C. Ataliotis Niche Advertising Ltd ν. Αντώνη Ανδρέου (2016) 1 ΑΑΔ 844

Ευρεσιτεχνία ― Αγωγή ευρεσιτεχνίας ― Έφεση εναντίον πρωτόδικης απόφασης με την οποία εκδόθηκε διάταγμα που απαγόρευε στους εφεσίβλητους να επεμβαίνουν στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση ― Επικύρωση πρωτόδικης απόφασης και ως προς την αντέφεση αναφορικά με την επιδίκαση μόνο ονομαστικών αποζημιώσεων.

Ευρεσιτεχνία ― Αγωγή ευρεσιτεχνίας ― Ο περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμος, 16(Ι)/1998 ― Σε αγωγή προστατευτική του δικαιώματος διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ή του δικαιώματος επί της εφευρέσεως κατά τρίτου, ο ενάγοντας απαλλάσσεται της υποχρέωσης του να αποδείξει τις προϋποθέσεις, που πρέπει να πληροί η εφεύρεση του και εναπόκειται στον εναγόμενο να επικαλεστεί και αποδείξει προς ανατροπή του ρηθέντος μαχητού τεκμηρίου, ότι η εφεύρεση δεν είναι νέα ή δεν πληροί το αξιούμενο μέτρο του νέου ― Το δε βάρος απόδειξης προσβολής του δικαιώματος, ως απορρέει από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ευρίσκεται στους ώμους του ιδιοκτήτη.

Με την υπό κρίση έφεση οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν στην ολότητα της την τελική απόφαση του Δικαστηρίου, υπό την πρωτόδικη του δικαιοδοσία, με την οποία αποφασίστηκε ότι οι εφεσείοντες-εναγόμενοι παραβιάζουν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου-ενάγοντα.

Σύμφωνα με την πρωτόδικη κατάληξη με το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, όπως αυτό ετέθη με την προσκομισθείσα μαρτυρία, εκείνο που προστατεύεται είναι ουσιαστικά το οβάλ σχήμα της πινακίδας, το οποίο μεταξύ άλλων μειώνει την πίεση που η τοξοειδής επιφάνεια της δέχεται από τον αέρα, με φυσικό επακόλουθο η αντοχή του μουσαμά να αυξάνεται.

Εκρίθη ακόμα μεταξύ άλλων, ότι ο τρόπος υποστυλώματος δεν αποτελεί μέρος της εφεύρεσης. Συνεπώς κατέληξε, στην απουσία οποιασδήποτε από τις υπερασπίσεις που οι πρόνοιες του εδαφίου (3) του Άρθρου 27 του Νόμου περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμου, Ν. 16(Ι)/1998 προσφέρουν, η άνευ άδειας ή συγκατάθεσης του ενάγοντα χρήση ή κατασκευή τέτοιων πινακίδων και γενικά πινακίδων που εμπίπτουν σε οποιοδήποτε από τους πιο πάνω δύο άξονες του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, συνιστά παραβίαση των κατοχυρωμένων, δυνάμει του εν λόγω Διπλώματος, δικαιωμάτων του.

Με δεδομένο ότι η εφεύρεση του ενάγοντα κρίθηκε ως επιδεκτική διπλώματος ευρεσιτεχνίας, το Δικαστήριο έκρινε ότι ούτε η πρωτοτυπία της μπορούσε να αμφισβητηθεί, αλλά ούτε και ότι η προηγούμενη τεχνική που ακολουθείτο, πριν από την έναρξη της προστασίας της εφεύρεσης του ενάγοντα, δεν περιλάμβανε τη χρήση «διαφημιστικής οβάλ πινακίδας με δύο όψεις και με χαμηλή αντίσταση στον αέρα και πρωτότυπο τρόπο ανάρτησης και στήριξης του μουσαμά», μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο αμφισβήτησης.

Στη βάση του εν λόγω ευρήματος το Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα εναντίον των εφεσειόντων, δυνάμει του οποίου οι τελευταίοι εμποδίζονταν να επεμβαίνουν στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου, με την χρησιμοποίηση πινακίδων σχήματος οβάλ, όπως καλύπτεται από το δίπλωμα, πλέον ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους €10, πλέον έξοδα. Επί του τελευταίου σημείου ο εφεσίβλητος καταχώρισε αντέφεση υποστηρίζοντας ότι ενώπιον του Δικαστηρίου υπήρχε μη αμφισβητούμενη μαρτυρία, δυνάμει της οποίας το Δικαστήριο θα έπρεπε να αποδώσει στον εφεσίβλητο και αποζημιώσεις για το συνολικό ποσό των €11.533.

Η έφεση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:

1^ος, 2^o^ς, 3^ος και 8^ος λόγοι έφεσης:

Ήταν εσφαλμένη η πρωτόδικη κατάληξη ότι οι εφεσείοντες αντέγραφαν το «οβάλ» σχήμα της πινακίδας κατά τρόπο που παραβίαζε το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου και τούτο παρά την περί του αντιθέτου μαρτυρία του ΜΥ2, μηχανολόγου μηχανικού με εξειδικευμένη πείρα.

4^ος και 5^ος λόγοι έφεσης:

Ο εφεσίβλητος κωλυόταν να εγείρει την αγωγή, καθότι παραιτήθηκε του δικαιώματος του να αξιώνει και να απαιτεί εναντίον της κατασκευάστριας εταιρείας Colossos Signs Ltd (η Colossos) και των πελατών της για κατασκευασθείσες εκ μέρους τους πινακίδες του επίδικου τύπου επειδή ο ίδιος συμφώνησε με την Colossos και της επέτρεψε να συνεχίζει να κατασκευάζει πινακίδες, υπό την προϋπόθεση ότι η τελευταία εταιρεία θα λαμβάνει την έγκριση του εφεσίβλητου προς τούτο, συμφωνία που κατέστη κανόνας Δικαστηρίου στην Αγωγή 1/2007.

6^ος λόγος έφεσης:

Ο εφεσίβλητος κωλυόταν στην προώθηση της αγωγής, λόγω παράλειψης του να αποκαλύψει στο δικόγραφο του τη νομική υπόσταση των εφεσειόντων.

7^ος λόγος έφεσης:

Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την εισήγηση των εφεσειόντων, ότι ο εφεσίβλητος εμποδιζόταν να αξιώνει τις αιτούμενες θεραπείες λόγω μη ανανέωσης του επίδικου διπλώματος ευρεσιτεχνίας μετά τη λήξη των δύο ετών από της εγγραφής του.

9^οςλόγος έφεσης:

Το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε σε εύρημα παραβίασης του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου, χωρίς προηγουμένως να προβεί σε συγκεκριμένο εύρημα ως προς τον αριθμό και την τοποθεσία των πινακίδων.

10^ος λόγος έφεσης:

Λανθασμένα απέδωσε μη δικογραφημένη θεραπεία εκδίδοντας διάταγμα για μη επέμβαση στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Προέκυπτε τόσο από τα δικόγραφα, όσο και από την απόφαση του Δικαστηρίου, ότι οι εφεσείοντες αποδέχθηκαν ότι ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης του υπ' αρ. ΔΕ.CY2447 διπλώματος ευρεσιτεχνίας από 3.6.2005, το οποίο αφορά σε εφεύρεση υπό τον τίτλο: «Διαφημιστική οβάλ πινακίδα με δύο όψεις και με χαμηλή αντίσταση στον αέρα και πρωτότυπο τρόπο ανάρτησης και στήριξης του μουσαμά».

2. Αποδέχθηκαν επίσης οι εφεσείοντες το δικαίωμα του εφεσίβλητου, όπως αυτό απορρέει από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ότι αυτό καλύπτει την κατασκευή πινακίδας, όπως περιγράφεται στο δίπλωμα. Όπως και έκαναν αποδεκτά και ότι περιγράφεται ως «πλεονεκτήματα» της εφεύρεσης υπό τον τίτλο «Περίληψη».

3. Aπό το Πιστοποιητικό Χορήγησης Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, όπως και το ίδιο το Δικαστήριο καταγράφει στην απόφαση του, οι αξιώσεις του εφεσίβλητου-εφευρέτη κάλυπταν:

(α) Την προστασία του εφευρέτη όσον αφορά στο σχήμα της πινακίδας.

(β) Την προστασία του εφευρέτη όσον αφορά στον τρόπο ανάρτησης ή και τοποθέτηση του μουσαμά επί του οποίου γίνεται η διαφήμιση.

4. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε, ότι θα έπρεπε να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσο, με βάση την ενώπιον του μαρτυρία, ο εφεσίβλητος, ο οποίος φέρει και το βάρος απόδειξης, είχε καταδείξει στο βαθμό και την έκταση που απαιτείται, ότι οι πινακίδες οβάλ σχήματος που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν παραβίαζαν το καλυπτόμενο από το συγκεκριμένο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας δικαίωμα του ενάγοντα.

5. Ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης και των θέσεων του ΜΥ2, ότι η επιφάνεια των οβάλ πινακίδων λόγω του σχήματος της, δέχεται λιγότερη πίεση από τον αέρα, από αυτή που δέχεται η επίπεδη επιφάνεια των πινακίδων με τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα, με αποτέλεσμα, ο κίνδυνος, να σκιστεί ο μουσαμάς και να καταστραφεί η διαφήμιση, να μειώνεται σημαντικά, κατέληξε ότι οι εφεσείοντες παραβίαζαν τα κατοχυρωμένα, δυνάμει του εν λόγω διπλώματος ευρεσιτεχνίας δικαιώματα του εφεσίβλητου.

6. Το Δικαστήριο αναλύοντας τη νομολογία, ορθά απέρριψε τη θέση των εφεσειόντων, αναφορικά με τη νομική υπόσταση των διαδίκων, κρίνοντας ότι αυτή προσδιορίστηκε στον τίτλο της αγωγής, η δε διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου των εφεσειόντων καταγραφόταν λεπτομερώς στο κύριο σώμα του κλητηρίου εντάλματος. Συνακόλουθα ήταν απορριπτέος ο σχετικός λόγος έφεσης.

7. Όπως απορριπτέος ήταν και ο 7ος λόγος έφεσης για μη ανανέωση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας και κατ' επέκταση της εμβέλειας του. Ορθά σημείωσε το Δικαστήριο ότι η ανωτέρω θέση δεν δικογραφείτο, και ότι για πρώτη φορά, τέθηκε με τη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων των εφεσειόντων.

8. Η κατάληξη του Δικαστηρίου, ήταν ορθή και για τον πρόσθετο λόγο ότι οι εφεσείοντες δια της αποδοχής ότι ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, εμποδίζονταν από του να προβάλουν, μάλιστα ιδιαιτέρως κατά το στάδιο των αγορεύσεων ένα τέτοιο ισχυρισμό.

9. Εάν οι εφεσείοντες επιθυμούσαν να αμφισβητήσουν ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου έληξε και έπαυσε να υφίσταται, όφειλαν να δικογραφήσουν τη θέση τους.

10. Από τις πρόνοιες του εδαφίου 61(2)(α), προκύπτει ότι, αν ο ιδιοκτήτης του διπλώματος αποδείξει ότι έχει γίνει προσβολή του δικαιώματος του, το Δικαστήριο επιδικάζει αποζημιώσεις και εκδίδει απαγορευτικό διάταγμα απαγορεύον την περαιτέρω προσβολή. Δύναται δε το Δικαστήριο να παράσχει οποιαδήποτε άλλη θεραπεία προβλέπεται από το Νόμο. Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Δικαστήριο ουσιαστικά εκδίδοντας το αιτούμενο διάταγμα, βασίστηκε κατ' ουσίαν στο αστικό αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού και όχι στις πρόνοιες του Νόμου για παραβίαση διπλώματος ευρεσιτεχνίας και ενώ δεν είχε δικαιοδοσία να αποφασίσει στη βάση του αστικού αδικήματος του αθέμιτου ανταγωνισμού. Αρμόδιο προς τούτο Δικαστήριο είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο (Άρθρο 2 και 3 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268.

11. Ο κάτοχος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, του οποίου το δικαίωμα προσβάλλεται παρανόμως, δικαιούται, εάν συντρέχουν και οι λοιποί όροι και προϋποθέσεις, να τύχει προστασίας για παράβαση του δικαιώματος του επί του διπλώματος, αξίωση που δύναται να προσβληθεί δυνάμει των διατάξεων του αθέμιτου ανταγωνισμού. Βεβαίως, σε μια τέτοια περίπτωση, ενδεχομένως να εγείρονται ζητήματα δικαιοδοσίας, όπως ορθά επισημαίνεται από τους εφεσείοντες, εφόσον αξιώσεις ερειδόμενες επί του αστικού αδικήματος του αθέμιτου ανταγωνισμού, εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου, όμως στην περίπτωση μας κάτι τέτοιο δεν συντρέχει. Το Δικαστήριο, στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, εξέτασε το ζήτημα αποκλειστικά εντός των παραμέτρων του Νόμου περί Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας.

12. Η γενική και παντελώς αόριστη αναφορά του ΜΥ1 σε εκ συμφώνου απόφαση που εκδόθηκε στις 6.3.2009, δεν άφηνε περιθώρια για σοβαρή εξέταση της θέσης των εφεσειόντων περί κωλύματος του εφεσίβλητου, λόγω εκχώρησης ή παραίτησης εκ του δικαιώματος του.

13. Προκύπτει εκ της σχετικής νομοθεσίας ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον κάτοχο του καθώς και στους εξ αυτού έλκοντες δικαίωμα να επιδίδεται εξ επαγγέλματος στην παραγωγή του αντικειμένου της εφευρέσεως, στην έκθεση του, την πορεία, την πώληση ή την χρησιμοποίηση του. Η χρήση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, τεκμηριώνει τη συνδρομή των προϋποθέσεων του όρου για την παροχή του, συμπεριλαμβανομένου και του νέου της εφευρέσεως.

14. Ως εκ τούτου σε αγωγή προστατευτική του δικαιώματος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ή του δικαιώματος επί της εφευρέσεως κατά τρίτου, ο ενάγοντας απαλλάσσεται της υποχρέωσης του να αποδείξει τις προϋποθέσεις, τις οποίες πρέπει να πληροί η εφεύρεση του και εναπόκειται στον εναγόμενο να επικαλεστεί και αποδείξει προς ανατροπή του ρηθέντος μαχητού τεκμηρίου, ότι η εφεύρεση δεν είναι νέα ή δεν πληροί το αξιούμενο μέτρο του νέου.

15. Στους εναγόμενους-εφεσείοντες εναπόκειτο να επικαλεστούν και να αποδείξουν προς ανατροπή του ως άνω τεκμηρίου: ότι οι εν λόγω πινακίδες έχουν παραχθεί με διαφορετική μέθοδο ή με διαφορετικούς συνδυασμούς.

16. Επί της ουσίας οι εφεσείοντες δεν επικαλέστηκαν περιστατικά που ανέτρεπαν το τεκμήριο ως εκ της υπάρξεως του διπλώματος ευρεσιτεχνίας. Εισήγαγαν άρνηση ως προς την παραβίαση και διαφορετική τεχνική ως προς το κατασκευαστικό μέρος (ανάρτηση κλπ.).

17. Το βάρος απόδειξης προσβολής του δικαιώματος, ως απορρέει από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ευρίσκεται στους ώμους του ιδιοκτήτη, εδώ εφεσίβλητου (Άρθρο 61(2)(α) του Νόμου). Με τα γεγονότα ως είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου και τη μαρτυρία η οποία κατετέθη εκατέρωθεν, ορθά το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο εφεσίβλητος απέδειξε παραβίαση του δικαιώματος του, για τους λόγους που με λεπτομέρεια καταγράφει στην απόφαση του, ορθά διαπιστώνοντας ότι ο εφεσίβλητος, ο οποίος έφερε και το βάρος απόδειξης, είχε καταδείξει στο βαθμό και την έκταση που απαιτείται ότι οι «πινακίδες οβάλ σχήματος που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν από το 2008 και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν, παραβιάζει το καλυπτόμενο από το συγκεκριμένο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, δικαίωμα του ενάγοντα.»

18. Όπως με ορθή αξιολόγηση της μαρτυρίας και των ενώπιον του πραγματικών γεγονότων, εξέδωσε απαγορευτικό διάταγμα, αποδίδοντας μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις εφόσον, όπως το αιτιολόγησε, δεν είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σχετική μαρτυρία ως προς το ύψος του ετήσιου ενοικίου για κάθε πινακίδα, στη βάση του οποίου ο εφεσίβλητος επεδίωκε να υπολογιστούν οι αποζημιώσεις - περιορίστηκε αποκλειστικά σε μια γενικότροπη αναφορά - χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση.

19. Ορθά επίσης το πρωτόδικο Δικαστήριο, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείτο το ετήσιο ποσό επιτοκίου, να χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο για εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος.

Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα. Η αντέφεση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

KNG Autoparts Ltd v. Ιωάννου (1996) 1 Α.Α.Δ. 689,

Lioufis & Co Ltd v. Ανδρονίκου κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 773,

Αλωνεύτης v. Alpha Bank (2003) 1 Α.Α.Δ. 990,

Sartas Importers-Distributors v. Ανδρέα Μαρουλλή (2003) 1 Α.Α.Δ. 1446.

Έφεση.

Έφεση από τους εναγόμενους εναντίον της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Πασχαλίδης, Δ.) (Αίτηση Αρ. 2/11), ημερομηνίας 24/10/2014.

Χρ. Μαυρονικόλα (κα), για Μαυρονικόλας & Σία ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.

Α. Ποιητής, για τον Εφεσίβλητο.

Cur. adv. vult.

ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει η Μιχαηλίδου, Δ..

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση έφεση οι εφεσείοντες εφεσιβάλλουν στην ολότητα της την τελική απόφαση του Δικαστηρίου, υπό την πρωτόδικη του δικαιοδοσία, με την οποία αποφασίστηκε ότι οι εφεσείοντες-εναγόμενοι παραβιάζουν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου-ενάγοντα. Στη βάση του εν λόγω ευρήματος το Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα εναντίον των εφεσειόντων, δυνάμει του οποίου οι τελευταίοι εμποδίζονταν να επεμβαίνουν στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου, με την χρησιμοποίηση πινακίδων σχήματος οβάλ, όπως καλύπτεται από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, Αρ. Δ.Ε.: CY 2447, πλέον ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους €10, πλέον έξοδα. Επί του τελευταίου σημείου ο εφεσίβλητος καταχώρισε αντέφεση υποστηρίζοντας ότι ενώπιον του Δικαστηρίου υπήρχε μη αμφισβητούμενη μαρτυρία, δυνάμει της οποίας το Δικαστήριο θα έπρεπε να αποδώσει στον εφεσίβλητο και αποζημιώσεις για το συνολικό ποσό των €11.533.

Οι λόγοι έφεσης, δέκα τον αριθμό, μπορεί να κατηγοριοποιηθούν ως κατωτέρω: Ο 1^ος, 2^o^ς, 3^ος και 8^ος λόγοι έφεσης, στρέφονται στη λανθασμένη, όπως θεωρούν οι εφεσείοντες, απόληξη του Δικαστηρίου ότι οι εφεσείοντες αντέγραφαν το «οβάλ» σχήμα της πινακίδας κατά τρόπο που παραβίαζε το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου και τούτο παρά την περί του αντιθέτου μαρτυρία του Πέτρου Κρόνη, ΜΥ2, μηχανολόγου μηχανικού με εξειδικευμένη πείρα στο σχεδιασμό, κατασκευή και ανέγερση μεταλλικών κτιρίων και κατασκευών, ανάμεσα σε άλλα και κατασκευών και πινακίδων διαφήμισης, την οποία το Δικαστήριο, δέχθηκε στο σύνολο της ως αληθή. Κάτι τέτοιο, θεωρούν, θα μπορούσε να αποτελέσει αυτοτελώς βάση για αξιώσεις σε αγωγή για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Με τον 4^ο και 5^ο λόγο έφεσης, προβάλλεται ότι ο εφεσίβλητος κωλύεται να εγείρει την παρούσα αγωγή, καθότι παραιτήθηκε του δικαιώματος του να αξιώνει και να απαιτεί εναντίον της κατασκευάστριας εταιρείας Colossos Signs Ltd (η Colossos) και των πελατών της για κατασκευασθείσες εκ μέρους τους πινακίδες του επίδικου τύπου: Ο εφεσίβλητος συμφώνησε με την Colossos και της επέτρεψε να συνεχίζει να κατασκευάζει πινακίδες, υπό την προϋπόθεση ότι η τελευταία εταιρεία θα λαμβάνει την έγκριση του εφεσίβλητου προς τούτο, συμφωνία που κατέστη κανόνας Δικαστηρίου στην Αγωγή Αρ. 1/2007. Τούτων δοθέντων, οι πινακίδες των εφεσειόντων, κατασκευής της Colossos, εμπίπτουν, ως προς το χρόνο κατασκευής τους, στις πινακίδες για τις οποίες ο εφεσίβλητος εγκατέλειψε τα δικαιώματα του και απώλεσε τη νομιμοποιητική του βάση να εγείρει αξιώσεις εναντίον των εφεσειόντων. Κωλύεται όμως και για ένα ακόμη λόγο ο εφεσίβλητος, λόγω παράλειψης του να αποκαλύψει στο δικόγραφο του τη νομική υπόσταση των εφεσειόντων (6^ος λόγος έφεσης).

Με τον 7^ο, υποστηρίζεται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα απέρριψε την εισήγηση των εφεσειόντων, ότι ο εφεσίβλητος εμποδίζεται να αξιώνει τις αιτούμενες θεραπείες λόγω μη ανανέωσης του επίδικου διπλώματος ευρεσιτεχνίας μετά τη λήξη των δύο ετών από της εγγραφής του.

Με τον 9^ο: Το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε σε εύρημα παραβίασης του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου, χωρίς προηγουμένως να προβεί σε συγκεκριμένο εύρημα ως προς τον αριθμό και την τοποθεσία των πινακίδων και τέλος με τον 10^ο: λανθασμένα απέδωσε μη δικογραφημένη θεραπεία εκδίδοντας διάταγμα για μη επέμβαση στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου.

Διαπιστώνουμε τόσο από τα δικόγραφα, όσο και από την απόφαση του Δικαστηρίου, ότι οι εφεσείοντες αποδέχθηκαν ότι ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης του υπ' αρ. ΔΕ.CY2447 διπλώματος ευρεσιτεχνίας από 3.6.2005, το οποίο αφορά σε εφεύρεση υπό τον τίτλο: «Διαφημιστική οβάλ πινακίδα με δύο όψεις και με χαμηλή αντίσταση στον αέρα και πρωτότυπο τρόπο ανάρτησης και στήριξης του μουσαμά». Αποδέχθηκαν επίσης το δικαίωμα του εφεσίβλητου, όπως αυτό απορρέει από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ότι αυτό καλύπτει την κατασκευή πινακίδας, όπως περιγράφεται στο δίπλωμα:

«Πρόκειται για μια μεταλλική ταμπέλλα η οποία αποτελείται από 1 στύλο ο οποίος στερεώνεται στο έδαφος και ένα ορθογώνιο πρίσμα του οποίου η επιφάνεια επί της οποίας τοποθετείται η διαφήμιση είναι τοξοειδής δηλαδή δεν είναι επίπεδη, και χρησιμοποιείται ώστε επ' αυτού να τοποθετείται διαφημιστικό υλικό. Αυτή η ταμπέλλα κατασκευάζεται σε οποιεσδήποτε διαστάσεις αλλά η διαφορά αυτού από τις συνηθισμένες ταμπέλλες έγκειται στο ότι αυτό δεν είναι απλώς ένα επίπεδο αλλά: (α) Υπάρχουν δύο επιφάνειες, ένθεν και ένθεν για τοποθέτηση διαφημίσεων. Η επιφάνεια και από τις δύο πλευρές όπου τοποθετείται η διαφήμιση είναι οβάλ ήτοι εξογκωμένη στη μέση εις τρόπον ώστε οι επιφάνειες επί των οποίων τοποθετούνται οι διαφημίσεις να έχουν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους στη μέση και μικρότερη απόσταση μεταξύ τους στις δύο άκρες. Η οβάλ επιφάνεια δεν δημιουργεί τόσο μεγάλη αντίσταση στον αέρα όσο οι ταμπέλλες που έχουν γωνιές με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο επιρρεπείς σε βλάβες και ζημιές λόγω καιρικών συνθηκών. (β) Το ειδικό σχήμα των επιφανειών επιτρέπει την τοποθέτηση πολύ λεπτού φύλλου λαμαρίνας γαλβανιζέ η οποία συγκρατείται με ειδική κόλλα χωρίς να χρειάζεται να κολληθεί με οξυγονοκόλληση. Αυτό επιτρέπει το φύλλο να είναι πολύ λεπτό και η ταμπέλλα πολύ ελαφριά και έτσι να έχει μεγάλες διαστάσεις. (γ) Λόγω ακριβώς του σχήματος του η πινακίδα έχει 2 επιφάνειες και έτσι μπορούν να τοποθετηθούν 2 διαφημίσεις μία από τη μια και μια από την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα με την ίδια ταμπέλλα να γίνεται διαφήμιση διπλάσιας επιφάνειας ή και απευθυνόμενη προς διπλάσιο πληθυσμό ο οποίος διακινείται και από τις δύο πλευρές με το ίδιο κόστος. Οι συνηθισμένες ταμπέλλες δεν μπορούν να είναι διπλές όταν έχουν μεγάλη επιφάνεια λόγω ακριβώς του σχήματος και της αντίστασης στις καιρικές συνθήκες οι οποίες δημιουργούν ζημιά στην ταμπέλλα. Αντίθετα το οβάλ σχήμα της ταμπέλλας επιτρέπει να γίνει διπλή ταμπέλλα, ήτοι και στις 2 πλευρές. (δ) Επιπρόσθετα, με την ταμπέλλα αυτή μπορεί ο διαφημιζόμενος να τοποθετήσει διαφήμιση μόνο από τη μια πλευρά χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τοποθετήσει διαφήμιση και από τις δύο πλευρές. Ταυτόχρονα υπάρχει ένας πρωτότυπος τρόπος στήριξης του τυπωμένου μουσαμά ο οποίος χωρίς προσπάθεια και χωρίς κόλλημα τοποθετείται επί της πινακίδος. Ο μουσαμάς σαν να πηγαίνει μόνος του στη θέση του όπου και τοποθετείται, ενώ στις άλλες ταμπέλλες χρειάζεται μεγάλος κόπος και διαδικασία. Ο τρόπος αυτός επιτυγχάνεται διότι λόγω της κατασκευής της ταμπέλλας μπορεί ο διαφημιστής να περάσει δύο συρματόσχοινα μέσα από τις άκριες του μουσαμά και εις τρόπον ώστε τα συρματόσχοινα να ξεκινούν από τη μια άκρη της ταμπέλλας και να φθάνουν στην άλλη από κάτω και από πάνω κάθε πλευράς. Μετά ο μουσαμάς τεντώνεται με ειδικό χειροκίνητο περιστροφικό βίντζι, κάτι που διευκολύνει την τοποθέτηση του εντός λεπτών και χωρίς να αναλίσκει χρόνο όπως συμβαίνει με τις άλλες πινακίδες. Με αυτό τον τρόπο, όσο δυνατός και αν είναι ο αέρας, δεν επηρεάζει την τοποθέτηση ή τη θέση που έχει λάβει ο μουσαμάς. Ο μουσαμάς στις διαφημίσεις εισέρχεται και παραμένει τελικά σε ειδικές υποδοχές όπου παραμένει στερεωμένος. Συγκεκριμένα:

(α) Η εφεύρεση αναφέρεται στο τεχνικό πεδίο της μηχανικής.

(β) Η μέχρι σήμερα στάθμη τεχνικής δεν χρησιμοποιούσε οβάλ πινακίδες με αποτέλεσμα ο αέρας να μετακινεί τον μουσαμά και πολλές φορές οι τεχνικοί αναγκάζονται να τρυπούν τον μουσαμά για να μην τον παίρνει ο αέρας. Επιπροσθέτως η ανάρτηση δεν εγίνετο με τον γρήγορο αυτό τρόπο.

(γ) Με τον τρόπο αυτό ο αέρας δεν μπορεί να παρασύρει τον μουσαμά και ο μουσαμάς τοποθετείται πολύ εύκολα επί της πινακίδος.

(δ) Με τα πιο πάνω φαίνονται τα πλεονεκτήματα της ταμπέλας.

Το επισυνημμένο σχέδιο 3 δείχνει την πινακίδα και το στύλο της ενώ το σχέδιο αρ. 1 δείχνει την πινακίδα όπως φαίνεται το σχήμα της και είναι από πάνω. Η εκτέλεση της εφεύρεσης φαίνεται όπως ακριβώς λέχθηκε πιο πάνω. Η πινακίδα αυτή είναι πολύ εύκολο πλέον να χρησιμοποιηθεί καθημερινά και σε μεγάλα μεγέθη ώστε η διαφήμιση να φαίνεται από πολύ μακριά.»

[Υπογραμμίσεις δικές μας]

Όπως και έκαναν αποδεκτά και ότι περιγράφεται ως «πλεονεκτήματα» της εφεύρεσης υπό τον τίτλο «Περίληψη»:

«Το πλεονέκτημα της εφεύρεσης έγκειται:

(α) στην δυνατότητα διαφήμισης σε πινακίδα η οποία είναι μεγάλων διαστάσεων,

(β) μπορεί η διαφήμιση να γίνει και στις δύο όψεις και

(γ) ο μουσαμάς επί του οποίου ζωγραφίζεται η διαφήμιση τοποθετείται στην πινακίδα ευκολότερα. Στα σχέδια φαίνεται σαφώς η πινακίδα, το ωοειδές πρίσμα που σχηματίζουν οι δύο όψεις της ενωμένες, το μέρος όπου τοποθετείται ο διαφημιστικός μουσαμάς και περιγράφεται ο τρόπος της τοποθέτησης του. Το πεδίο στο οποίο ανήκει η εφεύρεση είναι το πεδίο μηχανικής και τεχνικής και το τεχνικό πρόβλημα που επιλύεται είναι το πιο πάνω αναφερόμενο.»

Σημειώνεται ότι από το Πιστοποιητικό Χορήγησης Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, Τεκμ. 1, όπως και το ίδιο το Δικαστήριο καταγράφει στην απόφαση του, οι αξιώσεις του εφεσίβλητου-εφευρέτη καλύπτουν:

«(α) Την προστασία του εφευρέτη όσον αφορά το σχήμα της ταπέλας που βοηθεί για τους πιο πάνω λόγους.

(β) Είναι η προστασία του εφευρέτη όσον αφορά τον τρόπο ανάρτησης ή και τοποθέτηση του μουσαμά επί του οποίου γίνεται η διαφήμιση.»

Όντως το Δικαστήριο κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, δέχθηκε ως αξιόπιστο τον ΜΥ2 Πέτρο Κρόνη, καταλήγοντας σε εύρημα ότι «.οι οβάλ πινακίδες των εναγομένων, συγκρινόμενες με την πινακίδα που καλύπτεται από το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, στα τεχνικά σημεία παρουσιάζουν τις διαφορές που ο ΜΥ2 εντόπισε.» Επομένως το Δικαστήριο έκρινε, ότι θα έπρεπε να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσο, με βάση την ενώπιον του μαρτυρία, ο εφεσίβλητος, ο οποίος φέρει και το βάρος απόδειξης, έχει καταδείξει στο βαθμό και την έκταση που απαιτείται, ότι οι πινακίδες οβάλ σχήματος που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν «.παραβιάζει το καλυπτόμενο από το συγκεκριμένο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας δικαίωμα του ενάγοντα.»

Το Δικαστήριο προτού καταλήξει αναλύοντας τη μαρτυρία του ΜΥ2 κατέγραψε τα ακόλουθα:

«Σύμφωνα με τον εν λόγω μάρτυρα, ο οποίος κατόπιν που του ανατέθηκε από τους εναγομένους, μελέτησε τα επισυναπτόμενα στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας σχετικά με την πινακίδα του ενάγοντα σχέδια και προέβη σε σύγκριση των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν στην εργασία τους, με αυτή του ενάγοντα, οι πινακίδες των εναγομένων «διαφέρουν» από αυτή του ενάγοντα σε αρκετά τεχνικά, σύμφωνα με το μάρτυρα, σημεία. Συγκεκριμένα διαφέρουν στα εξής:

"Όσον αφορά τον τρόπο παραλαβής των φορτίων, ο μεταλλικός σκελετός των πινακίδων των Εναγομένων καταπονείται από φορτία ανεμοπίεσης, μόνιμα φορτία όπως το βάρος της πινακίδας και το ίδιον βάρος του σκελετού. Στα σχέδια του Ενάγοντα χρησιμοποιείται επέκταση του κεντρικού υποστυλώματος στο ύψος της πινακίδας με δευτερεύοντα μεταλλικά μέλη πάνω στα οποία εφαρμόζεται η λεπτή λαμαρίνα με κόλλα. Από την περιγραφή συμπεραίνεται ότι η λαμαρίνα υπόκειται σε τάσεις εφελκυσμού και θλίψης. Η φιλοσοφία της πινακίδας των Εναγομένων είναι διαφορετική. Το υποστύλωμα δεν επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας. Τα φορτία της ανεμοπίεσης παραλαμβάνονται από κάθετα δικτυώματα ενώ τα κάθετα φορτία από οριζόντια δοκό στο κάτω μέρος της πινακίδας η οποία βιδώνεται στο πάνω μέρος του υποστυλώματος. Η δοκός είναι συνδεδεμένη με ένα σύστημα χιαστών συνδέσμων. Η λαμαρίνα είναι πιο χοντρή και συγκολλημένη στον σκελετό με ηλεκτροκόλληση. Δεν χρησιμοποιούνται μηχανισμοί ανάρτησης. Επίσης, για να είναι εφικτή η ηλεκτροκόλληση της λαμαρίνας το φύλλο είναι αρκετά χοντρό και δεν γίνεται χρήση κόλλας όπως φαίνεται στην περιγραφή της εφεύρεσης του Ενάγοντα.

Όσον αφορά τη γεωμετρία, οι πινακίδες των Εναγομένων που έχω εξετάσει έχουν διαφορετικές ακτίνες καμπύλης μεταξύ τους, έχουν διάφορες διαστάσεις ως προς το ύψος, τη διατομή υποστυλώματος, το πλάτος, το μήκος, το ύψος και την καμπυλότητα των πινακίδων.

Όσον αφορά τη δομή του σκελετού, αυτή παρουσιάζει τις εξής διαφορές. Στα σχέδια του Ενάγοντα εκτός από το κάθετο υποστύλωμα χρησιμοποιείται η μέθοδος Box ή Semi monocoque. Δηλαδή, το υποστύλωμα επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας και η υπόλοιπη δομή αποτελείται από ένα κέλυφος με νεύρα και λαμαρίνα. Η πινακίδα των Εναγομένων χρησιμοποιεί δικτυώματα και δοκούς, ενώ το υποστύλωμα δεν επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας. Οι δύο πινακίδες χρησιμοποιούν διαφορετική δομή, τα μεταλλικά μέλη είναι διαφορετικών διατομών. Επίσης, στα σχέδια του ο Ενάγοντας χρησιμοποιεί δύο απλούς χιαστί συνδέσμους ενώ η πινακίδα των Εναγομένων χρησιμοποιεί σύστημα πολλαπλών συνδέσμων. Τα οριζόντια και κάθετα μεταλλικά μέλη τοποθετούνται σε διαφορετικά σημεία και σε διαφορετικές αποστάσεις μεταξύ των μελών."

Ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης και των θέσεων του ΜΥ2, ότι η επιφάνεια των οβάλ πινακίδων λόγω του σχήματος της, δέχεται λιγότερη πίεση από τον αέρα, από αυτή που δέχεται η επίπεδη επιφάνεια των πινακίδων με τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα, με αποτέλεσμα, ο κίνδυνος, να σκιστεί ο μουσαμάς και να καταστραφεί η διαφήμιση, να μειώνεται σημαντικά, κατέληξε ότι οι εφεσείοντες παραβίαζαν τα κατοχυρωμένα, δυνάμει του εν λόγω διπλώματος ευρεσιτεχνίας δικαιώματα του εφεσίβλητου, με το ακόλουθο σκεπτικό:

«Επομένως, με το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, τεκμήριο 1, εκείνο που προστατεύεται είναι ουσιαστικά το οβάλ σχήμα της πινακίδας, το οποίο μειώνει την πίεση που η τοξοειδής επιφάνεια της δέχεται από τον αέρα, με φυσικό επακόλουθο η αντοχή του μουσαμά να αυξάνεται. Ο τρόπος υποστυλώματος δεν αποτελεί μέρος της εφεύρεσης. Εξάλλου, ούτε και ο ενάγων ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Συνεπώς, στην απουσία οποιασδήποτε από τις υπερασπίσεις που οι πρόνοιες του εδαφίου (3) του Άρθρου 27[2] του Νόμου προσφέρουν, η άνευ άδειας ή συγκατάθεσης του ενάγοντα χρήση ή κατασκευή τέτοιων πινακίδων και γενικά πινακίδων που εμπίπτουν σε οποιοδήποτε από τους πιο πάνω δύο άξονες του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, συνιστά παραβίαση των κατοχυρωμένων, δυνάμει του εν λόγω Διπλώματος, δικαιωμάτων του.»

Με δεδομένο λοιπόν ότι η εφεύρεση του ενάγοντα κρίθηκε ως επιδεκτική διπλώματος ευρεσιτεχνίας το Δικαστήριο έκρινε ότι «.ούτε η πρωτοτυπία της μπορεί, όπως έχει ήδη επισημανθεί πιο πάνω, να αμφισβητηθεί, αλλά ούτε και ότι η προηγούμενη τεχνική που ακολουθείτο, πριν την έναρξη της προστασίας της εφεύρεσης του ενάγοντα, δεν περιλάμβανε τη χρήση «διαφημιστικής οβάλ πινακίδας με δύο όψεις και με χαμηλή αντίσταση στον αέρα και πρωτότυπο τρόπο ανάρτησης και στήριξης του μουσαμά», μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αμφισβήτησης.»

Προτού όμως ασχοληθεί με την ουσία του ζητήματος ασχολήθηκε και με τις λοιπές θέσεις των εφεσειόντων οι οποίες εγείρονταν είτε με τη μορφή προδικαστικής ένστασης, είτε ως επικουρικές υπερασπίσεις προς τη βασική τους θέση, ότι δεν παραβιάζεται το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου. Δεν προτιθέμεθα να ασχοληθούμε με όλα τα εν λόγω ζητήματα αλλά θα προχωρήσουμε στο ουσιαστικό, κατά την κρίση μας, ερώτημα που άπτεται του ιδίου του δικαιώματος και της έκτασης της προστασίας του, καθώς και με το δεύτερο επίσης ουσιαστικό: της νομιμοποιητικής βάσης του εφεσίβλητου. Στη δεύτερη ενότητα εμπίπτουν οι λόγοι έφεσης που θα εξετάσουμε κατά προτεραιότητα εφόσον αν επιτύχουν προδικάζουν και το αποτέλεσμα.

Το Δικαστήριο αναλύοντας τη νομολογία (KNG Autoparts Ltd v. Ιωάννου (1996) 1 Α.Α.Δ. 689, Lioufis & Co Ltd v. Ανδρονίκου κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 773, Αλωνεύτης v. Alpha Bank (2003) 1 Α.Α.Δ. 990, Sartas Importers-Distributors v. Μαρουλλή (2003) 1 Α.Α.Δ. 1446) στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος των εφεσειόντων, απέρριψε τη θέση τους, θεωρώντας ότι εδώ, δεν αμφισβητείται η νομική υπόσταση του ενάγοντα-εφεσίβλητου αλλά των ιδίων των εναγομένων. Σε συμφωνία με το σκεπτικό και τη σκέψη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, προσθέτουμε ότι είναι ακατανόητη η θέση των εφεσειόντων. Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς οι ίδιοι αμφισβητούν την νομική τους υπόσταση. Και αν κάτι τέτοιο όντως συμβαίνει, το ερώτημα που τίθεται είναι πώς οι ίδιοι, προωθούν ως ανύπαρκτα πρόσωπα, την παρούσα θέση. Εν πάση περιπτώσει, η νομική υπόσταση των διαδίκων, όπως παρατηρεί και το πρωτόδικο Δικαστήριο, προσδιορίστηκε στον τίτλο της αγωγής, η δε διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου των εφεσειόντων καταγραφόταν λεπτομερώς στο κύριο σώμα του κλητηρίου εντάλματος. «Ο προσδιορισμός του ενάγοντος όπως και του εναγομένου, καθώς και η πλήρης διεύθυνση τους προβλέπονται από τη Δ.2 θ.3 των Θεσμών ως συστατικά στοιχεία της οντότητας και της ταυτότητας τους.» (Sartas Importers-Distributors (ανωτέρω)). Ο λόγος έφεσης κρίνεται ανυπόστατος και απορρίπτεται.

Όπως απορριπτέος είναι και ο 7^ος λόγος έφεσης για μη ανανέωση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας και κατ' επέκταση της εμβέλειας του. Οι εφεσείοντες προωθούν τη θέση ότι ο Κανονισμός 42 των περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (Τέλη και Δικαιώματα) Κανονισμών του 1999, ΚΔΠ 46/99 ρητά προνοεί, ότι η διατήρηση ισχύος του διπλώματος ή της αίτησης, για ένα χρόνο μετά τη λήξη του δεύτερου χρόνου ή οποιουδήποτε χρόνου που ακολουθεί από την ημερομηνία καταχώρισης της αίτησης, πρέπει να υποβάλλεται εντός της υπό του Κανονισμού προβλεπόμενης διαδικασίας, με την καταβολή του προκαθορισμένου ετήσιου τέλους.

Το δίπλωμα λήγει τον δεύτερο χρόνο μετά την εγγραφή του (Άρθρο 26 του περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμου, Ν. 16(Ι)/1998 (ο Νόμος)), η δε διατήρηση της ισχύος του εξαρτάται από την πληρωμή των προβλεπόμενων ετησίων τελών, Άρθρο 26(3). Παράλειψη δε καταβολής του ετήσιου τέλους, οδηγεί στην υπόνοια ότι η αίτηση έχει αποσυρθεί. Εν όψει του ότι, προωθούν οι εφεσείοντες, ο εφεσίβλητος δεν παρουσίασε οποιαδήποτε μαρτυρία ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του ανανεώθηκε δεόντως και βρίσκεται σε ισχύ, λανθασμένα απορρίφθηκε και η εισήγηση των εφεσειόντων με την αιτιολογία ότι δεν δικογραφείτο. Είναι υποχρέωση του εφεσίβλητου, θεωρούν οι εφεσείοντες, να αποδείξει την ισχύ του διπλώματος και το Δικαστήριο θα πρέπει αυτεπαγγέλτως να λάβει υπόψη του τις πρόνοιες του Άρθρου 26 πριν αποφασίσει.

Ορθά σημειώνει το Δικαστήριο ότι η ανωτέρω θέση δεν δικογραφείται, και ότι για πρώτη φορά, τέθηκε με τη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων των εφεσειόντων. Παράλειψη δικογράφησης, σφραγίζει και τη μοίρα της: η συγκεκριμένη θέση εξισούται κατ' ουσίαν με παραγραφή του αγωγίμου δικαιώματος. Ισχυρισμός που αφορά σε νομικό σημείο θα πρέπει να δικογραφηθεί ώστε να καταστεί επίδικο ζήτημα, εφόσον πλήττει τη νομιμοποίηση του αιτούντος, τυχόν δε αποδοχή του εκθεμελιώνει το αγώγιμο δικαίωμα.

Η κατάληξη του Δικαστηρίου, για τους λόγους που παραθέσαμε ανωτέρω, είναι ορθή και για τον πρόσθετο λόγο ότι οι εφεσείοντες δια της αποδοχής ότι ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, εμποδίζονται από του να προβάλουν, μάλιστα ιδιαιτέρως κατά το στάδιο των αγορεύσεων ένα τέτοιο ισχυρισμό. Εάν οι εφεσείοντες επιθυμούσαν να αμφισβητήσουν ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του εφεσίβλητου έληξε και έπαυσε να υφίσταται (Κανονισμός 42 ανωτέρω), όφειλαν να δικογραφήσουν τη θέση τους. Ο λόγος έφεσης απορρίπτεται.

Ερχόμαστε τώρα στην ουσία της διαφοράς ως προς την έκταση της προστασίας που παρέχεται ως εκ του διπλώματος και των τυχόν υπερασπίσεων που δυνατόν να προβάλει ο εναγόμενος. Στην τελευταία παράμετρο εντάσσεται το κατ' ισχυρισμόν κώλυμα του εφεσίβλητου λόγω παραίτησης εκ των δικαιωμάτων του (Λόγοι έφεσης 4, 5).

Το Άρθρο 27 του Νόμου, υπό τον τίτλο «Δικαιώματα απορρέοντα από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας» ορίζει:

«27.-(1) Όταv τo δίπλωμα ευρεσιτεχvίας αvαφέρεται σε πρoϊόv, o ιδιoκτήτης τoυ διπλώματoς ευρεσιτεχvίας έχει τo δικαίωμα vα εμπoδίσει oπoιoδήπoτε τρίτo πρόσωπo vα πράξει τα πιo κάτω, χωρίς τη συγκατάθεση τoυ:

(i) Να παράγει τo πρoϊόv της πρoστατευόμεvης εφεύρεσης.

(ii) Να πρoσφέρει ή vα διαθέτει στηv αγoρά τo πρoϊόv της πρoστατευόμεvης εφεύρεσης, vα χρησιμoπoιεί τέτoιo πρoϊόv ή vα εισάγει ή vα απoθηκεύει τo πρoϊόv αυτό για vα πρoσφερθεί ή vα διατεθεί στηv αγoρά ή για παρόμoια χρήση.

(iii) Να πρoτρέπει τρίτo πρόσωπo vα διαπράξει oπoιαδήπoτε από τις πιo πάvω πράξεις.

(2) [.]

(3) [.]

(4) [.].»

Τα δε Άρθρα 29(1) και (2) και 60, εδ. (1) και (2) οριοθετούν την έκταση της προστασίας που παρέχεται από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη και καταθέτη:

«29(1) Η έκταση της πρoστασίας πoυ παρέχεται από δίπλωμα ευρεσιτεχvίας ή από αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχvίας καθoρίζεται από τις αξιώσεις, λαμβάvovτας συγχρόvως υπόψη τηv περιγραφή και τα σχέδια.

(2) Για τηv περίoδo μέχρι τη χoρήγηση τoυ διπλώματoς ευρεσιτεχvίας, η έκταση της πρoστασίας πoυ παρέχεται από τηv αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχvίας καθoρίζεται από τις καταχωρημέvες αξιώσεις πoυ περιέχovται στη δημoσίευση σύμφωvα με τo Άρθρo 25. Εvτoύτoις, τo δίπλωμα ευρεσιτεχvίας, όπως εκδόθηκε ή τρoπoπoιήθηκε σε διαδικασία αvάκλησης, καθoρίζει αvαδρoμικά τηv πρoστασία πoυ παρέχεται από τηv αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχvίας, εφόσov τέτoια πρoστασία δεv επεκτείvεται.»

«60.-(1) Τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ παρόvτoς Νόμoυ, η διάπραξη oπoιασδήπoτε πράξης αvαφέρεται στα εδάφια (1), (2) και (4) τoυ Άρθρoυ 27 τoυ παρόvτoς Νόμoυ στηv Κύπρo από πρόσωπo άλλo από τov ιδιoκτήτη τoυ διπλώματoς ευρεσιτεχvίας, και χωρίς τη συγκατάθεση τoυ, σχετικά με πρoϊόv ή μέθoδo πoυ εμπίπτoυv στη σφαίρα πρoστασίας τoυ διπλώματoς ευρεσιτεχvίας, απoτελεί πρoσβoλή τoυ διπλώματoς ευρεσιτεχvίας.

(2) Τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ παρόvτoς Νόμoυ, η διάπραξη oπoιασδήπoτε πράξης αvαφέρεται στα εδάφια (1), (2) και (4) τoυ Άρθρoυ 27 τoυ παρόvτoς Νόμoυ στηv Κύπρo από άτoμo άλλo από τov αιτητή για δίπλωμα ευρεσιτεχvίας και χωρίς τη συγκατάθεση τoυ, αvαφoρικά με πρoϊόv ή μέθoδo πoυ εμπίπτει στη σφαίρα της πρoκαταρκτικής πρoστασίας πoυ παρέχεται σε δημoσιευμέvη αίτηση για διπλώματα ευρεσιτεχvίας, απoτελεί πρoσβoλή της πρoκαταρκτικής πρoστασίας.»

Στο Halsbury's Laws of England, 3^η έκδοση, Τόμος 29, όπου διαπραγματεύεται τις αγωγές για παραβίαση διπλώματος ευρεσιτεχνίας (the action for infringement), σ.97, §206, υπό τον τίτλο «Υπερασπίσεις» παρατίθενται και τα ακόλουθα:

«206. Defence. The defendant may (1) deny the plaintiff's title to the patent in suit; (2) deny that he has infringed as alleged or at all; (3) plead leave and licence(t); (4) raise one or more objections to the validity of the patent (u); (5) plead that at the time of the infringement there was in force a contract relating to the patent made by or with the consent of the plaintiff and containing a condition void by statute (x) for being restrictive (a); (6) allege that at the time of the infringement he was not aware, and had no reasonable grounds for supposing, that the patent existed (b) .»

Προκύπτει από τα ανωτέρω ότι οποιαδήποτε πράξη που εμπίπτει στις πρόνοιες του Άρθρου 27, εδάφια (1), (2) και (4), χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, από πρόσωπο άλλο από τον ίδιο, προσβάλλει το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας και θεμελιώνει αγώγιμο δικαίωμα σε περίπτωση προσβολής όπως απορρέει από τις πρόνοιες του Άρθρου 60(1) όπου προδιαγράφονται και οι θεραπείες τις οποίες το Δικαστήριο δύναται να αποδώσει. Από τις πρόνοιες του εδαφίου 61(2)(α), προκύπτει ότι, αν ο ιδιοκτήτης του διπλώματος αποδείξει ότι έχει γίνει προσβολή του δικαιώματος του, το Δικαστήριο επιδικάζει αποζημιώσεις και εκδίδει απαγορευτικό διάταγμα απαγορεύον την περαιτέρω προσβολή. Δύναται δε το Δικαστήριο να παράσχει οποιαδήποτε άλλη θεραπεία προβλέπεται από το Νόμο. Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Δικαστήριο ουσιαστικά εκδίδοντας το αιτούμενο διάταγμα, βασίστηκε κατ' ουσίαν στο αστικό αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού και όχι στις πρόνοιες του Νόμου για παραβίαση διπλώματος ευρεσιτεχνίας και ενώ δεν είχε δικαιοδοσία να αποφασίσει στη βάση του αστικού αδικήματος του αθέμιτου ανταγωνισμού. Αρμόδιο προς τούτο Δικαστήριο είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο (Άρθρο 2 και 3 του περί Εμπορικών Σημάτων Νόμου, Κεφ. 268).

Ο κάτοχος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, του οποίου το δικαίωμα προσβάλλεται παρανόμως, δικαιούται, εάν συντρέχουν και οι λοιποί όροι και προϋποθέσεις, να τύχει προστασίας για παράβαση του δικαιώματος του επί του διπλώματος, αξίωση που δύναται να προσβληθεί δυνάμει των διατάξεων του αθέμιτου ανταγωνισμού. Βεβαίως, σε μια τέτοια περίπτωση, ενδεχομένως να εγείρονται ζητήματα δικαιοδοσίας, όπως ορθά επισημαίνεται από τους εφεσείοντες, εφόσον αξιώσεις ερειδόμενες επί του αστικού αδικήματος του αθέμιτου ανταγωνισμού, εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου, όμως στην περίπτωση μας κάτι τέτοιο δεν συντρέχει. Το Δικαστήριο, στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, εξέτασε το ζήτημα αποκλειστικά εντός των παραμέτρων του Νόμου περί Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας.

Σύμφωνα δε με το εδάφιο (3) του Άρθρου 27, οι εναγόμενοι, εδώ οι εφεσείοντες, σε οποιαδήποτε διαδικασία δύνανται να ζητήσουν την ακύρωση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας οπότε ακολουθούνται οι πρόνοιες του Άρθρου 58 του Νόμου, οπότε παρέχεται στο Δικαστήριο ευχέρεια με αίτηση οποιουδήποτε προσώπου να ακυρώσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, μερικώς ή ολικώς, αν συντρέχουν οι λόγοι που προνοούνται στις υποπαραγράφους (i)-(iii), ζήτημα που επίσης εξετάστηκε από το Δικαστήριο και απορρίφθηκε, εκ του περισσού, θα λέγαμε, εφόσον δεν τέθηκε τέτοιο ζήτημα κατά την ενώπιον του διαδικασία.

Το πραγματικό γεγονός ότι τις πινακίδες τις προμηθεύει η Colossos Signs το εισήγαγε ο συνήγορος του εφεσίβλητου κατά την αντεξέταση του ΜΥ1 στην προσπάθεια του να αποδείξει το ύψος της ζημιάς που έχει υποστεί ο εφεσίβλητος:

«Ε. Τώρα, θέλω να μας πεις, εσύ πήγες εκεί από το 2008. Από το 2008 αυτοί τοποθετούν ταμπέλες και οβάλ;

Α. Μερικές.»

Τη συμφωνία με την εταιρεία Colossos και τον εφεσείοντα την παρουσίασε ο ίδιος ο εφεσίβλητος (ΜΕ1) κατά την κυρίως εξέταση του. Η ερώτηση του συνηγόρου του ήταν η ακόλουθη:

«Ε. Επειδή αναφέρθηκες στο ποιες είναι οι ζημιές σου και πόσα είναι τα λογικά δικαιώματα σου. Είχες καμιά συμφωνία που μάλιστα έκαμες ενώπιον του Δικαστηρίου, με άλλους παραβάτες του δικαιώματος σου; Ενώπιον του Δικαστηρίου;

Α. Ναι.

Ε. Την έχεις μαζί σου; Είναι αυτή; Με ποιον είναι που την έκαμες;

Α. Με την COLOSSOS SIGNS.

E. Είναι αυτή η συμφωνία;

Α. Μάλιστα.»

Η πλευρά των εφεσειόντων πρόβαλε ένσταση στην κατάθεση της, ως άσχετης. Επρόκειτο για συμβιβασμό, ήταν η θέση τους, αγωγής που είχε εγείρει ο εφεσίβλητος ενώ ο συνήγορος του τελευταίου υποστήριξε ότι ήταν αναγκαία για να αποδειχθεί το λογικό της απαίτησης τους για αποζημιώσεις, οπότε και επετράπη η κατάθεση του από το Δικαστήριο (τεκμήριο 6). Πρόκειται για πρακτικό του Δικαστηρίου ημερ. 6.3.2009, στην Αγωγή Αρ. 1/2007, ενώπιον Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου μεταξύ του εφεσίβλητου και της Colossos. Στη βάση της διευθέτησης μεταξύ των μερών εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον της Colossos για το ποσό των €51.000, ενώ κατεγράφη η συμφωνία που επιτεύχθη μεταξύ των εκεί διαδίκων:

«Οι διάδικοι έχουν συμφωνήσει ότι εντός ενός μηνός από σήμερα θα υποβληθεί στον Έφορο Εταιρειών προς εγγραφή αίτηση για νέα εταιρεία, στην οποία νέα εταιρεία, ο ενάγων θα έχει το 50% των μετοχών και η εναγόμενη εταιρεία και πάλι το άλλο 50%.

Στη νέα εταιρεία διευθυντές θα είναι ο ενάγων και ένας εκ των διευθυντών της εναγόμενης εταιρείας ή οποιονδήποτε άλλον ήθελε υποδείξει, εκ των διαδίκων, ως διευθυντές. Διευθύνων σύμβουλος θα είναι ο ενάγων υπό την έννοια ότι θα είναι το πρόσωπο που θα δικαιούται στις ενοικιάσεις των ταμπελών τις οποίες θα ενοικιάζει η παρούσα εταιρεία στα ενδιαφερόμενα μέρη και θα είναι το πρόσωπο που θα εισπράττει και τα ενοίκια για λογαριασμό της νέας υπό σύσταση εταιρείας, από τη χρήση.

Σκοπός της νέας εταιρείας θα είναι η εκμετάλλευση ταμπελών τύπου οβάλ τις οποίες θα κατασκευάζει η εναγόμενη εταιρεία. Δηλαδή το γεγονός ότι η είσπραξη των ποσών για τη χρήση των ταμπελών θα ανήκει στη δημιουργηθεισόμενη εταιρεία η είσπραξη του τιμήματος για την κατασκευή των ταμπελών και το τίμημα θα ανήκει στην εναγόμενη εταιρεία. Η εναγόμενη εταιρεία δεν θα δικαιούται στο εξής να κατασκευάσει οποιαδήποτε νέα ταμπέλα τύπου οβάλ παρά μόνο εφόσον ταυτόχρονα εξασφαλίσει την υποχρέωση του πελάτη για να καταβάλει ποσό για τη χρήση της ταμπέλας αυτής προς την υπό σύσταση αυτή εταιρεία. Με αυτό τον τρόπο ο ενάγων παραχωρεί δικαίωμα χρήσης από το δίπλωμα του ευρεσιτεχνίας με αρ. ΔΕ CY2447 στη νέα εταιρεία.

Ταυτόχρονα όμως ο ενάγων θα έχει το δικαίωμα να κατασκευάζει μόνος του σε δικούς του πελάτες οσεσδήποτε ταμπέλες του αναφερθέντος τύπου και να εισπράττει το δικαίωμα κατασκευής και χρήσης μόνος του χωρίς να έχει σε αυτό οποιοδήποτε δικαίωμα η υπό σύσταση εταιρεία.

Τα έξοδα για την εγγραφή της νέας εταιρείας θα τα επωμιστούν οι διάδικοι ανά ½ ο καθένας. Οι εναγόμενοι θα καταβάλουν στον ενάγοντα για τη χρήση και/ή κατασκευή στο παρελθόν ταμπελών του ρηθέντος τύπου το συνολικό ποσό των £30.000 όπως αυτό θα μεταφραστεί σε ευρώ ως εξής:

(α) το ισόποσο σε ευρώ των £10.000 ενός 2 μηνών από σήμερα.

(β) το ισόποσο σε ευρώ των £10.000 μέχρι 31.12.09 και

(γ) το υπόλοιπο θα αφαιρεθεί από τα δικαιώματα που θα έχει η νέα εταιρεία, η υπό σύσταση εταιρεία και τα οποία θα προέρχονται από τη χρήση ταμπελών από τους νέους πελάτες.

Ο ενάγων εγκαταλείπει το δικαίωμα του να αξιώσει από τους εναγόμενους οποιονδήποτε ποσό για ήδη κατασκευασθείσες ταμπέλες του ρηθέντος τύπου ή και από τους πελάτες στους οποίους έχει παραχωρηθεί αυτό το δικαίωμα.

Οι εναγόμενοι θα καταβάλουν €7.500 πλέον ΦΠΑ έξοδα και κάθε διαταγή για έξοδα η οποία έχει εκδοθεί μέχρι στιγμής ακυρώνεται. Εάν ο ενάγων δεν παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα στην υπό σύσταση εταιρεία τότε η υποχρέωση των εναγομένων για καταβολή του ρηθέντος ποσού των £30.000 αποσβένεται.» [υπογράμμιση δική μας]

Ότι προκύπτει ως ουσιαστικό είναι η παράγραφος εκείνη που αναφέρεται στην εγκατάλειψη του δικαιώματος του εφεσίβλητου να αξιώσει από την «κατασκευάστρια εταιρεία», Colossos Signs Ltd, οποιοδήποτε ποσό για ήδη κατασκευασθείσες ταμπέλες του ρηθέντος τύπου ή και από τους πελάτες τους στους οποίους έχει παραχωρηθεί αυτό το δικαίωμα.

Ο ΜΥ1 στην κατάθεση του δέχθηκε ότι μεταξύ των πινακίδων που οι εφεσείοντες εργοδότες του χρησιμοποιούν περιλαμβάνονται και πινακίδες του συγκεκριμένου οβάλ σχήματος, τις οποίες οι εφεσείοντες χρησιμοποιούν από το 2008, ημερομηνία από την οποία ο εφεσίβλητος αξίωνε αποζημιώσεις. Επεσήμανε το Δικαστήριο ότι δεν αποκλείστηκε από το μάρτυρα, «η πιθανότητα», μεταξύ των προμηθευτών των εφεσειόντων σε οβάλ πινακίδες, να βρίσκεται και συγκεκριμένη Κυπριακή εταιρεία, Colossos Signs, με την οποία ο εφεσίβλητος είχε στο παρελθόν αντιδικία παρόμοιας φύσης. Το Δικαστήριο αποδεχόμενο τη μαρτυρία του εφεσίβλητου έκανε εύρημα ότι οι εφεσείοντες χρησιμοποιούσαν για το έτος 2014, εικοσιπέντε οβάλ πινακίδες, ενώ για το έτος 2008 αποδεχόμενο τη μαρτυρία του ΜΥ1, κατέληξε σε εύρημα ότι οι εφεσείοντες χρησιμοποιούσαν μόνο πέντε.

Οι 1^ος, 2^ος και 3^ος λόγοι έφεσης απορρίπτονται ως ανυπόστατοι και αθεμελίωτοι. Οι εφεσείοντες δεν εισήγαγαν θετική μαρτυρία, όπως και το ίδιο το Δικαστήριο δέχθηκε, που να θεμελιώνει ότι οι εν λόγω πέντε πινακίδες που χρησιμοποιήθηκαν για το έτος 2008 κατασκευάστηκαν, αγοράστηκαν ή τοποθετήθηκαν κατόπιν άδειας από την εταιρεία Colossos. Στο υπό κρίση επιμέρους ζήτημα οι εφεσείοντες είχαν το βάρος να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους προσκομίζοντας συγκεκριμένα στοιχεία ώστε να στοιχειοθετήσουν τους ισχυρισμούς τους. Η γενική και παντελώς αόριστη αναφορά του ΜΥ1 για πέντε πινακίδες το 2008, η εκ συμφώνου απόφαση εκδόθηκε στις 6.3.2009, δεν αφήνει περιθώρια για σοβαρή εξέταση της θέσης των εφεσειόντων περί κωλύματος του εφεσίβλητου, λόγω εκχώρησης ή παραίτησης εκ του δικαιώματος του. Ο λόγος έφεσης απορρίπτεται.

Συνοψίζοντας παρατηρούμε ό,τι εκ του Νόμου προκύπτει: το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον κάτοχο του καθώς και στους εξ αυτού έλκοντες δικαίωμα να επιδίδεται εξ επαγγέλματος στην παραγωγή του αντικειμένου της εφευρέσεως, στην έκθεση του, την πορεία, την πώληση ή την χρησιμοποίηση του. Η χρήση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, κατά την κρίση μας, τεκμηριώνει τη συνδρομή των προϋποθέσεων του όρου για την παροχή του, συμπεριλαμβανομένου και του νέου της εφευρέσεως. Ως εκ τούτου σε αγωγή προστατευτική του δικαιώματος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ή του δικαιώματος επί της εφευρέσεως κατά τρίτου, ο ενάγοντας απαλλάσσεται της υποχρέωσης του να αποδείξει τις προϋποθέσεις,τις οποίες πρέπει να πληροί η εφεύρεση του και εναπόκειται στον εναγόμενο να επικαλεστεί και αποδείξει προς ανατροπή του ρηθέντος μαχητού τεκμηρίου, ότι η εφεύρεση δεν είναι νέα ή δεν πληροί το αξιούμενο μέτρο του νέου. Στους εναγόμενους-εφεσείοντες λοιπόν εναπόκειτο να επικαλεστούν και να αποδείξουν προς ανατροπή του ως άνω τεκμηρίου: ότι οι εν λόγω πινακίδες έχουν παραχθεί με διαφορετική μέθοδο ή με διαφορετικούς συνδυασμούς. Επί της ουσίας οι εφεσείοντες δεν επικαλέστηκαν περιστατικά που ανατρέπουν το τεκμήριο ως εκ της υπάρξεως του διπλώματος ευρεσιτεχνίας. Εισήγαγαν άρνηση ως προς την παραβίαση και διαφορετική τεχνική ως προς το κατασκευαστικό μέρος (ανάρτηση κλπ.).

Το βάρος απόδειξης προσβολής του δικαιώματος, ως απορρέει από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ευρίσκεται στους ώμους του ιδιοκτήτη, εδώ εφεσίβλητου (Άρθρου 61(2)(α) του Νόμου ως ανωτέρω). Με τα γεγονότα ως είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου και τη μαρτυρία η οποία κατετέθη εκατέρωθεν, ορθά το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο εφεσίβλητος απέδειξε παραβίαση του δικαιώματος του, για τους λόγους που με λεπτομέρεια καταγράφει στην απόφαση του, ορθά διαπιστώνοντας ότι ο εφεσίβλητος, ο οποίος έφερε και το βάρος απόδειξης, έχει καταδείξει στο βαθμό και την έκταση που απαιτείται ότι οι «πινακίδες οβάλ σχήματος που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν από το 2008 και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν, παραβιάζει το καλυπτόμενο από το συγκεκριμένο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, δικαίωμα του ενάγοντα.»

Όπως ορθώς και, κατά την κρίση μας, με ορθή αξιολόγηση της μαρτυρίας και των ενώπιον του πραγματικών γεγονότων, εξέδωσε απαγορευτικό διάταγμα, αποδίδοντας μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις εφόσον, όπως το αιτιολόγησε, δεν είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σχετική μαρτυρία ως προς το ύψος του ετήσιου ενοικίου για κάθε πινακίδα, στη βάση του οποίου ο εφεσίβλητος επεδίωκε να υπολογιστούν οι αποζημιώσεις - περιορίστηκε αποκλειστικά σε μια γενικότροπη αναφορά - χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση. Ορθά επίσης το Δικαστήριο, ως εκ των ανωτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείτο το ετήσιο ποσό επιτοκίου, ως ανωτέρω, να χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο για εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος.

Οι λόγοι έφεσης απορρίπτονται.

Ο λόγος αντέφεσης απορρίπτεται.

Η έφεση απορρίπτεται. Έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα. Η αντέφεση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία