|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D631
(2015) 1 ΑΑΔ 2017
28 Σεπτεμβρίου, 2015
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 9 ΚΑΙ
11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ
ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 5 ΚΑΙ
ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY ΑΙΜΑΝ MOHAMED SOBOH ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 36/2015 ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΡΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/04/2015 ΠΟΥ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΩΣ ΑΙΤΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/04/2015,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 19/06/2015
ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΜΕ
ΑΡΙΘΜΟ 36/2015,
ΚΑΙ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΑΙΜΑΝ MOHAMED SOBOH,
Αιτητή,
ΚΑΙ
BANQUE SBA S.A,
Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 111/2015)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Εφαρμοστέες αρχές ― Αίτηση για παροχή άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθησαν δύο δικονομικά διαβήματα στα οποία είχε προβεί ο αιτητής επιδιώκοντας τον Παραμερισμό Ειδοποίησης Πτώχευσης ― Απορριπτική κατάληξη ― Απουσία προϋποθέσεων για ενεργοποίηση της δικαιοδοσίας προνομιακών ενταλμάτων.
Στις 10.11.2011, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε εκ συμφώνου απόφαση προς όφελος της Βanque SBA S.A. και εναντίον τεσσάρων προσώπων - μεταξύ των οποίων και του αιτητή ως εγγυητή - για το συνολικό ποσό των 2.278.620,76 δολαρίων Αμερικής (USD), καθώς επίσης και διάταγμα εκποίησης ακινήτων.
Oι εξ αποφάσεως οφειλέτες παρέλειψαν να καταβάλουν οποιοδήποτε ποσό έναντι του εκ δικαστικής αποφάσεως χρέους τους και τρία και πλέον χρόνια μετά, στις 7.4.2015, η Τράπεζα επέδωσε στον αιτητή Ειδοποίηση Πτώχευσης, η οποία προσέκρουσε σε δύο παράλληλα και ταυτόχρονα διαβήματα του αιτητή ημερ. 14.4.2015. Το πρώτο, με ένορκη δήλωση για παραμερισμό της Ειδοποίησης και, το δεύτερο, με αίτηση επίσης για παραμερισμό της Ειδοποίησης.
Η Τράπεζα, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς και των δύο διαβημάτων του αιτητή, καταχώρισε μια μόνο ένσταση και το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε ενιαία και τα δύο διαβήματα, εκδίδοντας μια μόνο απόφαση στις 19.6.2015 με την οποία και τα απέρριψε ως αβάσιμα. Έκρινε συναφώς ότι η ένορκη δήλωση ήταν αφενός εκπρόθεσμη εφόσον δεν καταχωρίστηκε μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία των 3 ημερών από την επίδοση και, αφετέρου, σε κάθε περίπτωση θα την απέρριπτε γιατί η απόφαση εκδόθηκε εκ συμφώνου και η αγωγή του αιτητή εναντίον της Τράπεζας καταχωρίστηκε δύο ημέρες μετά την επίδοση της Ειδοποίησης, γεγονός που ήγειρε ερωτηματικά ως προς τη γνησιότητα της ενέργειας του. Σ' ότι δε αφορά την αίτηση έκρινε, - με αναφορά στην Αλωνεύτης ν. Αlpha Bank Ltd (2010) 1 A.A.Δ. 475 και στον Καν.41 των Πτωχευτικών Κανονισμών - ότι ο αιτητής δεν απόσεισε το βάρος απόδειξης ότι η διαδικασία ήταν καταχρηστική και ότι οι λόγοι για εξασφάλιση από την Τράπεζα αθέμιτου κέρδους ήταν βάσιμοι.
Η αντίδραση του αιτητή στην απόρριψη και των δύο διαβημάτων του εκδηλώθηκε στις 10.8.15 με την καταχώριση της παρούσας αίτησης, με την οποία απέβλεπε σε παροχή άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρωνόταν η προαναφερθείσα απόφαση καθώς επίσης και για αναστολή της διαδικασίας πτώχευσης μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Η αίτηση στηρίχθηκε στους κάτωθι κυρίως λόγους:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε «καθ' υπέρβαση και κάτω από νομική πλάνη και/ή νομικό σφάλμα και/ή έκδηλα λανθασμένα» καθότι:
α) Αποδέχτηκε την καταχώριση μιας μόνο αγόρευσης εκ μέρους της Τράπεζας και για τις δύο διαδικασίες και δεν έλαβε υπόψη του ότι η Τράπεζα δεν καταχώρισε γι' αυτές δύο διαφορετικές ενστάσεις όπως προβλέπεται από τους Πτωχευτικούς Κανονισμούς,
β) Ενώ είχε ενώπιον του δύο διαφορετικές διαδικασίες εξέδωσε μια μόνο απόφαση,
γ) Έκρινε εκπρόθεσμη την ένορκη δήλωση του αιτητή, τη στιγμή μάλιστα που η Τράπεζα δεν ήγειρε τέτοιο θέμα,
δ) Αγνόησε και δεν ανάλυσε όλους τους λόγους της ένορκης δήλωσης του αιτητή,
ε) Προέβη σε λανθασμένη ανάγνωση των ισχυρισμών του αιτητή για τις συνέπειες της Έφεσης 13/2015 και δεν τοποθετήθηκε επί του ισχυρισμού του ότι λόγω της εκκρεμοδικίας της Έφεσης η Ειδοποίηση συνιστούσε κατάχρηση διαδικασίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αίτηση εξετάστηκε με βάση τις νομολογημένες αρχές υπό τις οποίες ενεργοποιείται η δικαιοδοσία προνομιακών ενταλμάτων.
2. Προέκυπτε ότι δεν δικαιολογείτο η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αποδοχής της αίτησης, καθότι δεν διαφαινόταν από το τηρηθέν πρακτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου - συμπεριλαμβανομένης και της εκδοθείσας από αυτό επίδικης απόφασης - έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας και έκδηλη νομική πλάνη, ως η θέση του αιτητή.
3. Και τα δύο δικαστικά διαβήματα του αιτητή απέβλεπαν σε κοινό στόχο: - Στον παραμερισμό της Ειδοποίησης. Αφενός με ένορκη δήλωση που, σύμφωνα με τον Κανονισμό 41, λειτουργεί ως αίτηση παραμερισμού της Ειδοποίησης στη βάση ότι έχει εξοφληθεί το χρέος ή ότι υπάρχει ανταπαίτηση ή ανταξίωση ή συμψηφισμός που υπερβαίνει το χρέος και, αφετέρου, με αίτηση στη βάση πρόσθετων λόγων παραμερισμού.
4. Δεν επιτάσσουν όμως οι Πτωχευτικοί Κανονισμοί και την καταχώριση ένστασης του πιστωτή προς αντίκρουση της ένορκης δήλωσης του χρεώστη και ως εκ τούτου το παράπονο του αιτητή ότι γι' αυτή δεν καταχωρίστηκε ξεχωριστή ένσταση στερείτο ερείσματος.
5. Επομένως η καταχώριση - ως εκ περισσού - ενιαίας ένστασης και για τα δύο διαβήματα του αιτητή δεν κρινόταν μεμπτή, όπως δεν ήταν μεμπτή και η εξέταση και των δύο του διαβημάτων σε μια απόφαση εφόσον αμφότερα απέβλεπαν στον ίδιο στόχο.
6. Κατά συνέπεια δεν μπορούσε να αποδοθεί για το ζήτημα αυτό έλλειψη ή υπέρβαση εξουσίας ή έκδηλης νομικής πλάνης στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
7. Το κατά πόσο δε η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί της ουσίας των προβληθέντων από τον αιτητή ισχυρισμών είναι λανθασμένη, είναι θέμα το οποίο μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο Έφεσης.
8. H κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για το εκπρόθεσμο της Ένορκης Δήλωσης του αιτητή δεν φαινόταν να συνιστά έκδηλη νομική πλάνη.
9. Η προθεσμία καταχώρισης της ένορκης δήλωσης εξέπνεε εν πάση περιπτώσει την 13.4.15 ενώ η ένορκη δήλωση καταχωρίστηκε την 14.4.15. Δεν διαφαινόταν επομένως νομική πλάνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του ζητήματος.
10. Περαιτέρω, ο αιτητής παραγνωρίζει το γεγονός ότι παρόλο που το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η ένορκη δήλωση ήταν εκπρόθεσμη εντούτοις εξέτασε τους λόγους που προβάλλονταν σ' αυτή και επί της ουσίας, τους οποίους και απέρριψε.
11. Συνεπώς το παράπονο ότι η ένορκη δήλωση απορρίφθηκε στη βάση του εκπρόθεσμου καταχώρισης της δεν ευσταθεί εφόσον απορρίφθηκε και για λόγους ουσίας.
12. Αναφορικά με τους περαιτέρω λόγους της αίτησης, τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε επί της ουσίας και σε σχέση με αυτούς δεν διαφαινόταν ότι ενήργησε υπό καθεστώς έκδηλης νομικής πλάνης ή καθ' υπέρβαση εξουσίας ώστε να δικαιολογείται η έγκριση του αιτήματος του.
13. Με το εξαιρετικό μέτρο του προνομιακού εντάλματος δεν ελέγχεται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, θέμα για το οποίο κατάλληλο ένδικο μέσο είναι η έφεση, αλλά η νομιμότητα της απόφασης.
Η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αλωνεύτης ν. Αlpha Bank Ltd (2010) 1 A.A.Δ. 475,
Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438,
Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1 A.A.Δ. 853,
Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42,
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464,
Marewave Shipping & Trading Company Lid (1992) 1 A.A.Δ. 116,
Κωνσταντινίδης (2003) 1 A.A.Δ. 1298,
Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 692.
Αίτηση.
Κορνάκη (κα), για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 10.11.2011, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού έκδωσε εκ συμφώνου απόφαση προς όφελος της Βanque SBA S.A. (στο εξής η Τράπεζα) και εναντίον τεσσάρων προσώπων - μεταξύ των οποίων και του αιτητή ως εγγυητή - για το συνολικό ποσό των 2.278.620,76 δολαρίων Αμερικής (USD), καθώς επίσης και διάταγμα εκποίησης ακινήτων.
Oι εξ αποφάσεως οφειλέτες παρέλειψαν να καταβάλουν οποιοδήποτε ποσό έναντι του εκ δικαστικής αποφάσεως χρέους τους και τρία και πλέον χρόνια μετά, στις 7.4.15, η Τράπεζα επέδωσε στον αιτητή Ειδοποίηση Πτώχευσης (στο εξής η Ειδοποίηση), η οποία προσέκρουσε σε δύο παράλληλα και ταυτόχρονα διαβήματα του αιτητή ημερ. 14.4.15. Το πρώτο, με ένορκη δήλωση για παραμερισμό της Ειδοποίησης και, το δεύτερο, με αίτηση επίσης για παραμερισμό της Ειδοποίησης.
Με το πρώτο διάβημα, βασικά, υποστήριζε ότι η αίτηση «. είναι αβάσιμη, στηρίζεται σε λανθασμένους κανονισμούς, δεν τηρήθηκε η διαδικασία που προβλέπει ο νόμος και πάσχει» και ότι είχε ανταπαίτηση άνω των 3.500.000 USD εναντίον της Τράπεζας για την οποία καταχώρισε εναντίον της την αγωγή 1385/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Σ' ότι δε αφορά το δεύτερο διάβημα, με αυτό διατύπωσε τον ισχυρισμό ότι η Τράπεζα χρησιμοποιεί τη πτωχευτική διαδικασία (α) καταχρηστικά και καταπιεστικά καθότι είχε εκδώσει άλλη Ειδοποίηση - την υπ' αρ. 48/2014 - η οποία δεν παραμερίστηκε και για την οποία εκκρεμεί η Έφεση 13/15 και (β) για να εξασφαλίσει αθέμιτο κέρδος εφόσον το χρέος είναι εξασφαλισμένο με υποθήκες και κατά συνέπεια χρησιμοποιεί τη πτωχευτική διαδικασία ως μέτρο εκτέλεσης και άσκησης πίεσης, παρόλο που διεξάγονταν διαπραγματεύσεις για διευθέτηση ή συμψηφισμό των εκατέρωθεν απαιτήσεων.
Η Τράπεζα, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς και των δύο διαβημάτων του αιτητή, καταχώρισε μια μόνο ένσταση και το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε ενιαία και τα δύο διαβήματα, εκδίδοντας μια μόνο απόφαση στις 19.6.2015 με την οποία και τα απέρριψε ως αβάσιμα. Έκρινε συναφώς ότι η ένορκη δήλωση ήταν αφενός εκπρόθεσμη εφόσον δεν καταχωρίστηκε μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία των 3 ημερών από την επίδοση και, αφετέρου, σε κάθε περίπτωση θα την απέρριπτε γιατί η απόφαση εκδόθηκε εκ συμφώνου και η αγωγή του αιτητή εναντίον της Τράπεζας καταχωρίστηκε δύο ημέρες μετά την επίδοση της Ειδοποίησης, γεγονός που εγείρει ερωτηματικά ως προς τη γνησιότητα της ενέργειας του. Σ' ότι δε αφορά την αίτηση έκρινε, - με αναφορά στην Αλωνεύτης ν. Αlpha Bank Ltd (2010) 1 A.A.Δ. 475 και στον Καν. 41 των Πτωχευτικών Κανονισμών - ότι ο αιτητής δεν απόσεισε το βάρος απόδειξης ότι η διαδικασία ήταν καταχρηστική και ότι οι λόγοι για εξασφάλιση από την Τράπεζα αθέμιτου κέρδους ήταν βάσιμοι.
Η αντίδραση του αιτητή στην απόρριψη και των δύο διαβημάτων του εκδηλώθηκε στις 10.8.15 με την καταχώριση της παρούσας αίτησης, με την οποία αποβλέπει σε παροχή άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται η προαναφερθείσα απόφαση καθώς επίσης και για αναστολή της διαδικασίας πτώχευσης μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου. Και αυτό στη βάση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε «. καθ' υπέρβαση και κάτω από νομική πλάνη και/ή νομικό σφάλμα και/ή έκδηλα λανθασμένα» καθότι:
(α) Αποδέχτηκε την καταχώριση μιας μόνο αγόρευσης εκ μέρους της Τράπεζας και για τις δύο διαδικασίες και δεν έλαβε υπόψη του ότι η Τράπεζα δεν καταχώρισε γι' αυτές δύο διαφορετικές ενστάσεις όπως προβλέπεται από τους Πτωχευτικούς Κανονισμούς (1ος και 2ος λόγος),
(β) Ενώ είχε ενώπιον του δύο διαφορετικές διαδικασίες εξέδωσε μια μόνο απόφαση (3ος λόγος),
(γ) Έκρινε εκπρόθεσμη την ένορκη δήλωση του αιτητή, τη στιγμή μάλιστα που η Τράπεζα δεν ήγειρε τέτοιο θέμα (4ος και 5ος λόγος),
(δ) Αγνόησε και δεν ανάλυσε όλους τους λόγους της ένορκης δήλωσης του αιτητή, αλλά αρκέστηκε στο να επισημάνει ότι η απόφαση είχε εκδωθεί εκ συμφώνου και, σ' ότι αφορά την αγωγή 1385/15 του αιτητή, περιορίστηκε να αναφέρει ότι η καταχώριση της δύο ημέρες μετά την επίδοση της Ειδοποίησης δημιουργεί ερωτηματικά ως προς τη γνησιότητα της ενέργειας του (6ος και 7ος λόγος),
(ε) Προέβηκε σε λανθασμένη ανάγνωση των ισχυρισμών του αιτητή για τις συνέπειες της Έφεσης 13/2015 και δεν τοποθετήθηκε επί του ισχυρισμού του ότι λόγω της εκκρεμοδικίας της Έφεσης η Ειδοποίηση συνιστούσε κατάχρηση διαδικασίας, περιοριζόμενο (το πρωτόδικο Δικαστήριο) στην επισήμανση ότι η Τράπεζα δεν προώθησε αίτηση πτώχευσης στη βάση της πρώτης Ειδοποίησης και ως εκ τούτου η δεύτερη - η επίδικη - δεν συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας (8ος και 9ος λόγος) και
(στ) Γενικά δεν μελέτησε και δεν έλαβε υπόψη του όσα ο αιτητής προώθησε ενώπιον του, η δε απόφαση που εξέδωσε είναι προϊόν αυθαιρεσίας, υπέρβασης εξουσίας, νομικής πλάνης και παράβασης των αρχών της δίκαιης δίκης και των προνοιών του Συντάγματος (10ος μέχρι και 16ος λόγος).
Οι πιο πάνω λόγοι αναλύονται λεπτομερώς στην αίτηση και προωθήθηκαν και δια ζώσης. Όμως, πριν από την εξέταση τους, θεωρώ χρήσιμο να υπενθυμίσω τις βασικές νομικές αρχές που εφαρμόζονται σε αιτήσεις της εξεταζόμενης φύσεως.
Η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari ή Prohibition - όπως και η έκδοση τέτοιων ενταλμάτων - εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου (Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438) η οποία, όταν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και ειδικά έφεση, πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές περιπτώσεις ασκείται θετικά. (Βλ. Αναφορικά με τις Αιτήσεις της Αυγής I. Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1 A.A.Δ. 853). Ακόμα και αν ο αιτητής ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41). Κι αυτό καθότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν συνιστά υποκατάστατο του ενδίκου μέσου της έφεσης (Αναφορικά με το Γενικό Εισαγγελέα (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42 και Αναφορικά με την αίτηση της Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464), ούτε στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, αλλά στον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης (Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Lid (1992) 1 A.A.Δ. 116). Γενικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι το δικαστήριο μπορεί να ασκήσει θετικά τη διακριτική του ευχέρεια για χορήγηση άδειας της εξεταζόμενης φύσεως όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται από το τηρηθέν πρακτικό του (πρωτόδικου) δικαστηρίου έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Κωνσταντινίδης (2003) 1 A.A.Δ. 1298, Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 692).
Έχοντας υπόψη τις προαναφερθείσες αρχές εξέτασα με προσοχή ό,τι τέθηκε ενώπιον μου. Κατέληξα ότι δεν δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αποδοχής της αίτησης, καθότι δεν διαφαίνεται από το τηρηθέν πρακτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου - συμπεριλαμβανομένης και της εκδοθείσας από αυτό επίδικης απόφασης - έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας και έκδηλη νομική πλάνη, ως η θέση του αιτητή. Και τα δύο δικαστικά διαβήματα του αιτητή απέβλεπαν σε κοινό στόχο:- Στον παραμερισμό της Ειδοποίησης. Αφενός με ένορκη δήλωση που, σύμφωνα με τον Κανονισμό 41, λειτουργεί ως αίτηση παραμερισμού της Ειδοποίησης στη βάση ότι έχει εξοφληθεί το χρέος ή ότι υπάρχει ανταπαίτηση ή ανταξίωση ή συμψηφισμός που υπερβαίνει το χρέος και, αφετέρου, με αίτηση στη βάση πρόσθετων λόγων παραμερισμού. Δεν επιτάσσουν όμως οι Πτωχευτικοί Κανονισμοί και την καταχώριση ένστασης του πιστωτή προς αντίκρουση της ένορκης δήλωσης του χρεώστη και ως εκ τούτου το παράπονο του αιτητή ότι γι' αυτή δεν καταχωρίστηκε ξεχωριστή ένσταση στερείται ερείσματος. Επομένως η καταχώριση - ως εκ περισσού - ενιαίας ένστασης και για τα δύο διαβήματα του αιτητή δεν κρίνεται μεμπτή, όπως δεν κρίνεται μεμπτή και η εξέταση και των δύο του διαβημάτων σε μια απόφαση εφόσον αμφότερα απέβλεπαν στον ίδιο στόχο. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να αποδοθεί για το ζήτημα αυτό έλλειψη ή υπέρβαση εξουσίας ή έκδηλης νομικής πλάνης στο πρωτόδικο Δικαστήριο, ως οι πρώτοι τρεις λόγοι επί των οποίων εδράζεται η αίτηση. Το κατά πόσο δε η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί της ουσίας των προβληθέντων από τον αιτητή ισχυρισμών είναι λανθασμένη, είναι θέμα το οποίο μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο Έφεσης εφόσον το προνομιακό ένταλμα δεν στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, αλλά στη νομιμότητά της.
Σ' ότι δε αφορά τους υπόλοιπους λόγους επί τους οποίους εδράζεται η αίτηση είναι αρκετό να επισημάνω τα ακόλουθα:
H κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για το εκπρόθεσμο της Ένορκης Δήλωσης του αιτητή δεν φαίνεται να συνιστά έκδηλη νομική πλάνη. Η Ειδοποίηση επιδόθηκε στις 7.4.15 και ο αιτητής είχε τη δυνατότητα να καταχωρίσει ένορκη δήλωση για παραμερισμό της μέσα σε τρεις ημέρες. Δηλαδή μέχρι και την 10.4.15 που ήταν ημέρα Παρασκευή. Αλλά, ακόμη και εάν η προθεσμία εξέπνεε στις 11.4.15, που ήταν ημέρα Σάββατο και τα Πρωτοκολλητεία δεν λειτουργούν και λαμβανομένου υπόψη ότι ακολουθούσε Κυριακή που είναι εξαιρετέα ημέρα (Άρθρο 31(β) του περί Ερμηνείας Νόμου Κεφ.1), η προθεσμία καταχώρισης της ένορκης δήλωσης εξέπνεε εν πάση περιπτώσει την 13.4.15 ενώ η ένορκη δήλωση καταχωρίστηκε την 14.4.15. Δεν διαφαίνεται επομένως νομική πλάνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του ζητήματος ως οι λόγοι 4 και 5 της αίτησης. Περαιτέρω, ο αιτητής παραγνωρίζει το γεγονός ότι παρόλο που το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η ένορκη δήλωση ήταν εκπρόθεσμη εντούτοις εξέτασε τους λόγους που προβάλλονταν σ' αυτή και επί της ουσίας, τους οποίους και απέρριψε. Συνεπώς το παράπονο ότι η ένορκη δήλωση απορρίφθηκε στη βάση του εκπρόθεσμου καταχώρισης της δεν ευσταθεί εφόσον απορρίφθηκε και για λόγους ουσίας.
Ανάλογες παρατηρήσεις γίνονται και για τους ισχυρισμούς επί των οποίων εδράζονται οι περαιτέρω λόγοι της αίτησης, τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήροι εξέτασε επί της ουσίας και σε σχέση με αυτούς δεν διαφαίνεται ότι ενήργησε υπό καθεστώς έκδηλης νομικής πλάνης ή καθ' υπέρβαση εξουσίας ώστε να δικαιολογείται η έγκριση του αιτήματος του. Επαναλαμβάνεται επί του προκειμένου ότι με το εξαιρετικό μέτρο του προνομιακού εντάλματος δεν ελέγχεται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, θέμα για το οποίο κατάλληλο ένδικο μέσο είναι η έφεση, αλλά η νομιμότητα της απόφασης.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω πιο πάνω, η αίτηση για άδεια για καταχώριση αίτησης Certiorari απορρίπτεται.
Η αίτηση για άδεια απορρίπτεται.