|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D15
(2016) 1 ΑΑΔ 60
15 Ιανουαρίου, 2016
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ PROHIBITION
ΚΑΙ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. HADJISOTERIOU & NICOLAOU (TOURIST ENTERPRISES) LIMITED - ΗΕ14997,
2. ΦΩΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
3. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Φ ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
4. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Φ. ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 16842/15 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΓΕΩΡΓΙΟY ΜΑΡΤΗ,
Αιτητή-Παραπονούμενου,
ΚΑΙ
1. HADJISOTERIOU & NICOLAOU (TOURIST ENTERPRISES) LIMITED - HE14997,
2. ΦΩΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
3. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Φ. ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
4. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Φ. ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΙΟΥ,
5. ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΟΥΣΟY,
Καθ' ων η αίτηση - Κατηγορουμένων.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 2/2016)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρισης αίτησης προς έκδοση διαταγμάτων της φύσεως Prohibition και Certiorari για ακύρωση προσωρινού διατάγματος αναστολής εργασιών οικοδομικής ανέγερσης το οποίο εκδόθηκε στο πλαίσιο ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης ― Επιτρεπτική κατάληξη επί τω ότι, συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις λόγω εκ πρώτης όψεως ζητήματος δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου συνεπεία μη θεμελίωσης εννόμου συμφέροντος του ιδιώτη κατηγόρου, εφόσον δεν εξηγούσε στη μονομερή αίτηση πως επηρεάζονταν άμεσα τα δικαιώματα του.
Οδοί και Οικοδομές ― Παράνομη ανέγερση ― Ιδιώτης κατήγορος ― Θεμελίωση εννόμου συμφέροντος κατηγόρου σε ιδιωτικές ποινικές υποθέσεις.
Oι αιτητές επιδίωξαν την παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης προς έκδοση διαταγμάτων της φύσεως Prohibition και Certiorari προκειμένου να ακυρωνόταν προσωρινό Διάταγμα Eπαρχιακού Δικαστηρίου που εξεδόθη στο πλαίσιο ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης.
Με αυτό διατάχθηκε η αιτήτρια εταιρεία και ένας εκ των διευθυντών της όπως τερμάτιζαν και/ή ανέστειλαν πάσαν περαιτέρω οικοδομική εργασία η οποία βρισκόταν σε εξέλιξη σε συγκεκριμένο τεμάχιο μέχρι τελικής εκδίκασης.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που παρατέθηκαν στην αίτηση, η εταιρεία, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου Asterias Beach Hotel που ευρίσκεται στην παραλία «Μακρόνησος» του Δήμου Αγίας Νάπας, άρχισε να διεξάγει εργασίες για ανέγερση εστιατορίου του ξενοδοχείου, ενέργεια που προκάλεσε την αντίδραση του κατήγορου στην ιδιωτική ποινική υπόθεση και ιδιοκτήτη παρακείμενου καφενείου οποίος κατάγγειλε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στον Έπαρχο Αμμοχώστου, για ανέγερση οικοδομής άνευ αδείας της αρμόδιας αρχής.
Με τη λήψη της καταγγελίας αρμόδιος λειτουργός της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου διεξήγαγε επιτόπια έρευνα στις 24.11.15 και, αυθημερόν, απέστειλε επιστολή στο Δήμαρχο Αγίας Νάπας με κοινοποίηση στον Κατήγορο. Αναφερόταν σε αυτή ότι εκ πρώτης όψεως διαφαινόταν ότι οι εργασίες που διεξάγονταν δεν ενέπιπταν εντός της Ζώνης Προστασίας της παραλίας και για αυτό θα έπρεπε να ελεγχθεί από το Δήμο ως αρμόδια αρχή το θέμα της νομιμότητας των εργασιών, γιατί δεν είχε εκδοθεί σχετική άδεια οικοδομής.
Δύο ημέρες μετά την αποστολή της προαναφερθείσας επιστολής ο Κατήγορος καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον των αιτητών την οποία στήριξε σε κατηγορίες περί παράνομης ανέγερσης οικοδομής και ισχυριζόμενες παραβιάσεις της σχετικής νομοθεσίας.
Ταυτόχρονα με την καταχώριση του κατηγορητηρίου καταχώρισε και μονομερή αίτηση με την οποία πέτυχε την έκδοση του επίδικου προσωρινού διατάγματος αναστολής εργασιών ανέγερσης.
Η αίτηση συνοδευόταν από ένορκο δήλωση του Κατήγορου στην οποία, μεταξύ άλλων, διατύπωνε τον ισχυρισμό ότι έχει επηρεασθεί από τις παράνομες οικοδομικές εργασίες των κατηγορουμένων καθότι διατηρεί μικρή επιχείρηση (καφενείο) στην παραλία «Μακρόνησος» τα τελευταία 25 χρόνια. Η εν λόγω επιχείρηση του, ισχυρίστηκε ευρίσκεται δίπλα και πλησίον από το επίδικο ακίνητο εις το οποίο γίνονται οι επίδικες παράνομες οικοδομικές εργασίες. Περαιτέρω, στην ένορκη δήλωση, επισύναπτε και την επιστολή του λειτουργού της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου όπου ο λειτουργός αναφέρει πως εξ όσων πληροφορείτο δεν είχε εκδοθεί σχετική άδεια οικοδομής για τις εν λόγω εργασίες.
Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα επιδόθηκε τόσο στην Εταιρεία όσο και στους διευθυντές της, πλην όμως η Εταιρεία και ο εκ των διευθυντών της (κατηγορούμενος 3) παρέλειψαν να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου την ημερομηνία που το Διάταγμα είχε οριστεί για επίδοση. Εμφανίστηκε όμως δικηγόρος για τους κατηγορούμενους 2 και 4, ο οποίος δήλωσε ότι αυτοί θα καταχωρούσαν ένσταση.
Στη βάση των δεδομένων αυτών, το Δικαστήριο όρισε την αίτηση σε νέα ημερομηνία.
Η αίτηση για παροχή άδειας στηρίχθηκε στους κάτωθι μεταξύ άλλων λόγους:
α) To πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την υπόθεση επειδή η δήλωση του Κατήγορου που περιεχόταν στην ένορκη δήλωση του ότι διατηρεί καφενείο «δίπλα και πλησίον» του επίδικου κτήματος αφ' εαυτής δεν τον νομιμοποιεί βάσει της νομολογίας σε καταχώριση και προώθηση ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης εναντίον των αιτητών και β) η έκδοση του Διατάγματος εναντίον μόνο της εταιρείας και ενός εκ των διευθυντών της συνιστούσε υπέρβαση δικαιοδοσίας εφόσον γίνεται «διαμελισμός» του Διατάγματος.
β) Με την ένορκο του δήλωση ο Κατήγορος προέβη σε ψευδείς δηλώσεις τις οποίες το πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να είχε αντιληφθεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το δικαίωμα για έγερση ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης δεν το έχει κάθε πολίτης, αλλά μόνο ο πολίτης τα δικαιώματα του οποίου επηρεάζονται άμεσα από την παράνομη πράξη.
2. Ο απλός όμως ισχυρισμός που διατυπώνει ο Κατήγορος στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση του ότι διατηρεί μικρή επιχείρηση «δίπλα και πλησίον» του κτήματος στο οποίο κατ' ισχυρισμό διεξάγονταν παράνομες οικοδομικές εργασίες, αφ' εαυτού δεν θεμελίωνε εκ πρώτης όψεως και έννομο συμφέρον εφόσον δεν εξηγούσε πως επηρεάζονταν άμεσα (directly) τα δικαιώματα του.
3. Στη βάση επομένως των ισχυρισμών που διατύπωσε ο Κατήγορος στο πλαίσιο της διαδικασίας έκδοσης του Διατάγματος, εγειρόταν εκ πρώτης όψεως θέμα δικαιοδοσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην έκδοση του Διατάγματος.
4. Λαμβανομένου υπόψη της φύσεως του Διατάγματος, έστω κι αν οι αιτητές είχαν τη δυνατότητα χρησιμοποίησης και άλλων ένδικων μέσων, η θέση του συνηγόρου των αιτητών ότι συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούσαν την παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήταν βάσιμη.
5. Ενόψει των πιο πάνω, η σχετική διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου επί του θέματος, θα έπρεπε να ασκηθεί θετικά υπέρ της παραχώρησης της αιτούμενης άδειας.
Η αίτηση για άδεια επιτράπηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Τofinis v. Theocharides a.o. (1983) 2 C.L.R. 363,
Παναγιώτου v. Ευαγγέλου (2014) 2 Α.Α.Δ. 846, ECLI:CY:AD:2014:B917,
Kalia v. Lambrou a.o. (1985) 2 C.L.R. 217,
Hogg v. Papadopoulou (1992) 2 A.A.Δ. 36,
Aιπεία Λτδ v. Sirocco Estates Co. Ltd κ.ά. (1997) 2 Α.Α.Δ. 434,
Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438,
Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1 A.A.Δ. 853,
Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42,
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464,
Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116,
Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298,
Fastfact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 692.
Αίτηση.
A. Ποιητής με Χατζηνικολή (κα), για Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Oι αιτητές - η εταιρεία Hadjisoteriou & Nicolaou (Tourist Enterprises) Ltd (στο εξής η Εταιρεία) και οι διευθυντές της Φώτος, Ελευθέριος και Παναγιώτης Χατζησωτηρίου - αποβλέπουν σε άδεια για καταχώριση αίτησης για Prohibition και Certiorari προκειμένου να ακυρωθεί προσωρινό Διάταγμα του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 7.12.15 στην ιδιωτική ποινική υπόθεση 16842/15 (στο εξής το Διάταγμα), με το οποίο διατάχθηκε η Εταιρεία και ο Ελευθέριος Φ. Χατζησωτηρίου (κατηγορούμενοι 1 και 3) να «. σταματήσουν και/ή αναστείλουν πάσαν περαιτέρω οικοδομική εργασία αναφορικά με την εντός του τεμαχίου με αρ. 264, Φ/Σχ. 2-257-373, Τμήμα 5, Τοποθεσία Λεωφ. Νήσσι 115, στην Αγία Νάπα, της Επαρχίας Αμμοχώστου, αναφορικά με την ανέγερση οικοδομής, ήτοι την εκσκαφή πεδίλων, μέχρι την τελική εκδίκαση της υπόθεσης 16842/2015 και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου».
Τα γεγονότα που συνθέτουν την υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την έκθεση γεγονότων και τη συνοδευτική ένορκη δήλωση υπαλλήλου των δικηγόρων των αιτητών, έχουν σε συντομία ως ακολούθως:-
H Eταιρεία, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου Asterias Beach Hotel που ευρίσκεται στην παραλία «Μακρόνησος» του Δήμου Αγίας Νάπας, άρχισε να διεξάγει εργασίες για ανέγερση εστιατορίου του ξενοδοχείου, ενέργεια που προκάλεσε την αντίδραση ιδιοκτήτη παρακείμενου καφενείου - του Γεωργίου Μάρτη (στο εξής ο Κατήγορος) - ο οποίος κατάγγειλε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στον Έπαρχο Αμμοχώστου για ανέγερση οικοδομής άνευ αδείας της αρμόδιας αρχής.
Με τη λήψη της καταγγελίας αρμόδιος λειτουργός της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου διεξήγαγε επιτόπια έρευνα στις 24.11.15 και, αυθημερόν, απέστειλε επιστολή στο Δήμαρχο Αγίας Νάπας με κοινοποίηση στον Κατήγορο ότι «Εκ πρώτης όψεως διαφαίνεται ότι οι εργασίες που διεξάγονται δεν εμπίπτουν εντός της Ζώνης Προστασίας της παραλίας και για αυτό θα πρέπει να ελεγχθεί από το Δήμο ως αρμόδια αρχή το θέμα της νομιμότητας των εργασιών, γιατί εξ όσων πληροφορούμαι δεν έχει εκδοθεί σχετική άδεια οικοδομής».
Δύο ημέρες μετά την αποστολή της προαναφερθείσας επιστολής, στις 26.11.15, ο Κατήγορος καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την ιδιωτική ποινική υπόθεση 16842/15, με την οποία προσήψε εναντίον:
1. Της Εταιρείας και των διευθυντών της (κατηγορούμενοι 1, 2, 3 και 4) δύο κατηγορίες, από τις οποίες η πρώτη αφορά ανέγερση οικοδομής άνευ αδείας της αρμόδιας αρχής και η δεύτερη ότι επέτρεψαν την ανέγερση και έναρξη εργασιών έγερσης οικοδομής άνευ αδείας της αρμοδίας αρχής, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3(1)(β)(στ), 4, 9, 10 και 20(1)(α)(δ), 20(2)Ι—V, 20(3)(α)(β) και 20(3Α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου Κεφ. 96, του Άρθρου 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, του Νόμου 166/87, των Άρθρων 2, 87 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (90/1972), των Άρθρων 2, 5 και 5Κ, του περί Προστασίας της Παραλίας Νόμου, Κεφ. 59, του Κανονισμού 11 των περί Προστασίας της Παραλίας (Άδειες και Δικαιώματα) Κανονισμών του 1994, (Κ.Δ.Π. 272/94) και του Ν.43/74 και, σ΄ ότι αφορά τη δεύτερη κατηγορία και των Άρθρων 2 και 103 του περί Δήμων Νόμου του 1985 (111/85) και
2. Εναντίον της Εταιρείας, των διευθυντών της και του Δημάρχου Αγίας Νάπας την κατηγορία της ανοχής ανέγερσης οικοδομής και έναρξης εργασιών ανέγερσης οικοδομής άνευ αδείας της αρμοδίας αρχής, κατά παράβαση προνοιών των προαναφερθέντων Νόμων και Κανονισμών.
Ταυτόχρονα με την καταχώριση του κατηγορητηρίου ο Κατήγορος καταχώρισε και μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος, με το οποίο να διατάσσονταν οι κατηγορούμενοι να σταματήσουν και/ή να αναστείλουν κάθε περαιτέρω οικοδομική εργασία για ανέγερση του προαναφερθέντος εστιατορίου. Η αίτηση συνοδευόταν από ένορκο δήλωση του Κατήγορου στην οποία, μεταξύ άλλων, διατύπωνε τον ισχυρισμό ότι έχει επηρεασθεί από τις παράνομες οικοδομικές εργασίες των κατηγορουμένων καθότι διατηρεί μικρή επιχείρηση (καφενείο) στην παραλία «Μακρόνησος» τα τελευταία 25 χρόνια. Η εν λόγω επιχείρηση του, ισχυρίζεται, «. ευρίσκεται δίπλα και πλησίον από το επίδικο ακίνητο εις το οποίο γίνονται οι επίδικες παράνομες οικοδομικές εργασίες». Περαιτέρω, στην ένορκη δήλωση, επισύναπτε και την επιστολή ημερ. 24.11.15 του λειτουργού της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου όπου ο λειτουργός αναφέρει πως εξ όσων πληροφορείται δεν είχε εκδοθεί σχετική άδεια οικοδομής για τις εν λόγω εργασίες.
Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα επιδόθηκε τόσο στην Εταιρεία όσο και στους διευθυντές της, πλην όμως η Εταιρεία και ο εκ των διευθυντών της Ελευθέριος Χατζησωτηρίου (κατηγορούμενος 3) παρέλειψαν να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 4.12.15 που το Διάταγμα είχε οριστεί για επίδοση. Εμφανίστηκε όμως δικηγόρος για τους κατηγορούμενους 2 και 4, ο οποίος δήλωσε ότι αυτοί θα καταχωρούσαν ένσταση. Στη βάση των δεδομένων αυτών, το Δικαστήριο όρισε την αίτηση για επιχειρηματολογία εκ μέρους του δικηγόρου του Κατήγορου σ' ότι αφορά το αίτημα για έκδοση προσωρινού διατάγματος εναντίον της Εταιρείας και του κατηγορουμένου 3, οι οποίοι όπως αναφέρθηκε δεν είχαν εμφανιστεί στη διαδικασία. Όπως και έγινε και με τη συμπλήρωση της προαναφερθείσας επιχειρηματολογίας, το Δικαστήριο προχώρησε και εξέδωσε εναντίον τους το επίδικο Διάταγμα δυνάμει του Άρθρου 20 (3Α),* σημειώνοντας ότι όλοι οι κατηγορούμενοι θα έπρεπε να εμφανιστούν ξανά ενώπιον του στις 15.1.16 για να απαντήσουν στις κατηγορίες που τους είχαν καταλογιστεί.
Είναι η θέση των αιτητών ότι:
1. To πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την υπόθεση για δύο λόγους. Ο πρώτος καθότι η δήλωση του Κατήγορου που περιέχεται στην ένορκη δήλωση του ότι διατηρεί καφενείο «δίπλα και πλησίον» του επίδικου κτήματος αφ' εαυτής δεν τον νομιμοποιεί βάσει της νομολογίας σε καταχώριση και προώθηση ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης εναντίον των αιτητών και, ο δεύτερος, η έκδοση του Διατάγματος εναντίον μόνο της Εταιρείας και ενός εκ των διευθυντών της συνιστά υπέρβαση δικαιοδοσίας εφόσον γίνεται «διαμελισμός» του Διατάγματος.
2. Με την ένορκο του δήλωση ο Κατήγορος προβαίνει σε ψευδείς δηλώσεις τις οποίες το πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να είχε αντιληφθεί, εφόσον στην ένορκη του δήλωση (παρ.5) αναφέρει πως « . το εν λόγω επίδικο ακίνητο βρίσκεται πλησίον ή εντός της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας» ενώ βάσει της επιστολής ημερ. 24.11.15 του λειτουργού της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου «. οι εργασίες που διεξάγονται δεν εμπίπτουν εντός της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας.» και
3. Η επιστολή ημερ. 24.11.15 του λειτουργού της Επαρχιακής Διοίκησης Αμμοχώστου, επί της οποίας βασίστηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο για έκδοση του Διατάγματος, αναφέρει απλώς ότι «. εξ όσων πληροφορούμαι δεν έχει εκδοθεί άδεια» που δεν παρείχε δικαίωμα στο Δικαστήριο να θεωρήσει ότι δεν υπήρχε άδεια οικοδομής.
Επιπροσθέτως των πιο πάνω είναι θέση των αιτητών ότι ακόμη και αν το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το Διάταγμα,δεν θα έπρεπε να το είχε εκδώσει καθότι ο Κατήγορος θέτει με μαρτυρία διαζευκτικούς ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα αναφέρει πως το επίδικο ακίνητο βρίσκεται «δίπλα και πλησίον» της δικής του επιχείρησης και το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν διευκρινίζει σε τι από τα δύο βασίστηκε για έκδοση του Διατάγματος. Τέλος, οι αιτητές επικαλούνται εξαιρετικές περιστάσεις και υποστηρίζουν πως δικαιολογείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας καθότι πρόκειται για Διάταγμα προς το οποίο οφείλεται συμμόρφωση, στοιχείο που όπως ισχυρίζονται θα τους προκαλέσει τεράστιες ζημίες και, περαιτέρω, στην περίπτωση που οι κατηγορούμενοι 2 και 4 - εναντίον των οποίων δεν έχει εκδοθεί το Διάταγμα - συνεχίσουν τις εργασίες ο κατηγορούμενος 3 θα τιμωρηθεί για παρακοή του Διατάγματος.
Οι πιο πάνω θέσεις των αιτητών υιοθετήθηκαν και διά ζώσης κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της αίτησης, με παραπομπή και σε νομολογία (Τofinis v. Theocharides a.o. (1983) 2 .C.L.R. 363, Παναγιώτου v. Ευαγγέλου (2014) 2 Α.Α.Δ. 846, ECLI:CY:AD:2014:B917, Kalia v. Lambrou a.o. (1985) 2 C.L.R. 217, Hogg v. Papadopoulou (1992) 2 A.A.Δ. 36, Aιπεία Λτδ v. Sirocco Estates Co. Ltd κ.ά. (1997) 2 Α.Α.Δ. 434) η οποία εξετάζει περιπτώσεις νομιμοποίησης ιδιωτών για ποινική δίωξη άλλων εφόσον προσβάλλεται το έννομο συμφέρον τους από παράνομες πράξεις.
Εξέτασα ό,τι τέθηκε ενώπιον μου και να υπενθυμίσω κατ' αρχάς ότι η παροχή άδειας της εξεταζόμενης φύσεως εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438) η οποία, όταν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και ειδικά έφεση, πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές περιπτώσεις ασκείται θετικά. (Βλ. Αναφορικά με τις Αιτήσεις της Αυγής I. Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1 A.A.Δ. 853). Ακόμα και αν ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41). Κι αυτό καθότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν συνιστά υποκατάστατο του ενδίκου μέσου της έφεσης (Αναφορικά με το Γενικό Εισαγγελέα (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42 και Αναφορικά με την αίτηση της Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464), ούτε στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης αλλά στη νομιμότητα της απόφασης (Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116).Ωστόσο με βάση πάγιες αρχές της νομολογίας (βλ. μεταξύ άλλων, Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298 και Fastfact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535) το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται όταν διαπιστώσει ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις να παρέμβει και να χορηγήσει τέτοια άδεια έστω και αν υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα.
Γενικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι το δικαστήριο μπορεί να ασκήσει θετικά τη διακριτική του ευχέρεια για χορήγηση τέτοιας άδειας όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται από το τηρηθέν πρακτικό του (πρωτόδικου) δικαστηρίου έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Κωνσταντινίδης (2003) 1 A.A.Δ. 1298, Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 692).
Κυρίαρχο στοιχείο της υπό κρίση αίτησης αποτελεί ο ισχυρισμός των αιτητών ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το Διάταγμα, που αποτελεί και τον κατ' εξοχήν λόγο χορήγησης άδειας της αιτούμενης φύσεως νοουμένου βεβαίως ότι καταδεικνύεται πως δεν προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο. Πρόκειται κατά την άποψή μου για βάσιμο εκ πρώτης όψεως παράπονο καθότι σύμφωνα και με τη νομολογία που επικαλέστηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, το δικαίωμα για έγερση ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης δεν το έχει κάθε πολίτης, αλλά μόνο ο πολίτης τα δικαιώματα του οποίου επηρεάζονται άμεσα από την παράνομη πράξη. Ο απλός όμως ισχυρισμός που διατυπώνει ο Κατήγορος στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση του ότι διατηρεί μικρή επιχείρηση (καφενείο) «δίπλα και πλησίον» του κτήματος στο οποίο κατ' ισχυρισμό διεξάγονται παράνομες οικοδομικές εργασίες, έχω την άποψη ότι αφ' εαυτού δεν θεμελιώνει εκ πρώτης όψεως και έννομο συμφέρον εφόσον δεν εξηγεί πως επηρεάζονται άμεσα (directly) τα δικαιώματα του. Στη βάση επομένως των ισχυρισμών που διατύπωσε ο Κατήγορος στο πλαίσιο της διαδικασίας έκδοσης του Διατάγματος, εγείρεται εκ πρώτης όψεως θέμα δικαιοδοσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην έκδοση του Διατάγματος και λαμβανομένου υπόψη της φύσεως του Διατάγματος, έστω κι αν οι αιτητές έχουν τη δυνατότητα χρησιμοποίησης και άλλων ένδικων μέσων, κρίνω πως η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι βάσιμη.
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω πως η διακριτική ευχέρεια που έχει το Δικαστήριο επί του θέματος πρέπει να ασκηθεί θετικά και ασκώντας την εν λόγω ευχέρεια η αίτηση γίνεται αποδεκτή και παραχωρείται η αιτούμενη άδεια.
Η αίτηση για έκδοση εντάλματος Prohibition και Certiorari να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών από σήμερα και να γίνουν ενέργειες όπως επιδοθεί άμεσα στην άλλη πλευρά η οποία να καταχωρίσει την ένσταση της εντός 10 ημερών από την επίδοση.
Η ακρόαση της αίτησης, για την οποία δόθηκε άδεια να καταχωρηθεί, ορίζεται στις 26.2.16 και ώρα 9:00 π.μ.
Η αίτηση για άδεια επιτρέπεται.