|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D110
(2016) 1 ΑΑΔ 570
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 176/15)
23 Φεβρουαρίου, 2016
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 15, 16, 17 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 27, 28, 29, 32, 33 ΚΑΙ 34 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΕΦ 155, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 6 ΚΑΙ 8 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 45 ΚΑΙ 46 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 2007 ΕΩΣ 2012 (Ν. 188(Ι)/2007, Ν. 58(Ι)/2012, Ν. 192(Ι)/2012), ΤΟ ΑΡΘΡΟ 29 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1997, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9(2) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 6, ΚΑΙ ΤΗ Δ.39 θ.20 ΚΑΙ 21 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ ΚΑΙ (2) ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΗΜΕΡ. 26.11.2015 ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΡ. 197/2015
---------
Π. Πολυβίου και Γ. Μίτλεττον, για τους αιτητές.
Ν. Κέκκος, δικηγόρος της Δημοκρατίας Α εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Στις 18.12.2015 παραχωρήθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης της φύσης Certiorari προς ακύρωση του διατάγματος αποκάλυψης ημερ. 26.11.2015 που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, στα πλαίσια της αίτησης υπ΄ αρ. 197/15. Το εν λόγω διάταγμα ήταν παρακολουθητικό της διαδικασίας που προηγήθηκε και αφορούσε σε ένταλμα έρευνας που εξέδωσε και πάλι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας για εντοπισμό συγκεκριμένου εγγράφου ή εγγράφων και το οποίο ακυρώθηκε από τον Ναθαναήλ, Δ., στις 30.11.2015, στα πλαίσια της Πολιτικής Αίτησης Αρ. 126/15, όπως και ακυρώθηκαν οι άλλες όποιες ενέργειες εκτελέστηκαν από την Αστυνομία στη βάση και ως αποτέλεσμα του εντάλματος.
Κατόπιν της παραχωρηθείσας άδειας ακολούθησε στις 29.12.2015 η καταχώριση της υπό κρίση Αίτησης, η οποία αντίκρισε την ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση.
Υποστηρίχθηκε η εγκυρότητα και νομιμότητα της έκδοσης του διατάγματος αποκάλυψης, ενώ προβλήθηκε και «προδικαστική» ένσταση που υποστηρίζει ότι παρέλκει η εκδίκαση της αίτησης λόγω του ότι έχει καταστεί άνευ αντικειμένου.
Στηρίζει την προδικαστική ένσταση η Δημοκρατία στο γεγονός ότι το επίδικο διάταγμα αποκάλυψης τραπεζικών δεδομένων που εκδόθηκε στα πλαίσια της αίτησης αρ. 197/15, ακυρώθηκε, στο βαθμό που αφορά τους αιτητές, κατόπιν μονομερούς αίτησης εκ μέρους του ΤΑΕ Λάρνακας στις 29.1.2016, με τη δήλωση ότι η απόσυρση διενεργείται άνευ βλάβης των δικαιωμάτων των αιτητών να επανέλθουν με νέα αίτηση. Το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα με οδηγίες όπως «.οποιαδήποτε τραπεζικά δεδομένα παραλήφθηκαν από τους αιτητές δυνάμει του προαναφερθέντος διατάγματος τα οποία αφορούν τα προαναφερθέντα πρόσωπα μην τύχουν οποιασδήποτε επεξεργασίας και επιστραφούν στα τραπεζικά ιδρύματα τα οποία παραλήφθησαν.»
Οι αιτητές θεωρούν ότι η απόσυρση της αίτησης άνευ βλάβης δεν καθιστά την παρούσα ως «άνευ αντικειμένου». Αιτιολογείται η ως άνω θέση με τις ακόλουθες προτάσεις:
- Ότι τυχόν επιτυχία της υπό κρίση αίτησης ισοδυναμεί με ακύρωση του διατάγματος αποκάλυψης εξ υπαρχής, ενώ οι συνέπειες της ακύρωσης του διατάγματος από την Επαρχιακή Δικαστή επενεργούν από τις 29.1.2016. Η ακύρωση του διατάγματος ως εκ τούτου δεν εξαλείφει το παράνομο της έκδοσης μονομερώς του διατάγματος αποκάλυψης, που συνιστούν την ουσία και τους βασικούς λόγους για τους οποίους δόθηκε η άδεια για καταχώριση της αίτησης δια κλήσεως της φύσης Certiorari.
- Οι συνέπειες του διατάγματος αποκάλυψης δεν εξαλείφονται και τυχόν αποδοχή της προδικαστικής ένστασης ενδέχεται να επηρεάζει το δικαίωμα των αιτητών να αξιώσουν αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστησαν ως αποτέλεσμα της έκδοσης του.
- Ότι η άνευ βλάβης απόσυρση του διατάγματος επιφυλάσσει στους καθ΄ ων το δικαίωμα να επανέλθουν με το ίδιο πραγματικό υπόβαθρο ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου για να εξασφαλίσουν πανομοιότυπο διάταγμα.
- Ότι οι ενέργειες των καθ΄ ων υποδηλούν σκοπιμότητα και στοχεύουν στον εκτροχιασμό της διαδικασίας κατά τρόπο που αγγίζει τα όρια της κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας.
Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου ακροαματική διαδικασία διερευνήθηκε κατά πόσο οι καθ΄ ων ήταν διατεθειμένοι να αποδεχθούν ακύρωση του διατάγματος δια σχετικής δηλώσεως στα πλαίσια της παρούσας αίτησης. Η θέση του δικηγόρου που εμφανίστηκε για τη Δημοκρατία ήταν αρνητική εν όψει των σχετικών οδηγιών που είχε λάβει, άλλωστε θεωρεί ο συνήγορος ότι μια τέτοια δήλωση θα αντιμάχετο την έφεση που καταχωρίστηκε εναντίον της απόφασης του Ναθαναήλ, Δ., στην Πολιτική Αίτηση αρ. 126/15 και εκκρεμεί η εκδίκαση της.
Πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαχρονικά έχει επαναλάβει ότι το Δικαστήριο δεν εκδικάζει υποθέσεις ή διαφορές οι οποίες παραμένουν άνευ αντικειμένου. Τούτο ως γενικός κανόνας που όπως κάθε κανόνας ενδεχομένως έχει και τις εξαιρέσεις του, ιδιαιτέρως εκεί όπου η συνέχιση της δικαστικής διαφοράς εξυπηρετεί σκοπό που άπτεται των ευρύτερων συμφερόντων της δικαιοσύνης. Δεν μπορεί όμως να αμφισβητηθεί ότι έφεση ή άλλη διαδικασία όπως η παρούσα, διαγράφεται αν μετά την καταχώριση της και πριν την τελική εκδίκαση, παραμένει άνευ αντικειμένου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η συνέχιση της δίκης δεν εξυπηρετεί οποιοδήποτε σκοπό και γι΄ αυτό η διαδικασία θα πρέπει να διακόπτεται: τα Δικαστήρια δεν ενεργούν επί ματαίω, ούτε και επιλύουν ακαδημαϊκά ζητήματα ή προχωρούν σε επίλυση διαφορών οι οποίες είτε έχουν εκλείψει, είτε λόγω μεταβολής των συνθηκών η επίλυση τους δεν θα ανέφερε οποιοδήποτε πρακτικό αποτέλεσμα (Στράκκα Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, Ιωσηφίδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Tudor (2011) 1 Α.Α.Δ. 1176). Το Δικαστήριο επιλύει μόνο υφιστάμενη κατά τον χρόνο της έκδοσης της απόφασης του ουσιαστικής διαφοράς. «Η επιδίωξη λοιπόν σκοπού η οποία παραμένει άνευ αντικειμένου» όπως τέθηκε στην Εμπορική Εταιρεία Λούκος Λτδ v. Eταιρείας Pέϊνμπόου Πλήτσιγκ και Nτάϊγκ Kο Λτδ (2001) 1 Α.Α.Δ. 2055, το λόγο της οποίας υιοθέτησε η Tudor (ανωτέρω):
«. και η εμμονή σ΄ αυτόν, όπως στην ουσία γίνεται εδώ, αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας. Η κατάχρηση διαδικασίας είναι πολυσχιδής στις εκφάνσεις της, το δε Δικαστήριο έχει την εξουσία καταστολής τέτοιας κατάχρησης ως μέρος της αυτονομίας και αυτοτέλειας της Δικαστικής λειτουργίας. (Γιαννάκης Π. Έλληνας ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 149, 170 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευσταθίου (2009) 2 Α.Α.Δ. 501, σελ. 531). Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Ευάγγελου Εμπεδοκλή (αρ. 3) για άδεια καταχώρησης αίτησης για Certiorari (2009) 1 Α.Α.Δ. 529, λέχθηκε στις σελ. 547-548:
«Ο έλεγχος της διαδικασίας επιβάλλει όπως διασφαλίζεται απρόσκοπτη δικονομική και ουσιαστική τάξη στην όλη διαδικασία με ενιαία προσέγγιση. Η κατάχρηση της διαδικασίας του Δικαστηρίου μπορεί να προσλάβει διάφορες μορφές και δεν υπάρχουν εκ προοιμίου συμπεριφορές που μπορούν να καταταχθούν ως καταχρηστικές. Το όλο ζήτημα εξετάζεται πάντοτε υπό το φως των συγκεκριμένων γεγονότων.» (δέστε Ηλία (αρ.3) (1995) 1 Α.Α.Δ. 786 και Διευθυντής των Φυλακών ν. Τζενάρο Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217).»
Με τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου από το συνήγορο των αιτητών, αν και διακρίνω ψήγματα υποστηρικτικά της θέσης τους, εν τούτοις θεωρώ ότι πρόκειται για ενδεχόμενα και θεωρητικά ζητήματα τα οποία δυνατόν να προκύψουν ως εκ της ακύρωσης της απόφασης του Ναθαναήλ, Δ., κατ΄ έφεση, η εκδίκαση της οποίας εκκρεμεί, με τα οποία όμως δεν δικαιολογείται η απόκλιση από τα νομολογηθέντα. Τα γεγονότα έχουν παγιωθεί όπως έχουν καταγραφεί τόσο στην απόφαση του Ναθαναήλ, Δ., όσο και στη δική μου απόφαση, όπως έχει καταγραφεί και η δήλωση των καθ΄ ων ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στη βάση της ένορκης δήλωσης του Λοχία Αντωνίου που συνόδευε τη μονομερή αίτηση. Οι αιτιάσεις των αιτητών, όπως προβάλλονται ανωτέρω, μπορούν να εγερθούν κατά πάντα στάδιο, όποτε και αν προκύψει μια τέτοια ανάγκη, χωρίς να αποστερούνται των όποιων υφισταμένων ή μελλοντικών δικαιωμάτων τους, τα οπαία για να ικανοποιηθούν δεν απαιτείται, θεωρώ, η ακύρωση του διατάγματος εξ υπαρχής. Δια της ακυρώσεως του διατάγματος ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας και της πρόνοιας για επιστροφή των τραπεζικών δεδομένων, εξαλείφεται θεωρώ και το αντικείμενο της παρούσας αίτησης, εφόσον εξασφαλίζεται ό,τι επιδιώκεται με την υπό κρίση αίτηση: η ακύρωση του με πρόνοια επιστροφής οποιωνδήποτε τραπεζικών δεδομένων που έχουν παραληφθεί δυνάμει του διατάγματος, χωρίς να τύχουν οποιασδήποτε επεξεργασίας.
Το επιχείρημα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαίωμα να επιληφθεί της αίτησης, εν όψει της διαταγής του Δικαστηρίου με την απόφαση ημερ. 18.12.2015, για αναστολή της ισχύος του μέχρι τη συμπλήρωση της δια κλήσεως διαδικασίας για έκδοση εντάλματος Certiorari και έκδοσης σχετικής προς τούτο απόφασης, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης στα πλαίσια της παρούσας, έστω και αν λανθασμένα ενδεχομένως το Δικαστήριο επιλήφθηκε του αιτήματος. Η δήλωση της Δημοκρατίας για απόσυρση του παραμένει ως γεγονός καταγεγραμμένο στα πρακτικά. Το αυτό και για ότι υποστηρίζει η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση ή η δήλωση του δικηγόρου για τη Δημοκρατία ενώπιον μου, ότι η αίτηση αποσύρθηκε.
Η απόφαση Πολυκάρπου (1991) 1 Α.Α.Δ. 207, την οποία παρέθεσε προς υποστήριξη των θέσεων του ο συνήγορος των αιτητών, θεωρώ ότι δεν τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα υπόθεση. Στην περίπτωση εκείνη το Δικαστήριο έκρινε, ότι παρά το γεγονός ότι η ισχύς του εντάλματος συλλήψεως είχε εκπνεύσει με την εκτέλεση του, δεν ήταν ορθός ο ισχυρισμός ότι κανένας χρήσιμος σκοπός δεν θα εξυπηρετείτο με την ακύρωση του, η οποία θα έδιδε στον αιτητή τη δυνατότητα να διεκδικήσει αποζημιώσεις για παράνομη σύλληψη και θα επέφερε έστω και εκ των υστέρων, αποκατάσταση της νομιμότητας. Εδώ το ένταλμα εκτελέσθηκε μεν αλλά στη συνέχεια ακυρώθηκε, οπότε οι θέσεις των αιτητών δύνανται να προβληθούν ακέραιες κατά πάντα στάδιο. Τα έγγραφα συνεπεία της αδείας που παραχωρήθηκε με την Πολιτική Αίτηση αρ. 167/15 διατάχθηκε να τεθούν προς φύλαξη ενώπιον του Δικαστηρίου ή του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στη συνέχεια δε με την ακύρωση του διατάχθηκε η επιστροφή τους, χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω επεξεργασία. Με δεδομένο δε ότι σε μεγάλο βαθμό και έκταση η παραχωρηθείσα άδεια στην Πολιτική Αίτηση αρ. 167/15, δόθηκε ως συνέπεια και συνέχεια της απόφασης υπό Ναθαναήλ, Δ. στην Πολιτική Αίτηση αρ. 126/15, εναντίον της οποίας εκκρεμεί η έφεση, σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης, τα δικαιώματα των αιτητών για όποια κατ΄ ισχυρισμόν παρανομία επακολούθησε παραμένουν ακέραια. Εδώ ουσιαστικά η αίτηση παραμένει άνευ αντικειμένου και η συζήτηση επί ακυρωθέντος ήδη διατάγματος καθίσταται θεωρητική (Εμπορική Εταιρεία Λούκος Λτδ (ανωτέρω) και Tudor (ανωτέρω)).
Η αίτηση απορρίπτεται.
Στα πλαίσια των ως άνω, δίδονται οδηγίες όπως οποιαδήποτε τραπεζικά δεδομένα παραλήφθηκαν δυνάμει του προαναφερθέντος διατάγματος τα οποία αφορούν στους αιτητές μην τύχουν οποιασδήποτε επεξεργασίας και επιστραφούν στα τραπεζικά ιδρύματα από τα οποία παρελήφθησαν.
/ΦΚ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.