Florae Onel (2016) 1 ΑΑΔ 2322

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/1964, ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11 ΚΑΙ 13 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,

ΤΑ ΑΡΘΡΑ 18 ΚΑΙ 19 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 155, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ

ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ONEL FLORAE

ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 23649/2015 ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ

ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16.12.2015.

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 109/2016)

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Καθυστέρηση στην επίκληση της δικαιοδοσίας ― Απορριπτική κατάληξη σε αίτηση επί τω ότι, παρατηρήθηκε μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υποβολή αιτήματος, πέραν των 9 μηνών, για λόγους που αφορούσαν τον Αιτητή και μόνο.

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Καθυστέρηση στην επίκληση της δικαιοδοσίας ― Το Δικαστήριο εξετάζει αίτηση αυτής της φύσης με φειδώ και όπου παρατηρείται καθυστέρηση υποβολής του αιτήματος αυτού, η καθυστέρηση συνιστά και λόγο άρνησης έκδοσης του ― Το θέμα του χρόνου είναι ουσιώδους σημασίας και στην απουσία ικανοποιητικής δικαιολογίας για την καθυστέρηση, δικαιολογείται το Δικαστήριο να απορρίψει την αίτηση.

Ο Αιτητής αιτήθηκε άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση εντάλματος της φύσης Certiorari, για ακύρωση Εντάλματος Σύλληψής του, που εξέδωσε Επαρχιακό Δικαστήριο στη βάση ένορκης δήλωσης αστυφύλακα.

Προέβαλε προς τούτο ισχυρισμούς ότι αυτό έγινε κατά παράβαση των Άρθρων 18 και 19 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155, ήτοι χωρίς την ύπαρξη εύλογης υπόνοιας στον όρκο που αποτελεί τη νομιμοποίηση της έκδοσης του εντάλματος.

Σύμφωνα με την Έκθεση Γεγονότων, ο Αιτητής αντιμετωπίζει ενώπιον Μόνιμου Κακουργιοδικείου κατηγορία ανθρωποκτονίας της συζύγου του. Η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 11.10.2016.

Το υπό αναφορά ένταλμα σύλληψης εξεδόθη 16.12.2015 και αυθημερόν, με βάση αυτό, ο Αιτητής συνελήφθη. Το ένταλμα σύλληψης δόθηκε στην Υπεράσπιση στις 31.12.2015. Ο όρκος, σύμφωνα με την συνήγορο του Αιτητή, ζητήθηκε αρχικά με επιστολή της ημερ. 10.1.2016 και υπενθύμιση στις 20.1.2016,στη βάση του Άρθρου 7 του Κεφ. 155 και αφορούσε όλα τα έγγραφα/καταθέσεις της υπόθεσης. Στις 19.9.2016 η συνήγορος του Αιτητή επανήλθε με νέα επιστολή της και ζήτησε πέντε συγκεκριμένα έγγραφα, ένα εκ των οποίων ήταν και αντίγραφο του όρκου «με το οποίο υποστηρίχθηκε η έκδοση του εντάλματος σύλληψης» του Αιτητή ημερ. 16.12.2015. Ο όρκος δόθηκε στη συνήγορο στις 23.9.2016.

Ο Αιτητής συνελήφθη στις 16.12.2015 και στις 17.12.2015 διετάχθη η 8ήμερη προσωποκράτηση του. Ακολούθως παραπέμφθη σε απευθείας δίκη ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου το οποίο συνεδρίασε στις 17.2.2016. Αφού κατηγορήθηκε και δεν παραδέχθηκε αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, την οποία δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει, με αποτέλεσμα την κράτηση του μέχρι την 6.6.2016 ότε η υπόθεση του ήταν ορισμένη ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Στις 6.6.2016 με απόφαση του Κακουργιοδικείου παρέμεινε υπό κράτηση μέχρι 21.6.2016 για να απαντήσει σε τροποποιημένο κατηγορητήριο, όπου τροποποιήθηκαν οι λεπτομέρειες της κατηγορίας που αντιμετώπιζε. Αρνήθηκε ενοχή και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση στις 11.10.2016 ενώ συνεχίζει να τελεί υπό κράτηση.

Κατά το χρόνο ακρόασης της αίτησης τέθηκε από το Δικαστήριο θέμα καθυστέρησης υποβολής του αιτήματος από τον Αιτητή.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Δεν προέκυπτε ότι ο Αιτητής απέσεισε το βάρος να ικανοποιήσει ότι η σημειούμενη καθυστέρηση στην καταχώρηση της Αίτησης ήταν δικαιολογημένη.

2. Σύμφωνα με το ιστορικό που παραθέτει ο Αιτητής το προσβαλλόμενο ένταλμα εξεδόθη στις 16.12.2015 και ο Αιτητής συνελήφθη την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα. Στις 17.12.2015 παρουσιάστηκε ενώπιον Δικαστηρίου το οποίο διέταξε την προσωποκράτηση του για 8 ημέρες.

3. Ακολούθως, εμφανίσθηκε ενώπιον Δικαστηρίου στις 23.12.2015 και 31.12.2015 ότε και παρεπέμφθη σε απευθείας δίκη ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας που συνεδρίασε στις 17.2.2016.

4. Στις 17.2.2016 κατηγορήθηκε, δεν παραδέχθηκε την κατηγορία και ορίστηκε η υπόθεση του για ακρόαση στις 6.6.2016. Ορίστηκε εκ νέου στις 21.6.2016 ότε και απάντησε σε τροποποιημένο κατηγορητήριο και δεδομένης της αρνητικής απάντησης του, η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση στις 11.10.2016.

5. Από τα πιο πάνω, προέκυπτε ότι ο Αιτητής σε διάστημα εννέα μηνών περίπου από τη σύλληψη του, εμφανίστηκε ενώπιον Δικαστηρίου έξι (6) φορές και ουδέποτε ήγειρε θέμα μη εξασφάλισης του όρκου ημερ. 16.12.2015 του Αστ. Λάμπρου Χατζηπαύλου.

6. Η προσπάθεια της συνηγόρου του Αιτητή να συνδέσει την επιστολή της ημερ. 10.1.2016 με αίτημα για παροχή του πιο πάνω όρκου, δεν μπορούσε παρά να χαρακτηριστεί ατυχής. Είναι φανερό, από το χρόνο που φέρει η επιστολή αυτή (10.1.2016) ότι απεστάλη μετά την παραπομπή του Αιτητή σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου και αφού πρώτα κατά το χρόνο της παραπομπής, δόθηκε στη συνήγορο μαρτυρικό υλικό που αφορούσε την κατηγορία που αντιμετώπιζε ο Αιτητής.

7. Από το σύνολο του περιεχομένου της επιστολής ημερ. 10.1.2016 Τεκμ. 5(Α) αλλά και το χρόνο που στάληκε, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή στάληκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 7(2) του Κεφ. 155 και όχι σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου (1) του Άρθρου 7.

8. Τα δύο άνω εδάφια του Άρθρου 7 ρυθμίζουν διαφορετικά θέματα αλλά και αναφέρονται σε ξεχωριστές καταστάσεις πραγμάτων. Το εδάφιο (1) του Άρθρου 7 αναφέρεται στο δικαίωμα υπόπτου στο στάδιο σύλληψης και κράτησης του να ζητήσει αντίγραφο των ενταλμάτων σύλληψης, κράτησης και αίτησης και ένορκης δήλωσης βάσει της οποίας εξεδόθη το ένταλμα.

9. Αντίθετα, το εδάφιο (2) προβλέπει ότι, μετά την καταχώρηση κατηγορητηρίου και εκδόσεως υπό Δικαστού κλήσεως ή εντάλματος που να εξαναγκάζει την παρουσία του κατηγορουμένου ενώπιον του Δικαστηρίου είτε για συνοπτική δίκη είτε για παραπομπή του στο Κακουργιοδικείο τότε ο Κατηγορούμενος δικαιούται με γραπτό αίτημα προς την Κατηγορούσα Αρχή να έχει δωρεάν πρόσβαση στο μαρτυρικό υλικό που λήφθηκε κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης αναφορά με το αδίκημα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος. Αυτό φαίνεται ότι έγινε με την επιστολή ημερ. 10.1.2016.

10. Η συνήγορος μεταξύ παραπομπής του Αιτητή στο Κακουργιοδικείο και ημερομηνία ακροάσεως της υπόθεσης απέστειλε την άνω επιστολή, ζήτησε «όλα τα αντίγραφα των καταθέσεων και άλλων εγγράφων που λήφθηκαν κατά τη διερεύνηση για μελέτη και προετοιμασία της υπεράσπισης». Περαιτέρω, δε, εξειδίκευσε τα έγγραφα που κατά τη γνώμη της απουσίαζαν όπως προέβαελε, από το μαρτυρικό υλικό που δόθηκε. Σ' αυτά τα έγγραφα δεν γίνεται αναφορά του επίδικου όρκου.

11. Με δεδομένο τα πιο πάνω, ήταν αδιαφιλονίκητο πλέον το γεγονός, ότι ζητήθηκε για πρώτη φορά από τον Αιτητή ο όρκος με τον οποίο υποστηρίχθηκε η έκδοση του εντάλματος σύλληψης στις 19.9.2016, με επιστολή της συνηγόρου του, τεκμ. 4.

12. Ουδεμία δικαιολογία παρέχεται γιατί αυτό δεν έγινε προηγουμένως και ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Αιτητής είχε τις υπηρεσίες συνηγόρου τουλάχιστον από 31.12.2015. Έγινε αυτό σχεδόν παραμονές εκδικάσεως της υπόθεσης του ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας. Ούτε ασφαλώήτανς βάσιμη δικαιολογία η ισχυριζόμενη έλλειψη χρόνου ή μεταφραστή. Από το ιστορικό που τέθηκε πιο πάνω φαίνεται ευδιάκριτα ότι υπήρχε στη διάθεση του Αιτητή και συνήγορού του τόσο ο χρόνος όσο και οι υπηρεσίες μεταφραστή για να συζητηθεί το θέμα.

13. Σημειώνεται εκ του περισσού ότι η προσπάθεια καταδείξεως έλλειψης χρόνου ή μεταφραστή πριν την 23.9.2016, ότε δόθηκε ο όρκος, δεν εξυπηρετεί οτιδήποτε εφόσον ο Αιτητής δεν ζήτησε, παρά στις 19.9.2016, τον ρηθέντα όρκο.

14. Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης παρατηρείτο μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση εις την υποβολή αιτήματος, πέραν των 9 μηνών, για λόγους που αφορούσαν τον Αιτητή και μόνο, και συνεπώς για το λόγο αυτό η αίτηση δεν θα έπρεπε να επιτύχει.

Η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Re Μιχαήλ (2015) 1 Α.Α.Δ. 155, ECLI:CY:AD:2015:A45,

Re Καλλή (2015) 1 Α.Α.Δ. 2591, ECLI:CY:AD:2015:D801.

Αίτηση.

Μ. Αγγελίδου (κα), για τον Αιτητή.

Cur. adv. vult.

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ.: Ο Αιτητής αιτείται άδειας για έκδοση εντάλματος της φύσης Certiorari για την ακύρωση Εντάλματος Σύλληψής του, που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 16.12.2015 στη βάση ένορκης δήλωσης του Αστ. 1175 Λάμπρου Χατζηπαύλου, κατά παράβαση των Άρθρων 18 και 19 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, ήτοι χωρίς την ύπαρξη εύλογης υπόνοιας στον όρκο που αποτελεί τη νομιμοποίηση της έκδοσης του εντάλματος.

Σύμφωνα με την Έκθεση Γεγονότων, ο Αιτητής αντιμετωπίζει ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, στην υπόθεση αρ. 23649/15, κατηγορία ανθρωποκτονίας της συζύγου του Onel. Η υπόθεση είναι ορισμένη για ακρόαση στις 11.10.2016.

Το υπό αναφορά ένταλμα σύλληψης εξεδόθη 16.12.2015 και αυθημερόν, με βάση αυτό, ο Αιτητής συνελήφθη. Το ένταλμα σύλληψης δόθηκε στην Υπεράσπιση στις 31.12.2015. Ο όρκος, σύμφωνα με την ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή, ζητήθηκε αρχικά με επιστολή της ημερ. 10.1.2016 και υπενθύμιση στις 20.1.2016,στη βάση του Άρθρου 7 του Κεφ. 155 και αφορούσε όλα τα έγγραφα/καταθέσεις της υπόθεσης. Στις 19.9.2016 η συνήγορος του Αιτητή επανήλθε με νέα επιστολή της και ζήτησε πέντε συγκεκριμένα έγγραφα, ένα εκ των οποίων ήταν και αντίγραφο του όρκου «με το οποίο υποστηρίχθηκε η έκδοση του εντάλματος σύλληψης» του Αιτητή ημερ. 16.12.2015. Ο όρκος δόθηκε στη συνήγορο στις 23.9.2016.

Η ευπαίδευτος συνήγορος παρέπεμψε το Δικαστήριο στις παραγρ. 8-12 της αιτήσεως όπου γίνεται αναφορά στις συναντήσεις της συνηγόρου με τον Αιτητή από 18.12.2015 μέχρι και 24.9.2016. Συγκεκριμένα, στις 18.12.2015 τον συνάντησε στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμειας πλην όμως η συνεννόηση μεταξύ τους ήταν αδύνατη λόγω του ότι ο Αιτητής ομιλεί μόνο Ρουμάνικα και δεν υπήρχε διαθέσιμος μεταφραστής. Στις 21.12.2015 τον συνάντησε εκ νέου στα αστυνομικά κρατητήρια στην παρουσία διερμηνέα, ο χρόνος ήταν περιορισμένος και αναλώθηκε προκειμένου να συμβουλευθεί ο Αιτητής για τη διαδικασία παραπομπής του, ενδεχόμενης κράτησης του, αλλά και επεξήγηση της διαδικασίας αίτησης του για νομική αρωγή. Στις 31.12.2015 εγκρίθηκε αίτημα νομικής αρωγής του Αιτητή όπως και τα έξοδα μεταφραστή για τρεις συναντήσεις με τη συνήγορο του διάρκειας δύο ωρών έκαστη, για σκοπούς ετοιμασίας της Υπεράσπισης του. Αυτές πραγματοποιήθηκαν στις Κεντρικές Φυλακές στις 15.2.2016, 26.5.2016 και 26.9.2016 όπως και μια επίσκεψη στις 24.9.2016 διάρκειας μιας ώρας. Σ' αυτές ο χρόνος αναλώθηκε για επεξήγηση της σοβαρότητας του αδικήματος, συζητήθηκε η εκδοχή του Αιτητή και διερευνήθηκε η δυνατότητα να συμφωνηθούν παραδεκτά γεγονότα. Η μια εγκεκριμένη συνάντηση που παρέμεινε, αφέθηκε να πραγματοποιηθεί σε χρόνο πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας στις 11.10.2016. Λόγω του ότι ο επίδικος όρκος παρελήφθη στις 23.9.2016 κρίθηκε αναγκαίο να τεθεί ενώπιον του Αιτητή όπως και έγινε στις 24.9.2016, σε συνάντηση μιας ώρας στην παρουσία διερμηνέα που πληρώθηκε από τη συνήγορο. Σ' αυτή τη συνάντηση δόθηκαν οδηγίες για άμεση καταχώρηση της υπό εξέτασης αίτησης. Στις 26.9.2016 έγινε και πάλι συνάντηση με τον Αιτητή διάρκειας δύο ωρών παρουσία διερμηνέα όπου και του επεξηγήθη το περιεχόμενο της αίτησης και Ένορκης Δήλωσης με το οποίο συμφώνησε και υιοθέτησε.

Τελειώνοντας το ιστορικό των άνω συναντήσεων στην παράγρ. 12 της Έκθεσης αναφέρονται τα ακόλουθα:

«12. Λόγω της απουσίας του όρκου από το μαρτυρικό υλικό που είχε δοθεί στην υπεράσπιση ήταν αντικειμενικά αδύνατο υπό τις περιστάσεις να συζητηθούν νωρίτερα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκε το ένταλμα σύλληψης, το περιεχόμενο του οποίου όπως διαφάνηκε δεν τεκμηριώνει κατά την εισήγηση μας τη νομιμότητα της έκδοσης του.»

Τα πιο πάνω γεγονότα, αναφορικά με το χρόνο προσομοιάζουν σε αρκετό βαθμό με αυτά της αίτησης Re Μιχαήλ (2015) 1 Α.Α.Δ. 155, ECLI:CY:AD:2015:A45. Σύμφωνα με τα γεγονότα όπως αυτά εξάγονται από την απόφαση της Ολομέλειας, ο Εφεσείων (αιτητής) με την επιστροφή του από το εξωτερικό την 1.2.2009 συνελήφθη και εναντίον του κατεχωρήθηκε η ποινική υπόθεση αρ. 25512/2010 η οποία ορίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στις 18.1.2011 και μετέπειτα για απάντηση στις 17.3.2011. Στο πλαίσιο της υπόθεσης αυτής ο συνήγορος του Εφεσείοντα ζήτησε από την Αστυνομική Εισαγγελία Λευκωσίας όπως του δοθούν όλα τα σχετικά έγγραφα μεταξύ των οποίων και το Ένταλμα Έρευνας. Τα έγγραφα παραδόθησαν, πλην όμως απ' αυτά απουσίαζε η Ένορκη Δήλωση στη βάση της οποίας εκδόθηκε το ένταλμα έρευνας. Η Ένορκη Δήλωση δόθηκε τελικά στον Εφεσείοντα στις 20.3.2014 μετά την εξασφάλιση από το Ανώτατο Δικαστήριο Προνομιακού Εντάλματος τύπου Mandamus στην Πολ. Αίτ. Αρ. 15/2012 με απόφαση ημερ. 24.2.2012. Ο Εφεσείων με αίτηση του που καταχωρήθηκε στις 12.4.2012 επεδίωξε την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, ώστε το Ένταλμα Έρευνας να ακυρωθεί. Το Εφετείο επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση είπε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Κατ' αρχάς, αποτελεί νομολογιακή κατίσχυση ότι τα προνομιακά εντάλματα παρέχονται ή όχι κατά προνόμιο και όχι δικαιωματικά. Η οποιαδήποτε σημειωθείσα καθυστέρηση στην αναζήτηση της λήψης της άδειας δυνατόν να εξουδετερώσει αυτό το προνόμιο. Οι περιορισμοί που εν πάση περιπτώσει τίθενται από τη νομολογία στην κατά χάριν χορήγηση της άδειας, όπως η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου που αναχαιτίζει την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ ενός αιτητή, έστω και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, εκτός και αν συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις (Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, Skylight Restaurant & Bar Ltd (2010) 1 Α.Α.Δ. 1357 κ.ά.). περιορίζεται ακόμη περισσότερο όταν συνοδεύεται και από καθυστέρηση. Στην Αγγλία, απ' όπου και προέρχεται η προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τίθεται αυστηρός χρονικός περιορισμός τριών μηνών, σμικρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την αρχική περίοδο χρόνου των έξι μηνών, (δέστε Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 13.10.2010 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571 (απόφαση Ολομέλειας) και Αναφορικά με την Αίτηση του Ανδρέα Μαραγκού για Certiorari (2009) 1 Α.Α.Δ. 1266).

Ζήτημα καθυστέρησης που νόμιμα ανακόπτει τη διεκδίκηση της λήψης της άδειας ή της χορήγησης του προνομιακού εντάλματος, εγείρεται σε οποιοδήποτε στάδιο είτε από διάδικο, είτε αυτεπαγγέλτως. Και εφόσον αφορά σε θεμελιώδη προϋπόθεση, αναμφίβολα ανακινείται οποτεδήποτε, χωρίς να αποτελεί κώλυμα η εκ των υστέρων εξέταση του θέματος επειδή χορηγήθηκε η άδεια χωρίς να συζητηθεί η καθυστέρηση. Εάν η καθυστέρηση προβάλλει αντικειμενικά μέσα από τα γεγονότα, είναι θεμιτή η εξέταση της οποτεδήποτε.»

(βλέπε επίσης Re Καλλή (2015) 1 Α.Α.Δ. 2591, ECLI:CY:AD:2015:D801)

Εξέτασα με προσοχή του υλικό που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου όπως και τα όσα ανέφερε η ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή και δεν είμαι ικανοποιημένος ότι ο Αιτητής απέσεισε το βάρος να ικανοποιήσει ότι η σημειούμενη καθυστέρηση στην καταχώρηση της Αίτησης είναι δικαιολογημένη. Σύμφωνα με το ιστορικό που παραθέτει ο Αιτητής το προσβαλλόμενο ένταλμα εξεδόθη στις 16.12.2015 και ο Αιτητής συνελήφθη την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα. Στις 17.12.2015 παρουσιάστηκε ενώπιον Δικαστηρίου το οποίο διέταξε την προσωποκράτηση του για 8 ημέρες. Ακολούθως, εμφανίσθηκε ενώπιον Δικαστηρίου στις 23.12.2015 και 31.12.2015 ότε και παρεπέμφθη σε απευθείας δίκη ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας που συνεδρίασε στις 17.2.2016. Στις 17.2.2016 κατηγορήθηκε, δεν παραδέχθηκε την κατηγορία και ορίστηκε η υπόθεση του για ακρόαση στις 6.6.2016. Ορίστηκε εκ νέου στις 21.6.2016 ότε και απάντησε σε τροποποιημένο κατηγορητήριο και δεδομένης της αρνητικής απάντησης του, η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση στις 11.10.2016. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι ο Αιτητής σε διάστημα εννέα μηνών περίπου από τη σύλληψη του εμφανίστηκε ενώπιον Δικαστηρίου έξι (6) φορές και ουδέποτε ήγειρε θέμα μη εξασφάλισης του όρκου ημερ. 16.12.2015 του Αστ. Λάμπρου Χατζηπαύλου. Η προσπάθεια της ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή να συνδέσει την επιστολή της ημερ. 10.1.2016 με αίτημα για παροχή του πιο πάνω όρκου δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ατυχής. Είναι φανερό, από το χρόνο που φέρει η επιστολή αυτή (10.1.2016) ότι απεστάλη μετά την παραπομπή του Αιτητή σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου και αφού πρώτα κατά το χρόνο της παραπομπής δόθηκε στη συνήγορο μαρτυρικό υλικό που αφορούσε την κατηγορία που αντιμετώπιζε ο Αιτητής.

Από το σύνολο του περιεχομένου της επιστολής ημερ. 10.1.2016 Τεκμ. 5(Α) αλλά και το χρόνο που στάληκε, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή στάληκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 7(2) του Κεφ. 155 και όχι σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου (1) του Άρθρου 7. Τα δύο άνω εδάφια του Άρθρου 7 ρυθμίζουν διαφορετικά θέματα αλλά και αναφέρονται σε ξεχωριστές καταστάσεις πραγμάτων. Το εδάφιο (1) του Άρθρου 7 αναφέρεται στο δικαίωμα υπόπτου στο στάδιο σύλληψης και κράτησης του να ζητήσει αντίγραφο των ενταλμάτων σύλληψης, κράτησης και αίτησης και ένορκης δήλωσης βάσει της οποίας εξεδόθη το ένταλμα.

Αντίθετα, το εδάφιο (2) προβλέπει ότι, μετά την καταχώρηση κατηγορητηρίου και εκδόσεως υπό Δικαστού κλήσεως ή εντάλματος που να εξαναγκάζει την παρουσία του κατηγορουμένου ενώπιον του Δικαστηρίου είτε για συνοπτική δίκη είτε για παραπομπή του στο Κακουργιοδικείο τότε ο Κατηγορούμενος δικαιούται με γραπτό αίτημα προς την Κατηγορούσα Αρχή να έχει δωρεάν πρόσβαση στο μαρτυρικό υλικό που λήφθηκε κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης αναφορά με το αδίκημα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος. Αυτό φαίνεται ότι έγινε με την επιστολή ημερ. 10.1.2016. Η συνήγορος μεταξύ παραπομπής του Αιτητή στο Κακουργιοδικείο και ημερομηνία ακροάσεως της υπόθεσης απέστειλε την άνω επιστολή, ζήτησε «όλα τα αντίγραφα των καταθέσεων και άλλων εγγράφων που λήφθηκαν κατά τη διερεύνηση για μελέτη και προετοιμασία της υπεράσπισης». Περαιτέρω, δε, εξειδίκευσε τα έγγραφα που κατά τη γνώμη της «τουλάχιστον απουσιάζουν» από το μαρτυρικό υλικό που δόθηκε. Σ' αυτά τα έγγραφα δεν γίνεται αναφορά του επίδικου όρκου.

Με δεδομένο τα πιο πάνω, παραμένει αδιαφιλονίκητο πλέον το γεγονός, ότι ζητήθηκε για πρώτη φορά από τον Αιτητή ο όρκος με τον οποίο υποστηρίχθηκε η έκδοση του εντάλματος σύλληψης στις 19.9.2016, με επιστολή της συνηγόρου του, τεκμ. 4. Ουδεμία δικαιολογία παρέχεται γιατί αυτό δεν έγινε προηγουμένως και ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Αιτητής είχε τις υπηρεσίες συνηγόρου τουλάχιστον από 31.12.2015 (βλ. τεκμ. 7). Έγινε αυτό σχεδόν παραμονές εκδικάσεως της υπόθεσης του ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας. Ούτε ασφαλώς είναι βάσιμη δικαιολογία η ισχυριζόμενη έλλειψη χρόνου ή μεταφραστή. Από το ιστορικό που τέθηκε πιο πάνω φαίνεται ευδιάκριτα ότι υπήρχε στη διάθεση του Αιτητή και συνήγορού του τόσο ο χρόνος όσο και οι υπηρεσίες μεταφραστή για να συζητηθεί το θέμα. Σημειώνεται εκ του περισσού ότι η προσπάθεια καταδείξεως έλλειψης χρόνου ή μεταφραστή πριν την 23.9.2016, ότε δόθηκε ο όρκος, δεν εξυπηρετεί οτιδήποτε εφόσον ο Αιτητής δεν ζήτησε, παρά στις 19.9.2016, τον ρηθέντα όρκο.

Όπως έχει αναφερθεί το προνομιακό ένταλμα συνιστά εξαιρετικό μέτρο. Το Δικαστήριο εξετάζει αίτηση αυτής της φύσης με φειδώ και όπου παρατηρείται καθυστέρηση υποβολής του αιτήματος αυτού, η καθυστέρηση συνιστά και λόγο άρνησης έκδοσης του. Στο σύγγραμμα Προνομιακά Εντάλματα, Πέτρου Αρτέμη σελ. 167 αναφέρονται τα ακόλουθα:

«Το θέμα του χρόνου είναι ουσιώδους σημασίας και στην απουσία ικανοποιητικής δικαιολογίας για την καθυστέρηση, δικαιολογείται το Δικαστήριο να απορρίψει την αίτηση. Στην υπόθεση In re Aeroporos and Others (ανωτέρω) ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Πικής είπε τα ακόλουθα στη σελ. 308:

An order of certiorari is a discretionary remedy. Delay to apply is a valid reason for refusing review of the legality of the order challenged. The time element is so essential as to have caused the English legislator to rule out judicial review for the issue of an order of certiorari after the lapse of six months from the communication of the impugned order. In the absence of proper justification of the delay or more appropriately in the absence of any wish on the part of the applicants to challenge the legality of the orders prior to 7th December, 1987, and the reasons for so wishing to challenge it thereafter, I find the delay to apply inexcusable and on that account I would dismiss the application.»

Εις τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης παρατηρείται μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση εις την υποβολή αιτήματος, πέραν των 9 μηνών, για λόγους που αφορούν τον Αιτητή και μόνο, και συνεπώς για το λόγο αυτό η αίτηση δεν θα πρέπει να επιτύχει.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Η αίτηση για άδεια απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία