|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D394
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 157/2017)
8 Νοεμβρίου, 2017
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/1964 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΛΩΛΟΥ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΛΛΑΔΟΣ, ΔΙ΄ ΕΚΔΟΣΙΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ΄ ΑΡ. 9357/2016 ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΊΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2/10/2017
----------
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Ν. Μαγκλάρας, για τον Αιτητή.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Στις 28.3.2016 εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (ΕΕΣ) εναντίον του Θεοφάνη Λώλου, εξ Αθηνών, Ελλάδος - αιτητή. Η εκτέλεση του εν λόγω εντάλματος επετράπη από αρμόδιο Ελληνικό Δικαστήριο στις 7.4.2016 «προκειμένου να ασκηθεί κατά του εκζητούμενου ποινική δίωξη», μεταξύ άλλων, για τις πράξεις της «συνωμοσίας για καταδολίευση κατά παράβαση του άρθρου 302».
Ακολούθησε καταχώρηση από τη Δημοκρατία ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας της υπ΄ αριθμό 9357/2016 υπόθεσης εναντίον του αιτητή και άλλων 15 προσώπων. Ο αιτητής αντιμετωπίζει δύο κατηγορίες εκ των οποίων μόνο μία απασχολεί για σκοπούς της παρούσας υπόθεσης, ήτοι η κατηγορία 88 που αφορά το αδίκημα της συνωμοσίας προς καταδολίευση κατά παράβαση του άρθρου 302 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος, όπως έχουν τροποποιηθεί, οι κατηγορούμενοι .. «σε άγνωστη ημερομηνία, κατά το έτος 2006, στη Δημοκρατία συνωμότησαν να καταδολιεύσουν το κοινό.». Περαιτέρω, μετά από αίτημα του αιτητή, η Κατηγορούσα Αρχή έδωσε πρόσθετες λεπτομέρειες σε σχέση με την κατηγορία 88.
Μετά την τροποποίηση της κατηγορίας 88 και 89 και της παροχής των λεπτομερειών της κατηγορίας 88, εγέρθηκε από την υπεράσπιση ζήτημα παραβίασης της αρχής της ειδικότητας επειδή υπήρξε μεταβολή στον τόπο διάπραξης του αδικήματος, ήτοι για την κατηγορία 88 στις λεπτομέρειες του αδικήματος αναφερόταν ότι αυτό είχε διαπραχθεί «στη Δημοκρατία και στην Ελλάδα». Το αίτημα απερρίφθη στις 14.6.2017, όμως, στη συνέχεια, η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε την τροποποίηση του κατηγορητηρίου δια της απαλείψεως των λέξεων «και στην Ελλάδα», αίτημα που έγινε αποδεκτό από το Κακουργιοδικείο, παρά την ένσταση της υπεράσπισης.
Ο αιτητής, μετά την απορριπτική απόφαση του Κακουργιοδικείου, ημερομηνίας 14.6.2017, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο με την Πολιτική Αίτηση 103/2017, όπου δόθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης για διάταγμα Certiorari, κρίνοντας ότι εγειρόταν ζήτημα παραβίασης του κανόνα της ειδικότητας σε σχέση με την κατηγορία 88. Τελικά, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση που καταχώρησε ο αιτητής, κάνοντας αποδεκτή τη θέση της Κατηγορούσας Αρχής ότι ο αιτητής απέκρυψε από το Δικαστήριο ότι η κατηγορία 88 τροποποιήθηκε και ότι με την τροποποίηση η αίτηση απώλεσε το αντικείμενό της.
Ακολούθησε καταχώρηση νέας αίτησης για Certiorari (Πολιτική Αίτηση Αρ. 140/2017) με την οποία ο αιτητής υποστήριξε ότι η απόφαση του Κακουργιοδικείου με την οποία επέτρεψε την τροποποίηση του κατηγορητηρίου δια της απαλείψεως της φράσης «και στην Ελλάδα», επηρέασε δυσμενώς τα συνταγματικά και άλλα δικαιώματα του αιτητή. Η αίτηση εξετάστηκε από τη Μιχαηλίδου, Δ., η οποία στις 11.10.2017 την απέρριψε ως καταχρηστική. Και οι δύο αποφάσεις επί των Πολιτικών Αιτήσεων έχουν εφεσιβληθεί.
Στις 7.9.2017 ο αιτητής ζήτησε την τροποποίηση των λεπτομερειών της κατηγορίας 88 ώστε να επανέλθουν ως είχαν πριν από την τροποποίηση κατά τόπο δηλαδή που να προσδιορίζεται ως τόπος διάπραξης «η Δημοκρατία και η Ελλάδα». Το αίτημα απορρίφθηκε από το Κακουργιοδικείο στις 7.9.2017 για να ακολουθήσει αμέσως μετά αίτηση για αναστολή της διαδικασίας σε σχέση με την ίδια κατηγορία επειδή, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος του αιτητή, «μετά την οριστικοποίηση της τροποποίησης των λεπτομερειών» η κατηγορία προσκρούει και πάλι στον κανόνα της ειδικότητας για δύο λόγους:
«(α) Με την τροποποίηση και τις λεπτομέρειες που δόθηκαν από την Κατηγορούσα Αρχή, το αδίκημα έχει διαφοροποιηθεί και
(β) υπάρχει μεταβολή στο χρόνο διάπραξης του αδικήματος αφού στο Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (στο εξής: «ΕΕΣ») καθοριζόταν ως χρόνος διάπραξης η χρονική περίοδος 2003-2015, ενώ στην κατηγορία 88 προσδιορίζεται άγνωστη ημερομηνία κατά το έτος 2006.»
Το Κακουργιοδικείο έκαμε αναφορά στην Απόφαση - Πλαίσιο Αρ. 584/2002 του Συμβουλίου της Ευρώπης, ημερομηνίας 13 Ιουνίου 2002 και, ειδικότερα, στη ρητή πρόνοια με βάση την οποία δεν επιτρέπεται η δίωξη εκζητουμένου προσώπου για αδίκημα άλλο από εκείνο το οποίο εκδόθηκε το ΕΕΣ (άρθρο 27(2)). Πρόκειται για τη γνωστή αρχή της ειδικότητας (specialty rule) η οποία ενσωματώθηκε στην Κυπριακή εναρμονιστική νομοθεσία, ήτοι στον περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και των Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων Μεταξύ των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νόμo του 2004, Ν.133(1)/2004. Περαιτέρω, εξέτασε την υπόθεση Leymann και Pustovarov, Αρ. C-388/08 PPU, ημερομηνίας 1.12.2008, στην οποία παρέπεμψαν και οι δύο πλευρές. Το Κακουργιοδικείο δεν εντόπισε οποιαδήποτε διαφορετικά στοιχεία στην κατηγορία 88, όπως έχει διαμορφωθεί μετά την τροποποίηση και με τις παρασχεθείσες λεπτομέρειες, σε βαθμό που να μεταβάλλει την κατηγορία. Ανεδαφική έκρινε και τη μεταβολή ως προς το χρόνο διάπραξης του αδικήματος. Εν τέλει, κατέληξε πως δεν καταδείχθηκε παραβίαση της αρχής της ειδικότητας. Υπέδειξε περαιτέρω το ανορθόδοξο της μη συμπερίληψης των συγκεκριμένων λόγων στην προηγηθείσα αίτηση του αιτητή για παραβίαση της αρχής της ειδικότητας.
Με την υπό κρίση αίτηση ο αιτητής επικαλείται έκδηλο νομικό σφάλμα «επί του πρακτικού και/ή του κειμένου της ενδιάμεσης απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας ημερομηνίας 2/10/2017 (Παράρτημα Α της παρούσης) (error of Law on the face of the Record).». Το επικαλούμενο νομικό σφάλμα συνίσταται στο ότι τα νέα περιστατικά της κατηγορίας 88 αποτελούσαν ουσιώδη στοιχεία μεταβολής της περιγραφής της εν λόγω πράξης, σε σύγκριση με τα διαλαμβανόμενα στο ΕΕΣ και το κανονιστικό νόημα της απόφασης του ΔΕΕ στην υπόθεση Leymann και Pustovarov, (πιο πάνω).
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή επιχειρηματολόγησε προς υποστήριξη της αίτησης, κυρίως με αναφορά στην πιο πάνω απόφαση του ΔΕΕ. Μετά από ερώτηση του Δικαστηρίου διευκρίνισε ότι ο χρόνος διάπραξης του αδικήματος της κατηγορίας 88, όπως αναγράφεται στο τροποποιημένο κατηγορητήριο, είχε τροποποιηθεί πριν την καταχώρηση της πρώτης αίτησης για Certiorari. Σημειώνεται πως σε εκείνη την αίτηση είχε τεθεί θέμα παραβίασης του κανόνα της ειδικότητας σε συνάρτηση με τον τόπο διάπραξης του αδικήματος μόνο. Επιπρόσθετα, όπως προκύπτει από τα γεγονότα που παρατίθενται στην έκθεση που συνοδεύει την αίτηση, στις 2.6.2017 ο αιτητής ζήτησε την παροχή λεπτομερειών σε σχέση με τις κατηγορίες, αίτημα το οποίο έγινε αποδεκτό από την Κατηγορούσα Αρχή και οι λεπτομέρειες δόθηκαν πριν από την καταχώρηση της Πολιτικής Αίτησης Αρ. 103/2007 και, βεβαίως, της 140/2017.
Εξέτασα την αίτηση με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου και υπό το φως της επιχειρηματολογίας του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή. Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει γιατί θεωρώ ότι είναι καταχρηστική.
Ο αιτητής είχε στη διάθεσή του όλα τα στοιχεία τα οποία προβάλλει σήμερα προς υποστήριξη του αιτήματός του, όταν υπέβαλλε την πρώτη αίτηση για Certiorari, όπου μάλιστα η βάση του αιτήματος ήταν η παράλειψη του κανόνα της ειδικότητας. Τόσο ο χρόνος διάπραξης των αδικημάτων, όπως αναγράφεται στο κατηγορητήριο, όσο και οι λεπτομέρειες της κατηγορίας, είχαν δοθεί πριν από εκείνη την ημερομηνία. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Level Tachexcavs Ltd (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 1105:
«Ως προς τα προνομιακά εντάλματα είναι χαρακτηριστικές οι σελίδες 246, 247 και 541 στο σύγγραμμα του Wade όπως και οι υποθέσεις Re Hastings (No.2) [1959]1 Q.B. 358 και Reg. v. Governor Pentonville Ex. P. Tarling [1979] 1 W.L.R.1417, στις οποίες παραπέμπουν. Αναφέρονται στην εξουσία για άρνηση εκ νέου εξέτασης θεμάτων που εκδικάστηκαν ή που θα μπορούσαν να είχαν εκδικαστεί σε προγενέστερη διαδικασία εφόσον η επανέγερσή τους θα συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας και, ακόμα, στην ανατροπή της αντίληψης πως στην περίπτωση των προνομιακών ενταλμάτων δεν εκδίδονται "αποφάσεις" ώστε να τίθεται ζήτημα δεδικασμένου, [βλ. επίσης Spencer - Bower and Turner, The Doctrine of Res Judicata, 2η έκδοση, σελ. 54 και 215].
.........................................
Το θέμα του κωλύματος σε σχέση με επίδικο θέμα αναλύεται στον Spencer - Bower and Turner (ανωτέρω) σελ. 149 κ.επ. (βλ. επίσης Παναγιώτης Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 670). Αποτελεί κλασσική περίπτωση ύπαρξης τέτοιου κωλύματος όταν ήδη εκδόθηκε απόφαση η οποία εμπεριέχει ως στοιχείο της αιτιολογικής της βάσης δικαστική κρίση αναφορικά με όσα επιχειρείται να επανασυζητηθούν σε νέα διαδικασία μεταξύ των ίδιων διαδίκων. Στην Αγγλία έχει αναγνωριστεί πως δικαιολογείται η επανασυζήτηση τέτοιου θέματος μόνο όπου εξαιρετικές περιστάσεις δείχνουν ότι η άκαμπτη εφαρμογή του κανόνα θα οδηγούσε σε αδικία ενώ, αντιστρόφως, η παράκαμψή του δεν θα απέληγε σε κατάχρηση της διαδικασίας, [βλ. Arnold ν. Natwest Bank PLC [1991] 2 AC. 93 και The "Indian Grace" [1994] 2 Lloyd's Rep. 331].»
Βλέπε, επίσης, Αναφορικά με την Αίτηση του Στέλιου Καλλή, Πολιτική Αίτηση Αρ. 166/2015, ημερομηνίας 18.12.2015, ECLI:CY:AD:2015:D850.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής επαναφέρει το ζήτημα της παραβίασης του κανόνα της ειδικότητας σε συνάρτηση με τις λεπτομέρειες που δόθηκαν από την Κατηγορούσα Αρχή και ως προς το χρόνο διάπραξης του αδικήματος της κατηγορίας 88. Τα στοιχεία αυτά, όμως, υπήρχαν κατά τον ουσιώδη χρόνο καταχώρησης της Πολιτικής Αίτησης Αρ. 103/2017, όπου εγέρθηκε ζήτημα παραβίασης του κανόνα της ειδικότητας σε συνάρτηση με τον τόπο διάπραξης του αδικήματος της εν λόγω κατηγορίας και θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν και τα θέματα που εγείρονται με την παρούσα, σε εκείνο το στάδιο. Η επίκληση του αιτητή περί οριστικοποίησης της τροποποίησης των λεπτομερειών στις 7.9.2017, μετά από απόρριψη αιτήματός του περί τροποποίησης των λεπτομερειών της κατηγορίας 88, έτσι ώστε να επανέλθει ο τόπος διάπραξης ως είχε αρχικά, με όλο το σεβασμό, δεν ευσταθεί.
Αυτό που επιδιώκει ο αιτητής είναι μίαν ακόμα ευκαιρία για την επίτευξη στόχου ο οποίος ήταν δυνατό να επιδιωχθεί σε προηγούμενη διαδικασία. Κάτι τέτοιο, όμως, αποτελεί κατάχρηση των διαδικασιών.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ