public Ναθαναήλ, Στέλιος Σταύρου Παναγή, Περσεφόνη Χριστοδούλου, Μιχαλάκης Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Χρ. Νεοφύτου με Γ. Μιχαηλίδου (κα), για Νεοφύτου amp;amp;amp; Νεοφύτου ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες-Αιτητές Χρ. Νεοφύτου με Γ. Μιχαηλίδου (κα), για τους Εφεσείοντες-Αιτητές CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2017-10-02 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. 214/2016, 2/10/2017 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2017:A330

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ         

(Πολιτική Έφεση Αρ. 214/2016)

 

 

2 Οκτωβρίου, 2017

 

[ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Π. ΠΑΝΑΓΗ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΑΡ. 33/64)

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED  ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI, PROHIBITION ΚΑΙ MANDAMUS

Εφεσείουσα

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 3498/12 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 220, 233 (3) ΚΑΙ 251(4) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016 ΓΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5/4/2016 ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ME AΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233 (3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΕΡΡΙΦΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15/9/2015 ΚΑΙ 14/12/2015, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ME ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016, 18/3/2016 ΚΑΙ 5/4/2016 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15/9/2015 ΚΑΙ 14/12/2015, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED ΗΕ 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 210(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ.

- - - - - - - - - - - -

Χρ. Νεοφύτου με Γ. Μιχαηλίδου (κα), για Νεοφύτου & Νεοφύτου ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες-Αιτητές

- - - - - - - - - - - -

    ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: H απόφαση του Δικαστηρίου δεν είναι ομόφωνη. Την απόφαση της πλειοψηφίας θα απαγγείλει η Δικαστής Παναγή, με την οποία συμφωνώ, καθώς και ο Γιασεμής, Δ. Τη διïστάμενη απόφαση θα εκφωνήσει ο Χριστοδούλου, Δ., με την οποία συμφωνεί ο Οικονόμου, Δ.     

- - - - - - - - - -  

Α Π Ο Φ Α Σ Η

    ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Η έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης αδελφής μας δικαστή με την οποία απέρριψε αίτηση της εφεσείουσας για άδεια για καταχώρηση αίτησης δια κλήσεως με την οποία να ζητά την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως certiorari, prohibition και mandamus, καθώς και άλλες θεραπείες, οι οποίες δεν εμπίπτουν στην πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων όπως ορίζεται στο Άρθρο 155.4 του Συντάγματος (αιτητικά 6, 7.1 - 7.3). 

Σκοπός έκδοσης του εντάλματος certiorari ήταν η ακύρωση διατάγματος/απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 12.4.2016 στην Αίτηση Εκκαθάρισης υπ' αρ. 310/13, ενώ με τα εντάλματα prohibition και mandamus, σκοπείτο, αντίστοιχα, η απαγόρευση της συνέχισης της εκδίκασης της εν λόγω Αίτησης Εκκαθάρισης από συγκεκριμένη δικαστή και η εξέταση ή/και η παραπομπή αιτήματος της εφεσείουσας στην ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, από άλλο δικαστή που θα αναλάβει τον χειρισμό της υπόθεσης, για γνωμάτευση δυνάμει του άρθρου 210(3) του περί Εταιριών Νόμου, Κεφ. 113[1] επί τριών συγκεκριμένων σημείων.

 

Όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση,  έναυσμα για την καταχώρηση της αίτησης που απασχόλησε πρωτόδικα αποτέλεσε ο χειρισμός από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αριθμού αιτήσεων που εκκρεμούσαν ενώπιον του στις 12.4.2016, στα πλαίσια της παραπάνω Αίτησης Εκκαθάρισης, με κατάληξη την απόρριψη, αυθημερόν, δύο αιτήσεων της εφεσείουσας και την ακύρωση διατάγματος που είχε εκδοθεί υπέρ της.

 

Είναι  απαραίτητη μια αναδρομή στο ιστορικό της υπόθεσης. Η   εφεσείουσα, Unibrand Secretarial Services Ltd, στα πλαίσια της παραπάνω Αίτησης Εκκαθάρισης εναντίον της Tricor Ltd (στο εξής «η Tricor»),  πέτυχε, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, στην έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, και ακολούθως, στις 13.1.2016, στην έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης της εν λόγω εταιρείας. 

 

Στις 15.9.2015, πριν εκδοθεί ακόμη το διάταγμα εκκαθάρισης, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ενέκρινε αίτηση της Eurobank Cyprus Ltd (στο εξής «Eurobank»), για άδεια για τη συνέχιση της αγωγής υπ' αρ. 3498/12 που η Eurobank είχε καταχωρίσει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας εναντίον της Tricor και άλλων, μέσω του προσωρινού Εκκαθαριστή της τελευταίας. Η εφεσείουσα αντέδρασε υποβάλλοντας, στις 2.12.2015, αίτηση για παραμερισμό του σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου, ενώ στα πλαίσια άλλης αίτησης πέτυχε στην έκδοση διατάγματος αναστολής του παραπάνω διατάγματος για συνέχιση της αγωγής, μέχρι την εκδίκαση της αίτησης της για παραμερισμό. Ακολούθως, μετά την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης, η εφεσείουσα καταχώρησε αίτηση όπως της επιτραπεί η καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης.

 

Η Eurobank αμφισβήτησε τις αιτήσεις της εφεσείουσας για παραμερισμό και συμπληρωματική ένορκη δήλωση καταχωρώντας σχετικές ενστάσεις, ενώ στις 18.3.2016 καταχώρησε νέα αίτηση για άδεια συνέχισης της αγωγής της, αυτή τη φορά εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της Tricor.  Το τελευταίο αυτό διάβημα αντιμετωπίστηκε από την εφεσείουσα με αίτηση που καταχώρισε στις 5.4.2016 για παραμερισμό του στη βάση ότι συνιστούσε πολλαπλότητα και κατάχρηση της διαδικασίας λόγω ύπαρξης του διατάγματος ημερομηνίας 15.9.2015, για το ίδιο, κατά την εφεσείουσα, θέμα, το οποίο εκδόθηκε κατόπιν αίτησης της Eurobank.

 

Στις 8.4.2016, όταν ήταν ορισμένες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας η αίτηση της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016 και η αίτηση της εφεσείουσας ημερομηνίας 5.4.2016, ο συνήγορος της εφεσείουσας ζήτησε όπως κριθεί κατά προτεραιότητα η τελευταία. Ενόψει δε της προφορικής δήλωσης ένστασης εκ μέρους της Eurobank στην εν λόγω αίτηση της εφεσείουσας, δόθηκαν οδηγίες από το Δικαστήριο  για την καταχώρηση γραπτής ένστασης από τη Eurobank και τον Επίσημο Παραλήπτη, αν είχε και αυτός ένσταση, μέχρι τις 12.4.2016, ημερομηνία κατά την οποία ήταν «ορισμένη σε εξέλιξη η αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση» της εφεσείουσας.  Η αίτηση της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016 για άδεια συνέχισης της αγωγής, αναβλήθηκε για οδηγίες, επίσης στις 12.4.2016.

 

Στις 12.4.2016, το Επαρχιακό Δικαστήριο, με αυτή την πλειάδα αιτήσεων ενώπιον του, έκρινε σκόπιμο στα πλαίσια προσπάθειας να εξευρεθεί «συναινετικά μια λύση για όλες τις αιτήσεις», να εκθέσει στους συνηγόρους των διαδίκων που είχε ενώπιον του, ήτοι της εφεσείουσας, της Eurobank και του Επίσημου Παραλήπτη, τις δικές του απόψεις/εισηγήσεις με βάση τα γεγονότα και τη νομολογία, καταλήγοντας ότι ήταν πλέον ακαδημαϊκό να συζητηθεί η νομιμότητα του διατάγματος που είχε εκδοθεί στις 15.9.2015, ενώ ήταν προς το συμφέρον όλων των διαδίκων «.αν είναι να κριθεί κάτι, να κριθεί η χορήγηση άδειας συνέχισης της αγωγής που ζητείται με την αίτηση 18/03/2016 από τη Eurobank, μετά την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης και .εκείνη η αίτηση της Eurobank να επιδοθεί στη Unibrand αν εκείνη αξιώνει ότι βάσει του άρθρου 233(3) έχει λόγο να εμφανιστεί για να εκφράσει απόψεις.».  Πρόσθεσε, το Δικαστήριο, ότι θα μπορούσε να ακούσει το συνήγορο της Eurobank αν είχε ένσταση να διαταχθεί η επίδοση της αίτησης της ημερομηνίας 18.3.2016 στην εφεσείουσα.

 

Ακολούθησε μακρύς διάλογος μεταξύ του Δικαστηρίου και των δικηγόρων των διαδίκων, με το συνήγορο της  Eurobank να τοποθετείται αρνητικά στη συμμετοχή της εφεσείουσας στη διαδικασία της αίτησης ημερομηνίας 18.3.2016, εμμένοντας στη θέση ότι αυτή θα πρέπει να ακουστεί μόνο μεταξύ της Eurobank και του Επίσημου Παραλήπτη,  στον οποίο και μόνο είχε επιδοθεί, ενώ ο συνήγορος της εφεσείουσας ενέμεινε στη δική του θέση ότι έπρεπε να ακουστεί επί της αίτησης του ημερομηνίας 5.4.2016 για παραμερισμό και πως της καταχώρισης της αίτησης ημερομηνίας 18.3.2016 έπρεπε να είχε προηγηθεί η τροποποίηση του τίτλου της αγωγής με την προσθήκη του Επίσημου Παραλήπτη ως εκκαθαριστή. Στα πλαίσια του διαλόγου, υπεβλήθη προφορικό αίτημα από το συνήγορο της εφεσείουσας για γνωμάτευση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 210(3) του Κεφ.113, για το οποίο το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες να υποβληθεί γραπτώς.

 

Επιμαρτυρείται από τα τηρηθέντα πρακτικά της διαδικασίας μια παλινδρόμηση του Δικαστηρίου στη στάση του σε σχέση με τις αντιμαχόμενες θέσεις των συνηγόρων των διαδίκων.  Θεώρησε, ότι μείζον ζήτημα ήταν η νομιμοποίηση ή όχι της εφεσείουσας, η οποία δεν ήταν διάδικος στην αγωγή 3498/12, το οποίο επηρέαζε όλες τις αιτήσεις που εκκρεμούσαν ενώπιον του, γι΄ αυτό οι συνήγοροι των διαδίκων να αναπτύξουν τις αντίστοιχες θέσεις τους υποβάλλοντας γραπτές αγορεύσεις.  Παράλληλα σημείωσε ότι για το ζήτημα αυτό είχε «ήδη ακούσει» προφορικά το συνήγορο της Eurobank. Μετά δε από επιμονή του συνηγόρου της Eurobank στην έκδοση του αιτούμενου με την αίτηση ημερομηνίας 18.3.2016 διατάγματος και αφού μεσολάβησε διάλειμμα, το Δικαστήριο προέβη στην ακόλουθη αναφορά:

«Έχω ξαναδεί το πρακτικό ημερομηνίας 08/04/2016 κατά το οποίο είχα δώσει οδηγίες για το τι θα γινόταν σήμερα.  Είχα δώσει τέτοιες οδηγίες ώστε σήμερα να μπορούσε να καταχωρηθεί  η ένσταση από πλευράς της Eurobank και του επίσημου παραλήπτη με σκοπό να κρίνω κατά προτεραιότητα την αίτηση για πολλαπλότητα διαδικασίας, η οποία είναι ημερομηνίας 05/04/2016 και θεωρώ ότι για να αποφευχθούν οποιεσδήποτε περαιτέρω αμφισβητήσεις στο μέλλον για το αν είναι ορθό από το παρόν Δικαστήριο να δώσει την άδεια συνέχισης της αγωγής σήμερα, επί τη βάσει της αίτησης 18/03/2016 ενόσω υφίσταται σε ισχύ διάταγμα αναστολής προηγούμενης  άδειας για συνέχιση της ίδιας αγωγής, εκκρεμούσης της αίτησης παραμερισμού εκείνου του διατάγματος, θεωρώ ότι εφόσον σήμερα δεν κατέστη δυνατό να πείσω όλα τα μέρη για να εδίδετο συμβιβαστικά μια διευθέτηση στο σύνολο των αιτήσεων, θα θέλω να προχωρήσουμε ως ήταν οι οδηγίες μου στις 08/04.  Μπορώ να δώσω παράταση χρόνου για καταχώρηση ένστασης από τον επίσημο παραλήπτη και από την εταιρεία Eurobank στην αίτηση 05/04/16 .

[..]

.Επαναλαμβάνω θέλω να κριθεί το status της Unibrand ως αιτήτριας, για θέμα που άπτεται αίτησης συνέχισης της αγωγής στην οποία δεν είναι διάδικος και θέλω αυτό να είναι το πρώτο που θα αποφασιστεί και γι' αυτόν τον λόγο θα δώσω χρονοδιάγραμμα για ένσταση και χρονοδιάγραμμα για γραπτή αγόρευση επί του ζητήματος αυτού.»                

 

Η ως άνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου δεν βρήκε σύμφωνο το συνήγορο της Eurobank και ακολούθησε περαιτέρω, μακρύς, διάλογος. Μετά από διάλειμμα, κατέληξε το Δικαστήριο, ως εξής:

«Στην προηγούμενη δικάσιμο είχα πει, "έχετε ένσταση κυρία Κουρουζίδου να καταχωρηθεί η ένσταση... (διαβάζει)... θα μείνει για οδηγίες δηλαδή 12/04/2016, έξοδα στην πορεία όλων" αυτά τα διάβασα από το πρακτικό 08/04/2016. Σήμερα ενώπιον μου εμφανίστηκαν τα πρόσωπα που καταγράφηκαν στην έναρξη του πρακτικού. Η εισήγηση του κυρίου Κυριακίδη, αιτούντος στην αίτηση 18/03/16, είναι η δική του να εκδικαστεί κατά προτεραιότητα εφόσον όλα τα μέρη που εμπλέκονται σε εκείνην την αίτηση είναι παρόντα και ο επίσημος παραλήπτης δηλώνει ότι δεν έχει ένσταση στην έκδοση του διατάγματος. Ο κύριος Νεοφύτου επιμένει όπως η δική του αίτηση 05/04/2016 εκδικαστεί κατά προτεραιότητα. Το Δικαστήριο έχει εισαγωγικά κατά τη σημερινή δικάσιμο προβεί σε ανάλυση της νομοθεσίας και νομολογίας με σκοπό να εξασφάλιζε μια συμβιβαστική επίλυση όλων ανεξαιρέτως των αιτήσεων, με το ζητούμενο να κρίνεται ρεαλιστικά, ότι έχει το ίδιο και το αυτό αντικείμενο κάθε αίτηση ανεξαιρέτως, δηλαδή την αίτηση για χορήγηση άδειας συνέχισης της αγωγής 3498/12 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Η εν λόγω αγωγή δεν έχει ακόμη αρχίσει για ακρόαση, είναι ορισμένη εξ' όσων πληροφορήθηκα σήμερα στις 19/04/2016 για έναρξη ακρόασης. Είχε εκδοθεί όπως είπα προηγουμένως από το παρόν Δικαστήριο στις 15/09/2015 ένα διάταγμα για άδεια συνέχισης της, ενόψει του ότι είχε διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής. Το ίδιο διάταγμα αναστάληκε με απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου και ως εκ τούτου εκείνη η άδεια τελούσε σε αναστολή εκκρεμούσης της αίτησης παραμερισμού που έκανε η Unibrand. Το ζήτημα είναι κατά πόσο το παρόν Δικαστήριο κωλύεται να εκδώσει νέο διάταγμα για άδεια συνέχισης, για τον λόγο ότι εκκρεμεί η δικαστική διαδικασία στο πλαίσιο της αίτησης παραμερισμού που καταχώρησε η Unibrand. Θέλω να αντιμετωπίσω το ζήτημα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται με βάση τα πραγματικά γεγονότα της διαδικασίας εκκαθάρισης και της αγωγής στον βαθμό που αυτά αποτυπώνονται στον δικαστικό φάκελο που έχω ενώπιον μου στην αίτηση εκκαθάρισης 310/13. Λαμβάνω λοιπόν υπόψη ότι η αίτηση για συνέχιση της αγωγής ημερομηνίας 18/03/2016, δεν προσκρούει σε οποιανδήποτε ένσταση από πλευράς του επίσημου παραλήπτη, δεν υπάρχει ουδείς λόγος στην όψη της εν λόγω αίτησης για να μην δοθεί από το Δικαστήριο η άδεια. Είχα εξηγήσει προηγουμένως ότι το Δικαστήριο συχνά δίδει τέτοιου είδους άδεια, όταν ο πιστωτής ο οποίος την αιτείται είναι εξασφαλισμένος και με βάση τη μέχρι σήμερα δικογραφία στην αίτηση εκκαθάρισης αλλά και την ίδια την απόφαση μου με την οποία εξέδωσα το διάταγμα εκκαθάρισης, είχα δεχτεί το status της Eurobank ως πιστωτή εξασφαλισμένου διά υποθήκης που δόθηκε από την εταιρεία Tricor επί περιουσίας της. Ως εκ τούτου, η διακριτική ευχέρεια του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο ζυγίζει τον κίνδυνο να επηρεαστούν τα δικαιώματα των υπολοίπων πιστωτών εάν δοθεί η άδεια συνέχισης της αγωγής στην Eurobank, κρίνω πως θα πρέπει να ασκηθεί υπέρ της αίτησης της Eurobank, ενόψει του ότι η ίδια είναι εξασφαλισμένος πιστωτής και εκδίδω τέτοια άδεια ως η αίτηση ημερομηνίας 18/03/2016.

 

Ενόψει τούτου κρίνω πως είναι πλέον άνευ αντικειμένου η οποία συζήτηση της αίτησης παραμερισμού και οποιασδήποτε ενδιάμεσης διαδικασίας σε αυτήν ως είναι η αίτηση ημερομηνίας 29/02/2016 για συμπληρωματική ένορκη δήλωση, υπό την έννοια ότι η διαδικασία εκείνη αφορούσε σε προγενέστερη άδεια για συνέχιση της αγωγής, η οποία όμως δεν θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από εκείνην της ισχύος του διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή, του οποίου η ζωή τερματίστηκε με την ίδια την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης της εταιρείας Tricor.

 

Ως εκ τούτου θεωρώ ότι και η αίτηση ημερομηνίας 05/04/2016 είναι επίσης άνευ αντικειμένου, καθότι ουδεμία πολλαπλότητα διαδικασιών κρίνω ότι παραμένει ή υφίσταται, εφόσον έχει επιλυθεί το ζήτημα της άδειας συνέχισης της αγωγής, με την έκδοση σήμερα νέας άδειας ενόψει του νέου δεδομένου της εκκαθάρισης της εταιρείας Tricor. Ως εκ τούτου η αίτηση παραμερισμού ως επίσης η αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση υπόκεινται σε απόρριψη από το παρόν Δικαστήριο ως άνευ αντικειμένου και προς τούτο και το διάταγμα αναστολής της προγενέστερης άδειας συνέχισης της αγωγής, το οποίο είχε εκδοθεί στις 14/12/2015 και εκείνο παύει να υφίσταται και να ισχύει ως άνευ αντικειμένου πλέον η ύπαρξη του. Λοιπόν, όσον αφορά τα έξοδα στην αίτηση ημερομηνίας 18/03/2016, η πλευρά του επίσημου παραλήπτη ζητά έξοδα;

 

 

Κα Εφραίμ: Θα ζητήσω ναι, είναι θεσμοθετημένα στα €50.

 

Δικαστήριο: ΄Οσον αφορά την αίτηση ημερομηνίας 18.3.2016, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του επίσημου παραλήπτη και εναντίον της Eurobank €50 έξοδα χωρίς ΦΠΑ. ΄Οσον αφορά την αίτηση ημερομηνίας 05.04.2016 ενόψει του ότι δεν είχε καταχωρηθεί ένσταση από την Eurobank ή από τον επίσημο παραλήπτη, αυτή απορρίπτεται ως άνευ αντικειμένου χωρίς διαταγή για έξοδα εναντίον των αιτητών της, όσον αφορά τις αιτήσεις ημερομηνίας 29.02.2016 για συμπληρωματική ένορκη δήλωση και όσον αφορά την αίτηση παραμερισμού η οποία ήταν 02.12.2015, αμφότερες απορρίπτονται ως άνω αντικειμένου και τα έξοδα αυτών θεωρώ ότι θα ήταν κατάλληλο να επιδικαστούν ως κάθε πλευρά τα έξοδα της».

 

Ακολούθησε η καταχώριση της Πολιτικής Αίτησης Αρ. 56/16, η απόφαση στην οποία αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας έφεσης. 

 

Δεν βρήκε σύμφωνο το πρωτόδικο Δικαστήριο η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου της εφεσείουσας ότι τα παρουσιασθέντα ως ολισθήματα του Επαρχιακού Δικαστηρίου μπορούν να ενταχθούν στην έννοια είτε της έκδηλης πλάνης περί το νόμο είτε της παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ή της έλλειψης δικαιοδοσίας. Επεσήμανε ότι το κύριο ζητούμενο ήταν η ερμηνεία των άρθρων 220[2] και 233(3)[3] του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113, και δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 220 από το Επαρχιακό Δικαστήριο αφού εκείνος που έπρεπε να ακουστεί σε συνάρτηση με το αίτημα της Eurobank για άδεια συνέχισης της αγωγής ήταν μόνο ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής και όχι ο οποιοσδήποτε πιστωτής.  Εν προκειμένω, το Επαρχιακό Δικαστήριο «άκουσε σφαιρικά τους εμπλεκόμενους κατά αίτηση συνηγόρους στην πράξη» και δεν οδηγήθηκε σε όποια παραβίαση δικαιώματος φυσικής δικαιοσύνης ούτε φαίνεται να λειτούργησε υπό καθεστώς νομικής πλάνης, όπως υποστήριζε η εφεσείουσα.  Παρόλο δε που ο συνήγορος της εφεσείουσας είχε εν μέρει δίκαιο για το εύρος του διαλόγου του Επαρχιακού Δικαστηρίου με τους εμπλεκόμενους δικηγόρους και για τις αλλεπάλληλα εκφραζόμενες θέσεις του ως προς τον προβληματισμό του:

 

 «.ήταν μέσα στα όρια της ευχέρειας του, εφόσον έδιδε αιτιολογία, να κρίνει ότι κάποια διαβήματα παρέμεναν άνευ αντικειμένου εκ των πραγμάτων και εκ της συνάφειας των διαδικασιών οι οποίες υπήρξαν καταιγιστικές και χρονοβόρες. Η αρχική έκφραση οποιονδήποτε αμφιβολιών και προβληματισμού του Επαρχιακού Δικαστηρίου, όσο αδόκιμη και να ήταν, δεν επηρέασε εντέλει την εφαρμογή του Νόμου ώστε να μη θεμελιώνεται στο αποτέλεσμα των πραγμάτων νομική πλάνη. Δεν θα διαφωνήσω περαιτέρω ότι ο μακρύς αυτός διάλογος δεν ήταν ακρόαση και σε αυτόν παρατηρήθησαν λανθασμένες πρακτικές, όπως έχω ήδη αναφέρει. Δεν κρίνω ωστόσο ότι εκτροχιάζεται το θεμέλιο της δικαιοσύνης επειδή θεωρήθηκε ότι ένας πιστωτής δεν είχε αυτόνομο δικαίωμα εμφάνισης όταν ο εκκαθαριστής είναι παρών και έχει θέση.»

 

Κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, το άρθρο 220 του Κεφ.113 ορίζει σαφώς ότι ο Εκκαθαριστής και όχι μεμονωμένος πιστωτής, έχει λόγο στο αν θα εκπροσωπηθεί και πώς η εταιρεία σε μια διαμάχη.  Ούτε, κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, υπήρξε εκτροπή και παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης επειδή δεν ενεργοποιήθηκε το άρθρο 210(3) του Κεφ.113 για γνωμάτευση από το Ανώτατο Δικαστήριο.

 

Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται με πέντε λόγους έφεσης.  Δεν χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον καθένα και στην αιτιολογία που τον υποστηρίζει.  Αναδύεται, από όσα διατυπώνει η εφεσείουσα ότι το κύριο παράπονο της αφορά στο συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι με τους χειρισμούς του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, το οποίο θεωρεί εσφαλμένο για λόγους που αναπτύσσονται εκτενώς στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου της.

 

 Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και, με όλον τον προσήκοντα σεβασμό, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη στο βαθμό και έκταση που αναφέρεται κατωτέρω.  Το πρωτόδικο Δικαστήριο οδηγήθηκε στην παραπάνω κατάληξη του αφού υπεισήλθε στην ουσία του ζητήματος της νομιμοποίησης της εφεσείουσας να προωθεί ή να συμμετέχει στις ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της αίτησης της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016, ερμηνεύοντας προς τούτο τα άρθρα 220 και 233(3) του Κεφ. 113.   Και εδώ είναι που εντοπίζεται η λανθασμένη, κατά την άποψη μας, προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αφού στο στάδιο εξέτασης της αίτησης της εφεσείουσας για άδεια, το ζητούμενο δεν ήταν κατά πόσο η εφεσείουσα όντως νομιμοποιείτο ή όχι αλλά κατά πόσο τα ενώπιον του Δικαστηρίου τεθέντα στοιχεία θεμελίωναν εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο θέμα παραβίασης του δικαιώματος της για  ακρόαση σε σχέση, πρωτίστως, με το ζήτημα της νομιμοποίησης της και εν πάση περιπτώσει προτού απορριφθούν από το Επαρχιακό Δικαστήριο οι αιτήσεις που η εφεσείουσα είχε καταχωρήσει και εκκρεμούσαν ενώπιον του, μία εκ των οποίων,  αφορούσε στην αίτηση της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016 την οποία ενέκρινε το Δικαστήριο με την απόφαση του ημερομηνίας 12.4.2016.  Από την παράθεση των γεγονότων στην επίδικη υπόθεση αναδεικνυόταν «εκ πρώτης όψεως», «συζητήσιμο θέμα» παραβίασης του δικαιώματος της εφεσείουσας να ακουστεί, όπως προσδιορίζεται στη νομολογία [4].   Αυτό, σε αντίθεση με το ζήτημα της μη ενεργοποίησης από το Επαρχιακό Δικαστήριο των προνοιών του άρθρου 210(3) του Κεφ.113, στη βάση προφορικού αιτήματος του ευπαίδευτου συνηγόρου της εφεσείουσας, για το οποίο δεν διαπιστώνεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση παραβίασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.

 

Στη βάση των πιο πάνω η έφεση επιτυγχάνει χωρίς να παρίσταται ανάγκη εξέτασης των υπόλοιπων θέσεων της εφεσείουσας.

 

Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.  Παρέχεται άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari ως τα αιτητικά 1, 2 και 3 της αίτησης, η οποία να υποβληθεί εντός 15 ημερών για να τεθεί ενώπιον της αδελφής μας δικαστή η οποία είχε την υπόθεση ενώπιον της, για να τη χειριστεί περαιτέρω.

 

                                                                                    ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.

 

                                                                                    Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.

                                                                                                                                                                                                                                    Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.           

 

                                                                                   

 

/ΣΓεωργίου

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                             

Πολιτική Αίτηση Αρ. 214/2016

 

 

2 Οκτωβρίου, 2017

 

 

[ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Π. ΠΑΝΑΓΗ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ,  Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΑΡ. 33/64)

 

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI, PROHIBITION ΚΑΙ MANDAMUS

 

Εφεσείουσα

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 3498/12 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 220, 233 (3) ΚΑΙ 251(4) ΤΟΥ ΠΒΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

 

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016 ΓΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5/4/2016 ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ   ΤΗΣ  ΑΙΤΗΣΗΣ  ΤΗΣ  ΤΡΑΠΕΖΑΣ   EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233 (3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΕΡΡΙΦθΗΚΑΝ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15/9/2015 ΚΑΙ 14/12/2015, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016, 18/3/2016 ΚΑΙ 5/4/2016 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15/9/2015 ΚΑΙ 14/12/2015, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 210(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ.

.......

 

Χρ. Νεοφύτου με Γ. Μιχαηλίδου (κα), για τους Εφεσείοντες-Αιτητές

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Μειοψηφίας)

 

 

      ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.:   Με κάθε σεβασμό προς την απόφαση της πλειοψηφίας, θεωρούμε ότι δεν παρέχεται δυνατότητα ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της εφεσείουσας για άδεια καταχώρισης αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως Certiorari, Prohibition και Mandamus.

 

      H απορριφθείσα αίτηση για άδεια είχε ως βασικό άξονα τον ισχυρισμό ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο, επιλαμβανόμενου στις 12.4.16 αριθμού αιτήσεων ως το τηρηθέν πρακτικό που αυτούσιο παρατίθεται στην απόφαση της πλειοψηφίας, υπέπεσε σε ολισθήματα που αποκάλυπταν έκδηλη νομική πλάνη περί το Νόμο ή συνιστούσαν παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης ή έλλειψη δικαιοδοσίας.

 

      Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξετάζοντας το επίδικο πρακτικό υπό το πρίσμα των καθιερωμένων από τη νομολογία αρχών και ειδικά της αρχής ότι αυτό που ελέγχεται είναι η νομιμότητα και όχι η ορθότητα της απόφασης, ορθώς επεσήμανε καταρχάς ότι «Το γεγονός ότι το Δικαστήριο είχε συγκεντρώσει τις επίδικες αιτήσεις σε ένα πρακτικό δεν σημαίνει ότι τις εξομοίωσε με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι οι διάδικοι να έχουν την ίδια ιδιότητα για όλες τις υπό αναφορά αιτήσεις», ως ήταν επί τούτου το σχετικό παράπονο της εφεσείουσας.  Προχώρησε δε στη συνέχεια το πρωτόδικο Δικαστήριο να εξετάσει το επόμενο παράπονο της εφεσείουσας που αφορούσε την έκδοση από το Επαρχιακό Δικαστήριο διατάγματος για συνέχιση της αγωγής 3498/12 - ως ήταν το αίτημα της Eurobank - για να επισημάνει ότι σχετικό ήταν το άρθρο 220 του περί  Εταιρειών Νόμου σύμφωνα με το οποίο όταν εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης καμιά αγωγή ή διαδικασία δεν συνεχίζεται ή δεν αρχίζει εναντίον της εταιρείας, εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου. 

 

      Τέτοια άδεια μπορεί να δοθεί κατόπιν αίτησης δια κλήσεως μεταξύ του πιστωτή της εταιρείας που επιδιώκει την έναρξη ή τη συνέχιση αγωγής εναντίον της και του εκκαθαριστή της εταιρείας (βλ. Hagell v. Currie, Re Breech-Loading Armoury [1867] W.N. 75, Western and Brazilian Telegraph Company v. Bibby [1880] W.N. 145, [1880] L.T. 821).

 

      Ένας από τους παράγοντες που λαμβάνεται υπόψη κατά τη χορήγηση ή μη της εν λόγω άδειας είναι ο τυχόν επηρεασμός των υπολοίπων πιστωτών της εταιρείας (Cassegrain v. Gerard Cassegrain & Co Pty Ltd (in liquidation) (2012) NSWCA 435).  Αυτό, όμως, δεν καθιστά όλους τους πιστωτές μιας υπό εκκαθάριση εταιρείας διάδικους σε μια αίτηση για άδεια με βάση το άρθρο 220, ούτε τους δημιουργεί δικαίωμα να ακουστούν σε τέτοια διαδικασία.  Η δυνατότητα να ληφθούν υπόψη τα δικά τους συμφέροντα τούς παρέχεται ως σώμα και όχι ατομικά, μέσα από τις πρόνοιες του άρθρου  324[5] του Κεφ. 113, που αντιστοιχεί προς το άρθρο 346 του παλαιού αγγλικού νόμου Companies Act, 1948.  Στο  σύγγραμμα Palmer's Company Law 22^nd Ed., σελ. 928, παρ. 81-77, αναφέρεται  σε σχέση με τις επιθυμίες των άλλων πιστωτών, στα πλαίσια της διαδικασίας του άρθρου 231 (αντίστοιχου του κυπριακού άρθρου 220) ότι «The court should have regard to these, and may direct meetings for that purpose (s. 346)».

 

      Συνεπώς, δοθέντος ότι η εφεσείουσα δεν ήταν διάδικος και δεν είχε δικαίωμα να ακουστεί, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι επειδή δεν ακούστηκε κατά πόσο είχε τέτοιο δικαίωμα, τίθεται έστω και εκ πρώτης όψεως ζήτημα παραβίασης του δικαιώματός της να ακουστεί.  Τα δικαιώματα και οι δυνατότητες που παρέχονται στους πιστωτές σε μια αίτηση του άρθρου 220, καθορίζονται, ως άνω, εκ του νόμου, χωρίς να είναι αναγκαία η περαιτέρω, κάθε φορά, συζήτηση.  Διαφορετικά, θα καλούνταν τα Δικαστήρια σε κάθε τέτοια περίπτωση, εάν έτσι απαιτούν οι διάφοροι πιστωτές των εταιρειών, να ακούουν και να αποφαίνονται επί της νομιμοποίησής τους σε αιτήσεις του άρθρου 220.   

 

      Το Επαρχιακό Δικαστήριο είχε ευχέρεια και μάλιστα, καθήκον προς διάσωση πολύτιμου δικαστικού χρόνου και εξόδων, να παρεμποδίσει εξ αρχής κάθε εκτροπή ως προς τα μέρη της διαδικασίας ή άλλως πως.  Εάν διαπιστώνεται κάποιο σφάλμα, αυτό έγκειται στις περιπλοκές που δημιουργήθηκαν μέσα από τις κατ΄ εκτροπή διάφορες πολλαπλότητες της διαδικασίας.

 

      Ορθά, συνεπώς, έκρινε τα πράγματα η ευπαίδευτη αδελφή Δικαστής, θεωρώντας καθοριστική τη διαπίστωση ότι λόγο στη διαδικασία είχε ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής και όχι ο οποιοσδήποτε πιστωτής.

 

      Εφόσον η εφεσείουσα δεν είχε δικαίωμα να ακουστεί, το παράπονο της ότι δεν ακούστηκε και ως εκ τούτου παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης ορθώς απορρίφθηκε.  Όπως ορθώς απορρίφθηκε και το εν γένει παράπονο της για έκδηλη νομική πλάνη, η οποία δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί στη βάση ενδεχόμενων λαθών χειρισμού μιας υπόθεσης εκ μέρους ενός Δικαστηρίου.  Και αυτό εφόσον η έννοια του όρου «έκδηλη νομική πλάνη»  παραπέμπει εξ ορισμού στην ολοφάνερη ή καταφανή νομική πλάνη, χωρίς προς τούτο να απαιτείται η βάσανος της νομικής ή άλλης ανάλυσης.

 

      Κατά συνέπεια προς τα ανωτέρω κρίνουμε πως ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι η εφεσείουσα, με ό,τι έθεσε ενώπιον του, απέτυχε να στοιχειοθετήσεις εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση ώστε να εξετάσει τις επιπρόσθετες αρχές στη βάση των οποίων θα μπορούσε να ασκήσει θετική τη διακριτική ευχέρεια που είχε προς έκδοση των αιτούμενων προνομιακών ενταλμάτων.

                                                                   Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

 

                                                                   Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.

 

/κβπ