, δεν μπορεί να ευσταθήσει. Το εκδοθέν διάταγμα είναι άμεσα εκτελεστέο και δεν εμπίπτει στις πρόνοιες της παραγράφου (3) του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6.
Στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Νεόφυτου Γρηγοριάδη ( 2013)1 ΑΑΔ 1247 η Ολομέλεια προβαίνει σε εκτεταμένη αναφορά ως προς το είδος του διατάγματος Anton Piller. Αναφέρονται τα ακόλουθα στην απόφαση:
"Με όλο το σέβας προς τον αδελφό μας Δικαστή, ενώ ορθά έκρινε ότι τα διατάγματα τύπου Anton Piller, εκδίδονται με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, οι οποίες, όντως, εξάλλου επ' αυτών δεν έχει προκύψει διαφωνία, παρέχουν στο Δικαστήριο ευρείες εξουσίες σχετικά με την έκδοση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, εσφαλμένα κατά τη γνώμη μας έκρινε, και αυτό ήταν βέβαια το ζητούμενο στις ενώπιον του δύο αιτήσεις, ότι τα διατάγματα του συγκεκριμένου τύπου εμπίπτουν εντός της εμβέλειας των προνοιών του Άρθρου 9 του Κεφ. 6 και συνεπώς ότι θα πρέπει να ικανοποιούν τις απαιτήσεις του εδαφίου 3 του συγκεκριμένου άρθρου.
..........
Τα διατάγματα Anton Piller όμως, δεν χαρακτηρίζονται από το στοιχείο του κατεπείγοντος, με την έννοια που αφορά στο Άρθρο 9 του Κεφ. 6, έτσι ώστε η έκδοση τους μονομερώς να εξαρτάται από την παρουσία του συγκεκριμένου στοιχείου. Τα εν λόγω διατάγματα χαρακτηρίζονται από το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Αυτού του στοιχείου η παρουσία διαδραματίζει καθοριστικό για την έκδοση τους μονομερώς, ρόλο.
Τα εν λόγω διατάγματα, κατά τα άλλα, συμβαδίζουν με τα διατάγματα τύπου Mareva και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και τα δύο έχουν χαρακτηριστεί ως «πυρηνικά όπλα» (nuclear weapons) στο οπλοστάσιο του ενάγοντα που είναι και ο διάδικος που επιδιώκει την έκδοση τους. Σε αντίθεση με τις περιπτώσεις έκδοσης μονομερώς διαταγμάτων με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 9(1) του Κεφ. 6, όπου παρέχεται στον εναγόμενο χρόνος να αμφισβητήσει το διάταγμα πριν αυτό καταστεί οριστικό, στις περιπτώσεις διαταγμάτων Anton Piller, ο εναγόμενος λαμβάνει γνώση της έκδοσης τέτοιου διατάγματος, ταυτόχρονα με την εκτέλεση του. Ουσιαστικά δεν του παρέχεται η ευκαιρία να αμφισβητήσει είτε αυτό καθαυτό το διάταγμα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό εκδόθηκε, είτε τα γεγονότα επί των οποίων το Δικαστήριο βασίστηκε για να το εκδώσει μονομερώς. Ο εναγόμενος πολύ πιθανό και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό συμβαίνει, να μην γνωρίζει καν ότι εναντίον του καταχωρήθηκε αγωγή. Στον εναγόμενο βέβαια, προτού επιτρέψει την εκτέλεση του εντάλματος, παρέχεται κάποιου είδους ευκαιρία να αντιδράσει και συγκεκριμένα η ευκαιρία να συμβουλευθεί δικηγόρο, αν επιθυμεί. Αυτήν όμως την επιλογή του θα πρέπει να την ασκήσει, εντός του ελάχιστου χρόνου που το διάταγμα του παρέχει γι' αυτό το σκοπό και που συνήθως δεν υπερβαίνει τις 2-3 ώρες. Ο εναγόμενος έχει βέβαια, πάντα στη διάθεση του και την επιλογή να αρνηθεί να επιτρέψει την εκτέλεση του διατάγματος, επιλογή όμως που εμπεριέχει τον κίνδυνο δίωξης του και σε περίπτωση που κριθεί ένοχος, τιμωρίας του για παρακοή διατάγματος. Με άλλα λόγια, τα διατάγματα Anton Piller προσομοιάζουν, όση δυσφορία και αν ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός ενδεχομένως να προκαλεί, με το ένταλμα έρευνας, με μόνη ουσιαστικά διαφορά το γεγονός ότι, ενώ στην περίπτωση του εντάλματος έρευνας επιφορτισμένη με το έργο της εκτέλεσης του είναι η Αστυνομία, ένα δημόσιο δηλαδή όργανο, στην περίπτωση του διατάγματος Anton Piller, η εκτέλεση του διατάγματος αφήνεται στα χέρια ιδιωτών. Οι τελευταίοι μπορούν να επιμένουν όπως τους επιτραπεί η είσοδος, στα υποστατικά του εναγομένου και να διενεργήσουν αιφνίδια έρευνα με στόχο τον εντοπισμό, επιθεώρηση, παραλαβή και απομάκρυνση ουσιώδους μαρτυρικού υλικού, το οποίο συνήθως αποτελείται από έγγραφα σε ηλεκτρονική ή άλλη μορφή, ή στοιχεία που περιέχονται σε ηλεκτρονικούς δίσκους ή κασέτες, και το οποίο ο ενάγοντας προτίθεται να χρησιμοποιήσει για σκοπούς προώθησης των αξιώσεων του, οι οποίες δεν πρέπει να μας διαφεύγει, πρόκειται για αξιώσεις που εγείρονται στα πλαίσια ιδιωτικής διαφοράς. Δεν μπορούν όμως να πετύχουν είσοδο στα υποστατικά του εναγομένου δια της βίας. Στη διάθεση τους βέβαια υπάρχει η διαδικασία της παρακοής. Για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, παραπέμπουμε στις υποθέσεις Anton Piller KG v. Manufacturing Processes Ltd [1976] 1 All E.R. 779, [1976] Ch. 55, UK CA, Columbia Picture Industries Inc. v. Robinson [1986] 3 All E.R. 338, [1987] Ch. 38, [1986] 3 W.L.R. 542, UK Ch. D., Universal Thermosensors Ltd. v. Hibben [1992] 3 All E.R. 257, [1992] 1 W.L.R. 840, UK Ch. D. και Celanese Canada Inc. v. Murray Demolition Corp. [2007] 1 LRC 609, όπως και στα συγγράμματα Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 24, σελ. 461, Commercial Injunctions, 5η Έκδοση υπό S. Gee, παράγραφος 1039, σελ. 29 και In The Due Process of Law, του Λόρδου Δικαστή Denning, σελ. 123-130. Τέλος θεωρούμε σκόπιμο να επισημάνουμε ότι με το διάταγμα Anton Piller δεν εξουσιοδοτούνται τα κατονομαζόμενα στο διάταγμα πρόσωπα να εισέλθουν στα υποστατικά του εναγομένου, αλλά διατάσσεται ο τελευταίος όπως επιτρέψει στα εν λόγω πρόσωπα, είσοδο στα υποστατικά του, για σκοπούς εκτέλεσης του εντάλματος, (βλ. Manor Electronics Ltd. a.ο. v. Dickson a.ο. [1988] B.P.G. 618).
Είναι πρόδηλο ότι ένταξη των διαταγμάτων τύπου Anton Piller εντός της εμβέλειας των προνοιών του Άρθρου 9(1) του Κεφ. 6, όχι μόνο δεν θα συνήδε με το πνεύμα των συγκεκριμένων προνοιών εφόσον απουσιάζει το στοιχείο του κατεπείγοντος, αλλά και αναπόφευκτα θα οδηγούσε στην εξουδετέρωση του στοιχείου του αιφνιδιασμού, εξαφανίζοντας ουσιαστικά το σκοπό που τα διατάγματα του εν λόγω τύπου, τείνουν με την έκδοση τους να εξυπηρετήσουν και που βασικά είναι η αποτροπή του ενδεχόμενου ουσιώδες μαρτυρικό υλικό να καταστραφεί ή με οποιοδήποτε τρόπο να εξαφανιστεί και η εκμηδένιση ενός τέτοιου κινδύνου″.
Συνεπώς, δεν υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής των προνοιών του Κεφ. 6 αναφορικά με την αμφισβήτηση του διατάγματος, όπως έχω αναφέρει πιο πάνω.
Θα επικεντρώσω την προσοχή μου σε μια δεύτερη εισήγηση που έγινε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της καθ'ης η αίτηση, κατά πόσο δηλαδή θα μπορούσε η αιτήτρια να χρησιμοποιήσει τις πρόνοιες της Δ.48, θ. 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος αναφέρει:
″(4). Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just.″
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι επιδιώχθηκε και εκδόθηκε το συγκεκριμένο διάταγμα με μονομερή αίτηση (ex parte). Συνεπώς, υπάρχει το υπόβαθρο για να υποβληθεί αίτηση, καθότι αυτή στρέφεται εναντίον άλλου προσώπου από την καθ'ης η αίτηση, τότε αιτήτρια. Προσδιορίζεται η ευρεία εξουσία του δικαστηρίου, με βάση τον πιο πάνω θεσμό, και το Δικαστήριο μπορεί, όχι μόνο να ακυρώσει το μονομερώς εκδοθέν διάταγμα, αλλά και να το διαφοροποιήσει επιβάλλοντας οποιουσδήποτε όρους ήθελε κρίνει ως αναγκαίους υπό τις περιστάσεις.
Παρατηρείται συναφώς ότι αυτή η διαζευκτική θεραπεία της Δ.48, θ. 8(4) των Θεσμών υφίσταται. (Βλ. Παπίρης (2013) 1 Α.Α.Δ. 1291). Δεν έχει με οποιοδήποτε τρόπο καταδειχθεί από την αιτήτρια ότι υπάρχει αδυναμία άσκησης αυτού του ένδικου μέσου. Η αιτήτρια πρόβαλε ότι υπάρχει συνταγματική εκτροπή, η οποία δεν μπορεί να θεραπευθεί παρά μόνο με την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Όπως διαμορφώνεται τώρα η εικόνα, θεωρώ ότι κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσε και το θέμα της συνταγματικότητας να εγερθεί στο πλαίσιο αιτήσεως ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, με σκοπό την ακύρωση ή τη διαφοροποίηση του εκδοθέντος διατάγματος. Παράλληλα, στο σύγγραμμα Halsbury΄s Laws of England, 4th Edition, Reissue, Volume 24, παράγραφος 877, αναφέρεται ότι:
"The proper course for an applicant seeking to challenge the order is to apply to the judge who made the order or to another High Court Judge to discharge or vary it and to appeal to the court of Appeal only after that application has been heard and determined."
Τούτου δοθέντος, θα πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατά πόσο το εναλλακτικό ένδικο μέσο θα ήταν πρόσφορο και η ανάδειξη εξαιρετικών περιστάσεων θα μπορούσε να παρακάμψει τον κανόνα και να προχωρήσει το Δικαστήριο να εκδώσει το προνομιακό ένταλμα Certiorari.
Όπως εύστοχα παρατηρήθηκε από το Δικαστή Πασχαλίδη στην υπόθεση Kythreotis (Αρ. 1) (2011) 1(Α) Α.Α.Δ. 521, διατάγματα τύπου Anton Piller έχουν την ιδιαιτερότητα και τη δραστικότητα που προσδιόρισε και η αιτήτρια, πλην, όμως, η χρησιμότητα τους στις αστικές διαδικασίες δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Αναφέρεται στη σελ. 530 το εξής:
″Δεν διαφεύγει της προσοχής μου ότι τα διατάγματα αυτού του τύπου τα χαρακτηρίζει δραστικότητα, ενώ οι επιπτώσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα του αιτητή είναι αναπόφευκτες. Οι παράγοντες όμως αυτοί δεν είναι κατά τη γνώμη μου τέτοιοι, ώστε να δικαιολογούν ένταξη της υπό κρίση περίπτωσης στην κατηγορία των εξαιρετικών περιστάσεων, έτσι ώστε να δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος παρά την ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου″.
Όπως έχω ήδη σημειώσει, η αιτήτρια δεν έχει καταδείξει οποιασδήποτε μορφής εξαιρετικό μέτρο, το οποίο να απαιτεί την παραγνώριση της δυνατότητας που προσφέρεται με βάση το πιο πάνω προσφερόμενο εναλλακτικό ένδικο μέσο, για να προχωρήσω στην έκδοση του συγκεκριμένου προνομιακού εντάλματος. Υπαρχούσης της δυνατότητας προώθησης του εναλλακτικού ένδικου μέσου, θεωρώ ότι δεν έχει στοιχειοθετηθεί οποιοσδήποτε λόγος για παράκαμψη του γενικού κανόνα που επιβάλλει τη μη έκδοση προνομιακού εντάλματος και ως εκ τούτου, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει.
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της καθ'ης η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ