|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D190
(2016) 1 ΑΑΔ 950
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 139/2015)
11 Απριλίου 2016
(Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/64)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14.7.2015 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 1/15 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ Α.Δ.Τ. 755106, ΓΙΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΠΟΙΝΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ
-----------------------
Α. Κωνσταντίνου (κα), για τον αιτητή
Γ. Μιντής, για τον καθ΄ου η αίτηση.
------------------
A Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο περί Αποκαταστάσεως Καταδικασθέντων Νόμος του 1981 (Ν. 70/1981, ως ετροποποιήθη) προβλέπει τις προϋποθέσεις και τις συνέπειες αποκατάστασης καταδικασθέντων προσώπων με την εξάλειψη των καταδικών που τους επιβλήθηκαν. Προκειμένου για καταδίκη προσώπου 21 ετών και άνω σε ποινή φυλάκισης που υπερβαίνει το ένα έτος αλλά όχι τα δύο έτη, η προβλεπόμενη περίοδος αποκατάστασης ορίζεται σε πέντε έτη (άρθρο 5(2)(α) και Πίνακας του Νόμου).
Στις 14.7.2015 το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, κατόπιν αιτήματος του νυν καθ΄ου η αίτηση, εξέδωσε χωρίς η δημόσια κατήγορος να φέρει ένσταση, διάταγμα εξάλειψης ποινών φυλακίσεων 18 μηνών οι οποίες είχαν επιβληθεί στον καθ΄ου η αίτηση στις 22.3.2013 στην ποινική υπόθεση αρ. 2080/2012.
Ακολούθως, επειδή δεν είχε παρέλθει η προνοούμενη, ως άνω, περίοδος αποκατάστασης, δόθηκε άδεια για καταχώριση της παρούσας αίτησης προς εξέταση και ακύρωση του εν λόγω διατάγματος με προνομιακό ένταλμα της φύσεως certiorari επί τω ότι εκδόθηκε με πρόδηλο νομικό σφάλμα και καθ΄υπέρβασιν δικαιοδοσίας.
Ο καθ΄ου η αίτηση έχει ένσταση. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του δεν αρνήθηκε το προφανές, ότι δηλαδή η αίτηση για αποκατάσταση καταχωρίστηκε πριν την παρέλευση της προνοούμενης περιόδου αποκατάστασης. Εισηγήθηκε, όμως, ότι εναπόκειτο στο Επαρχιακό Δικαστήριο να αποφασίσει κατά διακριτική ευχέρεια λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα. Προκύπτει, εισηγήθηκε περαιτέρω, ότι έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η άλλη πλευρά δεν έφερε ένσταση και συγκατατέθηκε οπότε, κατέληξε, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα ελέγχου της ορθότητας της δικαστικής απόφασης.
Τέτοια εισήγηση όμως, παραβλέπει ότι το Δικαστήριο ενήργησε κατά παράβαση των προβλεπομένων από το άρθρο 5(2)(α). Δεν ήταν ζήτημα διακριτικής ευχέρειας, αλλά δέσμιας εφαρμογής ρητής πρόνοιας του νόμου, μη τήρηση της οποίας οδήγησε σε πρόδηλο νομικό σφάλμα αλλά και σε πράξη χωρίς κανένα δικαιοδοτικό έρεισμα. Υπό τέτοιες περιστάσεις η συναίνεση στην έκδοση του διατάγματος δεν διαφοροποιεί την κατάσταση. Πρόκειται περί πλήρους ακυρότητας. (βλ. Αίτηση Ηλία Ηλία (Αρ. 1) (1995) 1 ΑΑΔ 1).
Η περαιτέρω εισήγηση του καθ΄ου η αίτηση ότι χωρούσε έφεση, αποκλειομένου προνομιακού εντάλματος, δεν έχει στοιχειοθετηθεί κατά τρόπο συγκεκριμένο και εν πάση περιπτώσει, είναι κατάλληλη περίπτωση για διορθωτική παρέμβαση σε αυτά τα πλαίσια.
Τέλος, τέθηκε ζήτημα κατά πόσον ο αιτητής έχει μεριμνήσει ώστε να κατατεθούν πιστά αντίγραφα των σχετικών δικαστικών εγγράφων με αναφορά σε περίπτωση που το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος επειδή αντί πιστοποιημένου αντιγράφου της προσβαλλόμενης δικαστικής πράξης, είχε επισυναφθεί φωτοαντίγραφο. Εν προκειμένω, όμως, έχει κατατεθεί πιστό αντίγραφο.
Το διάταγμα ημερομηνίας 14.7.2015 ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/ΚΧ»Π