|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 ΑΑΔ 442
Δ/ντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217
Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692
Κωνσταντινίδης Αλέκος (2003) 1 ΑΑΔ 1298
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2017:D80
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 33/2017)
14 Μαρτίου 2017
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12.5 ΚΑΙ 30.3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Δ.48 Θ. 3, Θ. 4(1), Θ. 5, Θ. 8(4), Θ. 9, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ν. 188(Ι)/2007 ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΦΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ KALUGINA MARINA ΚΑΙ KALUGIN ANDREY ΑΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ
ΗΜΕΡ. 18/2/2015 ΥΠ ΑΡ. 84/2014 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 12.01.2017 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 84/2014 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 18/2/2015 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΙΤΗΤΕΣ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΟΥΝ ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΟ
ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
----------------------------------------------------
Μ. Ιωάννου, για τους Αιτητές.
----------------------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εξέδωσε στις 30.12.2014 διάταγμα παγώματος περιουσίας στη βάση μονομερούς αιτήσεως του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ίδιας ημερομηνίας, η οποία υποστηριζόταν από ένορκη δήλωση αστυφύλακα του Γραφείου Διερεύνησης Οικονομικού Εγκλήματος του ΤΑΕ Λεμεσού. Μεταξύ άλλων παγοποιήθηκαν οι συναλλαγές σχετικά με το ποσό των €50.194,27 που ήταν κατατεθειμένο σε λογαριασμό της Ευγενίας Παρασκευαΐδου στην Τράπεζα Κύπρου. Το εν λόγω πρόσωπο θεωρήθηκε ως η κύρια ύποπτη για τη διάπραξη διαφόρων αδικημάτων συνωμοσίας προς διάπραξη του κακουργήματος της κλοπής, νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, κ.ά. Στο βαθμό που ενδιαφέρει εδώ, το εν λόγω πρόσωπο είναι Γεωργιανής καταγωγής, πολιτογραφημένη Κυπρία, ιδιοκτήτρια εταιρειών που ειδικεύονται στον κλάδο ανάπτυξης γης και πώλησης ακινήτων. Ρώσος πολίτης, επίσης πολιτογραφημένος Κύπριος, είχε συναλλαγές με την εν λόγω Ε. Παρασκευαΐδου κατά τον τρόπο που με λεπτομέρεια αναγράφεται στην πολυσέλιδη ένορκη δήλωση του αστυφύλακα. Ως αποτέλεσμα κατ΄ ισχυρισμόν ψευδών παραστάσεων και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Ε. Παρασκευαΐδου, ο Ρώσος πολίτης υπέβαλε σχετικό παράπονο στην αστυνομία.
Οι παρόντες αιτητές, Ρώσοι υπήκοοι, κάτοικοι Ρωσίας, αιτούνται διάταγμα Certiorari και την προς τούτο λήψη άδειας, ώστε να μεταφερθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο με στόχο να ακυρωθεί, η απόφαση του Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 12.1.2017 στη βάση της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση τους 18.2.2015, αυτών θεωρουμένων από το Δικαστήριο ως μη άμεσα επηρεαζόμενα πρόσωπα. Ζητείται επίσης το προνομιακό ένταλμα με σκοπό να ακυρωθεί η απόφαση του Δικαστηρίου διότι δεν έλαβε υπόψη του και δεν εφάρμοσε τη Δ.48 θ.8(4). Άλλο αιτητικό για την άδεια προνομιακού εντάλματος ώστε να ακυρωθεί το αρχικώς μονομερώς εκδοθέν διάταγμα της 30.12.2004, αποσύρθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης της παρούσας διαδικασίας.
Το ουσιαστικό παράπονο των αιτητών, όπως έγινε αντιληπτό κατά την ακρόαση, είναι ότι το κατώτερο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση των αιτητών μετά από διάφορες αναβολές για να εντοπιστεί ή να ανασυσταθεί ο φάκελος του Δικαστηρίου που είχε απωλεσθεί, αλλά παρά ταύτα το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η αίτηση ήταν καταχρηστική χωρίς όμως να τους ακούσει. Η παρούσα αίτηση συνοδεύεται από έκθεση γεγονότων και από ένορκη δήλωση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου, η οποία αναφέρεται σε διάφορα γεγονότα στη βάση των οποίων υποστηρίζει ότι οι αιτητές είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι του ποσού των €50.194,27 που είναι κατατεθειμένο στο δικό της λογαριασμό στην Τράπεζα Κύπρου εφόσον αυτοί ήταν που της είχαν δώσει το εν λόγω ποσό προκειμένου να πληρώνει δόσεις δανείου προς την Τράπεζα Κύπρου για την αγορά ακινήτου από το οποίο να πληρώνονταν και ποσά για τη συντήρηση της κατοικίας.
Το κατώτερο Δικαστήριο στην προσβαλλόμενη απόφαση του εξέτασε πέντε διαφορετικές αιτήσεις, μεταξύ των οποίων και την αίτηση των παρόντων αιτητών ημερ. 18.2.2015, που είχε καταχωρηθεί στη βάση της Δ.48 θ.8(4) ως επηρεαζόμενα πρόσωπα προς ακύρωση του διατάγματος παγοποίησης του πιο πάνω ποσού. Να σημειωθεί ότι η αίτηση ημερ. 18.2.2015 έγινε από την Ευγενία Παρασκευαΐδου και τους παρόντες αιτητές με υποστηρικτική δήλωση της πρώτης. Υποστήριξε εκεί ότι το ποσό που είναι κατατεθειμένο στην Τράπεζα Κύπρου στο δικό της όνομα δεν ανήκε στην ίδια, αλλά πραγματικός δικαιούχος του ήταν και είναι η Marina Kalugina, πρώτη αιτήτρια, η οποία είναι και η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια ακινήτου στην περιοχή Γερμασόγεια στη Λεμεσό. Παρεμβάλλεται εδώ ότι αντιφατικά προς τη θέση αυτή, στην παρούσα αίτηση, η Παρασκευαΐδου ισχυρίζεται ρητώς ότι το ποσό ανήκει και στους δύο αιτητές.
Στην αίτηση ημερ. 18.2.2015 καταχωρήθηκε ένσταση από τον Γενικό Εισαγγελέα στην οποία, μεταξύ άλλων, υποστηρίχθηκε ότι η αίτηση ήταν καταχρηστική διότι εκκρεμούσε ήδη έφεση για το ίδιο θέμα, υπήρχε όμως και δεδικασμένο εφόσον το Δικαστήριο ήδη είχε αποφασίσει επί της αιτήσεως με απόφαση του ημερ. 17.3.2015, ενώ περαιτέρω δεν συνέτρεχαν οποιοιδήποτε λόγοι πραγματικοί ή νομικοί που θα μπορούσαν να οδηγούσαν στην ακύρωση του διατάγματος. Πράγματι, στις 17.3.2015 το Δικαστήριο οριστικοποίησε το προσωρινώς εκδοθέν διάταγμα, αφού εξέτασε την ένσταση που καταχωρήθηκε επί της μονομερούς αιτήσεως στη διαδικασία κατά το επιστρεπτέο στάδιο, και αντεξετάσθη ο αστυφύλακας.
Το Δικαστήριο έθεσε αυτεπάγγελτα ζήτημα κατάχρησης της διαδικασίας ως εκ της καταχωρήσεως των πέντε αιτήσεων που ήταν ενώπιον του οι οποίες επιδίωκαν θεραπείες οι οποίες είχαν ήδη τύχει απόφασης προηγουμένως. Αφού αναφέρθηκε σε συντομία στο ιστορικό της έκδοσης του διατάγματος παγοποίησης ημερ. 30.12.2014, σημείωσε ότι στις 17.3.2015 το οριστικοποίησε μετά που ακούστηκαν οι ενιστάμενοι και αντεξέτασαν και τον εν λόγω αστυφύλακα. Σημείωσε επίσης ότι στις 4.5.2015 είχε καταχωρηθεί άλλη αίτηση με την οποία ζητείτο η ακύρωση του διατάγματος ενόψει του ότι δεν είχε αρχίσει εντός ευλόγου χρονικής περιόδου οποιαδήποτε ποινική διαδικασία εναντίον τους. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αυτή στις 8.7.2015. Στην προηγηθείσα περίοδο είχε καταχωρηθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο η Πολιτική Αίτηση αρ. 47/2015 από την Ευγενία Παρασκευαΐδου και άλλους, (μεταξύ των οποίων και οι νυν αιτητές), οι οποίοι είχαν επιδιώξει να τους παραχωρηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για να εκδοθεί Certiorari ακυρώνοντας το διάταγμα ημερ. 30.12.2014, αίτηση που απερρίφθη στις 29.5.2015 με απόφαση του Γιασεμή, Δ. Κατεχωρήθη και νέα αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 23.7.2015 και πάλι με στόχο να ακυρωθεί το διάταγμα λόγω μη ποινικής δίωξης, η οποία επίσης απερρίφθη στις 11.3.2016. Το Δικαστήριο σημείωσε περαιτέρω ότι εναντίον της απόφασης του ημερ. 17.3.2015 με την οποία οριστικοποιήθηκε το διάταγμα παγοποίησης, κατεχωρήθη έφεση η οποία ακόμη εκκρεμεί.
Το κατώτερο Δικαστήριο αφού άκουσε την επιχειρηματολογία των συνηγόρων των διαδίκων αναφορικά με το ζήτημα που έθεσε περί κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας και αφού αναφέρθηκε στη νομική πτυχή με προεξάρχουσα υπόμνηση των τεθέντων αρχών στην υπόθεση Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217, έκρινε σε σχέση με την αίτηση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου και των παρόντων αιτητών Kalugina Marina και Kalugin Andrey ως προς το ότι πραγματικός δικαιούχος του ποσού ήταν η Kalugina Marina, ότι υπήρξε σχετική αναφορά στην παρ. 48(η) της ένορκης δήλωσης που συνόδευε την ένσταση στην αρχική αίτηση και ότι συνεπώς είχαν την ευκαιρία να θέσουν τις θέσεις τους ενώπιον του Δικαστηρίου μέσω της ένστασης που είχε αρχικά καταχωρηθεί, θέσεις που εξετάσθησαν και απερρίφθησαν εφόσον αποφασίστηκε η οριστικοποίηση του διατάγματος παγοποίησης. Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι υπήρχε εν πάση περιπτώσει εναντίον της απόφασης οριστικοποίησης εκκρεμούσα έφεση και επομένως επιδιώκονταν οι ίδιοι σκοποί και με την ενώπιον του αίτηση και συνεπώς οι αιτήσεις ήταν καταχρηστικές. Ούτε διαφοροποιείτο η κατάσταση λόγω του ότι σε ορισμένες αιτήσεις, οι αιτητές συνένωναν και άλλα πρόσωπα, διότι τα θέματα είχαν εν πάση περιπτώσει εξεταστεί και ήσαν τα ίδια. Ιδιαιτέρως όσον αφορά τους παρόντες αιτητές έκρινε ότι από την ένορκη δήλωση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου προέκυπτε ότι ο Andrey Kalugin δεν ήταν άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο, ενώ τα αναφερόμενα στη Marina Kalugina ως πραγματικό δικαιούχο, χαρακτηρίζονταν από γενικότητα και αοριστία, τα δε έγγραφα που επισυνάφθησαν στην αίτηση δεν υποστήριζαν τον ισχυρισμό.
Είναι δεδομένο ότι προνομιακά εντάλματα και άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων εκδίδονται με ιδιαίτερη φειδώ εφόσον είναι μια διαδικασία προνομιούχα η οποία δεν ασκείται παρά μόνο όπου υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και εν πάση περιπτώσει δεν χορηγείται όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός εάν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα. Σχετικές αποφάσεις είναι η Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, Starport Nominees Ltd (2010) 1 Α.Α.Δ. 1271 και Αίτηση του Χαράλαμπου Πατσαλίδη (2010) 1 Α.Α.Δ. 1350, όπου γίνεται αναφορά στην καθιερωμένη αρχή και πάλι ότι εκτός σε απόλυτα εξαιρετικές περιστάσεις, η δικαιοδοσία των προνομιακών ενταλμάτων δεν ασκείται όπου υπάρχουν άλλες διαθέσιμες θεραπείες που ήσαν, ή, είναι διαθέσιμες και δεν χρησιμοποιήθηκαν, και δεν αρκεί να τίθεται δικαιοδοτικό ζήτημα εφόσον η προνομιακή διαδικασία που ασκείται από το Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος, δεν συνιστά υποκατάσταση της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ούτε και μέσο εποπτείας των κατώτερων Δικαστηρίων σε σχέση με τον τρόπο που το Δικαστήριο χειρίστηκε ή αποφάσισε να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια σε δεδομένο ζήτημα. Σχετική η απόφαση στη Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442.
Η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Κατ΄ αρχάς το αιτητικό αυτής αναφέρεται στο ότι η απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 12.1.2017 λήφθηκε χωρίς να δοθεί στους επηρεαζόμενους αιτητές η ευκαιρία να ακουστούν, ενώ από τη φύση της διαδικασίας τους αναγνωριζόταν αυτό το δικαίωμα. Όμως η έκθεση που καταχωρήθηκε επιδιώκει τη λήψη της άδειας για Certiorari με κύριο λόγο ότι ο μεν Andrey Kalugin κρίθηκε ως μη άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο, ενώ η θέση της Marina Kalugina ότι ήταν η πραγματικός δικαιούχος του ποσού, χαρακτηρίστηκε ως γενική και αόριστη. Εμπλέκεται ως δεύτερη αιτία χορήγησης άδειας και το ότι το Δικαστήριο δεν εφάρμοσε τη Δ.48 θ.8(4) που παραπέμπει στο εν λόγω δικαίωμα ακρόασης ως επηρεαζόμενα πρόσωπα. Είναι όμως φανερό ότι το Δικαστήριο γνώριζε ότι εξέταζε την αίτηση των παρόντων αιτητών μαζί με της Ευγενίας Παρασκευαΐδου, που τώρα δεν συνενώνεται στην αίτηση, στη βάση της Δ.48 θ.8(4). Καταγράφεται μάλιστα ειδικά η σκέψη του Δικαστηρίου στη σελ. 9 της απόφασης του ως προς την εν πάση περιπτώσει νομιμοποίηση των ατόμων αυτών να υποβάλουν την αίτηση εφόσον με βάση τη διερεύνηση της Αστυνομίας κατά τη συλλογή των στοιχείων, τα πρόσωπα αυτά δεν παρουσιάζονταν να είχαν οποιαδήποτε σχέση με την υπό διερεύνηση υπόθεση ή τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
Το ότι το Δικαστήριο έκρινε ότι η πολλαπλότητα των διαδικασιών και οι αποφάσεις που ήδη λήφθηκαν επί των διαφόρων αιτήσεων των εμπλεκομένων μαζί με την εκκρεμότητα της καταχωρηθείσας έφεσης, συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας, δεν αλλάζει τη φυσιογνωμία της ενώπιον του διαδικασίας. Το Δικαστήριο έθεσε αυτεπαγγέλτως ζήτημα κατάχρησης, όπως και δικαιούτο, (είχε άλλωστε προς τούτο και τη σχετική ένσταση της Νομικής Υπηρεσίας υπόψη), και έκρινε ανάλογα. Επί αυτής της απόφασης που τώρα προσβάλλεται ημερ. 12.1.2017, χωρεί βεβαίως έφεση που αποτελεί το εναλλακτικό ένδικο μέσο ώστε να μην δικαιούνται οι αιτητές στη λήψη της επιδιωκόμενης άδειας.
Υποστήριξε ο συνήγορος ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις επειδή δεν ακούστηκαν επί της ουσίας της αιτήσεως τους και επειδή το Δικαστήριο έκρινε το θέμα της κατάχρησης με μια απλή παραπομπή στη θέση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου στην παρ. 48(η) της αρχικής ένστασης της. Τα θέματα αυτά όμως δεν συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις και είναι φανερό ότι το Δικαστήριο έκρινε στη βάση των ισχυρισμών που τέθηκαν ενώπιον του τους οποίους θεώρησε γενικούς και αόριστους, ενώ θα μπορούσαν από τότε, δηλαδή από την ένσταση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου, να τεθούν τα ζητήματα αυτά με πλέον σαφή τρόπο. Η επιλογή τότε στην ένσταση της Παρασκευαΐδου ημερ. 12.1.2015 να μην αναφερθεί ρητά στους παρόντες αιτητές στην παρ. 48(η), δεν διαφοροποιεί τα πράγματα. Πρόκειτο για την ίδια εισήγηση και ισχυρισμό που εξειδικεύτηκε στην πορεία, ότι το ποσό των €50.194,97 ανήκε σε τρίτους. Αυτός ο ισχυρισμός επανελήφθη και με την αίτηση ημερ. 18.2.2015 με τη συνένωση τώρα και των παρόντων αιτητών. Να σημειωθεί δε, περαιτέρω, ότι οι αιτητές οι ίδιοι είναι που τώρα προβάλλουν καθαρά τη θέση ότι το εν λόγω ποσό τους ανήκει, αφού συνενώθηκαν και ως αιτητές στην Πολιτική Αίτηση αρ. 47/2015 για τους οποίους όμως το Ανώτατο δικαστήριο ανέφερε ότι δεν φαίνονταν να είχαν locus standi. Η θέση δε του κατώτερου Δικαστηρίου ότι ο Andrey Kalugin δεν φαινόταν να ήταν επηρεαζόμενο πρόσωπο στηριζόταν ακριβώς στην ένορκη δήλωση της Παρασκευαΐδου ότι ο δικαιούχος ήταν η μητέρα του Marina Kalugina και όχι ο ίδιος.
Το γεγονός ότι δόθησαν αναβολές για να ανασυσταθεί ο φάκελος, ο οποίος φαίνεται να είχε απωλεσθεί από το Πρωτοκολλητείο, δεν αλλάζει τα πράγματα, ούτε και δίδει έρεισμα για τη λήψη άδειας γιατί το θέμα της κατάχρησης που ήγειρε και αποφάσισε το κατώτερο Δικαστήριο αναδύετο από μέσα από τα υπάρχοντα στοιχεία. Όπως το ίδιο το Δικαστήριο ανέφερε κατά τη διαδικασία της υπό εξέταση απόφασης του, στις 16.12.2016, θα εξεταζόταν κατά πόσο ήταν εφικτή η έκδοση της απόφασης στις 12.1.2017 στη βάση των εγγράφων που ήταν ενώπιον του.
Εν κατακλείδι, το παράπονο των παρόντων αιτητών ότι δεν είχαν ευκαιρία να ακουστούν στην αίτηση τους ημερ. 18.2.2015, δεν είναι βάσιμο ή δικαιολογημένο εφόσον το Δικαστήριο άκουσε την επιχειρηματολογία τους, έχοντας υπόψη του και τη φύση της αιτήσεως που προερχόταν από κατ΄ ισχυρισμόν επηρεαζόμενα άτομα στη βάση της Δ.48 θ.8(4). Έκρινε όμως ότι εγειρόταν πρωτίστως θέμα κατάχρησης λόγω της πολλαπλότητας των διαδικασιών, επ΄ αυτού ζητήθηκε από τους συνηγόρους η θέση τους, έγινε σχετική επιχειρηματολογία και το Δικαστήριο αποφάσισε. Η κατάχρηση βασιζόταν και στο γεγονός ότι εκκρεμούσε επί της απόφασης οριστικοποίησης του διατάγματος παγοποίησης, έφεση που στοχεύει στην ακύρωση του διατάγματος, επιδιώκοντας έτσι τον ίδιο σκοπό με την αίτηση ημερ. 18.2.2015. Είναι δε παράδοξο ότι η Ε. Παρασκευαΐδου η οποία φαίνεται να εμπλέκεται σε παράνομες πράξεις και εναντίον της έχει ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη όπως αναφέρεται στην υπό κρίση απόφαση του Δικαστηρίου, να ορκίζεται λέγοντας ότι το ποσό ανήκει σε τρίτους, δηλαδή τους νυν αιτητές, προκαταλαμβάνοντας την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης και άλλων εκκρεμουσών διαδικασιών.
Εν πάση περιπτώσει, από την απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 12.1.2017, χωρεί το ένδικο μέσο της έφεσης που είναι η συνήθης πορεία πραγμάτων και αυτό αποτελεί σκόπελο στη λήψη της άδειας στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων. Δεν υπάρχει όμως ούτε και συζητήσιμη υπόθεση. Οι αιτητές δεν είναι η πρώτη φορά που αποτείνονται στο Δικαστήριο, όπως λανθασμένα αναφέρεται στην παρ. 3(κ) της Έκθεσης και στην παρ. 19 της ένορκης δήλωσης της Ε. Παρασκευαΐδου για την επιδίωξη θεραπείας. Στις 29.1.2015 είχαν συνενωθεί στην Πολιτική Αίτηση αρ. 47/2015 ως αιτητές υπ΄ αρ. 10 και 11, πριν δηλαδή την καταχώρηση της αίτησης ημερ. 18.2.2015.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ