|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D856
(2015) 1 ΑΑΔ 2900
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 154/2015)
21 Δεκεμβρίου, 2015
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
Μεταξύ:
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 61, 62, 63 ΚΑΙ 64 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, Ν 14/60
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 3318/2012 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΕΡΘΗΚΕ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (ΚΑΘ΄ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ 1. CPN ASFALISTIKH LIMITED ΚΑΙ 2. SAAT ABDEL M.E. (ΑΙΤΗΤΩΝ 1 ΚΑΙ 2 ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ)
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ:
1. CNP ASFALISTIKH LIMITED,
2. SAAT ABDEL M.E.,
Αιτητών
ΚΑΙ
ΜΙΧΑΛΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
______________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
_____________________
Α. Κορομίας για Δράκος & Ευθυμίου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
Κ. Μ. Χατζηπιέρας, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
______________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στα άρθρα 61, 62, 63 και 64 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν 14/60). Με αυτή ζητείται διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να παραπέμπεται η εκδίκαση της Αγωγής 3318/12, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του κ. Γιώργου Κωνσταντινίδη, ενός εκ των δικηγόρων των αιτητών-εναγομένων στην προαναφερόμενη αγωγή. Ο κ. Κωνσταντινίδης στην ένορκη δήλωση του αναφέρεται στα δικόγραφα που καταχωρήθηκαν στην αγωγή, η βάση της οποίας είναι τροχαίο δυστύχημα (αμέλεια), το οποίο συνέβηκε στη Λευκωσία. Η πρώτη εναγόμενη-αιτήτρια είναι ασφαλιστική εταιρεία, η οποία διεξάγει τις εργασίες της σε ολόκληρη την Κύπρο, περιλαμβανομένης και της Λεμεσού. Ο δεύτερος εναγόμενος-αιτητής ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου που ενεπλάκη στο τροχαίο δυστύχημα και καλύπτετο από ασφαλιστικό συμβόλαιο ή καλυπτική σημείωση την οποίαν εξέδωσε η πρώτη εναγόμενη.
Οι εναγόμενοι-αιτητές ήγειραν προδικαστική ένσταση σύμφωνα με την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είχε κατά τόπον αρμοδιότητα να επιληφθεί της υπόθεσης. Το πρωτόδικο δικαστήριο επιλήφθηκε προδικαστικά του θέματος της αρμοδιότητας και με απόφαση του, ημερ. 21.10.15, απέρριψε την προδικαστική ένσταση και αποφάσισε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού έχει συντρέχουσα (με το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας) κατά τόπον αρμοδιότητα. Η απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε.
Όπως αναγράφεται στην ένορκη δήλωση του κ. Κωνσταντινίδη, εξ όσων γνωρίζει, όλοι οι διάδικοι στην αγωγή είναι από τη Λευκωσία και ο μοναδικός λόγος που προσδίδει συντρέχουσα αρμοδιότητα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού είναι το γεγονός ότι η εναγόμενη εταιρεία-αιτήτρια 1 ασκεί εργασίες και διατηρεί γραφεία και στη Λεμεσό. Διατηρεί όμως γραφεία και στη Λευκωσία και το προαναφερόμενο ασφαλιστήριο έγγραφο υπογράφηκε στη Λευκωσία. Η εναγόμενη 1 ασφαλιστική εταιρεία δεν είναι εμπλεκόμενη στο δυστύχημα αλλά είναι υπόχρεη, δυνάμει του νόμου, να πληρώσει τον ενάγοντα-καθ΄ ου η αίτηση, σε περίπτωση έκδοσης απόφασης υπέρ του.
Κατά τον κ. Κωνσταντινίδη τη διερεύνηση του επίδικου δυστυχήματος ανέλαβε η Τροχαία Λευκωσίας και όλο το μαρτυρικό υλικό και οι μάρτυρες, γι΄αυτό, βρίσκονται στη Λευκωσία. Η σχετική με το δυστύχημα ποινική υπόθεση 4881/12 καταχωρήθηκε και εκδικάστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Επομένως, εισηγείται ο κ. Κωνσταντινίδης, η βάση της αγωγής προέκυψε εξολοκλήρου στη Λευκωσία, όλοι οι διάδικοι είναι από τη Λευκωσία, το τροχαίο δυστύχημα διερευνήθηκε από την Τροχαία Λευκωσίας και οι μάρτυρες είναι από τη Λευκωσία, όπως και το μαρτυρικό υλικό αναφορικά με την ποινική υπόθεση. Μετά το δυστύχημα ο ενάγων-καθ΄ ου η αίτηση διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Υπό τις περιστάσεις «η εκδίκαση της αγωγής από το Ε.Δ. Λευκωσίας θα εξοικονομήσει πολύτιμο χρόνο και έξοδα ενώ η επιλογή της καταχώρισης της αγωγής στο Ε.Δ. Λεμεσού έγινε καταχρηστικά και δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό παρά μόνο τους δικηγόρους του ενάγοντα (καθ΄ ου η αίτηση στην παρούσα)». Είναι περαιτέρω η θέση του κ. Κωνσταντινίδη ότι η αναγκαιότητα καταχώρισης της παρούσας αίτησης προέκυψε μετά την έκδοση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού την 21.10.2015, η αίτηση καταχωρήθηκε στις 10.11.2015 και επομένως οι αιτητές δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε καθυστέρηση.
Ο ενάγων-καθ΄ ου η αίτηση καταχώρησε ειδοποίηση για πρόθεση ένστασης, στην υπό εξέταση αίτηση. Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του κ. Γιώργου Κωνσταντίνου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο του κ. Χατζηπιέρα, που είναι ο δικηγόρος του καθ΄ ου η αίτηση. Αφού αναφέρεται στην καταχώριση των δικογράφων και στη συνέχεια την καταχώριση τροποποιημένων δικογράφων, ο κ. Κωνσταντίνου εξηγεί τα γεγονότα αναφορικά με την προδικαστική ένσταση των εναγομένων-αιτητών ως προς την κατά τόπον αρμοδιότητα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, τα οποία είχαν ως κατάληξη την απόφαση ημερ. 21.10.2015.
Περαιτέρω, ο κ. Κωνσταντίνου, αναφέρει ότι πέραν της νοσηλείας του ενάγοντα-καθ΄ ου η αίτηση, αρχικά, στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, ο ενάγων παρέμεινε για θεραπεία στην Πολυκλινική Υγεία στη Λεμεσό, αναφορικά με την οποία διεκδικείται ποσό €3.500.- για ιατρικά έξοδα και γι΄ αυτά θα πρέπει να παρουσιαστεί μαρτυρία από συγκεκριμένους δύο γιατρούς οι οποίοι εργάζονται και κατοικούν στη Λεμεσό. Ακόμα, αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνου, ο ενάγων διεκδικεί ποσό €4.422.- ως απώλειες ημερομισθίων, η εργασία και ο εργοδότης του ενάγοντα-καθ΄ ου η αίτηση είναι στη Λεμεσό και επομένως θα πρέπει να παρουσιαστεί μαρτυρία μαρτύρων που κατοικούν στη Λεμεσό. Είναι η θέση της πλευράς του ενάγοντα-καθ΄ ου η αίτηση, όπως εκτίθεται στην ένορκη δήλωση του κ. Κωνσταντίνου, ότι το 90% της αμφισβητούμενης μαρτυρίας για τις γενικές αποζημιώσεις και τις ειδικές ζημιές του ενάγοντα, προέρχεται από τη Λεμεσό. Εν πάση περιπτώσει η αγωγή καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού από το 2012 και δεν θα εξυπηρετούσε η μεταφορά της σε άλλο δικαστήριο.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 61 του Ν 14/60. Το άρθρο 61 αναφέρει τα εξής:
61. Οιαδήποτε αγωγή δύναται καθ΄ οιανδήποτε στιγμήν και εις οιονδήποτε στάδιον ταύτης και κατόπιν αιτήσεως ή άνευ τοιαύτης οιουδήποτε των διαδίκων να παραπεμφθή υπό του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξ οιουδήποτε δικαστηρίου εις οιονδήποτε άλλο δικαστήριον αρμοδίας δικαιοδοσίας και τοιαύτη αγωγή δύναται να παραπεμφθή είτε εξ ολοκλήρου είτε σχετικώς προς έν μόνον μέρος ταύτης ή της εν αυτή διαδικασίας το οποίον είναι ανάγκη να παραπεμφθή εις τούτο.»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, όπως και ο ευπαίδευτος συνήγορος του καθ΄ ου η αίτηση, έκαμαν αναφορά σε σχετική νομολογία. Αναφέρθηκαν, συγκεκριμένα, στην υπόθεση Ελληνική Τράπεζα Λτδ (1994) 1 ΑΑΔ, 87, στην οποίαν αποφασίστηκε ότι η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του άρθρου 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου είναι πρωτογενής και διαχωρίζεται και είναι λειτουργικά ανεξάρτητη από τη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Με το άρθρο 61 παρέχεται εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο για παραπομπή υποθέσεων «εξ οιουδήποτε δικαστηρίου εις οιονδήποτε άλλο δικαστήριον αρμοδίας δικαιοδοσίας». Στην υπόθεση Ελληνική Τράπεζα Λτδ (ανωτέρω) έγινε ευρεία αναφορά σε προηγούμενη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στη διϊστάμενη απόφαση του Δικαστή Κούρρη αναφέρθηκε ότι οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψιν για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του άρθρου 61, είναι η αποφυγή καθυστερήσεων και εξόδων και ο στόχος του άρθρου 61 είναι η διευκόλυνση της πορείας της δικαιοσύνης. Σημαντικές προηγούμενες αποφάσεις είναι η Photos Photiades & Co. v. Jadranska Slobodna Plovidba (1962) CLR, 107 και Christodoulos Ioannides and Others v. Stelios Kalotaris and Others (1969) 1 CLR, 287.
Στην υπόθεση In the matter of Section 61 of the Courts of Justice Law, 1960 (1975) 1 CLR, 54 το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι, σε τέτοιες αιτήσεις, το δικαστήριο πρέπει να ικανοποιηθεί ότι είναι αναγκαίο (necessary) να ασκήσει τη διακριτική του εξουσία δυνάμει του άρθρου 61. Στην υπόθεση εκείνη απορρίφθηκε αίτημα για παραπομπή επτά συνενωμένων αγωγών, οι οποίες εκκρεμούσαν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας και οι οποίες είχαν εν μέρει ακουστεί, όταν ο εκδικάζων Δικαστής μετατέθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Όλοι οι εμφανιζόμενοι δικηγόροι ήταν εκ Λευκωσίας. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση παρόλο που αν την ενέκρινε θα διευκολύνονταν τόσο οι δικηγόροι όσο και ο Δικαστής, επειδή έκρινε ότι δεν ήταν επάναγκες να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του αιτητή.
Στην υπόθεση Anthimos Prodromou v. Demetrios Demetriou and Others (1974) 1 CLR, 117 το Ανώτατο Δικαστήριο και πάλι απέρριψε αίτηση μεταφοράς πέντε εκκρεμουσών αγωγών ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, επειδή έκρινε ότι ο αιτητής, ο οποίος είχε το βάρος να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι η περίπτωση ήταν τέτοια που δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 61 υπέρ του, είχε αποτύχει να αποσείσει το υπό αναφορά βάρος. Ο λόγος για τον οποίο ζητείτο η μεταφορά των πέντε αγωγών από την Πάφο στη Λευκωσία ήταν ότι ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εκκρεμούσαν άλλες επτά αγωγές εναντίον του ιδίου εναγομένου με διαφορετικούς ενάγοντες, αλλά σχετίζονταν με το ίδιο ατύχημα και με τους ίδιους γιατρούς και μάρτυρες. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι με βάση το ισοζύγιο της ταλαιπωρίας (the balance of hardship) δεν δικαιολογείτο η μεταφορά των πέντε αγωγών από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, στο οποίο, κανονικά, θα εκδικάζονταν.
Καθοδηγούμενοι από τις προαναφερόμενες αυθεντίες κρίνομε ότι η κάθε υπόθεση θα πρέπει να εξετάζεται στη βάση των δικών της δεδομένων και με σκοπό τη διευκόλυνση της πορείας της δικαιοσύνης. Όπως το έθεσε ο Πικής, Π.: «Το ζήτημα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου με επίμετρο τις ανάγκες της δικαιοσύνης» (Δέστε: Marpa Co. Ltd v. Πλοίου Chazawii (1997) 1 ΑΑΔ, 1618). Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου σύμφωνα με το άρθρο 61, κρίνομε ότι, θα πρέπει να ασκείται με φειδώ και σε υποθέσεις όπου η εκδίκαση της υπόθεσης και/ή οποιουδήποτε μέρους της, στο Επαρχιακό Δικαστήριο στο οποίο καταχωρήθηκε, ενδέχεται να αποβεί εις βάρος της διασφάλισης της απρόσκοπτης πορείας και του, εν γένει, συμφέροντος της δικαιοσύνης.
Στην προκείμενη περίπτωση ο ενάγων-καθ΄ ου η αίτηση, ο οποίος κατοικεί στη Λευκωσία αλλά εργάζεται στη Λεμεσό, επέλεξε να καταχωρήσει την αγωγή του, για τροχαίο ατύχημα που επεσυνέβη στη Λευκωσία, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Τόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού όσο και το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας έχουν κατά τόπον αρμοδιότητα να εκδικάσουν την αγωγή. Ο ενάγων-καθ΄ ου η αίτηση αρχικά διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Λευκωσίας αλλά στη συνέχεια έτυχε θεραπείας σε Πολυκλινική στη Λεμεσό. Οι μάρτυρες και το μαρτυρικό υλικό αναφορικά με το τροχαίο δυστύχημα, που ήταν το έναυσμα για την καταχώριση της αγωγής, βρίσκονται στη Λευκωσία, ενώ οι γιατροί που περιέθαλψαν τον ενάγοντα-καθ΄ ου η αίτηση στην Πολυκλινική της Λεμεσού, κατοικούν και εργάζονται στη Λεμεσό. Η μαρτυρία αναφορικά με τις ειδικές ζημιές, που ισχυρίζεται ότι υπέστη ο ενάγων, προέρχεται από τη Λεμεσό.
Υπό τις προαναφερόμενες περιστάσεις δεν θεωρούμε ότι οι αιτητές, οι οποίοι είχαν το βάρος να ικανοποιήσουν το δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ τους, πέτυχαν να το αποσείσουν.
Ενόψει των προαναφερομένων η αίτηση απορρίπτεται, με €800.- έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, εις βάρος των Αιτητών.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΕΑΠ.