|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A480
(2016) 1 ΑΑΔ 2405
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 38/2011)
14 Οκτωβρίου, 2016
[ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στές]
VINOVENTI LIMITED,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια-
Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο,
ν.
ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΣΑΒΒΑ Ή ΙΑΚΩΒΟΥ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας-
Καθ' ης η Αίτηση.
________________________
Μάριος Δημοσθένους, για Αντρέα Γιωρκάτζη, για την Εφεσείουσα.
Χρίστος Χριστοφόρου, για την Εφεσίβλητη.
________________________
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση, προσβάλλεται η απόφαση, ημερομηνίας 23.12.2010, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, στην αγωγή 3846/2009. Με αυτήν, απορρίφθηκε η αίτηση της εφεσείουσας για ακύρωση του εκδοθέντος, κατόπιν αδείας, εντάλματος για παράδοση της κατοχής συγκεκριμένου υποστατικού, το οποίο βρίσκεται εντός της κοινότητας Κυπερούντας. Το εν λόγω ένταλμα παράδοσης αποσκοπούσε στην εκτέλεση της τελικής απόφασης, η οποία είχε εκδοθεί στις 30.10.2009 υπέρ της ενάγουσας στην προαναφερθείσα αγωγή, εφεσίβλητης, και διέτασσε την εναγόμενη εταιρεία και/ή τους διευθυντές της να εκκενώσουν και/ή παραδώσουν στην ενάγουσα το συγκεκριμένο υποστατικό ελεύθερο κατοχής.
Η άδεια για έκδοση του εντάλματος παράδοσης δόθηκε μονομερώς, δυνάμει της Δ.43Α, κ. 1(1) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, ενώ η αίτηση της εφεσείουσας για ακύρωσή του βασίστηκε στη σχετική πρόνοια του κ. 8(4) της Δ.48 των εν λόγω Κανονισμών. Η εφεσείουσα, η οποία είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, υπέβαλε την πιο πάνω αίτηση, θεωρώντας τον εαυτό της ως επηρεαζόμενο από την άδεια η οποία είχε, ως άνω, δοθεί. Συγκεκριμένα, θεωρούσε και, προφανώς, εξακολουθεί να θεωρεί ότι αυτή ήταν και είναι η νόμιμη κάτοχος του υποστατικού, δυνάμει, όπως ισχυρίστηκε, προφορικής συμφωνίας ενοικίασης, την οποία είχε συνάψει με την εφεσίβλητη, αφού τερματίστηκε η ανάλογη συμφωνία της τελευταίας με την εναγόμενη εταιρεία στην πιο πάνω αγωγή. Να σημειωθεί πως η εφεσείουσα δεν ήταν εναγομένη στη συγκεκριμένη αγωγή. ΄Οπως επισημαίνεται, ανωτέρω, την ιδιότητα αυτή είχε η εταιρεία εναντίον της οποίας είχε εκδοθεί η τελική απόφαση που έχει προαναφερθεί. Σημειώνεται, όμως, ότι είχαν και οι δύο εταιρείες τον ίδιο διευθυντή, κ. Αλβίνο Βασιλειάδη.
Στην προαναφερθείσα αίτηση της εφεσείουσας, υποβλήθηκε ένσταση εκ μέρους της καθ' ης η αίτηση, εφεσίβλητης. Το εκδικάσαν Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε την εκατέρωθεν μαρτυρία, η οποία είχε τεθεί ενώπιόν του μέσω ενόρκων δηλώσεων, κατέληξε ότι η εφεσείουσα δεν απέδειξε, στον απαιτούμενο βαθμό, ότι είχε κατοχή του υπό αναφορά υποστατικού οποτεδήποτε και/ή, αν είχε κατοχή, αυτή ήταν παράνομη. Εν πάση περιπτώσει, κατέληξε, επίσης, πως η εφεσείουσα έλαβε γνώση, σύμφωνα με τη σχετική πρόνοια στη Δ.43Α, κ. 1(2) των πιο πάνω Κανονισμών, της διαδικασίας για έκδοση του εντάλματος παράδοσης, αφού το διάταγμα, με το οποίο παραχωρήθηκε άδεια για την έκδοσή του, είχε επιδοθεί στο διευθυντή της εναγομένης στην αγωγή, ο οποίος, όπως έχει αναφερθεί, ήταν και δικός της διευθυντής.
Η εφεσείουσα, με αριθμό λόγων έφεσης, προσβάλλει, ως λανθασμένη, την αξιολόγηση από το εκδικάσαν Δικαστήριο της μαρτυρίας, καθώς, επίσης, τα ευρήματά του επί των γεγονότων, τα οποία το οδήγησαν στα πιο πάνω συμπεράσματα. ΄Οπως θα φανεί, όμως, στη συνέχεια, η εξέτασή τους καθίσταται, τελικά, αχρείαστη.
Κατά την ακρόαση της έφεσης, οι συνήγοροι ήταν λακωνικοί ως προς τις τοποθετήσεις τους∙ βασικά, περιορίστηκαν στην υιοθέτηση, ο καθένας, του περιγράμματός του. Στη συνέχεια, όμως, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις του Δικαστηρίου, ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικοί όσον αφορά την κατάσταση που διαμορφώθηκε σε σχέση με την κατοχή του υποστατικού, σε σύντομο χρόνο μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Συγκεκριμένα, δηλώθηκε πως, κατ' εκείνον το χρόνο, η εναγομένη στην προαναφερθείσα αγωγή, συμμορφούμενη προς την τελική απόφαση, παρέδωσε το υποστατικό στην ενάγουσα, εφεσίβλητη στην παρούσα έφεση. Ο συνήγορος της εφεσείουσας, ερωτηθείς αν δέχεται ότι το υποστατικό παραδόθηκε στην εφεσίβλητη, απάντησε, λέγοντας: «Εμείς δεχόμαστε ότι δεν έχουμε κατοχή αυτού του ακινήτου», χωρίς να αμφισβητήσει την προηγηθείσα δήλωση και, ειδικά, το νόμιμο της παράδοσης που έχει επιτευχθεί. Σε υπόδειξη ότι, εν τοιαύτη περιπτώσει, η έφεση κατέστη άνευ αντικειμένου, τοποθετήθηκε, λέγοντας πως, αν το Δικαστήριο δεχτεί τις θέσεις της εφεσείουσας, θα ανατραπεί η πρωτόδικη απόφαση και, τότε, αυτή θα δικαιούται να αναλάβει κατοχή του υποστατικού.
Η θέση, ανωτέρω, του συνηγόρου, ασφαλώς, δεν είναι ορθή. ΄Οπως καταγράφεται, πιο πάνω, δηλώθηκε και δεν έχει αμφισβητηθεί ότι το υποστατικό παραδόθηκε στην εφεσίβλητη από την εναγομένη στην αγωγή 3846/2009. Από το γεγονός αυτό, συνάγεται, χωρίς να παραμένει οποιαδήποτε εύλογη, ως προς τούτο, αμφιβολία, ότι η εν λόγω εναγομένη ήταν η κάτοχος του υποστατικού κατά το δεδομένο εκείνο χρόνο, η δε παράδοση έγινε προς συμμόρφωση με την τελική απόφαση στην αγωγή αυτή, ημερομηνίας 30.10.2009. Επομένως, τυχόν ακύρωση του εντάλματος παράδοσης, όπως ήταν το αίτημα της εφεσείουσας, το οποίο έχει απορριφθεί, ασφαλώς, δε θα την καταστήσει κάτοχο του υποστατικού. Η κατοχή του θα παραμείνει στη νόμιμη κάτοχο αυτού, την εφεσίβλητη, σύμφωνα με την προαναφερθείσα τελική απόφαση. Με την εξέλιξη, λοιπόν, ανωτέρω, των γεγονότων, η μεν εφεσείουσα απώλεσε την, τυχόν, κατοχή, που η ίδια διατείνεται ότι είχε, η οποία περιήλθε στην εφεσίβλητη, η δε έφεση απώλεσε το αντικείμενό της και υπόκειται σε απόρριψη. Η κατάληξη αυτή καθιστά αχρείαστη την εξέταση των λόγων έφεσης.
Ως αποτέλεσμα, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα προς όφελος της εφεσίβλητης και εναντίον της εφεσείουσας, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.000,00, συν Φ.Π.Α.
Π. Παναγή, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Τ. Οικονόμου, Δ.
/ΜΠ