|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A184
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 395/2011)
22 Μαϊου, 2017
[ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΑΡΘΑ ΛΥΤΡΑ,
Εφεσείουσα,
ν.
1. ELLINAS FINANCE LTD, ΠΡΩΗΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΛΤΔ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εφεσιβλήτων.
― ― ― ― ―
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜ. 14.7.14 ΓΙΑ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
_ _ _ _ _ _
Στ. Γεωργίου (κα) για Α. Παπαντωνίου, για την Εφεσείουσα.
Π. Σιακαλλής για Κούσιος, Κορφιώτης και Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσίβλητους 1, 2, 4, 5, 7, 8, 9 και 10.
Μ. Σιαμμούτη (κα) για Ν. Πουμπουρίδη, για τους Εφεσίβλητους 3, 6 και 11 - 18.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Μέσα στα πλαίσια της παρούσας εφέσεως, η Εφεσείουσα καταχώρησε την αίτηση ημερομηνίας 14.7.2014, με την οποία επιζητείται η προδικαστική παραπομπή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αριθμού ερωτημάτων, ως ακολούθως:
(1) "Κατά πόσο το άρθρο 134 του Περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149 με θέμα «Δικαίωμα ενεχυροδανειστή σε περίπτωση υπερημερίας του ενεχυριαστή» ούτως ώστε ο ενεχυροδανειστής να εξασκεί το εν λόγω δικαίωμα οποτεδήποτε επιθυμεί, αντιβαίνει του σκοπού και του πνεύματος της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές και ειδικά των άρθρων 3, 4, 6 και 7 αυτής.
(2) Κατά πόσο σε μία σύμβαση χρηματοδότησης με πιστωτικό όριο και με αποκλειστικό σκοπό την αγορά μετοχών εταιρειών εισηγμένων σε χρηματιστήριο, με εξασφάλιση μετοχές:
(α) οι μετοχές αυτές είναι αγαθό τέτοιας φύσης,
(β) η εγγραφή των εν λόγω μετοχών στο όνομα της θυγατρικής εταιρείας του χρηματοδοτικού οργανισμού ως Εμπιστευματοδόχου,
(γ) η εξάσκηση του δικαιώματος πώλησης των εν λόγω μετοχών από το χρηματοδοτικό οργανισμό οποτεδήποτε επιθυμεί,
με βάση το άρθρο 4(1) της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ αποτελούν παράγοντες για την αξιολόγηση του καταχρηστικού χαρακτήρα της σύμβασης.
(3) Αναφορικά με το άρθρο 3(1) της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, κατά πόσο η συμφωνία χρηματοδότησης (Τεκμήριο 37) η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης, στην οποία:
(α) ο όρος 2(Ε) της εν λόγω συμφωνίας, αναφέρει ρητά ότι ο επαγγελματίας έχει δικαίωμα πώλησης των υπό εγγύηση μετοχών, ενώ αντίθετα ο καταναλωτής για να πωλήσει τις υπό εγγύηση μετοχές χρειαζόταν την εκ των προτέρων συγκατάθεση του επαγγελματία, λόγω του ότι οι μετοχές ήταν εγγεγραμμένες στο όνομα της θυγατρικής εταιρείας του επαγγελματία,
(β) ο όρος 6(Γ) αναφέρει ρητά ότι ο επαγγελματίας έχει δικαίωμα τερματισμού της εν λόγω Συμφωνίας, ενώ αντίθετα καταναλωτής δεν είχε τέτοιο δικαίωμα.
σημαίνουν σημαντική ανισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα και υποχρεώσεις των μερών και κατά πόσο οι εν λόγω όροι 2(Ε) και 6(Γ) είναι καταχρηστικοί.
(4) Κατά πόσο, με βάση την Οδηγία 93/13/ΕΟΚ, η εξάσκηση του δικαιώματος πώλησης των υπό εξασφάλιση μετοχών που απορρέει από μία σύμβαση μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή και/ή του δικαιώματος τερματισμού που απορρέει από μία τέτοια σύμβαση, που εξαρτώνται από τη βούληση του επαγγελματία να κρίνει οποτεδήποτε αυτός θελήσει, με αποτέλεσμα αυτός να έχει το μέγιστο δυνατό όφελος και ο καταναλωτής τη μέγιστη δυνατή ζημιά, οι όροι αυτοί είναι καταχρηστικοί.
(5) Σε περίπτωση θετικής απάντησης στο ερώτημα (3) ή στο ερώτημα (4) ή και στα δύο αυτά ερωτήματα, (δηλαδή ύπαρξης ουσιωδών καταχρηστικών ρητρών) αναφορικά με το άρθρο 6(1) της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, κατά πόσο τέτοια σύμβαση δεσμεύει ή όχι τον καταναλωτή.
(6) Κατά πόσο με βάση τη Νομολογία του ΔΕΕ (π.χ. Brasserie du Pecheur S.A. κατά Budesrepublik Deutschland και The Queen κατά Secretary of State for Transport, ex parte: Factortame Ltd και λοιπών, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-46/93 και C-48/93 σκέψη 85), εφόσον η απαίτηση ήταν περιουσιακό στοιχείο της Εφεσίβλητης1/Εναγόμενης 1, η παράλειψη της ως επαγγελματία να εξασκήσει τα δικαιώματα της έγκαιρα περί τον Ιανουάριο 2001, να πωλήσει τις υπό εξασφάλιση μετοχές για να εισπράξει όλα τα χρήματά της και να αποφύγει τη ζημιά της ή να περιορίσει την έκταση της:
(α) θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τον υπολογισμό της απαίτησης της και κατά πόσο,
(β) την εμποδίζει να απαιτεί οποιονδήποτε ποσό από την Εφεσείουσα/Αιτήτρια.»
Παρόμοια αίτηση, με τα ίδια νομικά ερωτήματα, κατεχωρήθη, από τους ίδιους δικηγόρους, στην υπόθεση Χριστίνα Περικλέους ν. Ellinas Finance Ltd κα, Πολιτική Εφεση Αρ. 283/2010, ημερ. 10.3.2015, ECLI:CY:AD:2015:A170, στα πλαίσια της οποίας αναλύθηκε σε έκταση η νομική διάσταση του όλου ζητήματος. Το Εφετείο - έχοντας κατά νουν ότι βασικό κριτήριο το οποίο κλίνει υπέρ της απόφασης για παραπομπή είναι το κατά πόσο η επιζητούμενη παραπομπή είναι αναγκαία για την επίλυση της διαφοράς - με απόφασή του ημερομηνίας 10.3.2015 απέρριψε την αίτηση. Κατέληξε ως ακολούθως:
«Είναι η κατάληξή μας με βάση τα πιο πάνω, ότι η επιζητούμενη παραπομπή δεν είναι αναγκαία για την έκδοση απόφασης στην υπό κρίση έφεση, ούτε και διαπιστώνεται ύπαρξη ουσιώδους, καθοριστικού, θέματος για σκοπούς τελικής κατάληξης και τελεσίδικης επίλυσης της επίδικης διαφοράς. Ούτως ή άλλως, η έκδοση διαταγής για παραπομπή θα ήταν αδικαιολόγητη δεδομένης της σαφήνειας των σχετικών διατάξεων του Νόμου και της Ευρωπαϊκής Οδηγίας επί της οποίας βασίζεται και της ερμηνείας που τους έχει δοθεί από προηγούμενη σχετική νομολογία.»
Σήμερα ερωτήθη η ευπαίδευτη συνήγορος της Αιτήτριας - Εφεσείουσας, κατά πόσο υπάρχει οποιαδήποτε διαφοροποίηση στην υπό εξέταση αίτηση με την αίτηση ημερομηνίας 29.5.2014, η οποία εκδικάστηκε και εκδόθηκε απόφαση, ως έχουμε αναφέρει πιο πάνω. Η τοποθέτησή της ήταν ότι αφορά τα ίδια νομικά θέματα και δεν έχει καμία απολύτως διαφορά. Ενόψει αυτού και υιοθετώντας το σκεπτικό της απόφασης του Εφετείου στην υπόθεση Χριστίνα Περικλέους (ανωτέρω), δεν έχουμε παρά να απορρίψουμε την παρούσα αίτηση για τους ίδιους λόγους και με το ίδιο σκεπτικό.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της Αιτήτριας-Εφεσείουσας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από το Πρωτοκολλητείο. Η έφεση να οριστεί από το Πρωτοκολλητείο σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο.
Δ.
Δ.
Δ.
ΣΦ.