|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A400
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. 83/2012)
9 Νοεμβρίου, 2017
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
2. ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
3. ΝΙΚΟΛΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
4. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
5. ΜΑΡΘΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤHΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Εφεσειόντων
και
TOP KINISIS TRAVEL PUBLIC LTD ΠΡΩΗΝ TOP KINISIS TRAVEL LTD,
Εφεσίβλητης
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
Χρ. Κληρίδης με Κ. Κληρίδη, για τους Εφεσείοντες.
Σ. Κάσινος για Ηλ. Νεοκλέους & Σία ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την έκθεση απαίτησης τους οι ενάγοντες-εφεσείοντες ισχυρίστηκαν ότι στις 25.4.2005 συνήψαν συμφωνία με τους εναγόμενους-εφεσίβλητους, για σκοπούς πραγματοποίησης εκδρομής στην Ελλάδα, το Πάσχα του 2005. Σύμφωνα με την έκθεση απαίτησης στις 28.4.2005, όταν οι εφεσείοντες μετέβησαν στο αεροδρόμιο Λάρνακος για να αναχωρήσουν στην Ελλάδα, υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση 6.5 ωρών στην πραγματοποίηση της πτήσεις και αντί να αναχωρήσουν στις 20.30 το βράδυ της 28.4.2005 θα αναχωρούσαν στις 03.00 της 29.4.2005. Οι εφεσείοντες θεώρησαν ότι έγινε παράβαση της συμφωνίας από τους εφεσίβλητους και αναχώρησαν από το αεροδρόμιο μη συμμετέχοντες στην εκδρομή που τελικά πραγματοποιήθηκε με την πρωινή πτήση της 29.4.2005.
Στην υπεράσπιση της εναγόμενης 1 (εφεσίβλητης) εγείρεται προδικαστική ένσταση σύμφωνα με την οποία, λόγω της πλήρους αποζημίωσης που έλαβαν οι ενάγοντες-εφεσείοντες εκ μέρους της εναγόμενης 1 (εφεσίβλητης), κατά ή περί την 9.6.2005, με την υπογραφή εντύπου απαλλαγής της εφεσίβλητης, οι εφεσείοντες απώλεσαν κάθε αγώγιμο δικαίωμα δυνάμει της αρχικής συμφωνίας. Σύμφωνα με την εφεσίβλητη, στις 9.6.2005, κατόπιν σχετικής συμφωνίας με την εναγόμενη 1, οι ενάγοντες παρέλαβαν επιταγή για ποσό Λ.Κ.565.-, που αντιπροσώπευε την απαίτηση τους για αποζημιώσεις για τη ματαίωση της συμφωνηθείσας υπηρεσίας ταξιδίου, από την εναγόμενη 1.
Οι ενάγοντες-εφεσείοντες δεν καταχώρησαν απάντηση στην υπεράσπιση της εφεσίβλητης-εναγόμενης 1.
Στην προσβαλλόμενη απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου γίνεται εύρημα (σελ. 10 και 11) ότι μεταξύ των εναγόντων και της εναγόμενης 1 συμφωνήθηκε από τον πρώτο ενάγοντα, εκ μέρους και για λογαριασμό των εναγόντων 2-5, ότι τα δικαιώματα των εναγόντων, δυνάμει της προαναφερόμενης αθέτησης συμφωνίας εκ μέρους της εναγόμενης 1, διευθετούνται με τα Τεκ. 1, 8 και 10. Έγινε δηλαδή δεύτερη συμφωνία προς διευθέτηση των δικαιωμάτων των εναγόντων-εφεσειόντων που απέρρεαν από την αθέτηση της προαναφερόμενης αρχικής συμφωνίας από την εφεσίβλητη εταιρεία. Στη συνέχεια το πρωτόδικο δικαστήριο βρίσκει ότι, δυνάμει της δεύτερης συμφωνίας, οι ενάγοντες-εφεσείοντες δικαιούνταν στο ποσό των Λ.Κ.565.-, το οποίο έλαβαν με επιταγή, αλλά επίσης και σε δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια Λάρνακα-Αθήνα-Λάρνακα, τα οποία δεν παρέλαβαν, κατά παράβαση της δεύτερης συμφωνίας με την εφεσίβλητη, και επομένως δεν εμποδίζονταν να διεκδικήσουν, με την αγωγή τους, αποζημιώσεις για αθέτηση της πρώτης συμφωνίας, όπως και έπραξαν.
Με την υπό εξέταση έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με πέντε λόγους έφεσης.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης αμφισβητούνται τα πρωτόδικα ευρήματα, που φαίνονται στις σελ. 11-13 της απόφασης, σύμφωνα με τα οποία ο χρόνος αναχώρησης του αεροσκάφους στις 28.4.2005 δεν αποτελούσε ουσιώδη όρο της συμφωνίας και επομένως παράβασή του δεν παρείχε δικαίωμα στους εφεσείοντες να τερματίσουν την αρχική συμφωνία της 25.4.2005. Αμφισβητείται επίσης το πρωτόδικο εύρημα της σελ. 13 της απόφασης ότι με την αποχώρηση των εφεσειόντων από το αεροδρόμιο και τη μη αποδοχή τους να ταξιδέψουν με την πτήση της 03.00 της 29.4.2005 οι εφεσείοντες παραιτήθηκαν των δικαιωμάτων τους να επιμείνουν σε τερματισμό της συμφωνίας, χωρίς προειδοποίηση, με την εφεσίβλητη.
Με το δεύτερο λόγο έφεσης προσβάλλεται το πρωτόδικο συμπέρασμα, που φαίνεται στη σελ. 9 της απόφασης, ότι οι εφεσείοντες δεν αμφισβήτησαν ότι η εκδρομή τελικά διεκπεραιώθηκε όπως ήταν προγραμματισμένη παρά την καθυστέρηση 6.5 ωρών στην αναχώρηση του αεροσκάφους.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης προσβάλλεται το πρωτόδικο συμπέρασμα ότι το ποσό των Λ.Κ.565.- το έλαβε ο εφεσείων 1 προς διευθέτηση των απαιτήσεων όλων των εφεσειόντων, μελών της οικογενείας του (η δεύτερη εφεσείουσα είναι σύζυγος του και οι εφεσείοντες 3, 4 και 5 παιδιά τους) και όχι μόνον προς διευθέτηση της δικής του απαιτήσεως.
Με τον τέταρτο λόγο έφεσης προσβάλλεται, ως εσφαλμένο, το πρωτόδικο συμπέρασμα ότι οι Μ.Υ. 2 και 2 ήταν αξιόπιστοι μάρτυρες.
Με τον πέμπτο λόγο έφεσης προσβάλλεται επίσης ως εσφαλμένο το πρωτόδικο εύρημα ότι η δήλωση του πρώτου εφεσείοντα ότι διεξήγαγε την αλληλογραφία με την εφεσίβλητη εκ μέρους και των υπολοίπων εφεσειόντων, είναι αντιφατική με την θέση του ότι αποδέχθηκε το ποσό των Λ.Κ.565.- ως μέρος μόνον της δικής του απαίτησης και όχι και των υπολοίπων μελών της οικογενείας του.
Ευθύς εξ αρχής παρατηρούμε ότι είναι σαφές πρωτόδικο εύρημα, το οποίο δεν αμφισβητείται με την παρούσα έφεση, αλλά ούτε και υπάρχει αντέφεση, ότι τα δικαιώματα των εναγόντων-εφεσειόντων δυνάμει της προαναφερόμενης αθέτησης της αρχικής συμφωνίας, διευθετήθηκαν με την νέα δεύτερη συμφωνία, δυνάμει της οποίας οι εφεσείοντες θα αποζημιώνονταν από την εφεσίβλητη με το ποσό των Λ.Κ.565.- και με την παραλαβή δωρεάν αεροπορικών εισιτηρίων Λάρνακα-Αθήνα μετ΄ επιστροφής, προφανώς ένα εισιτήριο για τον κάθε εφεσείοντα, όπως είπε ο Μ.Υ.2, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτα σαφές. Τα δωρεάν εισιτήρια θα διευθετούνταν μέσω της εφεσίβλητης-πρώτης εναγόμενης και θα παρείχοντο από την πρώην δεύτερη εναγόμενη Helios Airways Ltd.
Σύμφωνα με το πρωτόδικο εύρημα η δεύτερη συμφωνία, προς διευθέτηση των δικαιωμάτων των εφεσειόντων έναντι της εφεσίβλητης, περιλαμβάνεται στα τεκμήρια 1, 8 και 10. Το τεκμήριο 1, συγκεκριμένα, περιέχει δήλωση του πρώτου εφεσείοντα ότι αποδέχεται την προσφορά της εφεσίβλητης για το ποσό των Λ.Κ.565.- και παραλαμβάνει τη σχετική επιταγή δηλώνοντας ότι αφού παραλάβει και τα δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια δεν έχει άλλη απαίτηση από την εταιρεία. Στην προσφορά της εφεσίβλητης, που επίσης περιέχεται στο τεκμήριο 1, αναγράφονται και τα εξής: «Είμαστε σε επαφή με την αεροπορική εταιρεία Helios Airways και σε περίπτωση που δεν έχετε λάβει τα δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια για Αθήνα, αυτά θα σας δοθούν μέσω του γραφείου μας σύντομα».
Η μή τήρηση του δεύτερου όρου της δεύτερης συμφωνίας θεωρήθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι παρείχε δικαίωμα στους εφεσείοντες να εγείρουν την παρούσα αγωγή για αθέτηση της αρχικής συμφωνίας. Είναι όμως θεμελιωμένο ότι όταν οι συμβαλλόμενοι συμφωνήσουν να αντικαταστήσουν ή να τροποποιήσουν μια σύμβαση, ή όπου το ένα μέρος απαλλάσσει ολικά ή μερικά το άλλο συμβαλλόμενο μέρος από την υποχρέωση του για πλήρη εκπλήρωση των συμβατικών του υποχρεώσεων, η νέα διευθέτηση είναι έγκυρη και ουσιαστικά τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των συμβαλλομένων περιέχονται πλέον στη νέα διευθέτηση (Δέστε: Π.Γ. Πολυβίου, Η Σύμβαση στο Κυπριακό Δίκαιο, Θεωρία και Πράξη, σελ. 554). Στους Halsbury΄s Laws of England, Τόμος 22, Έκδοση 2012, παράγραφος 576, αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι μια συμβατική υποχρέωση μπορεί να εκπληρωθεί με νέα συμφωνία μεταξύ των μερών ή με απαλλαγή η οποία παρέχεται από τον ένα συμβαλλόμενο στον άλλο.
Στην προκείμενη περίπτωση θεωρούμε ότι η προαναφερόμενη δεύτερη συμφωνία, η οποία είναι αδιαμφισβήτητη εφόσον αποτελεί μη προσβαλλόμενο εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου, επενεργεί ως απαλλαγή των συμβαλλομένων από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους δυνάμει της πρώτης συμφωνίας μεταξύ τους, και δημιουργεί νέα έγκυρα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εφόσον η αγωγή των εναγόντων-εφεσειόντων βασίζεται στην αθέτηση της αρχικής συμφωνίας είναι προφανές ότι είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Κατά την κρίση μας το οποιοδήποτε έγκυρο αγώγιμο δικαίωμα των εναγόντων-εφεσειόντων θα έπρεπε να βασιστεί στη δεύτερη συμφωνία με την οποία διευθετήθηκαν οι συμβατικές υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των συμβαλλομένων που απέρρεαν από την πρώτη συμφωνία.
Όσον αφορά τους λόγους έφεσης παρατηρούμε τα εξής:
Ο πρώτος λόγος έφεσης αφορά στην αρχική συμφωνία η οποία αντικαταστάθηκε με τη δεύτερη συμφωνία και επομένως είναι άνευ αντικειμένου.
Ο δεύτερος λόγος επίσης αφορά την πρώτη συμφωνία και είναι άνευ αντικειμένου.
Ο τρίτος λόγος έφεσης είναι αβάσιμος καθότι πράγματι ο πρώτος εφεσείων, από τα ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου στοιχεία, ενήργησε και για λογαριασμό των μελών της οικογενείας του, εφεσειόντων 2-5 και προς τούτο είναι ιδιαίτερα σχετικό το τεκμήριο 1.
Ο τέταρτος λόγος αφορά την αξιοπιστία των μαρτύρων υπεράσπισης, τους οποίους το πρωτόδικο δικαστήριο για λόγους που έδωσε, έκρινε ως αξιόπιστους, παρά την κάποια διαφορά που υπήρχε, στη μαρτυρία τους, αναφορικά με τα αεροπορικά εισιτήρια. Είναι θεμελιωμένο ότι το Εφετείο δεν επεμβαίνει συνήθως στα ευρήματα αξιοπιστίας του πρωτόδικου δικαστηρίου δεδομένου του πλεονεκτήματος που έχει το πρωτόδικο δικαστήριο να παρακολουθεί τους μάρτυρες όταν δίνουν δια ζώσης μαρτυρία ενώπιον του, και στην προκείμενη περίπτωση δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος επέμβασης του Εφετείου, αλλά ούτε και υπάρχει λόγος επέμβασης στα ευρήματα αξιοπιστίας του πρωτόδικου δικαστηρίου αναφορικά με τον εφεσείοντα 1, τα οποία προσβάλλονται με τον πέμπτο λόγο έφεσης.
Για τους προαναφερόμενους λόγους η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το δικαστήριο.
Π.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.