|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Πατσαλίδης Χαράλαμπος (2010) 1 ΑΑΔ 1350
Χαρίλαος Αποστολίδης και Σία Λτδ και Α. Panayides Contracting Ltd - Κοινοπραξία (2013) 1 ΑΑΔ 2302
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D660
(2014) 1 ΑΑΔ 1927
10 Σεπτεμβρίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ΣΑΒΒΑ ΧΡΙΣΤΟΥ,
(2) ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ (3) ΑΝΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΚΑΙ
(4) ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ELECTRIC LTD ΔΙ' ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΝΕΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΛΤΔ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 577/12 ΚΑΙ ΠΟΥ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΤΗΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ,
ΕΚΘΕΣΗ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1965 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤOY SUPREME COURT OF ENGLAND, (ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓΓΛΙΑΣ), Θ.59, ΚΑΝ. 3(2)
(ORDER 59, R. 3(2)),
TO ONOMA KAI ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΕΙΝΑΙ:
1. ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ,
3. ΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ,
4. ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ELECTRIC LTD.
(Πολιτική Αίτηση Αρ.151/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση εντάλματος Certiorari, με στόχο την ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου η οποία αφορούσε σε εγγραφή και εκτέλεση διαιτητικής απόφασης ― Απορριπτική κατάληξη ― Ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου και απουσία εξαιρετικών περιστάσεων.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης ― Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι το κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη ή όπου προκύπτει ότι το κατώτερο Δικαστήριο προβαίνει σε νομικό λάθος ή διαπιστώνονται άλλες παραβιάσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν χορηγεί άδεια ή διάταγμα Certiorari, αν είναι της άποψης ότι υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα που θα μπορούσε να λάβει ο Αιτητής ― Μόνο αν αποδειχθεί η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων μπορεί να εκδοθεί διάταγμα της φύσης Certiorari.
Οι αιτητές αιτήθηκαν άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, με στόχο την ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου η οποία αφορούσε σε εγγραφή και εκτέλεση διαιτητικής απόφασης.
Προς υποστήριξη της αίτησης, προέβαλαν διάφορους λόγους οι οποίοι αφορούσαν μεταξύ άλλων, σε ισχυρισμούς περί εσφαλμένης επίδοσης της κλήσης προς διαιτησία, πλαστογράφησης της υπογραφής στην επίδοση κ.α.
Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση προβαλλόταν περαιτέρω ισχυρισμός ότι η αίτηση για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης ουδέποτε επιδόθηκε στους αιτητές και ως εκ τούτου είχαν στερηθεί του δικαιώματος ακρόασης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αίτηση δεν μπορούσε να εγκριθεί. Το κύριο εμπόδιο για τους αιτητές ήταν ότι υπήρχε εναλλακτικό ένδικο μέσο. Τα δε γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου δεν ήταν αδιαμφισβήτητα. Από τη μια υπήρχαν ένορκες δηλώσεις επίδοσης στους αιτητές της δια κλήσεως αίτησης για άδεια για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης και από την άλλη υπήρχε ισχυρισμός εκ μέρους των αιτητών ότι δεν τους επιδόθηκε.
2. Αν αγνοείτο προς στιγμή το τεκμήριο της κανονικότητας της επίδοσης, σε αιτήσεις που αφορούν σε διαιτησία ή για εγγραφή διαιτητικής απόφασης, ισχύουν, σύμφωνα με το Κεφ. 4 και τους σχετικούς Κανονισμούς δυνάμει του Άρθρου 30 του Νόμου, οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι και εφαρμόζονταν στην προκειμένη περίπτωση, με αποτέλεσμα οι αιτητές να είχαν στη διάθεσή τους εναλλακτικά ένδικα μέσα για παραμερισμό της επίδοσης ή και του ιδίου του διατάγματος για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης ή ακόμη και αυτό το ένδικο μέσο της έφεσης, σε περίπτωση που κατάφερναν να εξασφαλίσουν παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης.
3. Οι αιτητές αντί να εξαντλήσουν τα πιο πάνω ένδικα μέσα που τους παρέχονται από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, προτίμησαν τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος, ενδεχομένως λόγω των πλεονεκτημάτων που προσφέρει.
4. Όμως, δεν είχαν αποδείξει ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις, ώστε παρά την ύπαρξη εναλλακτικών ένδικων μέσων, να χορηγηθεί η αιτούμενη άδεια κατ' εξαίρεση του γενικού κανόνα.
5. Όπως κατ' επανάληψη έχει αναφερθεί, ότι το προνομιακό ένταλμα Certiorari, δεν πρέπει να αφήνεται να χρησιμοποιείται σαν έφεση υπό μεταμφίεση.
6. Για να ξεκαθάριζε το θέμα της επίδοσης, ενδεχομένως θα έπρεπε να ακουστεί μαρτυρία και το πιο κατάλληλο forum για να γίνει αυτό, είναι στο κατώτερο Δικαστήριο, σύμφωνα με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Οι απλοί ισχυρισμοί των αιτητών περί μη επίδοσης, δεν ήταν αρκετοί για να θέσουν υπό αμφισβήτηση την κατά τα άλλα νομότυπη διαδικασία που διεξήχθη ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Re Αποστολίδης και Σία Λτδ (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2302,
Re Ποπ (2014) 1 Α.Α.Δ. 805, ECLI:CY:AD:2014:D252,
Re Ξάνθου Λυσιώτη & Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 1066,
Re Πατσαλίδης (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1350.
Αίτηση.
Π. Αγγελίδης με Γ. Αγγελίδη, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την Αίτησή τους οι τέσσερις Αιτητές ζητούν άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, με απώτερο στόχο την «ακύρωση της απόφασης στην υπόθεση 577/12 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας», χωρίς να προσδιορίζεται για ποια συγκεκριμένη απόφαση γίνεται αναφορά. Τα γεγονότα είναι κάπως συγκεχυμένα. Στην Έκθεση Γεγονότων που συνοδεύει την Αίτηση, διευκρινίζεται ότι η απόφαση της οποίας ζητείται η ακύρωση, είναι η «διαιτητική απόφαση» που εκδόθηκε στις 20.5.2012, με την οποία «διατάχθηκαν οι Αιτητές να πληρώσουν αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λευκωσίας Λτδ, το ποσό των €508 - έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων εκδόσεως του εν λόγω διατάγματος, πλέον ΦΠΑ, πλέον €36 - έξοδα επίδοσης.». Όμως η διαιτητική απόφαση είναι ημερομηνίας 7.12.2011. Προφανώς οι Αιτητές εννοούν το διάταγμα ημερομηνίας 29.5.2012 για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης.
Εν πάση περιπτώσει, οι λόγοι που προβάλλουν οι Αιτητές στην Έκθεση για διεκδίκηση της πιο πάνω θεραπείας είναι:-
«1. Η κλήση προς διαιτησία και η κλήση για εγγραφή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας έγιναν στην οδό Δασουπόλεως 94 με την οποία οι Αιτητές δεν έχουν καμία σχέση αφού κανένας από τους Αιτητές δεν διαμένει εκεί από το 2006 η κλήση και η απόφασης επισυνάπτονται ως τεκμήρια Α και Β.
2. Περαιτέρω η έδρα της εταιρείας ευρίσκετο κατά τον ουσιώδη χρόνο στην Οδό Καλιπόλεως 29Β εις την οποία επίσης η παρούσα αίτηση δεν επιδόθει.
3. Τα γεγονότα κατά τους αιτητές είναι αυτά που φαίνονται στην ένορκη δήλωση του Σάββα Χρίστου.
4. Από έρευνα που έκαμα μέσω του Δικηγόρου μου κύριου Παύλου Αγγελίδη φαίνεται ότι ο ιδιώτης επιδότης Σταύρος Κωνσταντίνου επέδωσε την κλήση σε κάποιο Σάββα Χρίστου εκ Δασουπόλεως 94, Στρόβολος που δεν είναι ο αιτητής και του οποίου η υπογραφή είχε πλαστογραφηθεί.»
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, προβάλλεται περαιτέρω ισχυρισμός ότι η αίτηση για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης ουδέποτε επιδόθηκε στους Αιτητές και ως εκ τούτου έχουν στερηθεί του δικαιώματος ακρόασης.
Από τα έγγραφα που επισυνάπτονται στην Αίτηση, προκύπτει ότι στις 7.12.2011 εκδόθηκε εναντίον των Αιτητών και υπέρ του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λευκωσίας Λτδ, διαιτητική απόφαση, η οποία φέρει αριθμό 577/12. Η απόφαση αφορούσε σε ενυπόθηκο γραμμάτιο και εξεδόθη απόφαση, μεταξύ άλλων, για €253.674,01, πλέον τόκο 10,5% ετησίως, πλέον έξοδα. Ενώ οι Αιτητές αναφέρουν ότι η διαιτητική απόφαση δεν τους επιδόθηκε, στην ίδια τη διαιτητική απόφαση αναφέρεται ότι αυτή κοινοποιήθηκε από το διαιτητή στους Αιτητές «με την επίδοση προσωπικής επιστολής». Στο φωτοαντίγραφο της διαιτητικής απόφασης που επισυνάπτεται στην αίτηση, υπάρχει έγγραφη δήλωση ότι η απόφαση γνωστοποιήθηκε γραπτώς από το διαιτητή στους τέσσερις Αιτητές στις 7.12.2011 και υπάρχει σχετική υπογραφή του πρώτου Αιτητή (Σάββα Χρίστου) ότι έλαβε γνώση και εκ μέρους όλων των Αιτητών. Φαίνεται ότι η απόφαση του διαιτητή παρά τη γνωστοποίηση δεν εφεσιβλήθηκε μέσα σε 21 μέρες όπως προβλέπεται από το Άρθρο 59(4) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν. 22/85).
Στις 12.4.2012 το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λευκωσίας Λτδ καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αίτηση δια κλήσεως για άδεια για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης. Η αίτηση φαίνεται να επεδόθη στους Αιτητές στις 11.5.2012. Επισυνάπτεται από τους Αιτητές τόσο αντίγραφο της πιο πάνω Αίτησης, όσο και οι σχετικές ένορκες δηλώσεις επίδοσης σε όλους τους Αιτητές, τις οποίες υπογράφει ο ιδιώτης επιδότης Σταύρος Κωνσταντίνου. Οι Αιτητές δεν εμφανίστηκαν και το σχετικό διάταγμα εξεδόθη στις 29.5.2012.
Δύο και πλέον χρόνια μετά και συγκεκριμένα στις 26.8.2014 καταχωρήθηκε η παρούσα Αίτηση. Στην παράγραφο 3 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την Αίτηση αναφέρεται ότι η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης περιήλθε σε γνώση των Αιτητών όταν ο επιδότης επιχείρησε να εκτελέσει τη διαιτητική απόφαση. Δεν προσδιορίζεται όμως πότε έγινε αυτό και ούτε ο δικηγόρος των Αιτητών ήταν σε θέση, μετά από σχετική ερώτηση του Δικαστηρίου, να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Αιτητές στην προφορική του αγόρευση εστίασε την προσοχή του στο στάδιο της εγγραφής της διαιτητικής απόφασης και στην κατ' ισχυρισμό μη επίδοση της δια κλήσεως αίτησης στους Αιτητές, με αποτέλεσμα οι πελάτες του να στερηθούν του συνταγματικού δικαιώματος της ακρόασης.
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσης Certiorari είναι αποκρυσταλλωμένη και την έχω πρόσφατα συνοψίσει στις υποθέσεις Re Χαρίλαος Αποστολίδης και Σία Λτδ (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2302 και Re Ποπ (2014) 1 Α.Α.Δ. 805, ECLI:CY:AD:2014:D252. Όπως εξηγείται, η εξουσία του δικαστηρίου να εκδίδει προνομιακά εντάλματα αφορά στο κατάλοιπο εξουσίας και δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης. Γι' αυτό και ακόμη και στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται ότι το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη ή όπου προκύπτει από την όψη του πρακτικού της προσβαλλόμενης απόφασης ότι το κατώτερο δικαστήριο προβαίνει σε νομικό λάθος ή διαπιστώνονται άλλες παραβιάσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν χορηγεί άδεια ή διάταγμα Certiorari, αν είναι της άποψης ότι υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα που θα μπορούσε να λάβει ο Αιτητής. Μόνο αν αποδειχθεί η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων μπορεί να εκδοθεί διάταγμα της φύσης Certiorari.
Έχω εξετάσει την αίτηση, αλλά αυτή δεν μπορεί να εγκριθεί. Το κύριο εμπόδιο για τους Αιτητές είναι ότι υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο. Κατ' αρχάς θα πρέπει να παρατηρήσω ότι τα γεγονότα όπως τέθηκαν ενώπιον μου δεν είναι αδιαμφισβήτητα. Από τη μια υπάρχουν ένορκες δηλώσεις επίδοσης στους Αιτητές της δια κλήσεως αίτησης για άδεια για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης και από την άλλη υπάρχει ισχυρισμός εκ μέρους των Αιτητών ότι δεν τους επιδόθηκε. Αν αγνοήσω προς στιγμή το τεκμήριο της κανονικότητας της επίδοσης, σε αιτήσεις που αφορούν σε διαιτησία ή για εγγραφή διαιτητικής απόφασης, ισχύουν, σύμφωνα με το Κεφ. 4 και τους σχετικούς Κανονισμούς δυνάμει του Άρθρου 30 του Νόμου, οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι και εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση, με αποτέλεσμα οι Αιτητές να έχουν στη διάθεσή τους εναλλακτικά ένδικα μέσα για παραμερισμό της επίδοσης ή και του ιδίου του διατάγματος για εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης ή ακόμη και αυτό το ένδικο μέσο της έφεσης, σε περίπτωση που καταφέρουν να εξασφαλίσουν παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης.
Οι Αιτητές αντί να εξαντλήσουν τα πιο πάνω ένδικα μέσα που τους παρέχονται από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, προτίμησαν τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος, ενδεχομένως λόγω των πλεονεκτημάτων που προσφέρει. Όμως, δεν έχουν αποδείξει ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ώστε παρά την ύπαρξη εναλλακτικών ένδικων μέσων, να χορηγηθεί η αιτούμενη άδεια κατ' εξαίρεση του γενικού κανόνα. Όπως κατ' επανάληψη έχει αναφερθεί, ότι το προνομιακό ένταλμα Certiorari δεν πρέπει να αφήνεται να χρησιμοποιείται σαν έφεση υπό μεταμφίεση (βλ. Re Ξάνθου Λυσιώτη & Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 1066 και Re Πατσαλίδης (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1350).
Οι Αιτητές παραπονούνται ότι πάσχει η επίδοση. Όμως σύμφωνα με τη νομολογία, όταν εκ πρώτης όψεως η διαδικασία όπως προκύπτει από το πρακτικό φαίνεται κανονική και το κατώτερο δικαστήριο δεν στερείται δικαιοδοσίας, το δικαστήριο που εξετάζει αίτηση για άδεια Certiorari δεν θα την παραχωρήσει, καθότι εκείνο που αποκαλύπτεται από το πρακτικό είναι ότι εκ πρώτης όψεως όλα έγιναν νομότυπα. Για να ξεκαθαρίσει το θέμα της επίδοσης, ενδεχομένως θα πρέπει να ακουστεί μαρτυρία και το πιο κατάλληλο forum για να γίνει αυτό είναι στο κατώτερο δικαστήριο, σύμφωνα με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Οι απλοί ισχυρισμοί των Αιτητών περί μη επίδοσης, δεν είναι αρκετοί για να θέσουν υπό αμφισβήτηση την κατά τα άλλα νομότυπη διαδικασία που διεξήχθη ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.