|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D69
(2015) 1 ΑΑΔ 208
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 14/2015)
5 Φεβρουαρίου, 2015
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/΄Η PROHIBITION
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/11/14 ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ - ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΗ Κ. Χ" ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ - ΣΙΑΜΤΑΝΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 381/2014
ΚΑΙ
ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/΄Η PROHIBITION
_________________________
Αντώνης Καριτζής, για την Αιτήτρια.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα μονομερή αίτηση, επιδιώκεται η εξασφάλιση άδειας για καταχώριση εναρκτήριας αίτησης, με την οποία η αιτήτρια θα επιδιώξει την έκδοση εντάλματος certiorari, προς ακύρωση συγκεκριμένου προσωρινού διατάγματος διατροφής. Η δεύτερη αυτή αίτηση θα είναι διά κλήσεως, οπότε και η άλλη πλευρά θα έχει την ευκαιρία να εμφανιστεί στο Δικαστήριο, για να εκθέσει τις απόψεις της. Το προσωρινό διάταγμα, του οποίου θα επιδιωχθεί η ακύρωση, εκδόθηκε στις 28.11.2014, μονομερώς, από Δικαστή του Οικογενειακού Δικαστηρίου, με πρωτοβουλία του αιτητή σε εκείνην τη διαδικασία.
Η εξαιρετικότητα, ακριβώς, του μέτρου που επιδιώκεται να προωθηθεί, ήτοι η έκδοση εντάλματος certiorari, επιβάλλει τη λήψη, προηγουμένως, άδειας για την καταχώριση της εν λόγω εναρκτήριας αίτησης. Προκειμένου δε η άδεια αυτή να δοθεί, η αιτήτρια πρέπει να καταδείξει ότι έχει, εκ πρώτης όψεως, συζητήσιμη υπόθεση. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι, τους οποίους ένας αιτητής μπορεί να επικαλεστεί προς ακύρωση, με ένταλμα certiorari, απόφασης ή διατάγματος κατώτερου δικαστηρίου, δεν περιλαμβάνεται, όμως, σ' αυτούς η λανθασμένη άσκηση διακριτικής εξουσίας, (βλ. Marewave Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116). Εν πάση περιπτώσει, οποιοδήποτε από τους καθιερωμένους λόγους και να επικαλεστεί, πρέπει, εκτός και αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, να καταδείξει, συγχρόνως, ότι δεν υπάρχει άλλος θεσμοθετημένος τρόπος για απόδοση της ίδιας, ως άνω, ή άλλης κατάλληλης, θεραπείας, (βλ. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878).
Η διαδικασία, η οποία αφορά στο συγκεκριμένο τομέα, εκπηγάζει από την πρωτογενή εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος και διεξάγεται με, σχετικά, ταχύ ρυθμό, όχι για οποιαδήποτε άλλη αιτία αλλά ως εκ της εγγενούς συνοπτικότητας, η οποία την χαρακτηρίζει. Για το λόγο δε αυτό, δεν αποτελεί υποκατάστατη μέθοδο ταχείας εκδίκασης υποθέσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο, ούτε αντικαθιστά τη διαδικασία της εφέσεως, που διεξάγεται, συνήθως, ενώπιον τριμελούς συνθέσεώς του. Η σχετική δικογραφία είναι, συνήθως, πολύ σύντομη. Τόσο οι θεραπείες και οι λόγοι για τους οποίους αυτές ζητούνται όσο και τα σχετικά γεγονότα εκτίθενται στην καθιερωθείσα από τη νομολογία έκθεση, το περιεχόμενο της οποίας επαληθεύεται με ένορκη δήλωση. ΄Ο,τι δε τίθεται υπό αμφισβήτηση, κατά την εν λόγω διαδικασία, πρέπει να φαίνεται στο πρακτικό του δικαστηρίου, το οποίο εξέδωσε την απόφαση ή το διάταγμα, αναλόγως της περίπτωσης. Για το λόγο δε αυτό, τα γεγονότα σε τέτοια διαδικασία δεν πρέπει να είναι υπό αμφισβήτηση. Επομένως, η διαδικασία δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος πρέπει να είναι και είναι, συνήθως, σχετικά σύντομη.
Αφού έχουν παρατεθεί οι σχετικές για την εξέταση της παρούσας μονομερούς αίτησης παράμετροι, στη συνέχεια, θα γίνει αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, αρχής γενομένης από αυτά που αφορούν στο επίμαχο προσωρινό διάταγμα· αναφέρονται σε ένορκη δήλωση της αιτήτριας. Αυτό διάτασσε την εδώ αιτήτρια, ως καθ' ης η αίτηση στη διαδικασία ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, να καταβάλλει προς τον αιτητή, εκεί, πρώην σύζυγό της, ποσό €300,00 μηνιαίως, ως συνεισφορά στη διατροφή του ανήλικου τέκνου τους. Δεν είναι υπό αμφισβήτηση ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο είχε εξουσία να εκδώσει το εν λόγω διάταγμα, όπως το εξέδωσε.
Το διάταγμα, με την έκδοσή του, όντας προσωρινό, ορίστηκε για αναθεώρηση στις 12.12.2014, η ώρα 9.00 π.μ. Η οδηγία αυτή φαίνεται στο ίδιο το σώμα του. Στις 3.12.2014, αυτό επιδόθηκε στην αιτήτρια, η οποία, στις 12.12.2014, εκπροσωπήθηκε ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου από δικηγόρο. Κατά την ίδια ημέρα, είχε καταχωρίσει και ειδοποίηση ένστασης. Δε διεξήχθη, όμως, κατ' εκείνην την ημερομηνία, η αναμενόμενη αναθεώρηση του διατάγματος. Η υπόθεση αναβλήθηκε και ορίστηκε στις 15.1.2015, αυτήν τη φορά για καθορισμό επίδικων θεμάτων και με οδηγίες οι διάδικοι να είναι παρόντες. Στις 15.1.2015, δόθηκε περαιτέρω αναβολή για τις 5.2.2015, με τις ίδιες, ακριβώς, οδηγίες, όπως και προηγουμένως.
Στα γεγονότα, αναφέρεται, επίσης, ότι, στις 17.12.2014, ο αιτητής στη διαδικασία ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού υπέγραψε ένορκη δήλωση, με την οποία ζητούσε την έκδοση εντάλματος φυλάκισης της αιτήτριας, λόγω μη καταβολής από αυτήν του ποσού των €300,00, όπως διατασσόταν από το υπό εξέταση διάταγμα. Το αίτημα αυτό ήταν ορισμένο για εξέταση στις 30.1.2015. Με την παρούσα αίτηση, ζητείται, επίσης, άδεια για καταχώριση αίτησης, με την οποία να επιδιωχθεί η έκδοση εντάλματος prohibition, σε σχέση με την τελευταία αυτή διαδικασία, καθώς, επίσης, η έκδοση διατάγματος για αναστολή του προσωρινού διατάγματος της 28.11.2014. Οι θεραπείες αυτές φέρεται να σχετίζονται άμεσα με την πρώτη θεραπεία, για παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari και, επομένως, δε θεωρείται ότι προωθήθηκαν ανεξάρτητα από αυτήν. Προφανώς, θα ακολουθήσουν, και τα δύο αυτά αιτήματα, την τύχη του πρώτου αιτήματος.
Κατά την αγόρευσή του, για προώθηση της παρούσας αίτησης, ο συνήγορος της αιτήτριας εισηγήθηκε ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο, εκδίδοντας το υπό εξέταση διάταγμα μονομερώς, υπερέβη τη δικαιοδοσία του, ενώ παρέβη και τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης. Προς υποστήριξη των θέσεών του αυτών, παρέπεμψε στην υπόθεση Θεοφάνους (2010) 1 Α.Α.Δ. 234. Σ' αυτή, Δικαστής του Δικαστηρίου τούτου εξέδωσε ένταλμα certiorari, ακυρώνοντας προσωρινό διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου, το οποίο είχε εκδοθεί μονομερώς και διέτασσε την παραχώρηση της άσκησης της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων στον πατέρα. Η περίπτωση, όμως, εκείνη είναι εντελώς διαφορετική, αφού αυτό που είχε κριθεί ότι αποτελούσε κατάχρηση εξουσίας, σε σχέση με το μονομερές διάταγμα, ήταν η διατήρησή του σε ισχύ για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς να γίνει και επίδοσή του στη μητέρα, καθ' ης η αίτηση στη διαδικασία ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου.
Βέβαια, είναι, επίσης, γεγονός ότι το Δικαστήριο, σε εκείνην την υπόθεση, δραττόμενο της ευκαιρίας, έψεξε και, μάλιστα, με έντονο τρόπο το γεγονός ότι, για ένα τόσο σοβαρό διάταγμα, το Οικογενειακό Δικαστήριο δεν όρισε τη μονομερή αίτηση σε σύντομο χρόνο και να την ακούσει inter-partes. Η πιο πάνω υπόδειξη δεν μπορεί παρά να είναι ορθή, ώστε να δικαιολογείται η υιοθέτησή της και στην παρούσα περίπτωση, στον ίδιο, μάλιστα, έντονο βαθμό. Τα εν λόγω δύο προσωρινά διατάγματα, αν και διαφέρουν ως προς το αντικείμενό τους, εντούτοις, είναι το ίδιο σοβαρά. Θα έπρεπε, επομένως, και εδώ η μονομερής αίτηση να είχε εξεταστεί σε σύντομο χρόνο από την καταχώρισή της, στην παρουσία και με τη συμμετοχή και των δύο πλευρών. Παρείχετο, οπωσδήποτε, η δυνατότητα αυτή στις 12.12.2014. Δε συνέβηκε, όμως, κάτι τέτοιο και, αντίθετα, αφού το διάταγμα εκδόθηκε μονομερώς, παρατάθηκε η ισχύς του, χωρίς αυτό να τύχει αναθεώρησης, με τη συγκατάθεση και της πλευράς της αιτήτριας. Να σημειωθεί, όμως, πως δεν ήταν για τον προαναφερθέντα λόγο που ακυρώθηκε, με ένταλμα certiorari, το προσωρινό διάταγμα στην υπόθεση Θεοφάνους, πιο πάνω.
Στην παρούσα περίπτωση, το υπό εξέταση διάταγμα επιδόθηκε στην αιτήτρια σε πολύ σύντομο χρόνο, ώστε αυτή είχε την ευκαιρία να εκπροσωπηθεί ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου κατά την πρώτη ημερομηνία που αυτό ήταν ορισμένο για αναθεώρηση, στις 12.12.2014. Τέθηκε, έτσι, σε λειτουργία η διαδικασία αναθεώρησης του προσωρινού διατάγματος, το οποίο είχε εκδοθεί μονομερώς, που είναι και η ενδεδειγμένη διαδικασία, δυνάμει του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Το Δικαστήριο, παρόντων, πλέον, ενώπιόν του και των δύο πλευρών, έπρεπε να εξετάσει κατά πόσο το διάταγμα ορθώς είχε εκδοθεί και αν έπρεπε να συνεχιστεί ή όχι η ισχύς του. Το γεγονός ότι δε διενεργήθηκε αναθεώρηση του διατάγματος στις 12.12.2014, όπως έχει, ήδη, τονιστεί, θα πρέπει να ανησυχεί, δεδομένης της σοβαρότητάς του και των συνεπειών του στην πλευρά προς την οποία αυτό στρέφεται· ακόμα περισσότερο, με δεδομένο ότι η αναθεώρησή του αναβλήθηκε και δεύτερη φορά, με αποτέλεσμα, στις 5.2.2015, το εν λόγω διάταγμα να μην είναι καν ορισμένο για το σκοπό αυτό, αλλά να είναι ορισμένο για οδηγίες.
Η πορεία, όμως, αυτή του διατάγματος δεν αποτελεί λόγο για ακύρωσή του με ένταλμα certiorari, αφού η αναθεώρησή του από το εκδώσαν αυτό Δικαστήριο είναι η ενδεδειγμένη διαδικασία και, μόνο αφού αυτή ολοκληρωθεί, η πλευρά η οποία διαφωνεί με την απόφαση του Δικαστηρίου δικαιούται να υποβάλει έφεση. Υποστήριξη στην κατάληξη αυτή παρέχει η απόφαση στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535. ΄Επειτα, όπως έχει, ήδη, διαπιστωθεί, οι εν λόγω αναβολές φαίνεται να δόθηκαν με τη συγκατάθεση και της αιτήτριας, αφού δεν αναφέρεται στην ένορκη δήλωσή της, αυτή να έχει φέρει ένσταση σ' αυτές.
Δύο τελευταία θέματα, τα οποία δεν μπορούν να παραμείνουν ασχολίαστα, είναι τα εξής: Πρώτο, όπως έχει, ήδη, διαπιστωθεί, η αίτηση δε συνοδεύεται από έκθεση, όπως θα έπρεπε, σύμφωνα με την καθιερωθείσα νομολογιακά διαδικασία. Μια τέτοια παράλειψη δεν πρέπει να αγνοείται, αφού αυτή δυσχεραίνει τον εντοπισμό και τη διαπίστωση του λόγου για τον οποίο έχει υποβληθεί η αίτηση, καθώς, επίσης, της αιτούμενης θεραπείας. Αυτά διαπιστώνονται δε σε σχέση με δικαιοδοσία η οποία ασκείται σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις και, επομένως, η τήρηση της διαδικασίας η οποία προβλέπεται σε σχέση με την καταχώριση και την προώθηση αίτησης τέτοιας δικαιοδοσίας πρέπει να τηρείται με σχολαστικότητα.
Το δεύτερο θέμα είναι ακόμα πιο σημαντικό. Αφορά στο γεγονός ότι το μοναδικό πρακτικό που έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, στα πλαίσια της παρούσας αίτησης, είναι το μονομερές προσωρινό διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου, του οποίου επιδιώκεται η ακύρωση. Δεν έχει, όμως, καταδειχθεί οτιδήποτε στο περιεχόμενό του, που να συνηγορεί υπέρ των θέσεων της αιτήτριας, όπως αυτές έχουν αναφερθεί προηγουμένως, και να δικαιολογούν την ακύρωσή του. Βασικά, η αιτήτρια έχει βασίσει το αίτημά της σε ισχυρισμούς, τους οποίους περιέλαβε στην ένορκη δήλωσή της. Πρόκειται, δηλαδή, για μαρτυρία, η αλήθεια της οποίας δεν μπορεί να ελεγχθεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας· η αναφορά είναι σε σχέση με τους ισχυρισμούς ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο ανέβαλε, επανειλημμένα, την εξέταση του προσωρινού διατάγματος, καθυστερώντας, έτσι, την αναθεώρησή του, αφού αυτό έχει εκδοθεί μονομερώς. Το πρακτικό, όμως, του εν λόγω Δικαστηρίου, το οποίο θα πρέπει να επιμαρτυρεί τους πιο πάνω ισχυρισμούς, δεν έχει συμπεριληφθεί στην παρούσα διαδικασία και, έτσι, η παρούσα αίτηση, ουσιαστικά, στερείται αντικειμένου, επί του οποίου το Δικαστήριο τούτο να μπορεί να ασκήσει τη δικαιοδοσία του.
Επομένως, πρώτα για τους λόγους αυτούς αλλά και σε σχέση με ό,τι έχει προηγουμένως συζητηθεί, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Ως εκ της φύσεως της διαδικασίας, δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ