|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:A43
(2015) 1 ΑΑΔ 96
30 Ιανουαρίου, 2015
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΗΣ,
2. ΡΟΔΟΘΕΑ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΜΟΣΤΗ,
Εφεσείοντες - Εναγόμενοι,
ν.
ΘΑΣΟΣ ΜΙΧΑΗΛ & ΥΙΟΙ (ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΗ) ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 266/2009)
Έφεση ― Μαρτυρία ― Αίτηση προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου ― Απορριπτική κατάληξη αίτησης ― Απουσία επίδειξης εύλογης επιμέλειας, έτσι ώστε να εξασφαλιζόταν έγκαιρα προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία, η μαρτυρία που επιδιωκόταν να προσκομιστεί στο στάδιο της έφεσης ― Δεν θα ασκούσε οποιαδήποτε επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης ― Καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης η οποία και δεν επεξηγήθηκε.
Έφεση ― Μαρτυρία ― Αίτηση προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου ― Άρθρο 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου και Δ.35 θ.8 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών ― Παρέχεται η διακριτική ευχέρεια προσκόμισης περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου, η οποία δεν ήταν δυνατό να προσκομιστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ― Οι απαιτούμενες προϋποθέσεις.
Οι εφεσίβλητοι πώλησαν στους εφεσείοντες δύο διαμερίσματα με δύο αποθήκες και δύο χώρους στάθμευσης. Τα εν λόγω διαμερίσματα παραδόθηκαν στους εφεσείοντες και παρέμεινε οφειλόμενη η τελευταία δόση, κάτι που αποτέλεσε μέρος της απαίτησης των εφεσιβλήτων σε αγωγή που προωθήθηκε. Περαιτέρω, οι εφεσίβλητοι με την εν λόγω αγωγή απαίτησαν την παράδοση της κατοχής δύο λεβητοστασίων που ανήγειραν στην οροφή της πολυκατοικίας. Αυτό αποτέλεσε το κύριο σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των διαδίκων στην εν λόγω αγωγή. Οι εφεσείοντες ήγειραν ανταπαίτηση στην οποία, μεταξύ άλλων, ισχυρίστηκαν ότι οι χώροι στάθμευσης των διαμερισμάτων είχαν κατασκευαστικά προβλήματα και προς τούτο, αξίωσαν αποζημιώσεις. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδεχόμενο τη θέση των εφεσιβλήτων εξέδωσε απόφαση υπέρ τους, μεταξύ άλλων και για παράδοση κατοχής των δύο λεβητοστασίων, ενώ απέρριψε την ανταπαίτηση, με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας έφεσης εκ μέρους των εκεί εναγομένων.
Με αίτηση στο πλαίσιο της έφεσης, οι εφεσείοντες αιτήθηκαν την έκδοση του διατάγματος για την κλήση του Δημοτικού Μηχανικού του Δήμου Έγκωμης αναφορικά με την ως άνω Πολιτική Έφεση 266/09 για την προσαγωγή μαρτυρίας στο Ανώτατο Δικαστήριο συγκεκριμένων εγγράφων του φακέλου του Δήμου με αποδεικτικά στοιχεία για τους χώρους στάθμευσης και τα λεβητοστάσια ως επίσης και άλλα σχετικά στοιχεία που αφορούσαν τις επίδικες οικοδομές και αποτελούσαν έγγραφα εκδοθέντα από την Αρμόδια Αρχή.
Με βάση τα γεγονότα που περιέχονταν στην ένορκη δήλωση του εφεσείοντα 1, που συνόδευε την αίτηση, κατά την προετοιμασία της υπόθεσης για την ακρόαση και ύστερα από ενδελεχή μελέτη, τόσο από τους δικηγόρους των εφεσειόντων, όσο και του ενόρκως δηλούντα, διαπιστώθηκε ότι, (α) οι διαστάσεις των δύο χώρων στάθμευσης παρουσιάζουν ελαφρές αποκλίσεις από αυτές των εγκεκριμένων σχεδίων και (β) τα λεβητοστάσια, σύμφωνα με την άδεια διαίρεσης και τους καταχωρημένους στο Κτηματολόγιο τίτλους ιδιοκτησίας ανήκουν στα διαμερίσματα που αγόρασαν οι εφεσείοντες.
Η εν λόγω μαρτυρία, αναφερόταν περαιτέρω, υφίστατο κατά το χρόνο της δίκης, όμως δεν ήταν γνωστή, ούτε μπορούσε να καταστεί γνωστή με τη λήψη λογικών και εύλογων μέτρων κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Αποτέλεσε θέση των εφεσειόντων ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για αναξιοπιστία των μαρτύρων που κλήθηκαν από τους εφεσείοντες στην πρωτόδικη διαδικασία, μπορεί να αντικρουστεί με τη μαρτυρία η οποία γινόταν προσπάθεια να προσκομισθεί και, επιπλέον, με την προσαγωγή της, το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση των εφεσιβλήτων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η νομολογία καθορίζει τις προϋποθέσεις για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου. Προϋποτίθεται όπως η μαρτυρία να μην μπορούσε να εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας, να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανό να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας και να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι απαραίτητο να είναι αναντίλεκτη.
2. Η αίτηση δεν μπορoύσε να εγκριθεί, καθότι δεν είχε έρεισμα ούτε στο Νόμο ούτε στη νομολογία.
3. Οι εφεσείοντες προέβαλαν ότι αντελήφθησαν κατά την ετοιμασία της ακρόασης της έφεσης ότι οι διαστάσεις των χώρων στάθμευσης είχαν αποκλίσεις από τα σχέδια και ότι τα λεβητοστάσια είναι εγγεγραμμένα επί των τίτλων ιδιοκτησίας των επίδικων διαμερισμάτων. Η πιο πάνω θέση ήταν αντίθετη με μαρτυρία που οι ίδιοι προσκόμισαν πρωτοδίκως και προέκυπτε από τα πρακτικά.
4. H δε γνώση των εφεσειόντων επί του θέματος, προέκυπτε και από τις ανταλλαγείσες επιστολές των συνηγόρων των δύο πλευρών, το 2010, οι οποίες επισυνάφθηκαν στην Ένσταση που καταχωρήθηκε στην παρούσα Αίτηση.
5. Περαιτέρω, για τους λόγους που αναφέρθηκαν στην ένσταση ήταν φανερό ότι οι εφεσείοντες δεν επέδειξαν εύλογη επιμέλεια, έτσι ώστε να εξασφάλιζαν έγκαιρα τη μαρτυρία που ήθελαν να προσκομίσουν, προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία.
6. Στην παρούσα περίπτωση, οι αποκλίσεις των χώρων στάθμευσης από τα εγκεκριμένα σχέδια δεν θα είχε οποιαδήποτε επίδραση στην υπόθεση έχοντας υπόψη ότι οι εφεσείοντες δεν παρουσίασαν μαρτυρία ως προς τις ζημιές που τους επέφερε το στοιχείο αυτό.
7. Το δε γεγονός ότι τα λεβητοστάσια περιλαμβάνονται στους τίτλους ιδιοκτησίας των διαμερισμάτων, βρισκόταν ενώπιον του Δικαστηρίου δια των Τεκμηρίων 5 και 6, ήτοι των τίτλων ιδιοκτησίας, όπου στην περιγραφή του ακινήτου αναγράφεται ότι συμπεριλαμβάνει και το λεβητοστάσιο.
8. Πέραν και ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, υπήρξε καθυστέρηση στην υποβολή της παρούσας αίτησης, χωρίς μάλιστα να δοθεί οποιαδήποτε εξήγηση.
9. Η καθυστέρηση ήταν τέτοια που δε συνήδε με την εισήγηση των εφεσειόντων ότι ενήργησαν καλόπιστα, γεγονός που τους αποστερεί του δικαιώματος να αιτούνται σε αυτό το στάδιο τέτοιου είδους θεραπεία, η οποία εν πάση περιπτώσει συνιστά εξαιρετικό μέτρο.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ανδρέου ν. Psaras Ship. Agencies Ltd (1996) 1(B) Α.Α.Δ. 1379,
Εταιρεία Surebuild Construction Ltd v. Παπακόκκινου (Αρ. 1) (2008) 1 Α.Α.Δ. 50,
Σάββα ν. Αντωνίου (2014) 1 , ECLI:CY:AD:2014:A266A.A.Δ. 877,
Λοϊζίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 89, ECLI:CY:AD:2014:B104.
Έφεση - Αίτηση.
Αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας στα πλαίσια της Έφεσης από τους Εναγόμενους εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Γιαπανάς, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 2674/2004), ημερομηνίας 31/7/2009.
Γ. Μυλωνάς, για τους Εφεσείοντες - Αιτητές.
Π. Σπανός, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Σταματίου, Δ..
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι πώλησαν στους εφεσείοντες δύο διαμερίσματα με δύο αποθήκες και δύο χώρους στάθμευσης. Τα εν λόγω διαμερίσματα παραδόθηκαν στους εφεσείοντες και παρέμεινε οφειλόμενη η τελευταία δόση, κάτι που αποτέλεσε μέρος της απαίτησης των εφεσιβλήτων στην αγωγή 2674/2004 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Περαιτέρω, οι εφεσίβλητοι με την εν λόγω αγωγή απαίτησαν την παράδοση της κατοχής δύο λεβητοστασίων που ανήγειραν στην οροφή της πολυκατοικίας. Αυτό αποτέλεσε το κύριο σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ των διαδίκων στην εν λόγω αγωγή. Οι εφεσείοντες ήγειραν ανταπαίτηση στην οποία, μεταξύ άλλων, ισχυρίστηκαν ότι οι χώροι στάθμευσης των διαμερισμάτων είχαν κατασκευαστικά προβλήματα και προς τούτο, αξίωσαν αποζημιώσεις. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδεχόμενο τη θέση των εφεσιβλήτων εξέδωσε απόφαση υπέρ τους, μεταξύ άλλων και για παράδοση κατοχής των δύο λεβητοστασίων, ενώ απέρριψε την ανταπαίτηση, με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας έφεσης εκ μέρους των εκεί εναγομένων.
Με την παρούσα αίτηση, οι εφεσείοντες αιτούνται την έκδοση του ακολούθου διατάγματος:
«Διατάγματος για την κλήση του Δημοτικού Μηχανικού του Δήμου Έγκωμης αναφορικά με την ως άνω Πολιτική Έφεση 266/09 σχετικά με την Αγωγή 2674/04 και απόφαση ημερομηνίας 31.7.2009, για την προσαγωγή μαρτυρίας στο Ανώτατο Δικαστήριο των πιο κάτω εγγράφων του φακέλλου του Δήμου με αποδεικτικά στοιχεία για τους χώρους στάθμευσης και τα λεβητοστάσια ως εξής:
1) Προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων για τις διαστάσεις των αναφερομένων χώρων στάθμευσης που παρουσιάζουν ελαφρές αποκλίσεις από αυτές των εγκριμένων σχεδίων που ενισχύει την μαρτυρία του ΕΥ2 που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 11 και που περιήλθε στην αντίληψη του Εναγομένου 1 και Εφεσείοντα κατά ή περί τις 05 Ιουνίου 2014.
2) Την προσκόμιση της Άδειας Διαίρεσης/Διαχωρισμού για την τιτλοποίηση των διαμερισμάτων ως κατατέθηκε από τους Εφεσιβλήτους/Ενάγοντες και εγκρίθηκε με Αρ. 0502 ημερομ. 17.10.03, αρ. Φακ. ΔΕΔ 53/03 και αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο ότι τα λεβητοστάσια ανήκουν στα Διαμερίσματα 201 και 202 και που περιήλθε στην αντίληψη του Εναγομένου 1 και Εφεσείοντα κατά ή περί τις 02/04/2014.
3) Εσωκλείονται τα σχετικά έγγραφα: α) Επιστολής Δήμου Έγκωμης ημερομ. 05 Ιουνίου 2014 με αναφορά στους χώρους στάθμευσης και τα λεβητοστάσια, β) Άδειας διαίρεσης για την τιτλοποίηση των διαμερισμάτων με την απόδειξη πληρωμής ημερομ. 02 Απριλίου 2014 για την παραλαβή των.
4) Οποιαδήποτε άλλη συμφωνία η οποία κατατέθηκε ως Τεκμήριο.»
Με βάση τα γεγονότα που περιέχονται στην ένορκη δήλωση του Ανδρέα Αρμοστή, εφεσείοντα 1, που συνοδεύει την αίτηση, κατά την προετοιμασία της υπόθεσης για την ακρόαση και μετά από ενδελεχή μελέτη, τόσο από τους δικηγόρους των εφεσειόντων, όσο και του ενόρκως δηλούντα, διαπιστώθηκε ότι, (α) οι διαστάσεις των δύο χώρων στάθμευσης παρουσιάζουν ελαφρές αποκλίσεις από αυτές των εγκεκριμένων σχεδίων και (β) τα λεβητοστάσια, σύμφωνα με την άδεια διαίρεσης και τους καταχωρημένους στο Κτηματολόγιο τίτλους ιδιοκτησίας ανήκουν στα διαμερίσματα που αγόρασαν οι εφεσείοντες. Τα υπό στοιχείο (β) γεγονότα, περιλαμβάνονται σε επιστολή ημερομηνίας 5.6.2014 του Δημοτικού Μηχανικού Δήμου Έγκωμης (Τεκμήριο 1 στην ένορκη δήλωση) και περιήλθαν στην αντίληψη του ενόρκως δηλούντα με την επιστολή. Η εν λόγω μαρτυρία, διευκρινίζεται, υφίστατο κατά το χρόνο της δίκης, όμως δεν ήταν γνωστή, ούτε μπορούσε να καταστεί γνωστή με τη λήψη λογικών και εύλογων μέτρων κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Αποτελεί θέση των εφεσειόντων ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για αναξιοπιστία των μαρτύρων που κλήθηκαν από τους εφεσείοντες στην πρωτόδικη διαδικασία μπορεί να αντικρουστεί με τη μαρτυρία η οποία γίνεται προσπάθεια να προσκομισθεί και, επιπλέον, με την προσαγωγή της, το Ανώτατο Δικαστήριο «θα έχει πλέον ενώπιόν του όλο το ιστορικό και την αλληλουχία γεγονότων σε σχέση με τη λειτουργικότητα των χώρων στάθμευσης και την ιδιοκτησία των λεβητοστασίων» που αποκρυσταλλώνει τα πραγματικά γεγονότα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πληγούν τα δικαιώματα των εφεσειόντων για δίκαιη δίκη, όπως αυτά διασφαλίζονται από το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος και το Άρθρο 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση των εφεσιβλήτων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που τίθενται από το σχετικό Νόμο και τη νομολογία για προσκόμιση μαρτυρίας στο στάδιο έφεσης και, επικαλούμενοι το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης, εισηγούνται ότι η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου δε δύναται να ασκηθεί προς όφελος των εφεσειόντων. Αποτελεί θέση των εφεσιβλήτων ότι η αίτηση καταχωρήθηκε κακόπιστα και καταχρηστικά με μοναδική πρόθεση την πρόκληση καθυστέρησης στην εκδίκαση της έφεσης, εκμεταλλευόμενοι την αναστολή που δόθηκε ως προς την εκτέλεση της πρωτόδικης απόφασης μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, συνεχίζοντας να κατέχουν τα δύο λεβητοστάσια, που σύμφωνα με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ανήκουν στους εφεσίβλητους και θα πρέπει να επιστραφούν σ' αυτούς.
Στην ένορκη δήλωση του Θάσου Μιχαήλ, Διευθυντή των εφεσιβλήτων, η οποία συνοδεύει την Ένσταση, παρατίθενται γεγονότα ως προς την πορεία της έφεσης, προς επίρρωση της πιο πάνω θέσης, ως ακολούθως:
Στις 23.3.2012, όταν η έφεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, ζητήθηκε αναβολή εκ μέρους του δικηγόρου των εφεσειόντων για το λόγο ότι θα απουσίαζε στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα η έφεση να τεθεί εκτός πινακίου. Στις 2.12.2013 οι δικηγόροι των εφεσιβλήτων αναγκάστηκαν να αποταθούν για να ζητήσουν τον ορισμό της έφεσης για εκδίκαση. Τα περιγράμματα είχαν καταχωριστεί στις 4.8.2010 και 14.9.2010 και μόλις επτά μέρες πριν την ημέρα της ακρόασης, ήτοι στις 17.6.2014, καταχωρίστηκε η παρούσα αίτηση.
Περαιτέρω, απορρίπτονται οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση ότι αντιλήφθηκε ότι οι διαστάσεις των χώρων στάθμευσης είχαν ελαφριές αποκλίσεις από τα σχέδια και ότι τα λεβητοστάσια είναι εγγεγραμμένα επί των τίτλων ιδιοκτησίας των δύο διαμερισμάτων στις 5.6.2014 ή κατά την ετοιμασία της ακρόασης της έφεσης. Προς τούτο, παρέπεμψαν τόσο στα πρακτικά της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, όσο και σε κατατεθέντα Τεκμήρια, όπου τέθηκαν τα πιο πάνω στοιχεία. Συναφώς, αποτελεί εισήγηση των εφεσιβλήτων ότι η παρουσίαση περαιτέρω μαρτυρίας επί θεμάτων επί των οποίων δόθηκε ήδη μαρτυρία κατά την ακρόαση της αγωγής, δεν εμπίπτει στους λόγους για τους οποίους το Εφετείο μπορεί να επιτρέψει την παρουσίαση περαιτέρω μαρτυρίας στο στάδιο της έφεσης.
Οι εφεσίβλητοι σημειώνουν επίσης το γεγονός ότι το Τεκμήριο 1 στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αποτελεί απάντηση σε επιστολή του ενόρκως δηλούντα, που απεστάλη στο Δήμο Έγκωμης στις 5.6.2011, δηλαδή δύο περίπου χρόνια μετά την έκδοση της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εννέα χρόνια μετά που ανέκυψε η διαφορά μεταξύ των διαδίκων και οκτώ χρόνια μετά την έγερση της αγωγής.
Αναφορικά με την παρουσίαση μαρτυρίας σε σχέση με τις διαστάσεις των χώρων στάθμευσης, οι εφεσίβλητοι ισχυρίζονται ότι ακόμα και σε περίπτωση που ήθελε επιτραπεί τέτοια μαρτυρία, καμία επίδραση δεν θα έχει στο τελικό αποτέλεσμα της υπόθεσης. Και αυτό γιατί, το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι, εν πάση περιπτώσει, η ανταπαίτηση θα απερρίπτετο, αφού οι εφεσείοντες δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε μαρτυρία για να αποδείξουν τις ζημιές τους. Περαιτέρω, όπως σημείωσε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, από τη στιγμή που εκδόθηκε πιστοποιητικό τελικής έγκρισης για την οικοδομή, τεκμαίρεται ότι η οικοδομή ανεγέρθηκε νόμιμα και σύμφωνα με τους κανονισμούς.
Οι εφεσίβλητοι επισυνάπτουν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Ένσταση και δύο επιστολές που ανταλλάγησαν μεταξύ των δικηγόρων, ημερομηνίας 15.12.2010 και 23.11.2010, όπου φαίνεται ότι τα λεβητοστάσια ήταν εγγεγραμμένα στους τίτλους ιδιοκτησίας των διαμερισμάτων.
Οι συνήγοροι των δύο πλευρών ανέπτυξαν τις αντίστοιχες θέσεις τους σε αγορεύσεις τις οποίες εξετάσαμε.
Με βάση το Άρθρο 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου, καθώς και τις Δ.35 θ.8 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, που περιλαμβάνονται στη νομική βάση της αίτησης, παρέχεται η διακριτική ευχέρεια προσκόμισης περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου, η οποία δεν ήταν δυνατό να προσκομιστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Η νομολογία καθορίζει τις προϋποθέσεις για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου. Συνοπτικά οι προϋποθέσεις αυτές είναι:
(α) Η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.
(β) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανό να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας.
(γ) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αναντίλεκτη.
(Βλ. Ανδρέου ν. Psaras Ship. Agencies Ltd (1996) 1(B) Α.Α.Δ. 1379, Εταιρεία Surebuild Construction Ltd v. Παπακόκκινου (Αρ. 1) (2008) 1 Α.Α.Δ. 50, Σάββα ν. Αντωνίου (2014) 1 Α.Α.Δ. 877, ECLI:CY:AD:2014:A266, Λοϊζίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 89, ECLI:CY:AD:2014:B104).
Η αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί, καθότι δεν έχει έρεισμα ούτε στο Νόμο ούτε στη νομολογία.
Οι εφεσείοντες προβάλλουν ότι αντελήφθησαν κατά την ετοιμασία της ακρόασης της έφεσης ότι οι διαστάσεις των χώρων στάθμευσης είχαν αποκλίσεις από το σχέδια και ότι τα λεβητοστάσια είναι εγγεγραμμένα επί των τίτλων ιδιοκτησίας των επίδικων διαμερισμάτων. Όπως υποδείχθηκε από τον κ. Σπανό, στη σελίδα 68 των πρακτικών, κατά την αντεξέταση του εφεσείοντα 1, αναφέρθηκαν τα εξής:
«Ε. Δεν αμφισβητείτε κ. Αρμοστή ότι τα μεγέθη των χώρων στάθμευσης είναι σύμφωνα με τους κανονισμούς.
Α. Στο σχέδιο είναι. Στην κατασκευή υπάρχει λάθος.»
Στη συνέχεια της αντεξέτασης του ίδιου μάρτυρα, στη σελίδα 70 των πρακτικών, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Α. Θεωρητικά ναι, αλλά πότε μετρούμε το μέγεθος. Πόσο πάχος θα έκανε το περιτοίχισμα ούτε γνωρίζω ότι θα έκανε κάποια εκατοστά λάθος στην κατασκευή και δεν θα μπορούσα σήμερα να παρκάρω.»
Περαιτέρω, ο αρχιτέκτονας που κλήθηκε εκ μέρους των εφεσειόντων, ΜΥ2, κατέθεσε σχετική έκθεση που ετοίμασε ως Τεκμήριο 11, όπου στο Παράρτημα Ζ, το οποίο τιτλοφορείται «Κατόψεις των χώρων στάθμευσης (βάσει εγκεκριμένων σχεδίων και όπως έχουν κατασκευαστεί)», με στόχο να καταδείξει ότι τα μεγέθη των χώρων στάθμευσης με βάση τα σχέδια ήταν διαφορετικά από τα μεγέθη των χώρων στάθμευσης όπως είχαν κατασκευαστεί.
Σε ό,τι δε αφορά τα λεβητοστάσια, οι τίτλοι ιδιοκτησίας των επίδικων διαμερισμάτων, όπου φαίνεται και η εγγραφή των λεβητοστασίων, κατατέθηκαν κατά την πρωτόδικη διαδικασία ως Τεκμήρια 5 και 6. Αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός αυτό κατά την αντεξέταση του ΜΕ1, όπως φαίνεται στη σελίδα 14 των πρακτικών:
«Ε. Και αυτά τα λεβητοστάσια περάστηκαν πάνω στον τίτλο εγγραφής για τα διαμερίσματα που αγόρασαν οι εναγόμενοι;
Α. Μάλιστα.
Ε. Και τούτο έγινε με αίτηση της εταιρείας Θάσος Μιχαήλ και Υιοί;
Α. Μάλιστα.
Ε. Εσύ ζήτησες τα λεβητοστάσια να περαστούν πάνω στα κοτσιάνια;
Α. Μάλιστα με τη συμφωνία ότι θα αγόραζαν. Όταν θα του μεταβιβάσω μπορώ να του τα αφαιρέσω αν δεν με πληρώσει διότι τα κοτσιάνια είναι πάνω στην εταιρεία μου ακόμα.»
H δε γνώση των εφεσειόντων επί του θέματος προκύπτει και από τις ανταλλαγείσες επιστολές των συνηγόρων των δύο πλευρών, το 2010, οι οποίες επισυνάπτονται στην Ένσταση (Τεκμήρια 1 και 2).
Περαιτέρω, για τους λόγους που αναφέρονται στην ένσταση και έχουν καταγραφεί πιο πάνω, είναι φανερό ότι οι εφεσείοντες δεν επέδειξαν εύλογη επιμέλεια, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν έγκαιρα τη μαρτυρία που θέλουν τώρα να προσκομίσουν, προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία. Είναι φανερό από την επιστολή του Δημοτικού Μηχανικού του Δήμου Έγκωμης (Τεκμήριο 1 στην αίτηση) ότι οι εφεσείοντες απετάθησαν σ' αυτόν στις 12.2.2011 και δε δόθηκε καμία εξήγηση γιατί δεν απετάθησαν ή δεν μπορούσαν να αποταθούν νωρίτερα προς λήψη των πληροφοριών σε σχέση με την επίδικη διαφορά.
Η επίδραση που θα είχε η προσαγωγή της μαρτυρίας που ζητείται να τεθεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στο αποτέλεσμα της υπόθεσης αποτελεί άλλο παράγοντα που εξετάζεται από το Δικαστήριο. Στην παρούσα περίπτωση, οι αποκλίσεις των χώρων στάθμευσης από τα εγκεκριμένα σχέδια δεν θα είχε οποιαδήποτε επίδραση στην υπόθεση έχοντας υπόψη ότι οι εφεσείοντες δεν παρουσίασαν μαρτυρία ως προς τις ζημιές που τους επέφερε το στοιχείο αυτό. Το δε γεγονός ότι τα λεβητοστάσια περιλαμβάνονται στους τίτλους ιδιοκτησίας των διαμερισμάτων, βρισκόταν ενώπιον του Δικαστηρίου δια των Τεκμηρίων 5 και 6, ήτοι των τίτλων ιδιοκτησίας, όπου στην περιγραφή του ακινήτου αναγράφεται ότι συμπεριλαμβάνει και το λεβητοστάσιο.
Πέραν και ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, υπήρξε καθυστέρηση στην υποβολή της παρούσας αίτησης, χωρίς μάλιστα να δοθεί οποιαδήποτε εξήγηση. Τα περιγράμματα είχαν συμπληρωθεί από το Σεπτέμβριο του 2010, υπήρξε δε η περαιτέρω καθυστέρηση στην προώθηση της υπόθεσης εκ μέρους των εφεσειόντων από τις 23.3.2012 όταν ζητήθηκε αναβολή της ακρόασης της έφεσης, όπως λεπτομερώς αναφέρεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση. Θεωρούμε ότι η καθυστέρηση είναι τέτοια που δε συνάδει με την εισήγηση των εφεσειόντων ότι ενήργησαν καλόπιστα, γεγονός που τους αποστερεί του δικαιώματος να αιτούνται σε αυτό το στάδιο τέτοιου είδους θεραπεία, η οποία εν πάση περιπτώσει συνιστά εξαιρετικό μέτρο.
Συνακόλουθα, η αίτηση απορρίπτεται. Τα έξοδα της αίτησης, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται εναντίον των εφεσειόντων.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.