|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων (1991) 1 ΑΑΔ 1147
Παπά Ανδρέας ν. Nόνας Α. Οικονομίδου και Άλλων (2010) 1 ΑΑΔ 58
Δρουσιώτη Μάριος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2016) 1 ΑΑΔ 504, ECLI:CY:AD:2016:D107
Ιωάννου Σωκράτους Χρίστος ν. Yiangos I. Socratous & Sons Ltd (2016) 1 ΑΑΔ 2231, ECLI:CY:AD:2016:A444
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 23/1983 - Ο περί Ενοικιοστασίου Νόμος του 1983
Ν. 83/1983 - Ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικός) Νόμος του 1983
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2017:A314
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 285/2016)
22 Σεπτεμβρίου, 2017
[ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Καθ' ου η Αίτηση,
ν.
ΘΩΜΑΣ ΣΑΒΒΑ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 2016,
ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΠOΦΑΣΗΣ
Ροβέρτος Βραχίμης, για τον Αιτητή - Εφεσείοντα.
Μιχαήλ Φλωρίδης, για την Καθ' ης η Αίτηση - Εφεσίβλητη.
________________________
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, εκδίδοντας, στις 29.12.2015, την τελική απόφασή του, διέταξε, ουσιαστικά, τον εφεσείοντα να παραδώσει κενή και ελεύθερη κατοχή δύο καταστημάτων, τα οποία αυτός ενοικίαζε από την ιδιοκτήτρια εφεσίβλητη εταιρεία. Πρόκειται για δύο συνεχόμενα καταστήματα, τα οποία αποτελούν μέρος μεγαλύτερου συγκροτήματος καταστημάτων, στο Καϊμακλί, ιδιοκτησία της εφεσίβλητης. Συγχρόνως, διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης της εν λόγω απόφασης μέχρι την 31.8.2016 και τον εφεσείοντα όπως καταβάλλει στην εφεσίβλητη, μέχρι την παράδοση των καταστημάτων, ποσό €385,00 μηνιαίως, ως ενδιάμεσα οφέλη, μαζί με νόμιμο τόκο και έξοδα. Το μέτρο, ανωτέρω, της αναστολής επιβλήθηκε δυνάμει των προνοιών του άρθρου 11(5)[1] του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983, (Ν. 23/1983), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, και αποτελεί μέρος της προαναφερθείσας απόφασης.
Ο εφεσείων δε συμμορφώθηκε με οποιοδήποτε μέρος της πιο πάνω απόφασης. Αντίθετα, με αφορμή την έφεση, που αυτός έχει, στο μεταξύ, καταχωρίσει εναντίον της και πριν, ακόμα, εκπνεύσει η ορισθείσα, ως ανωτέρω, περίοδος αναστολής της, αιτήθηκε από το εκδικάσαν Δικαστήριο την αναστολή της, δυνάμει της Δ.35, Κ. 18 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Η αίτηση εκείνη απορρίφθηκε, χωρίς το Δικαστήριο να την εξετάσει επί της ουσίας. Θεώρησε ότι, έτσι, εφάρμοζε την απόφαση στην υπόθεση Α.Κ. Ποχτζελιάν & Υιοί (Διανομείς) Λτδ, Πολιτική Αίτηση Αρ. 212/2014, 30.1.2015, ECLI:CY:AD:2015:D42. Αυτό δεν είναι ορθό. Στην πιο πάνω υπόθεση, με βάση παλαιότερη νομολογία[2], επιβεβαιώθηκε ότι το εν λόγω Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να παρατείνει το χρόνο αναστολής που προβλέπεται στο άρθρο 11(5) του Ν. 83/1983. Διαπιστώθηκε, όμως, ότι αυτό δεν εμποδίζεται, όπως, ακριβώς, προκύπτει από την υπόθεση Παπά ν. Οικονομίδου κ.ά. (2010) 1 Α.Α.Δ. 58, να αναστείλει την απόφασή του, δυνάμει της Δ.35, Κ. 18, των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.
Εν πάση περιπτώσει, συνεπεία της κατάληξης, ανωτέρω, της προαναφερθείσας αίτησης, ο εφεσείων καταχώρισε, με βάση τον Κ. 19[3] της Δ.35, ενώπιον του Εφετείου, την υπό εξέταση αίτηση, με την οποία, ουσιαστικά, ζητά την ίδια θεραπεία, δυνάμει, επίσης, του Κ. 18, όπως και προηγουμένως ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Προς υποστήριξή της, ισχυρίζεται ότι: Κατά πρώτο, υπάρχουν καλές πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης. Κατά δεύτερο, αν παραδώσει τα καταστήματα που κατέχει, προς συμμόρφωση με την εν λόγω απόφαση και, ακολούθως, πετύχει η έφεση, αυτή θα είναι άνευ αντικειμένου, ενώ δε θα υπάρχει και δυνατότητα αποζημίωσής του. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει, θα υποχρεωθεί να μετακομίσει την επιχείρησή του έναντι κόστους €20.500,00, νοουμένου ότι βρει κατάλληλο υποστατικό, εκτός της Λευκωσίας, πλέον, με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια επανεγκατάσταση, από απόψεως και οδοιπορικών εξόδων. Αφού δε παραδώσει τα καταστήματα, η εφεσίβλητη, όπως είναι η πρόθεσή της, θα τα χρησιμοποιήσει για επέκταση της υπεραγοράς της, γεγονός το οποίο θα καταστήσει ακόμα πιο δύσκολη, ίσως και αδύνατη, πλέον, την επιστροφή του σε αυτά.
Η εφεσίβλητη ήγειρε ένσταση στην υπό εξέταση αίτηση, για τους διάφορους λόγους που εκτίθενται στη σχετική ειδοποίηση. Από την ένορκη δήλωση, η οποία την υποστηρίζει, σημειώνονται, ειδικά, οι αναφορές του ενόρκως δηλούντος ότι ο εφεσείων είναι συνταξιούχος και χρησιμοποιεί τα εν λόγω δύο καταστήματα, το ένα ως αποθήκη και το άλλο ως αποθήκη και εργαστήριο, (μηχανουργείο), όπου απασχολείται επαγγελματικά ως τορναδόρος.
Ο εξουσιοδοτών Κ. 18 προβλέπει: "An appeal shall not operate as a stay of execution ... under the decision appealed from ...". Διατυπώνεται, ωσαύτως, με την εν λόγω πρόνοια, η βασική αρχή, η οποία αποσκοπεί στη διαφύλαξη της τελεσιδικίας και της αποτελεσματικότητας μιας δικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της επιδίωξης της απονομής της δικαιοσύνης. Δεδομένης αυτής, νόμος προβλέπει για το δικαίωμα αποτυχόντος διαδίκου για καταχώριση έφεσης, προς ανατροπή αρνητικής για τον ίδιο απόφασης. Στην περίπτωση του Ν. 23/1983, το πιο πάνω δικαίωμα προβλέπεται στο άρθρο 7[4] αυτού. Η δε έφεση υποβάλλεται δι' υπομνήματος, συμφώνως του Κ. 14(α) του περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1983, όπως αυτός έχει, επίσης, τροποποιηθεί. Προκύπτει, λοιπόν, από τα πιο πάνω ότι, σε κάθε περίπτωση υποβολής αίτησης για αναστολή δυνάμει της Δ.35, Κ. 18, συντρέχουν δύο συγκρουόμενα δικαιώματα, τα οποία το Δικαστήριο που επιλαμβάνεται αυτής πρέπει να εξισορροπήσει, προκειμένου να αποφασίσει τι είναι το δίκαιο, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, ασκώντας προς τούτο την αποδιδόμενη σε αυτό διακριτική εξουσία.
Για την άσκηση της πιο πάνω εξουσίας, η νομολογία έχει αναγνωρίσει δύο παράγοντες, οι οποίοι λαμβάνονται υπόψη, (βλ. Ναυτικός ΄Ομιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147 και Χρίστος Σωκράτους Ιωάννου ν. Yiangos I. Socratous & Sons Ltd, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 149/2015, 26.9.2016, στην οποία γίνεται αναφορά και σε περαιτέρω νομολογία). Η πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης είναι ο ένας από αυτούς. ΄Οπως έχει, όμως, επισημανθεί, αυτή έχει οριακή σημασία. Πρέπει να αποκαλύπτεται ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα προς τούτο, για να δύναται να λειτουργεί καθοριστικά υπέρ του εφεσείοντος. Στην προκειμένη περίπτωση, προβάλλονται επτά λόγοι έφεσης, αλλά δεν έχει υποδειχθεί ότι κάποιος από αυτούς έχει αυξημένη πιθανότητα επιτυχίας. Η αναφορά, στην αγόρευση του συνηγόρου, σχετικά, περιορίζεται σε γενικότητες.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι αυτός που αφορά στις συνέπειες από τυχόν επιτυχία της έφεσης, ενώ ο εφεσείων, γενικά ομιλούντες, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ενοικιαστή, έχει, στο μεταξύ, συμμορφωθεί με την εναντίον του πρωτόδικη απόφαση∙ έχει εγκαταλείψει το μίσθιο. Στην υπόθεση Μαρκουλλίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3 Α.Α.Δ. 3413, στη σελίδα 3423, είχε παρατηρηθεί ότι:-
«Χρηματική ζημία δεν είναι ανεπανόρθωτη ή δυσεπανόρθωτη ζημία. Η ζημία που δυνατό να θέσει σε κίνδυνο εμπορική επιχείρηση, ή την ικανότητα συντήρησης του αιτητή, ή αιφνίδια αποστέρηση των μέσων βιοπορισμού του ιδίου και της οικογένειάς του μπορεί να χαρακτηρισθεί, σε μερικές περιπτώσεις, ως ανεπανόρθωτη.»
Η υπόθεση, ανωτέρω, αφορούσε προσφυγή, η οποία εξετάστηκε στο πλαίσιο του διοικητικού δικαίου, όπου εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα μη κατεδάφισης υποστατικού, στο οποίο στεγαζόταν επιχείρηση, μέχρι την περάτωσή της. Με βάση τα γεγονότα που έχουν προηγουμένως παρατεθεί, παρόμοιες φαίνεται να είναι οι περιστάσεις και στην παρούσα υπόθεση. Αν ο εφεσείων εγκαταλείψει το μίσθιο και, ακολούθως, επιτύχει η έφεση, δε θα είναι, πλέον, δυνατή η επανεγκατάστασή του σε αυτό, λόγω της ανάληψης της χρήσης του από την εφεσίβλητη, για σκοπούς της επιχείρησής της. Επομένως, κρίνεται ορθό όπως η υπό αναφορά πρωτόδικη απόφαση ανασταλεί και αναστέλλεται μέχρι το πέρας της έφεσης, υπό τους ακόλουθους όρους:-
1. Ο εφεσείων να καταθέσει στο Δικαστήριο ποσό €10.000,00 ή τραπεζική εγγύηση για ισάξιο ποσό, ως ασφάλεια για αποπληρωμή των ενδιάμεσων οφελών της περιόδου από την 1.1.2016 μέχρι την 30.9.2017 και για τα έξοδα.
2. Δεδομένου ότι ο εφεσείων συμμορφωθεί με τον πιο πάνω όρο, η αναστολή θα ισχύει, εφόσον αυτός καταβάλλει στους εφεσίβλητους, από 1.10.2017 μέχρι το πέρας της έφεσης, το ποσό των €385,00, μηνιαίως, ως ενδιάμεσα οφέλη, όπως και η διαταγή, σχετικά, του εκδικάσαντος Δικαστηρίου.
Παρέχεται χρόνος 15 ημερών στον εφεσείοντα να συμμορφωθεί με τους πιο πάνω όρους αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης. Τα έξοδα της αίτησης, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο, να βαρύνουν τον εφεσείοντα.
Εκδίδεται απόφαση ως ανωτέρω.
Π. Παναγή, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/ΜΠ
[1] «(5) Το Δικαστήριον, εκδίδον απόφασιν ή διάταγμα δυνάμει των παραγράφων (α), (β), (γ), (δ), (ε), (στ), (ζ), (η), (θ), (ι), (ια) και (ιβ) του άρθρου τούτου, δύναται, τηρουμένου του όρου ότι ο ενοικιαστής θα πληρώση παν ποσόν το οποίον νομίμως οφείλεται ή δυνατόν να καταστή οφειλόμενον υπ' αυτού, να αναστείλη την εκτέλεσιν της αποφάσεως ή του διατάγματος ή να αναβάλη την ημερομηνίαν κατοχής διά τοιαύτην περίοδον μη υπερβαίνουσαν το εν έτος, εκτός εάν οι διάδικοι άλλως ήθελαν συμφωνήσει, και υπό την επιφύλαξιν τοιούτων όρων οίους το Δικαστήριον ήθελε θεωρήσει καταλλήλους.»
[2] Δημητρίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 256
[3] "19. Wherever under these Rules an application may be made either to the Court below or to the Court of "Appeal, or to a Judge of either Court, it shall be made in the first instance to the Court or Judge below."
[4] «7. - Οιαδήποτε απόφασις ληφθείσα υπό του Δικαστηρίου υπόκειται, εντός τεσσαράκοντα δύο ημερών από της ημέρας της εκδόσεώς της, εις έφεσιν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.»