|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 ΑΑΔ 442
Xρίστου Mάριος (1996) 1 ΑΑΔ 398
Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1996) 1 ΑΑΔ 1066
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.39
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:D226
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 87/2017)
19 Ιουνίου, 2017
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64),
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΑΛΚΙΝΟΗΣ ΧΑΣΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/H PROHIBITION
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/5/2017 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Κ. ΛΙΑΣΙΔΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΚΛΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/5/2017 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΝΤΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΟΡΚΩΣ ΔΗΛΟΥΝΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 6/3/2017 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΡ. 14/2016,
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
- - - - - - - - - - - -
Eλένη Χαραλάμπους (κα), για την Αιτήτρια.
- - - - - - - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ:- Η πιο πάνω Αιτήτρια με την παρούσα αίτηση αξιώνει:
«Α. Άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση της απόφασης και/ή διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λιασίδη, Π.Ο.Δ) ημερομηνίας 30/5/2017, η οποία εκδόθηκε στα πλαίσια της αίτησης αναγνώρισης αλλοδαπής απόφασης αρ. 14/2016, και με την οποία δεν εξέτασε και/ή δεν επιλήφθηκε και/ή απέρριψε εκ των πραγμάτων αίτημα της Αιτήτριας για έκδοση διατάγματος αντεξέτασης του Ενόρκως Δηλούντα κ. Χαράλαμπου Παυλίδη στην αίτηση ημερομηνίας 6.3.2017.
Β. Διάταγμα όπως όλα τα διαβήματα και όλες οι διαδικασίες (proceedings) αναφορικά με την εκτέλεση και/ή συνέχιση της ισχύος των διαταγμάτων ανασταλούν μέχρι νεώτερης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Γ. Οποιαδήποτε άλλη συναφή ή παρεμφερή θεραπεία προς το διάταγμα Certiorari το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει δίκαιη υπό τις περιστάσεις.»
Πρωτίστως, θα πρέπει να τεθεί το ιστορικό της διαδικασίας που οδήγησε στην επίδικη απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου, αναφορικά με την οποία διατυπώνεται το παρόν αίτημα. Να σημειωθεί ότι η Αιτήτρια στην παρούσα έχει την ιδιότητα της καθ΄ ης η αίτηση στην πρωτόδικη διαδικασία.
Στις 6.3.2017 καταχωρήθηκε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στη δικαιοδοσία γονικής μέριμνας, αίτηση παρακοής από τους 1. Χ. Παυλίδη, και 2. Χ. Καφαδάρη, εκ Θεσσαλονίκης (Αιτητές) εναντίον της Ευαγ. Αλ. Χασάπη (καθ΄ ης η αίτηση), δηλαδή της αιτήτριας στην παρούσα. Το αντικείμενο της διαδικασίας υπήρξε μη συμμόρφωση προς διαταγές Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ημερομηνίας 25.1.2016 και 4.8.2016, οι οποίες αναγνωρίσθηκαν και κηρύχθηκαν εκτελεστές δυνάμει διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στις 7.11.2016. Οι Διαταγές αφορούσαν δικαίωμα επικοινωνίας για την ανήλικη Δώνη Παυλίδου. Διατυπώνεται η θέση εκ μέρους των Αιτητών, ότι η καθ΄ ης η αίτηση στις 14.1.2017 παρεμπόδισε τους Αιτητές να ασκήσουν το δικαίωμα επικοινωνίας με την ανήλικη εγγονή τους. Στην ένορκη δήλωση του Χ. Παυλίδη γίνεται αναφορά στα γεγονότα και στις θέσεις που στηρίζουν την αίτηση παρακοής και επισυνάπτεται αριθμός τεκμηρίων.
Η πρώτη εμφάνιση της αίτησης ενώπιον του Δικαστηρίου υπήρξε η ημερομηνία 6.4.2017, οπότε η καθ΄ ης η αίτηση ζήτησε χρόνο για καταχώριση γραπτής ένστασης. Δόθηκε από το Δικαστήριο σχετική προθεσμία και η υπόθεση ορίσθηκε εκ νέου στις 10.5.2017, ημερομηνία όμως κατά την οποία η καθ΄ ης ζήτησε - και έλαβε - παράταση. Τελικά η ειδοποίηση ένστασης με στηρικτική Ένορκη Δήλωση της ιδίας καταχωρήθηκε στις 26.5.2017, ημερομηνία κατά την οποία ήταν ορισμένη η υπόθεση. Στη συνέχεια, ορίσθηκε εκ νέου για οδηγίες από το Δικαστήριο για τις 29.5.2017, διότι δηλώθηκε προοπτική λύσης.
Στις 29.5.2017 αναφέρθηκε ότι δεν κατέστη δυνατή η διευθέτηση. Το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για ακρόαση την επόμενη ημέρα, 30.5.2017, η ώρα 8.00 π.μ.
Η καθ΄ ης η αίτηση στις 30.5.2017, το πρωί, καταχώρησε αίτηση για αντεξέταση του ενόρκως δηλούντα, Χ. Παυλίδη, που στήριζε την αίτηση παρακοής.
Η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, στις 30.5.2017, αποτυπώνεται στο Πρακτικό (Τεκμήριο 4), από το οποίο προκύπτει ότι η διαδικασία άρχεται η ώρα 8.00 π.μ., καταγράφεται αρχικά η καθυστέρηση άφιξης της κας Χαραλάμπους, δικηγόρου της καθ΄ ης η αίτηση, η οποία στη συνέχεια, εμφανιζόμενη και κοινοποιώντας την καταχώρηση της αίτησης για αντεξέταση, ζητεί από το Δικαστήριο «να έρθει ενώπιον του αυθημερόν, ούτως ώστε να της επιληφθεί». Το Δικαστήριο αναφέρει ότι ακριβώς, λόγω της φύσης της αίτησης παρακοής, η υπόθεση ορίσθηκε κατ΄ εξαίρεση σύντομα, και ενώ ο χρόνος του Δικαστηρίου ήταν ιδιαίτερα περιορισμένος, εξηγώντας ότι στις 8.30 θα επιλαμβανόταν άλλης ακρόασης. Ανάφερε επίσης ότι κατά τις προηγούμενες δικασίμους δεν ετέθηκε από την πλευρά της καθ΄ ης οποιοδήποτε αίτημα ή πρόθεση αιτήματος αντεξέτασης, ενώ η καθ΄ ης γνώριζε το περιεχόμενο της Ενόρκου Δηλώσεως. Καταλήγει δε ως εξής:
«Το Δικαστήριο οφείλει να προστατεύσει τη δικαστική διαδικασία. Αναμφίβολα, είναι δραστικής φύσεως η αίτηση αφού αν βρεθεί ένοχη η Καθ΄ ης η αίτηση είναι δυνατό να οδηγηθεί στη φυλακή όπως ο νόμος προνοεί, όμως το Δικαστήριο οφείλει να προστατεύσει αυτή τη διαδικασία και δεν μπορεί μια αίτηση παρακοής να εκφυλιστεί και να χάσει το νόημά της.
Δεν θα κάμω το αίτημα αποδεκτό για να αναβληθεί, στην ουσία, η σημερινή ακρόαση της υπόθεσης με το να επιληφθώ αίτησης για αντεξέταση, η οποία όπως σήμερα πληροφορούμαι έχει καταχωρηθεί πριν λίγα λεπτά και έχει οριστεί τέλη Ιουνίου. Αυτό αποτελεί, κατά επιεική χαρακτηρισμό, εκτροπή της διαδικασίας εκ μέρους της Καθ΄ ης η αίτηση. Ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια, δεν θεωρώ ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης συνηγορεί στο να μην ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία και να αναβληθεί η σημερινή ακρόαση. Γι΄ αυτό το Δικαστήριο θα προχωρήσει με την ακρόαση της υπόθεσης.»
Η συνέχεια του πρακτικού καταδεικνύει ότι δεν έγινε τελικά η ακρόαση, αφού στην εξέλιξη της συζήτησης ο δικηγόρος της άλλης πλευράς ζήτησε να αντεξετάσει την καθ΄ ης η αίτηση, η οποία αφού της δόθηκε δεκάλεπτη παράταση, εμφανίσθηκε για σκοπούς αντεξέτασης. Ωστόσο, στη συνέχεια οι δικηγόροι ζητούν δεκάλεπτο διάλειμμα για να συζητήσουν πιθανότητα κατάληξης. Μετά το διάλειμμα πληροφορούν το Δικαστήριο ότι δεν κατέληξαν. Εν τέλει, η κα Χαραλάμπους, συνήγορος της καθ΄ ης, δηλώνει ότι ζητείται όπως η υπόθεση ορισθεί στις 9.6.2017 (ημέρα που οι ίδιοι διάδικοι είχαν ορισμένη άλλη διαδικασία), ώστε να συνεχιστούν οι προσπάθειες εξεύρεσης λύσης. Το Δικαστήριο συγκατατίθεται ως εξής:
«Όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω, η υπόθεση ορίστηκε στις 8:00 η ώρα για την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας. Για του λόγους που εμφαίνονται στα πρακτικά της διαδικασίας, που έγιναν προηγουμένως, η ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης αυτής δεν έχει ξεκινήσει, ήδη έχει αναφερθεί ότι στις 8:30 το Δικαστήριο έχει ορισμένη για ακρόαση αίτηση επείγουσας φύσεως που αφορά διατροφή ανηλίκου. Εκ των πραγμάτων, το αίτημα για να οριστεί η υπόθεση εκ νέου για ακρόαση στις 9/6 γίνεται αποδεκτό δεδομένου μάλιστα ότι σε λίγη ώρα το Δικαστήριο θα παρακαθίσει σε ακροάσεις αιτήσεων διαζυγίου με τριμελή σύνθεση.
Η αίτηση ορίζεται για ακρόαση στις 9/6/17, ώρα 11:00 π.μ.
Η Καθ΄ ης η αίτηση να είναι παρούσα με την ίδια εγγύηση.»
Παρά το ότι δεν υπάρχει στη δικογραφία της παρούσης αίτησης το πρακτικό 9.6.2017 από την Ένορκη Δήλωση της Αιτήτριας στην παρούσα και καθ΄ ης στη διαδικασία του Οικογενειακού Δικαστηρίου, προκύπτει ότι «η ακρόαση προχώρησε κανονικά, με την αντεξέταση της Αιτήτριας, και πάλιν χωρίς να δοθεί το δικαίωμα στην Αιτήτρια να ακουστεί επί της αίτησης αντεξέτασης». Σύμφωνα με την πλευρά της Αιτήτριας: «Το Δικαστήριο, με την επίδικη απόφαση ημ. 30.5.2017 στην ουσία απέρριψε την αίτηση αντεξέτασης, χωρίς καν να δώσει την δυνατότητα να ακουστεί η υπόθεση». Σημειώνεται δε ότι η αίτηση παρακοής έχει επαναορισθεί για Ακρόαση, με σκοπό να δοθούν γραπτές αγορεύσεις, στις 21.6.2017.
Είναι σαφές ότι η ρίζα του παραπόνου της Αιτήτριας είναι ο τρόπος που άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια το Δικαστήριο και το πώς καθόρισε την ενώπιον του διαδικασία.
Το ερώτημα συνεπώς που προκύπτει είναι αν χωρεί έλεγχος τύπου Προνομιακού Εντάλματος στον τρόπο που ασκήθηκε η διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η Αιτήτρια, με την ιδιότητα καθ΄ ης η αίτηση στην επίδικη διαδικασία ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, επέλεξε τη χρονική στιγμή της ημερομηνίας ακροάσεως της υπόθεσης να ζητήσει ενεργοποίηση της Δ.39 θ.1, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας με γραπτό αίτημα (βλ. και Annual Practice 1955, O.38 r.1, σελ. 677). Ζητώντας δε από το Δικαστήριο να επιληφθεί αυθημερόν, θεωρήθηκε ότι υπέβαλε εκ των πραγμάτων αίτημα αναβολής, αίτημα βέβαια που εν τέλει διατυπώθηκε μ΄ άλλο τρόπο και μ΄ άλλες συνθήκες.
Και τα δύο πιο πάνω ζητήματα, ως αιτήματα, είτε δηλαδή υποβολής αντεξέτασης, είτε αναβολής της υπόθεσης, εμπίπτουν σε θέματα που αφορούν διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Λτδ (1999)1 Α.Α.Δ. 1010, αναφέρθηκε ότι: «. όπου το κατώτερο Δικαστήριο άσκησε διακριτική εξουσία, αυτή δεν ελέγχεται με certiorari» (βλ. και τις Armah v. Government of Ghana a.o. [1966] 3 All E.R. 177 και The Foreign Compensation Commission a.o. [1969] 1 All E.R. 208). Στη δε απόφαση Πολιτική Αίτηση αρ. 49/17, ημερ. 6.4.2017, ECLI:CY:AD:2017:D131 (απόφαση Ναθαναήλ, Δ), που αφορούσε απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου να μη επιτρέψει αντεξέταση δυνάμει της Δ.39, θ.1, αναφέρθησαν τα εξής σχετικά:
«Η νομολογία έχει σταθερά αναφέρει ότι ζητήματα που εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, δεν δικαιολογούν την παροχή άδειας για έκδοση προνομιακού εντάλματος διότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ενεργεί ως forum εποπτείας του τρόπου με τον οποίο το κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε ή αποφάσισε να χειριστεί με συγκεκριμένο τρόπο την ενώπιον του υπόθεση, ασκώντας διακριτική ευχέρεια, (Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442 και R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal ex parte Shaw (1952) 1 All E.R. 122, Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398). Ακόμη και λάθη ή παρανόηση ή λανθασμένη αντίληψη του Νόμου από το κατώτερο Δικαστήριο, δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν την έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της απόφασης. Τα προνομιακά εντάλματα δεν χρησιμοποιούνται ως έφεση υπό μεταμφίεση, ούτε και ως μέσο επανακρόασης των ζητημάτων που απασχόλησαν το κατώτερο Δικαστήριο, (Ξάνθου (Αρ. 3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 1066).
Συνάγεται καθαρά εκ της πιο πάνω νομολογίας, ότι αφού τα δύο πιο πάνω ζητήματα ανάγονται στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, δεν παρέχεται πεδίο ελέγχου με έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Η πιο πάνω νομολογία οδηγεί σαφώς σε αρνητική απάντηση.
Ως εκ τούτου, η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΣΓεωργίου