|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A440
(2016) 1 ΑΑΔ 2211
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 140/10)
21 Σεπτεμβρίου, 2016
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
WHITE KNIGHT HOLDINGS PUBLIC CO. LIMITED
Εφεσείουσα
ΚΑΙ
HBH XAΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Εφεσίβλητη
----------------
Αίτηση ημερ. 27.3.2015 για επαναφορά της έφεσης
Στ. Χριστοδούλου με Α. Νεοφύτου (κα) για Γεωργιάδης & Πελίδης ΔΕΠΕ, για εφεσείουσα.
Μ. Ιωάννου (κα) με Αθ. Χατζηαδάμου (κα) για Α. Νεοκλέους & Σία ΔΕΠΕ, για εφεσίβλητη.
---------
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
[Ex-tempore]
NAΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ενώπιον του Εφετείου έχει καταχωρηθεί η αίτηση ημερ. 27.3.2015 επιδιώκοντας την επαναφορά της έφεσης, για τους λόγους που αναλυτικά εξηγούνται στην ένορκη δήλωση της κας Αθηνάς Αθανασιάδου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που χειρίζεται την υπόθεση εκ μέρους της εφεσείουσας. Στην αίτηση αυτή υπήρξε ένσταση στη βάση σχετικής ειδοποίησης που υποστηρίζεται επίσης από ένορκη δήλωση του κ. Σώτου Κάσινου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που χειρίζεται την υπόθεση εκ μέρους της εφεσίβλητης.
Η τοποθέτηση σήμερα των συνηγόρων που εμφανίζονται για την εφεσείουσα-αιτήτρια στηρίζεται στην εισήγηση ότι θα μπορούσε να επαναφερθεί η έφεση για τους λόγους που καταγράφονται στην αίτηση, ως θέμα διακριτικής ευχέρειας του Εφετείου, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε αυτή την υπόθεση και να μην θεωρηθεί η υπόθεση λήξασα προς ζημία των εφεσειόντων και αποστέρηση των δικαιωμάτων τους.
Έχει υποδειχθεί στους ευπαίδευτους συνηγόρους της εφεσείουσας κατά τη διάρκεια της συζήτησης της αίτησης, ότι στις 23.3.2015 το Εφετείο με άλλη σύνθεση είχε προβεί σε απόρριψη της έφεσης για τους λόγους που εκεί καταγράφονται. Ουσιαστικά οι λόγοι που οδήγησαν το Εφετείο να απορρίψει την έφεση σχετίζονταν με την ανάγκη να εξασφαλιστεί άδεια ή διάταγμα του Δικαστηρίου για προηγούμενη τροποποίηση του τίτλου της έφεσης ώστε να αναγράφεται ότι η εφεσείουσα εταιρεία ετέθη υπό εκκαθάριση ενεργούσα εφεξής δια του εκκαθαριστή της, δηλαδή, του Επίσημου Παραλήπτη. Αυτό, και όπως ανέφερε το Εφετείο, ήταν προϋπόθεση που τέθηκε σε προηγούμενες διαδικασίες, υπό το φως μάλιστα σχετικής δήλωσης δικηγόρου εκ μέρους των εφεσειόντων, η οποία και είχε πληροφορήσει το τότε Εφετείο περί της έκδοσης του διατάγματος εκκαθάρισης, όπως προϋπόθεση ήταν και η προηγούμενη εξασφάλιση εγγυητικής, όρος που τέθηκε μετά από τον Επίσημο Παραλήπτη για να συνεχίσει η έφεση, εγγυητική η οποία μετά από αναβολές και διαδικασίες έγινε κατορθωτό να δοθεί. Όμως δεν είχε ικανοποιηθεί η προϋπόθεση να υπάρξει προηγούμενη τροποποίηση για να προωθηθεί ορθά δικονομικά η έφεση. Το αποτέλεσμα, όπως έχει αναφερθεί, ήταν η απόρριψη της έφεσης. Της απόρριψης της έφεσης προηγήθηκε εκτεταμένη συζήτηση ενώπιον του Εφετείου από την κα Αθανασιάδου η οποία έχει ομνύσει τη σχετική υποστηρικτική ένορκη δήλωση, όπως έχει αναφερθεί, της αίτησης για επαναφορά και σύμφωνα με το πρακτικό που τηρήθηκε την ίδια ημερομηνία, 23.3.2015, όλα τα γεγονότα τα οποία σήμερα εγείρονται ενώπιον του παρόντος Εφετείου, με σκοπό την αποδοχή της αίτησης επαναφοράς της έφεσης, είχαν τεθεί από τη συνήγορο και τότε, στις 23.3.2015, ενώπιον του τότε εκδικάζοντος Εφετείου, το οποίο, πρέπει να σημειωθεί, αναφέρθηκε διεξοδικά στα όλα γεγονότα και στις πολλαπλές αναβολές που ζητήθηκαν και δόθηκαν για να γίνει κατορθωτή η εξεύρεση της εγγυητικής και να προωθηθεί η τροποποίηση του τίτλου.
Η επαναφορά των γεγονότων αυτών με την παρούσα αίτηση και τη σημερινή αγόρευση συνιστούν στην ουσία κατάχρηση της διαδικασίας διότι δεν είναι ορθό τέσσερις μέρες μετά την απόρριψη από το Εφετείο της έφεσης, να επαναφέρεται η ίδια θεματολογία δια της παρούσας αίτησης, η οποία καταχωρήθηκε στις 27.3.2015. Δεν έχει ακουστεί οτιδήποτε σήμερα που να δικαιολογεί την αποδοχή της αίτησης. Αντίθετα, η θέση της εφεσίβλητης δια της ένστασης, μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων που εγείρονται, ότι η παρούσα αίτηση αντιβαίνει και στην αρχή της τελεσιδικίας των υποθέσεων και αποτελεί κατάχρηση, ζητήματα που έπρεπε στην ουσία να προταχθούν, είναι ορθή.
Η τελεσιδικία αποτελεί προεξάρχουσα και θεμελιακή αρχή στο σύστημα δικαίου. Η διασφάλιση της πηγάζει από τη σύμφυτη λειτουργία και εξουσία του Δικαστηρίου ρυθμίζουσα αυτή ταύτη τη δικαστική διαδικασία (Βογαζιανός κ.α. ν. Τράπεζα Κύπρου Λτδ (Αρ.2) (2011) 1 Α.Α.Δ. 1577 και Αγαθοκλέους ν. ΕΔΑΞΥΛ Ξυλουργικές Επιχειρήσεις Λτδ κ.α. (1997) 1 Α.Α.Δ. 302).
Περαιτέρω, είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει ευχέρεια τριτοβάθμιας ουσιαστικά εξέτασης από Εφετείο. Δύο είναι οι βαθμοί δικαιοδοσίας. Στην παρούσα υπόθεση υπάρχει η απόφαση του Εφετείου ημερ. 23.3.2015, με την οποία έχουν καλυφθεί όλα τα θέματα και δεν θα ήταν δυνατόν για το παρόν Εφετείο να επανεξετάσει με οποιοδήποτε τρόπο την απόφαση εκείνη. Κάτι τέτοιο θα ήταν αναγνώριση, έξω από τα πλαίσια του Νόμου, τριτοβάθμιας δικαιοδοσίας, θεσμού άγνωστου (Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 339, Κορέλλης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1122 και Κonovalova, Πολιτική Αίτηση Αρ. 140/15, ημερ. 13.11.2015, ECLI:CY:AD:2015:D750).
Συμπληρωματικά να λεχθεί ότι η Δ.35 θ.13, στην οποία βασίζεται η αίτηση, καμιά εφαρμογή δεν έχει στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης δεδομένου ότι ενώπιον του προηγούμενου Εφετείου υπήρξαν κανονικές εμφανίσεις και ιδιαίτερα υπήρξε εμφάνιση και επιχειρηματολογία από πλευράς της εφεσείουσας δια δικηγόρου. Συνεπώς η εφεσείουσα ήταν παρούσα και όχι απούσα, που είναι η προϋπόθεση της ενεργοποίησης της Δ.35 θ.13.
Υπό το φως των ανωτέρω η αίτηση δεν μπορεί να γίνει δεκτή και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον της εφεσείουσας.
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
/ΦΚ