|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D463
(2016) 1 ΑΑΔ 2315
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 108/2016)
4 Οκτωβρίου, 2016
[K. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 30(2), 30(3) ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΤΗ Δ.33 Θ.Θ. 1-18 ΚΑΙ ΤΗ Δ.35 Θ.Θ. 18 ΚΑΙ 19 ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΠΙΕΙΚΙΑΣ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΥΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ G.N. KOKKONIS & SONS LIMITED, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ/ΕΞ΄ΑΝΤΑΠΑΙΤΗΣΕΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 1408/12 ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Ή ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ στις 30/11/2015 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 1408/12 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ/ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΣΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΡΙΤΟΔΙΑΔΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ EUROKLIMA LTD-ΕΝΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1408/12 ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ
- - - - - -
Α. Νικολάου, για την Αιτήτρια.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση η αιτήτρια εταιρεία ζητεί τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Άδεια του Σεβαστού Δικαστηρίου για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για έκδοση προνομιακού εντάλματος prohibition το οποίο να απαγορεύει την εκδίκαση της αγωγής με αρ. 1408/12 του Ε.Δ. Λεμεσού λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας και/ή λόγω παρανομίας και/ή λόγω δραματικά δυσμενών και ανεπανόρθωτων συνεπειών στην αιτήτρια, στην παρούσα αίτηση, εταιρεία, οι οποίες, δε θα μπορούν να αποκατασταθούν μεταγενέστερα, μέχρις εξετάσεως της παρούσας αίτησης από το Δικαστήριο και/ή μέχρι νεωτέρων οδηγιών του Δικαστηρίου και/ή μέχρι εκδίκασης της έφεσης που καταχωρίστηκε κατά της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απέρριψε αίτηση της αιτήτριας εταιρείας για άδεια του Δικαστηρίου προς έκδοση και επίδοση ειδοποιήσεως Τριτοδιάδικου στην εταιρεία EUROKLIMA LTD-Ενάγοντες στην αγωγή με αρ. 1408/12 του Ε.Δ. Λεμεσού λόγω του ότι εάν συνεχιστεί η εκδίκαση της εν λόγω αγωγής θα παραβιαστούν βασικές αρχές δίκαιης δίκης και δυσμενείς συνέπειες στην αιτήτρια, στην παρούσα αίτηση, εταιρεία, οι οποίες δεν θα μπορούν και/ή θα είναι πολύ δύσκολο να αποκατασταθούν μεταγενέστερα.
Β. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την αναστολή της διαδικασίας στην αγωγή Αρ. 1408/2012 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού μέχρι την τελική εκδίκαση της αίτησης της αιτήτριας εταιρείας για έκδοση προνομιακού εντάλματος prohibition ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Γ. Οποιοδήποτε άλλο παρεμφερές ή συνακόλουθο διάταγμα ή θεραπεία που το Σεβαστό Δικαστήριο θεωρήσει δίκαιη υπό τις περιστάσεις.»
Τα γεγονότα, όπως τίθενται με την έκθεση και την ένορκη δήλωση του Γιώργου Νικολάου, ενός εκ των Διευθυντών της αιτήτριας εταιρείας, έχουν ως ακολούθως:
Η αιτήτρια, εναγόμενη στην Αγωγή 1408/2012 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, είναι εργοληπτική εταιρεία, η οποία ανέλαβε την ανέγερση ενός κτηρίου που ανήκει στον τριτοδιάδικο και ανέθεσε τις μηχανολογικές εργασίες του κτηρίου στην ενάγουσα εταιρεία. Η αξίωση της ενάγουσας εναντίον της αιτήτριας είναι για χρηματικό ποσό το οποίο ισχυρίζεται ότι δεν της κατεβλήθη για εκτελεσθείσες εργασίες. Η αιτήτρια στην υπεράσπισή της, μεταξύ άλλων, ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση που ήθελε αποδειχθεί οποιαδήποτε οφειλή στην ενάγουσα αυτή οφείλεται από τον τριτοδιάδικο, δυνάμει συμφωνίας μεταξύ της ιδίας και του τριτοδιαδίκου, η οποία ήταν εν γνώσει της ενάγουσας. Ο τριτοδιάδικος στην υπεράσπιση και ανταπαίτησή του ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι υπήρξαν κακοτεχνίες στις μηχανολογικές εργασίες, τις οποίες η αιτήτρια και η ενάγουσα δεν αποκατέστησαν, με αποτέλεσμα να ανατεθεί σε άλλο πρόσωπο, στο οποίο κατέβαλαν το αντίτιμο της εργασίας του ποσό που ανταπαιτεί από την αιτήτρια. Στο δικόγραφο που καταχώρησε η αιτήτρια ως απάντηση στην υπεράσπιση και υπεράσπιση στην ανταξίωση του τριτοδιαδίκου, ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι: «Σε περίπτωση που ήθελε αποδειχθεί εκ μέρους των Εναγόμενων της Συμφωνίας και συνεπεία αυτής πρόκληση ζημιών αυτών, η εν λόγω παράβαση μετά των προκληθεισών ζημιών οφείλονται στην εκ μέρους των Εναγόντων παράβαση της συμφωνίας υπεργολαβίας μεταξύ αυτών και των Εναγόμενων, συνομολογηθείσας κατά ή περί την 28/7/2008, εναντίον των οποίων (Εναγόντων) οι Εναγόμενοι επιφυλάσσουν το δικαίωμά τους να τους καλέσουν ως Τριτοδιαδίκους.»
Μετά την καταχώρηση του εν λόγω δικογράφου, η αιτήτρια καταχώρησε αίτηση για άδεια προς έκδοση και επίδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου στην ενάγουσα εταιρεία. Η αίτηση απορρίφθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη βάση του ότι η ενάγουσα είναι ήδη διάδικος στην αγωγή και, συνεπώς, δεν εφαρμόζεται η Δ.10 θ.1, ότι η αίτηση δεν υποβλήθηκε εντός ενός μηνός από την ημερομηνία καταχώρησης της υπεράσπισης της αιτήτριας-εναγομένης, θεωρώντας ότι ο χρόνος μετρά από την καταχώρηση αυτού του δικογράφου και όχι της υπεράσπισης και ανταπαίτησης του τριτοδιαδίκου. Περαιτέρω, το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και επί της ουσίας της, κρίνοντας ότι η διαφορά μεταξύ ενάγουσας και εναγομένης θα επιλυθεί στα πλαίσια της αγωγής που έχει καταχωρήσει η ενάγουσα και ότι είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια που θα πρέπει να αναζητήσει θεραπεία η αιτήτρια εναντίον του ενάγοντα.
Η αιτήτρια καταχώρησε την 4.12.2015 έφεση εναντίον της πιο πάνω απόφασης, η οποία ακόμη δεν έχει οριστεί. Περαιτέρω, την 31.3.2016 καταχώρησε αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, στην οποία καταχωρήθηκε ένσταση και ορίστηκε για ακρόαση στις 22.9.2016. Την ημέρα εκείνη, η αίτηση αποσύρθηκε μετά από μελέτη των υποθέσεων Marfin Pop. Bank Pub.co. Ltd v. Telec Log. Co. Ltd κ.ά. (2008) 1 ΑΑΔ 764 και Λαϊκή Κυπρ. (Χρημ.) Λτδ ν. Λύρα κ.ά. (Αρ.1) (1997) 1 ΑΑΔ 1384 από τους συνηγόρους της αιτήτριας, όπου διεφάνη ότι το ορθό δικονομικό διάβημα είναι η έκδοση διατάγματος Prohibition. Προς τούτο, προχώρησαν στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης.
Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει προφανές νομικό σφάλμα στην απόφαση του Δικαστηρίου να απορρίψει την αίτηση για έκδοση και επίδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου προς τον ενάγοντα, ημερομηνίας 30.11.2015, παραβίαση αρχών φυσικής δικαιοσύνης και έλλειψη δικαιοδοσίας.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης, ο κ. Νικολάου προσδιόρισε ότι υπάρχει στην απόφαση του Δικαστηρίου προφανές νομικό σφάλμα και στα τρία ζητήματα επί των οποίων εδράζεται η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Περαιτέρω, εισηγήθηκε ότι, ακόμα και σε περίπτωση που δεν υπάρχει προφανές νομικό σφάλμα στο πρακτικό, το θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, με βάση τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, θα πρέπει να ασκηθεί υπέρ της εγκρίσεως της αίτησης. Σε αντίθετη περίπτωση, η αιτήτρια, η οποία θεωρεί ότι ορθή δικονομική οδός είναι αυτή της διαδικασίας του τριτοδιαδίκου, γι΄ αυτό και έχει καταχωρήσει την έφεση, σε περίπτωση που δικαιωθεί, θα έχει στο μεταξύ εμπλακεί σε πολύχρονους δικαστικούς αγώνες.
Στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 11, παράγραφος 213, αναφέρεται ότι:
«Prohibition lies not only for excess of or absence of jurisdiction, but also for a departure from the rules of natural justice. It does not, however, lie to correct the course, practice, or procedure of an inferior tribunal, or a wrong decision on the merits of proceedings.»
Όπως εξηγείται στο σύγγραμμα του Πέτρου Αρτέμη «Προνομιακά Εντάλματα» Κεφ. 5, το ένταλμα Prohibition είναι διαταγή που απευθύνεται σε κατώτερο Δικαστήριο, η οποία απαγορεύει στο Δικαστήριο να συνεχίσει διαδικασία με υπέρβαση δικαιοδοσίας ή με παράβαση των νόμων της χώρας. Όπου προκύπτει σαφώς από το πρακτικό η έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, το ένταλμα εκδίδεται δικαιωματικά. Σε αντίθετη περίπτωση, ασκείται διακριτική εξουσία. Δηλαδή, όπου η έλλειψη αρμοδιότητας ή άλλο ελάττωμα στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου είναι ολοφάνερη από το φάκελο της διαδικασίας, τότε το Δικαστήριο πρέπει να εκδώσει διάταγμα Prohibition. Εάν, όμως, το ελάττωμα αυτό ή η έλλειψη αρμοδιότητας του Δικαστηρίου δεν είναι τόσο έκδηλη από το φάκελο της διαδικασίας, τότε το Δικαστήριο έχει διακριτική εξουσία να εκδώσει ή όχι το αιτούμενο διάταγμα.
Στην υπόθεση Λαμπριανίδης ν. Μαυρίδη (1958) 23 Α.Α.Δ. 49, 63, στην οποία με παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος, αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Where the defect of jurisdiction is apparent on the face of the proceedings and the application is made by a party, the order goes as of right and is not a matter of discretion. Prohibition in such case lies at any time, even after judgement or sentence in spite of laches or acquiescence of the applicant, and can go to prohibit steps being taken in execution to enforce anything that had been done in transgression of the limits of jurisdiction.
I think that it is well settled that where the defect of jurisdiction is apparent on the face of the record no question of any discretion arises, because the applicant is entitled, as a matter of right, to the order sought for. But, where the defect is not apparent on the face of the proceedings the order is granted as a matter of discretion; and the Court in exercising such discretion would have to consider whether the delay in moving for the remedy was reasonable or not."
Εξέτασα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην έκθεση και ένορκη δήλωση, καθώς και τις θέσεις που ανέπτυξε ενώπιόν μου ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας.
Με βάση τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου, δεν θεωρώ ότι έχει καταδειχθεί οποιαδήποτε έλλειψη αρμοδιότητας ή δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, ούτε παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, έτσι ώστε να μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη η αίτηση. Αυτό που ουσιαστικά προβλήθηκε είναι ισχυριζόμενα νομικά σφάλματα του Δικαστηρίου, κατά την εξέταση της αίτησης για προσεπίκληση ως τριτοδιαδίκου του ενάγοντα στην αγωγή και της ερμηνείας που έδωσε στον σχετικό με το θέμα διαδικαστικό κανονισμό, κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Αυτά, βέβαια, όπως είχε υποδειχθεί και στο συνήγορο κατά τη συζήτηση της αίτησης, είναι θέματα που άπτονται της ορθότητας της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας του, τα οποία θα εξεταστούν στην έφεση, όπως η ίδια η αιτήτρια αναφέρει στην αίτησή της. Το ένταλμα Prohibition δεν προσφέρεται για τον έλεγχο της ορθότητας και την ακύρωση διαταγής πρωτόδικου Δικαστηρίου, αλλά στόχο έχει να εμποδίσει το Δικαστήριο να ενεργεί εκτός των πλαισίων της δικαιοδοσίας του ή κατά παράβαση των Νόμων. Η παρούσα περίπτωση δεν είναι τέτοια.
Για τους πιο πάνω λόγους δεν θεωρώ ότι υπάρχει έρεισμα για τη χορήγηση άδειας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ