|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ELEFTHERIADES & AN/THER ν. MAVRELLIS & AN/THER (1985) 1 CLR 436
Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 ΑΑΔ 945
Κολλάτου Σταυρινή ν. Κυριάκου Παναγιώτου (2003) 1 ΑΑΔ 895
Παρασκευαΐδου Μαυρονικόλα Λεώνη ν. Κυριάκου Ανδρέου και Άλλων (2013) 1 ΑΑΔ 2455
Δήμος Στροβόλου ν. Mάρως Mιχαήλ Π. Γιασεμίδου και Άλλων (1997) 3 ΑΑΔ 104
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:A329
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 161/2013)
2 Οκτωβρίου, 2017
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΑΚΙ ΤΙΜΟ ΟLLI-PEKKA
Εφεσείων,
ν.
ΣΑΒΒΑ ΙΕΖΕΚΙΗΛ
Εφεσίβλητος (Εναγόμενος 2).
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ ΗΜΕΡ. 26.5.2017 ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ
ΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ
Ουδεμία εμφάνιση, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή
Α.Σ.Αγγελίδης, για τον Εφεσίβλητο-Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εx tempore)
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Η αίτηση του εφεσείοντος για παράταση του χρόνου προθεσμίας υποβολής του περιγράμματος αγόρευσης βασίζεται κυρίως στον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Κανονισμό του 1996, ως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα, Καν.1-3, 10, 12 και 13. ΄Εχει δε ως πραγματική βάση την ένορκη δήλωση της δικηγόρου κας Αφροδίτης Α. Χαραλαμπίδου, στο δικηγορικό γραφείο το οποίο εκπροσωπεί τον εφεσείοντα και η οποία δηλώνει ότι χειρίζεται την υπόθεση του.
Ο εφεσίβλητος, μέσω των δικηγόρων του, προβάλλει ένσταση στην αιτούμενη θεραπεία, η οποία συνοδεύεται από την ένορκο δήλωση της κας Ξένιας Ευγενίου, δικηγόρου, η οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η πραγματική βάση την οποία επικαλούνται οι συνήγοροι του εφεσείοντα προς αποδοχή του αιτήματός τους, είναι ουσιαστικά νομικά ανυπόστατη.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στις 14.9.2016, έδωσε για πρώτη φορά οδηγίες στους διαδίκους για καταχώρηση περιγραμμάτων αγόρευσης. Ο εφεσείων θα έπρεπε να καταχωρήσει το περίγραμμα του 45 ημέρες μετά, πλην όμως δεν το έπραξε. Στις 26.5.2017 καταχώρησε μέσω του συνηγόρου του την παρούσα αίτηση για παράταση του χρόνου της προθεσμίας υποβολής περιγράμματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση τον Καν. 12 (ανωτέρω), «.. μπορεί να παρατείνει την προθεσμία των 45 ημερών, εφόσον κρίνει ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης.».
Το θέμα έχει τύχει ανάλυσης μέσα από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Andrenal Shipping Company Ltd κ.ά. ν. Compania Naviera Iris S.A. κ.ά., ΠΕ 49/2014, ημερ. 4.6.2015, Λεώνη Παρασκευαϊδου Μαυρονικόλα ν. Κυριάκου Ανδρέου κ.ά. (2013) 1 ΑΑΔ 2455, Κολλάτου ν. Παναγιώτου (2003) 1 ΑΑΔ 895).
Στη Δήμος Στροβόλου ν. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 ΑΑΔ 104, τονίζονται τα ακόλουθα:
«Παρέχεται η ευχέρεια παράτασης του χρόνου για την υποβολή του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων, μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας; Η Δ.57, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας παρέχει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου για τη λήψη μέτρου ή διαβήματος που προβλέπεται από τους θεσμούς ή διαταγή του Δικαστηρίου και μετά την εκπνοή της καθορισθείσας προθεσμίας. Η ευρύτητα της εξουσίας, η οποία παρέχεται, στον τομέα αυτό, τονίζεται σε σειρά αποφάσεων. (Βλ. μεταξύ άλλων, Eleftheriades and Another v. Mavrellis and Another (1985) 1 C.L.R. 436· Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945).
Ο Κ.12 των Κανονισμών ευρίσκεται σε αρμονία προς τις πρόνοιες της Δ.57, θ.2. Η ορολογία του δεν περιορίζει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου, σε περιπτώσεις που αίτηση για την παράταση υποβάλλεται, πριν την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας. Το ερώτημα είναι κατά πόσο εξυπακούεται αυτός ο περιορισμός, από τις πρόνοιες του Κ.13(β) των Κανονισμών. Είναι αυτονόητο, ότι εφόσον απορριφθεί η έφεση, δεν παρέχεται η δυνατότητα επίκλησης του Κ.12.
Νοουμένου ότι η έφεση υφίσταται εν ζωή, δεν υπεισέρχεται λόγος αρχής, ο οποίος να αποκλείει την εφαρμογή των προνοιών του Κ.12, μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας. Αντίθετα, η ύπαρξη τέτοιας εξουσίας συνάδει με τις αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που έχουν ως λόγο την παροχή γενικής εξουσίας για τη θεραπεία δικονομικών παρεκκλίσεων, εφόσον τα γεγονότα της υπόθεσης το δικαιολογούν.
Το επόμενο ερώτημα, στο οποίο θα στρέψουμε την προσοχή μας, είναι το δικαιολογημένο της αίτησης για παράταση της προθεσμίας. Η τήρηση των προθεσμιών που θέτουν οι θεσμοί ή που τάσσονται με διαταγή του Δικαστηρίου, ενέχει μεγάλη σπουδαιότητα για την άσκηση της δικαστικής λειτουργίας. Όπως επισημάναμε, στην Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων, Εκλογική Αίτηση αρ. 1/95, 22-1-1996 (απόφαση πλειοψηφίας): "Οι διαδικαστικοί κανονισμοί σ' αυτή, όπως και σ' όλες τις διαδικασίες, θεσμοθετούν τους κανόνες για την άσκηση της δικαστικής εξουσίας."
Μπορεί να παραταθεί η προθεσμία, εφόσον διαπιστώνεται ότι με τη χαλάρωση δεν υπονομεύεται η απονομή της δικαιοσύνης. (Βλ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 323 (ανωτέρω).)»
Στην πρόσφατη υπόθεση Πολ. έφ. 226/13, Αναφορικά με την αίτηση της εταιρείας Alpix Trade Investments Ltd v. Linkhold Ltd κ.ά. ημερ.13.12.2016 ακολουθήθηκε πιο αυστηρή ακόμη προσέγγιση και τονίστηκε η αναγκαιότητα όπως η αίτηση για παράταση καταχωρηθεί χωρίς καθυστέρηση. Aναφέρθηκαν και τα εξής:
"Ο σχετικός Κανονισμός 13 των περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996, ακριβώς προνοεί στην παράγραφο (β), ότι η έφεση απορρίπτεται όταν ο εφεσείων παραλείψει να υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης. Αυτό δείχνει την αυστηρότητα με την οποία οι ίδιοι οι Θεσμοί προσεγγίζουν το ζήτημα. Η νομολογία η οποία υπάρχει και η οποία έχει καθορίσει το συμφέρον της δικαιοσύνης ως το κριτήριο για να παραταθεί ο χρόνος, δεν είναι ούτε απόλυτη, ούτε στατική. Ούτε υπάρχουν στερεότυπα μέσα στα οποία ένα Εφετείο πρέπει να κινηθεί. Όπως υπάρχουν αποφάσεις στις οποίες παρέπεμψε η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσείουσας προς τη μια κατεύθυνση, υπάρχουν και αποφάσεις προς την άλλη κατεύθυνση. Σε ένα σύστημα στο οποίο η δικαιοσύνη προσπαθεί να βελτιώσει τους ρυθμούς της και να προβεί σε συντονισμένες ενέργειες ταχύτερης απονομής της, εναπόκειται και στους άλλους λειτουργούς της, τους δικηγόρους, να τηρούν με αυστηρότητα τους θεσμούς. Και, εν πάση περίπτωση, εάν θα πρέπει να συγχωρείται κάποια αβλεψία ή καθυστέρηση, αυτό θα πρέπει να γίνεται για καλό λόγο. Σίγουρα η καθυστέρηση καταχώρησης αίτησης για παράταση χρόνου για οκτώ μήνες, χωρίς μάλιστα να δίνεται οποιαδήποτε περί τούτου εξήγηση, δεν εμπίπτει σ΄ αυτή την παράμετρο....»
Αν προσεχθεί η πραγματική βάση της αίτησης, ο μόνος λόγος που επικαλείται ο αιτητής, είναι ο φόρτος εργασίας του δικηγόρου του. Και αν υπήρξε ανανέωση του συστήματος του δικηγορικού γραφείου του αιτητή, κατά το Σεπτέμβρη του 2016 και πάλιν υπήρξε καθυστέρηση αφού είναι μόνο τον Μάϊο του 2017 που υποβλήθηκε η παρούσα. Για το μεσοδιάστημα που καλύπτει επτά μήνες, οι δικαιολογίες που δίδονται είναι πενιχρές και καταδεικνύουν μάλλον αδιαφορία παρά αδυναμία τήρησης των προθεσμιών και τουλάχιστον καταχώρηση της αίτησης, νωρίτερα.
Να σημειωθεί ότι ο εφεσίβλητος την 1.3.2017 υπέβαλε σημείωμα προς την Αρχιπρωτοκολλητή ενημερώνοντας για την παράλειψη του εφεσείοντα, ζητώντας απόρριψη της έφεσης. Τους ελέχθη από το Πρωτοκολλητείο ότι ο φάκελος είχε απολεσθεί. Εν τέλει ενημερώθηκαν απλώς ότι η άλλη πλευρά είχε υποβάλει την παρούσα αίτηση. Συνεπώς ο εφεσίβλητος δεν τήρησε στάση ανοχής, αλλά δικαιωματικά έθεσε θέμα απόρριψης της έφεσης, εξέλιξη που εκ των πραγμάτων θα λάμβανε χώρα, εάν ο φάκελος δεν είχε απολεσθεί σε χρόνο πολύ προγενέστερο της υπ΄εξέταση αίτησης.
΄Εχουμε μελετήσει τις αντίστοιχες θέσεις που προβάλλονται κυρίως από τις ένορκες δηλώσεις των πλευρών. Θεωρούμε ότι ο εφεσίβλητος έχει δίκαιο. Οι σκόρπιες αναφορές της ένορκης δήλωσης επί της αίτησης του εφεσείοντα για φόρτο εργασίας του δικηγόρου του, για «μη ορθό τρόπο χρήσης του συστήματος του αρχείου» καθώς και η απουσία οποιασδήποτε χρονικής αντιστοιχίας μεταξύ της ανενέργειας του αιτητή και της εν τέλει καταχώρησης της παρούσας, οδηγούν στη διαπίστωση αδιαφορίας από πλευράς του αφενός και αφετέρου βλάβη της άλλης πλευράς, η οποία επιδίωξε την εφαρμογή των κανονισμών χωρίς αποτέλεσμα, λόγω και της προσωρινής απώλειας του φακέλου από το πρωτοκολλητείο. Κρίνουμε ότι δεν υφίσταται βάσιμος λόγος για έγκριση του αιτήματος. Εν αντιθέσει, έγκριση του δεν θα εξυπηρετούσε ορθά τα συμφέροντα της απονομής της δικαιοσύνης.
Η αίτηση απορρίπτεται και ως εκ της απόρριψης και η έφεση ομοίως απορρίπτεται.
Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του εφεσιβλήτου, ως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.