|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A221
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 347/2012 και 347Α/2012)
14 Ιουνίου, 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 347/2012)
1. ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ, ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ
ΤΗΣ ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD,
2. AIMAN M. SOBOH,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
ν.
HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
________________________
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 347Α/2012)
1. ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ, ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ
ΤΗΣ ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD,
2. AIMAN M. SOBOH,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
ν.
HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
________________________
Γεωργία Κορδάκη (κα), για M. Economides Kranos & Co L.L.C., για τους Εφεσείοντες και στις δύο εφέσεις.
Χαρίλαος Βελάρης και για Αλέκο Μαρκίδη, για τους Εφεσίβλητους και στις δύο εφέσεις.
________________________
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Οι δύο αυτές εφέσεις στρέφονται κατά αντίστοιχου αριθμού αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην αγωγή αρ. 3883/2011, καταχωρηθείσας με ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα. Οι εν λόγω αποφάσεις εκδόθηκαν στο πλαίσιο διαδικασίας εξέτασης αίτησης για συνοπτική απόφαση και, όπως θα φανεί στη συνέχεια, κατέληξαν εναντίον των εναγομένων, εφεσειόντων.
Η απόφαση, η οποία είχε προηγηθεί χρονικά, αφορά σε προφορικό αίτημα των εφεσειόντων για αναβολή. Αυτοί ζητούσαν να αναβληθεί η προγραμματισμένη ακρόαση της αίτησης των εναγόντων, εφεσιβλήτων, για συνοπτική απόφαση. ΄Οταν το αίτημά τους απορρίφθηκε, το εκδικάσαν Δικαστήριο προχώρησε αμέσως στην ακρόαση της εν λόγω αίτησης, την οποία ενέκρινε σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Ως αποτέλεσμα, εξέδωσε απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων, συνοπτικώς, ικανοποιώντας, στο σύνολό της, την απαίτηση των πρώτων.
Τα γεγονότα εξελίχτηκαν και κατέληξαν ως ανωτέρω, όταν, μετά την καταχώριση σημειώματος εμφάνισης από τους εφεσείοντες, οι εφεσίβλητοι καταχώρισαν την προαναφερθείσα αίτηση για συνοπτική απόφαση, δυνάμει της Δ.18 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Σε συντομία, οι εφεσίβλητοι, μέσω της προβλεπόμενης από την εν λόγω Διαταγή ενόρκου δηλώσεως, βεβαίωναν το αληθές της δικογραφημένης απαίτησής τους για διάφορα χρηματικά ποσά, τα οποία οι εφεσείοντες τους όφειλαν δυνάμει συμφωνιών τις οποίες είχαν συνάψει μεταξύ τους, και, συγχρόνως, δήλωναν την πίστη τους ότι οι εφεσείοντες δεν είχαν οποιαδήποτε υπεράσπιση να προβάλουν έναντι αυτής. Να σημειωθεί, συναφώς, πως οι εφεσίβλητοι είναι τραπεζικός οργανισμός και, όπως έχει, περαιτέρω, ο σχετικός ισχυρισμός, είχαν, κατά καιρούς, παραχωρήσει στην εφεσείουσα εταιρεία, (η εφεσείουσα), διάφορες τραπεζικές διευκολύνσεις, υπό την εγγύηση, μεταξύ άλλων εξασφαλίσεων, του εφεσείοντος, διευθύνοντος συμβούλου της, (ο εφεσείων). Τα ανωτέρω συναποτελούν το πραγματικό και νομικό πλαίσιο, εντός του οποίου προέκυψε το προαναφερθέν αγώγιμο δικαίωμα των εφεσιβλήτων εναντίον των εφεσειόντων.
Συμπληρωματικά, να αναφερθεί πως, πριν από την υποβολή του εν λόγω αιτήματος για αναβολή, η αίτηση για συνοπτική απόφαση είχε οριστεί, επανειλημμένα, για οδηγίες, προκειμένου οι δύο πλευρές να διευθετούσαν κάποιες άλλες υποθέσεις, που είχαν μεταξύ τους. Μάλιστα, τις τελευταίες δύο φορές, είχαν δοθεί οδηγίες στους εφεσείοντες για καταχώριση ένστασης στην εν λόγω αίτηση των εφεσιβλήτων, αυτοί, όμως, παρέλειψαν να συμμορφωθούν. Ως εκ τούτου, η αίτηση, όταν, στις 18.6.2012, ήταν ορισμένη για ακρόαση, παρέμενε αδιαφιλονίκητη, με μόνο την εκπεφρασμένη πρόθεση των εφεσειόντων για καταχώριση ένστασης, εφόσον το Δικαστήριο ενέκρινε το σχετικό αίτημά τους για αναβολή.
Κατά τη συζήτηση, η οποία διεξήχθη κατά την εξέταση του αιτήματος για αναβολή, ο συνήγορος των εφεσειόντων πληροφόρησε το εκδικάσαν Δικαστήριο ότι αυτό βασιζόταν σε «σειρά από λόγους» και «συγκυρίες». Αναπτύσσοντας, περαιτέρω, τη θέση του, ανέφερε, αρχικά, την προσπάθεια των μερών για εξώδικη διευθέτηση, όπως φάνηκε στη συνέχεια, υποθέσεων άλλων από αυτή στην οποία αφορούσε η συγκεκριμένη αγωγή. Προφανώς, ως εκ της διαπίστωσης αυτής, δήλωσε, με αναφορά στο συγκεκριμένο λόγο, ευθαρσώς: «Αυτό σαφώς δεν δικαιολογεί την μη καταχώριση ένστασης εκ μέρους μας». Πρόσθεσε, όμως, ότι υπήρχε ακόμα ένας λόγος. Εξήγησε πως η μη καταχώριση της ένστασης των εφεσειόντων οφειλόταν και σε κάποιο πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε ο εφεσείων, το οποίο τον κράτησε, όντας αλλοδαπός, για κάποιο χρονικό διάστημα, εκτός Κύπρου. Ως εκ τούτου, δεν ήταν δυνατό αυτός να υπογράψει την ένορκη δήλωσή του, η καταχώριση της οποίας ήταν απαραίτητη για την υποστήριξη της ένστασης κατά της αίτησης για συνοπτική απόφαση. Δεν παρέλειψε, όμως, να δηλώσει και εδώ, αναλαμβάνοντας, μάλιστα, όπως είπε, την ευθύνη, ότι ο εφεσείων είχε έλθει στην Κύπρο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, όταν οι οδηγίες του Δικαστηρίου για καταχώριση της ένστασης ήταν σε ισχύ. Δεν υπήρξε, όμως, συμμόρφωση με αυτές, αφού, όπως πίστευαν, οι υποθέσεις τις οποίες συζητούσαν θα διευθετούνταν, λόγος ο οποίος, ωστόσο, παραπέμπει στο άσχετο των υποθέσεων εκείνων με την παρούσα. Ο συνήγορος των εφεσειόντων συμπλήρωσε τη θέση τους, σε σχέση με το αίτημα για αναβολή, λέγοντας και τα εξής:-
«Χωρίς πάλι αυτό να αποτελεί δικαιολογία αναμέναμε να λάβουμε την ένσταση των εναγόντων στην αίτηση μας ημερομηνίας 2.5.2012 για αναστολή της παρούσας διαδικασίας εκκρεμούσης αίτησης διάλυσης της εναγομένης 1[1], αλλά εν πάση περιπτώσει συνοπτικά και γενικά ομιλούντες αναγνωρίζω ότι οι προαναφερθέντες λόγοι είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να θεωρήσει τους προαναφερθέντες λόγους επαρκείς για την μη καταχώριση ένστασης μέχρι σήμερα την οποία εν πάση περιπτώσει δηλώνω προς το σεβαστό Δικαστήριο πως προτιθέμεθα να καταχωρίσουμε αύριο το πρωί και ζητώ την επιείκεια και την κατανόηση σας.»
Οι πιο πάνω θέσεις, εκ μέρους των εφεσειόντων, για αναβολή βρήκαν αντίθετο το συνήγορο των εφεσιβλήτων. Αυτός επεσήμανε πως σημαντικές ήταν οι ύστερες δηλώσεις, σε κάθε περίπτωση, του συνηγόρου των εφεσειόντων, οι οποίες, στην πραγματικότητα, αναιρούσαν τους λόγους που αυτοί είχαν προβάλει για υποστήριξη του εν λόγω αιτήματός τους. Σημειώνεται, εδώ, πως δε σχολίασε καθόλου την καταληκτική δήλωση, ανωτέρω, του συνηγόρου των εφεσειόντων, σε σχέση με κάποια αίτηση, που αυτοί είχαν υποβάλει, για αναστολή της όλης διαδικασίας στην υπό αναφορά αγωγή.
Πασιφανώς, η συγκεκριμένη δήλωση δεν προβλήθηκε ως λόγος για υποστήριξη του αιτήματος για αναβολή. Ως εκ τούτου, το εκδικάσαν Δικαστήριο δικαιολογημένα δεν την έλαβε υπόψη και ούτε την σχολίασε. Σχολίασε μόνο τους δύο προαναφερθέντες λόγους και τους απέρριψε. Η ουσία της απόφασης της ευπαίδευτης Προέδρου που επιλήφθηκε της υπόθεσης ήταν ότι οι εφεσείοντες δεν πρόβαλαν πειστικό λόγο προς υποστήριξη του αιτήματός τους για αναβολή και ότι οι ίδιοι είχαν κάθε ευκαιρία να προέβαιναν έγκαιρα στην καταχώριση της ένστασής τους, αν αυτή ήταν η πρόθεσή τους. ΄Εκρινε πως οι λόγοι που πρόβαλαν για την παράλειψή τους αυτή και προς υποστήριξη, τελικά, του αιτήματός τους για αναβολή ήταν, εκ προοιμίου, ανεδαφικοί. Πασιφανώς, οι εφεσείοντες, στηριζόμενοι σε αυτούς, στην πραγματικότητα, είχαν ενεργήσει ιδίω κινδύνω. Σημείωσε δε πως δεν είχαν και οτιδήποτε να προβάλουν προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού της αναβολής της ακρόασης της αίτησης για συνοπτική απόφαση.
Οι συνήγοροι των αντιδικούντων μερών διατύπωσαν τις απόψεις τους επί των θεμάτων που εξετάζονται στη συνέχεια, με σαφήνεια, όπως, άλλωστε, και πρωτοδίκως, ώστε το Δικαστήριο τούτο δεν έχει καμιά αμφιβολία ως προς το ποια πρέπει να είναι η κατάληξή του σε σχέση και με τις δύο συνεκδικασθείσες και συναποφασιζόμενες εφέσεις. Δεδομένων των ανωτέρω, θα ανέμενε κανείς ότι οι εφεσείοντες, με τη σχετική έφεσή τους υπ' αρ. 347Α/2012, θα επέκριναν την απόφαση του Δικαστηρίου, αναφορικά με την απόρριψη των προαναφερθέντων δύο λόγων για αναβολή. Εντούτοις, στους δύο λόγους έφεσης, που καταγράφονται στην Ειδοποίηση, ούτε που ασχολούνται με ό,τι απασχόλησε το εκδικάσαν Δικαστήριο στην εν λόγω απόφασή του, όσον αφορά την πτυχή αυτή. Επικέντρωσαν την προσοχή τους στην επίκριση της απόφασής του να απορρίψει το αίτημα για αναβολή και να προχωρήσει στην εκδίκαση της αίτησης για συνοπτική απόφαση, όπως αναφέρουν, «ενώ εκκρεμούσε ενώπιον του αίτηση ... για αναστολή της διαδικασίας ... εκκρεμούσης της εκδίκασης της αίτησης διάλυσης 36/2012» εναντίον της εφεσείουσας.
Οι εφεσείοντες, με τους πιο πάνω λόγους έφεσης και την αιτιολογία, η οποία τους υποστηρίζει, εγείρουν θέμα το οποίο, όπως κρίθηκε, ήδη, δεν προώθησαν ενώπιον του εκδικάσαντος Δικαστηρίου. Είναι προφανές, από το απόσπασμα, ανωτέρω, ότι η αναφορά του συνηγόρου τους σε αυτό έγινε παρεμπιπτόντως και είχε πληροφοριακό μόνο χαρακτήρα. Εν ολίγοις, δε ζήτησαν από το Δικαστήριο να αναβάλει την ακρόαση της αίτησης για συνοπτική απόφαση, στη βάση που διατείνονται ότι αυτό δεν έλαβε υπόψη. Επομένως, ο πιο πάνω λόγος ούτε κατ' έφεση είναι δυνατό να εξεταστεί, ακριβώς, επειδή δεν ηγέρθη και δεν εξετάστηκε πρωτόδικα, (βλ. Ζαμπάς ν. A & G Tsiarkezos Constr. Ltd κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 820 και F.H.K. Hotels Hold. Ltd v. A.S. Air Control Ltd (1999) 1 Α.Α.Δ. 2159). Οι μόνοι λόγοι, που είχαν προβάλει, είναι οι συγκεκριμένοι που αναφέρονται πιο πάνω, τους οποίους το Δικαστήριο, αφού εξέτασε, απέρριψε. Με την παρούσα δε έφεση, δεν προσβάλλουν την απόφασή του σε σχέση με την πτυχή αυτή, που, εν τέλει, ήταν και η μοναδική που είχε προβληθεί και εξεταστεί πρωτοδίκως.
΄Οσον αφορά την έφεση υπ' αρ. 347/2012, όπως διαπιστώνεται από τη σχετική Ειδοποίηση, οι εφεσείοντες, στην πραγματικότητα, με μια εξαίρεση, προβάλλουν, είτε ευθέως είτε συγκεκαλυμμένως, λόγους έφεσης, τους δύο που έχουν απομείνει[2], οι οποίοι, προφανώς, έχουν το ίδιο περιεχόμενο που είχαν και οι λόγοι της έφεσης που εξετάστηκε αμέσως προηγουμένως. Συγκεκριμένα, στον τρίτο λόγο, θέτουν ευθέως ότι «το Δικαστήριο όφειλε να επιληφθεί πρώτα της αίτησης για αναστολή», ενώ, στο δεύτερο λόγο έφεσης, εισηγούνται πως η παράλειψή του αυτή «διαταράσσει τις τάξεις των πιστωτών» της εφεσείουσας, κατά παράβαση και των προνοιών του άρθρου 215 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Υπό το φως της κατάληξης, ανωτέρω, σε σχέση με τα ίδια ζητήματα που ηγέρθησαν στην έφεση υπ' αρ. 347Α/2012, δε χρειάζεται, στην παρούσα, να λεχθεί οτιδήποτε περαιτέρω.
Το μόνο που αναφέρεται, αναφορικά με τη συνοπτική απόφαση, βρίσκεται στην αιτιολογία του τρίτου λόγου της υπό εξέταση έφεσης και αυτό είναι πως: «Λανθασμένα κρίθηκε ότι δεν υπήρχαν ουσιώδη ζητήματα προς εκδίκαση ή ότι δεν υπήρχε διαφορά επί νομικών και πραγματικών ζητημάτων». Η γενικότητα, όμως, της διατύπωσης αυτής, ουδόλως βοηθά την υπόθεση των εφεσειόντων, αφού, πέραν του ότι δεν προσδιορίζεται πού έγκειται το σφάλμα του εκδικάσαντος Δικαστηρίου, η ίδια η αναφορά παραπέμπει σε ό,τι θα μπορούσε να είχε προβληθεί στην ένστασή τους, παραβλέποντας, εντούτοις, το δεδομένο ότι τέτοια δεν έχει καταχωριστεί από μέρους τους.
Για τους λόγους που εκτίθενται πιο πάνω, οι εφέσεις δεν μπορούν να επιτύχουν και απορρίπτονται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.500,00, συν Φ.Π.Α.
Κ. Παμπαλλής, Δ.
Α.Ρ. Λιάτσος, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
/ΜΠ
[1] εφεσείουσας εταιρείας
[2] Ο πρώτος λόγος αποσύρθηκε.