|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A444
(2016) 1 ΑΑΔ 2231
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 149/2015)
26 Σεπτεμβρίου, 2016
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΔΔ.]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων/Εναγόμενος,
ΚΑΙ
YIANGOS I SOCRATOUS & SONS LTD,
Εφεσίβλητη/Ενάγουσα,
--------------
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 26.5.2016
Φ. Νικολάου (κα), για τον Εφεσείοντα/Εναγόμενο.
Α. Νικολάου για Γ. Χαραλαμπίδη, για την Εφεσίβλητη/Ενάγουσα.
--------------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
--------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η (Ε Χ - Τ Ε Μ P O R E)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ενώπιον του Εφετείου έχει καταχωρηθεί σχετική αίτηση ημερομηνίας 26.5.2016 για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 7.4.2015, στην Αγωγή υπ΄ αριθμό 1159/08, μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης, που έχει καταχωρηθεί στις 14.5.2015. Ταυτόχρονα, επιδιώκεται και αναστολή της εκτέλεσης σε ό,τι αφορά το μέρος της απόφασης που σχετίζεται με την πληρωμή των εξόδων της αγωγής.
Υποστηρίζεται η αίτηση για αναστολή από ένορκη δήλωση του ίδιου του εφεσείοντος, ο οποίος αναφέρεται εν συντομία στα δεδομένα της αγωγής, την εκ μέρους του καταχώρηση έφεσης και την πεποίθησή του ότι η έφεση είναι βάσιμη, με καλές και ορατές πιθανότητες επιτυχίας. Αναφέρεται, επίσης, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε αίτημα για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και γι΄ αυτό το λόγο, με βάση τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, έχει καταχωρηθεί η παρούσα ενώπιον του Εφετείου.
Ομνύει ο εφεσείων ότι είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί το διάταγμα αναστολής της απόφασης, τόσο επί του ποσού που επιδικάστηκε, όσο και επί των εξόδων, διότι αν ήθελε εκτελεστεί η απόφαση σε περίπτωση που θα υποχρεωνόταν να καταβάλει το ποσό του εξ αποφάσεως πλέον χρέους, αυτό θα ισοδυναμούσε με αδικία σε βάρος του, κατά τρόπο που δε θα μπορούσε να αποδοθεί δικαιοσύνη, εάν και εφόσον επιτύχει η έφεση.
Η αντίθετη θέση έχει προβληθεί δια της ειδοποιήσεως ένστασης, με ένορκη δήλωση που υποστηρίζεται από τον Τεχνικό Διευθυντή των εφεσιβλήτων-εναγόντων πρωτοδίκως, η οποία προτάσσει τη θέση ότι η παρούσα αίτηση είναι καταχρηστική, δεν περιέχει γεγονότα που δείχνουν το βάσιμο της έφεσης, ότι δεν μπορεί και δεν θα πρέπει ο επιτυχών διάδικος να αποστερηθεί των καρπών της επιτυχίας του και ότι, γενικά, η αίτηση δεν πληροί τα ελάχιστα προαπαιτούμενα, με βάση τη νομολογία, για να δοθεί αναστολή εκτέλεσης της απόφασης.
Σήμερα, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι ενώπιον του Εφετείου καταχώρησαν, ως οι προηγούμενες οδηγίες, γραπτές αγορεύσεις και επεξήγησαν τις θέσεις τους και δια ζώσης, υποστηρίζοντας η κάθε πλευρά την επιτυχία ή αποτυχία της αιτήσεως, ανάλογα.
Η αγωγή ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου αφορούσε οφειλόμενο ποσό €37.589,23, ως υπόλοιπο συμφωνίας για ανοικοδόμηση δύο σπιτιών στο χωριό Ερήμη, της επαρχίας Λεμεσού. Το πρωτόδικο Δικαστήριο άκουσε τις μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν, τις κατέγραψε και τις αξιολόγησε σε μια πολυσέλιδη απόφαση, εκτεινόμενη σε 39 σελίδες, στη βάση δε της αξιολόγησης και της νομικής θέσης που κατέγραψε, αποδέχθηκε την αγωγή και απέρριψε την ανταπαίτηση, για τους λόγους που εξήγησε αναλυτικά.
Η έφεση περιέχει τέσσερις λόγους, που ουσιαστικά αναφέρονται στο λανθασμένο της αποδοχής μαρτυρίας, ειδικά όσον αφορά ένα ποσό €50.000, ώστε η θέση πρωτοδίκως ότι η μαρτυρία του εναγομένου-εφεσείοντος να μην ήταν ορθή, να ελέγχεται ως λανθασμένη.
Είναι πασίγνωστες οι αρχές με βάση τις οποίες εξετάζεται αίτημα αναστολής εκτέλεσης. Περιέχονται, μεταξύ άλλων, εκτός από τις αποφάσεις στις οποίες έχουν αναφερθεί οι ευπαίδευτοι συνήγοροι στις αγορεύσεις τους, και στις υποθέσεις Penderhill Holdings Limited και Άλλοι ν. Ιωάννη Κλουκινά και Άλλων (2011) 1 ΑΑΔ 1921 και Παπά ν. Οικονομίδου (2010) 1 ΑΑΔ 58. Η νομολογία προδιαγράφει ότι οι σχετικοί Κανονισμοί της Δ.35 θ.θ.18 και 19, ερμηνεύονται στη βάση του ότι ο επιτυχών διάδικος δε θα πρέπει να αποστερείται, εκτός για πολύ καλό λόγο, των καρπών της επιτυχίας του. Ο λόγος που τυχόν θα οδηγήσει σε επιτυχία αίτησης για αναστολή, θα πρέπει να είναι ουσιαστικός. Το δε ένδικο μέσο της έφεσης, όπως προδιαγράφει άλλωστε ο θ.18 της Δ.35, δεν επενεργεί ως αναστολή εκτέλεσης απόφασης. Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν έχουν δεσπόζουσα ή καθοριστική επίπτωση, όπως έχει λεχθεί στις Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 ΑΑΔ 1147 και Ιωσηφάκη ν. Αριστοδήμου (1990) 1 ΑΑΔ 284. Στην ουσία εκείνο που το Επαρχιακό Δικαστήριο ή το Εφετείο καλείται να εξισορροπήσει σε τέτοιου είδους αιτήσεις είναι η φυσιολογική προσδοκία του ενάγοντα ότι θα απολαύσει άμεσα τους καρπούς της νίκης του και, από την άλλη, η ενδεχόμενη επιτυχία της έφεσης να μην απωλέσει τη σημασία της και να παραμείνει συνεπώς άνευ αντικρίσματος. Σχετικές είναι, μεταξύ άλλων υποθέσεων, οι Νεοφύτου ν. Δημητρίου (1989) 1 ΑΑΔ 592 και Aristidou ν. Aristidou (1985) 1 CLR 649.
Έχοντας εξετάσει με προσοχή τα όσα οι ευπαίδευτοι συνήγοροι έχουν αναφέρει σήμερα, στη βάση της αιτήσεως και των όσων υποστηρίζονται δια της ενόρκου εκεί δηλώσεως, δεν έχει εντοπιστεί οτιδήποτε το ουσιαστικό, το οποίο θα ήταν δυνατό να οδηγούσε στην επιτυχία της αιτήσεως. Ουδέν ουσιαστικό εντοπίζεται ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης, η οποία, όπως έχει αναφερθεί προηγουμένως, βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αξιολόγηση και αξιοπιστία των μαρτύρων που παρέλασαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή. Ο χρυσός κανόνας είναι ότι θα πρέπει ο διάδικος, που έχει επιτύχει μετά από πλήρη ακροαματική διαδικασία στο πρωτόδικο Δικαστήριο, να είναι σε θέση να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του και της επιτυχίας του. Δεν υπάρχει οτιδήποτε το οποίο έχει προταθεί ενώπιον του Εφετείου που να δείχνει ότι σε περίπτωση επιτυχίας της εφέσεως δεν θα ήταν δυνατή έτσι κι αλλιώς η αποκατάσταση των πραγμάτων ιδιαιτέρως εφόσον, όπως έχει δηλώσει και η κα Νικολάου, δεν έχει εκτελεστεί ακόμη η πρωτόδικη απόφαση. Είναι δε λανθασμένη η προσέγγιση του αιτητή ως προς το ότι τυχόν έκδοση διατάγματος αναστολής δεν θα παραβλάψει τα συμφέροντα του αντιδίκου του και ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει «φανερά υπέρ του». Αντίθετα, η σημερινή διαμορφωθείσα κατάσταση είναι υπέρ των εφεσιβλήτων-καθ΄ων η αίτηση και αυτή είναι που πρέπει να διατηρηθεί στην απουσία ιδιαίτερων προς το αντίθετο λόγων.
Σαφώς η εξισορρόπηση των δύο παραγόντων που έχουν αναφερθεί κλίνει υπέρ των εφεσιβλήτων, με αποτέλεσμα η αίτηση να πρέπει να απορριφθεί, και απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος-αιτητή και υπέρ των εφεσιβλήτων-καθ΄ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ