|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D27
(2015) 1 ΑΑΔ 28
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 205/2014)
23 Ιανουαρίου, 2015
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ KAI ΤΑ ΑΡΘΡΑ 45, 89(1) ΤΟΥ ΚΕΦ. 155 ΚΑΙ ΤΟ
ΑΡΘΡΟ 30.2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΥΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ 2 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 85/13 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΟΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ κ. ΑΛΕΞΙΑΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΟΣ, ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΚΔΩΣΕΙ/ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΑΥΤΟΥ, ΗΜΕΡ. 21.11.2014 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 85/13 ΜΕΤΑΞΥ:-
ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΥ
ΚΑΙ
1. THOMAS KYRIACOU & CO
(LAND & PROPERTY DEVELOPERS) LTD,
2. ΘΩΜΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 45 ΚΑΙ 89(1) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ (ΚΕΦ. 155), ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 30.2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΥΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
________________________
Γιολάντα Ζαχαρίου (κα), για Ανδρέα Ζαχαρίου & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Χρίστος Θεοδούλου, για Χ. Αργυρού & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Καθ' ου η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα εναρκτήρια αίτηση καταχωρήθηκε κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου, η οποία δόθηκε στα πλαίσια προηγηθείσας μονομερούς αίτησης, αφού κρίθηκε ότι είχε αποδειχθεί η ύπαρξη εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης. Με αυτή, ζητείται η έκδοση εντάλματος certiorari, για ακύρωση συγκεκριμένης διαταγής Επαρχιακού Δικαστηρίου, στη βάση ότι η έκδοσή της συνιστά υπέρβαση εξουσίας.
Για την ακρίβεια, η εν λόγω άδεια είχε δοθεί, προς το σκοπό επιδίωξης ακύρωσης της διαταγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στην ποινική υπόθεση 85/2013, ημερομηνίας 21.11.2014, με την οποία είχε ενεργοποιηθεί, προηγούμενα, εκδοθέν ένταλμα σύλληψης του αιτητή. Στο αιτητικό μέρος της μονομερούς αίτησης, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στην πιο πάνω διαταγή, όμως, δε συμβαίνει το ίδιο και στην παρούσα αίτηση, γεγονός που προκάλεσε την ένσταση του καθ' ου η αίτηση. Αυτός εισηγείται ότι το αιτητικό της αίτησης αυτής είναι διαφορετικό από εκείνο για το οποίο είχε δοθεί, αρχικά, η άδεια, που οδήγησε στην καταχώρισή της. Ως εκ τούτου, η όλη διαδικασία πάσχει και θα πρέπει να απορριφθεί.
Η συγκεκριμένη ένσταση, ανωτέρω, εκ μέρους του καθ' ου η αίτηση, εμφαίνεται στη σχετική ειδοποίηση, η οποία καταχωρίστηκε στην παρούσα αίτηση και προκάλεσε την καταχώριση, εκ μέρους του αιτητή, ενδιάμεσης αίτησης για την τροποποίησή της. Υπήρξε και στην αίτηση αυτή ένσταση, κρίθηκε, όμως, ότι δεν ήταν αναγκαία η υποβολή της εν λόγω αίτησης, αφού η συγκεκριμένη διαταγή και ο λόγος ακύρωσής της αναφέρονται με σαφήνεια στην έκθεση, η οποία καταχωρήθηκε στην αρχική μονομερή αίτηση και η οποία αποφασίστηκε ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος και της παρούσας διά κλήσεως αίτησης. Επομένως, το πιο πάνω θέμα, αν και εγείρεται από το συνήγορο του καθ' ου η αίτηση και κατά την αγόρευσή του στην παρούσα υπό εξέταση αίτηση, δε θα απασχολήσει περαιτέρω.
Η διαταγή, της οποίας ζητείται η ακύρωση, είχε εκδοθεί στις 21.11.2014, μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας κατά την ημέρα εκείνη, σε σχέση με την ποινική υπόθεση 85/2013, στην οποία ο εδώ αιτητής είναι ο δεύτερος κατηγορούμενος· πρώτη κατηγορουμένη είναι μια εταιρεία, της οποίας ο αιτητής φέρεται να είναι ο διευθυντής. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο αιτητής κατηγορείται πως, υπό την ιδιότητά του ως διευθυντής της πρώτης κατηγορουμένης εταιρείας, την παρακίνησε να μην καταβάλει, σε συγκεκριμένο εργοδοτούμενό της, την αναλογία του 13ου μισθού.
Η εν λόγω ποινική υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, αρχικά, στις 3.6.2014, ο αιτητής, όμως, παρέλειψε να εμφανιστεί και εναντίον του εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, με οδηγίες να μην προχωρήσει η εκτέλεσή του. Η υπόθεση αναβλήθηκε και ορίστηκε, εκ νέου, για ακρόαση στις 21.11.2014. ΄Οταν, όμως, ο αιτητής παρέλειψε και σε εκείνην την ημερομηνία να εμφανιστεί, η ευπαίδευτη Δικαστής αποφάσισε ότι δε θα μπορούσε να δώσει περαιτέρω αναβολή στην υπόθεση. Διαπίστωσε ότι ο αιτητής γνώριζε για τη νέα αυτή ημερομηνία ακρόασης, καθώς, επίσης, ότι η υπόθεση, ως εκ της φύσεώς της, θα εξεταζόταν στα πλαίσια συνοπτικής δίκης. Ασκώντας, επομένως, τη διακριτική της εξουσία, διέταξε την έναρξη της ακρόασης της υπόθεσης στην απουσία του αιτητή. Αναφέρεται ρητώς στο πρακτικό ότι η ευπαίδευτη Δικαστής βασίστηκε, για την πιο πάνω απόφασή της, στις πρόνοιες του άρθρου 89(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το οποίο προβλέπει τα εξής:-
«89.-(1) Αν σε συνοπτική δίκη κατηγορούμενος ο οποίος δεν έχει απαλλαγεί από την υποχρέωση να παραστεί αυτοπροσώπως δυνάμει του εδαφίου (1) του άρθρου 45, παραλείπει να εμφανιστεί στον ορισμένο χρόνο για εμφάνιση, κατόπι απόδειξης επίδοσης σε αυτόν κλητηρίου εντάλματος, το Δικαστήριο δύναται να προχωρήσει στην ακρόαση της υπόθεσης και να αποφασίσει στην απουσία του ή, αν θεωρεί σκόπιμο να αναβάλει την υπόθεση και να εκδώσει ένταλμα για τη σύλληψή του δυνάμει των διατάξεων του Νόμου αυτού.»
Κατά την εν λόγω ημερομηνία, η ακρόαση της υπόθεσης προχώρησε, με την προσφορά μαρτυρίας, την οποία προσκόμισε η κατηγορούσα αρχή. Με την ολοκλήρωση της κύριας εξέτασης του πρώτου μάρτυρα κατηγορίας, η υπόθεση αναβλήθηκε και ορίστηκε για συνέχιση σε άλλη ημερομηνία. Δεν ελέχθη οτιδήποτε άλλο, στο στάδιο εκείνο, σε σχέση με τον αιτητή και ούτε προκύπτει, από το πρακτικό, κατά πόσο θα ήταν αναγκαία η παρουσία του στο Δικαστήριο, κατά την επόμενη δικάσιμο. Τέτοιο θέμα δεν τέθηκε από τη Δικαστή, αυτή, όμως, αποφάσισε την ενεργοποίηση του προαναφερθέντος εντάλματος για τη σύλληψη του αιτητή. Πασιφανώς, με δεδομένη την αρχική της διαταγή, κατά την ημέρα εκείνη, η οποία κατέστησε δυνατή την έναρξη της εκδίκασης της υπόθεσης στην απουσία του αιτητή, η ενεργοποίηση του εντάλματος σύλληψής του δεν αποτελούσε κατάλληλο μέτρο, υπό τις περιστάσεις. Είχε, ήδη, κριθεί, και ορθώς, πως η παρουσία του στο Δικαστήριο δεν ήταν, πλέον, αναγκαία, παρά μόνο αν ο ίδιος το ήθελε. Εν πάση περιπτώσει, η ευπαίδευτη Δικαστής δεν έχει δικαιολογήσει, με οποιοδήποτε τρόπο, την αναγκαιότητα έκδοσης της διαταγής, της οποίας ζητείται η ακύρωση, προκειμένου να διαφανεί σε τι θα χρησίμευε, πλέον, η σύλληψη του αιτητή.
Η αναγκαιότητα έκδοσης, αρχικά, του εντάλματος σύλληψης είχε δικαιολογηθεί και οφειλόταν στην παράλειψη του αιτητή να εμφανιστεί στο Δικαστήριο την ημέρα που η υπόθεσή του ήταν ορισμένη για ακρόαση, αφού αυτός είχε κλητευθεί δεόντως προς τούτο. Η πτυχή, όμως, αυτή είναι αδιάφορη για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας και ουδόλως σχετίζεται με τη διαταγή του Δικαστηρίου της 21.11.2014 για ενεργοποίηση του εντάλματος σύλληψης. Η διαταγή δε αυτή κρίνεται, υπό τις περιστάσεις, ως νομικά αστήρικτη, αφού εκδόθηκε χωρίς να υπάρχει ανάλογη εξουσία, και, επομένως, υπόκειται σε ακύρωση. Να σημειωθεί πως η νομιμότητα της υπό αναφορά διαταγής δε θα μπορούσε να ελεγχθεί με άλλο ένδικο μέσο, όπως, για παράδειγμα, με έφεση, παρά μόνο με τη διαδικασία του εντάλματος certiorari.
Επομένως, με βάση την εξουσία η οποία παρέχεται στο Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος, η διαταγή του Δικαστηρίου στην ποινική υπόθεση 85/2013, της 21.11.2014, για ενεργοποίηση του εντάλματος σύλληψης του αιτητή, το οποίο είχε εκδοθεί στις 3.6.2014, ακυρώνεται.
΄Οσον αφορά τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας, αυτά επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ' ου η αίτηση. Να υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ