|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A542
(2014) 1 ΑΑΔ 1755
17 Ιουλίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ ΒΑΡΗ ΜΕ ΑΡ. 480/08, 1431/08 ΚΑΙ 1519/08 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΝΔΡΕΑ Α. ΤΑΒΕΛΟΥΔΗ, ΣΑΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΤΑΒΕΛΟΥΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 43/2012)
Σύνταγμα ― Θεμελιώδη Δικαιώματα ― Δίκαιη δίκη ― Κατά πόσον είχαν παραβιαστεί τα συνταγματικά δικαιώματα του εφεσείοντα από επέμβαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δραστική στην εδώ περίπτωση, συνεπεία της συμπεριφοράς του ― Απόφανση Εφετείου ότι μπορούσε να στοιχειοθετήσει βάσιμο λόγο έφεσης, μόνο εφόσον είχε ουσιώδεις επιπτώσεις στο αποτέλεσμα.
Σειρά διαδικασιών ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, οδήγησαν στην καταχώριση της παρούσας έφεσης με την οποία ο εφεσείων, δικηγόρος ο οποίος χειριζόταν προσωπικά την υπόθεση του, προσέβαλε απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, που εξεδόθη στο πλαίσιο Γενικής Αίτησης και με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του για επαναφορά αίτησης. Στόχευσε η τελευταία αίτηση, στην επαναφορά άλλης αίτησης του με την οποία επεδίωκε παραμερισμό της Γενικής Αίτησης.
Ο ίδιος ο λόγος του πρωτόδικου Δικαστηρίου όπως ήταν καταγεγραμμένος στα πρακτικά έδιδε με ενάργεια τι διαμείφθηκε στην αίθουσα του Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων προέβη σε έντονες εισηγήσεις και λεπτομέρειες οι οποίες κρίθηκαν εκτός του αντικειμένου της αίτησης, με αποκορύφωμα να εξακοντίσει σοβαρότατες κατηγορίες κατά του προσώπου του Δικαστή.
Ο εφεσείων απομακρύνθηκε όταν εξαιτίας της συμπεριφοράς του η διαδικασία εκτροχιάστηκε.
Όπως καταγραφόταν επίσης στα πρακτικά, σε κάποιο στάδιο μετά από σχετικό διάλειμμα που ακολούθησε, η δικηγόρος του εφεσίβλητου ζήτησε απόρριψη της αίτησης και καταδίκη του εφεσείοντος στα έξοδα. Το Δικαστήριο στην απουσία του εφεσείοντος απέρριψε την αίτηση για επαναφορά με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και όρισε τη Γενική Αίτηση για απόδειξη. Εναντίον αυτής της απόφασης στρέφεται η παρούσα έφεση.
Η έφεση στηρίχθηκε στους κάτωθι μεταξύ άλλων λόγους:
α) Ο εφεσείων στερήθηκε το συνταγματικό του δικαίωμα να ακουστεί, κατά παράβαση του Άρθρου 30 §3 του Συντάγματος, αλλά και των προνοιών του Άρθρου 6 της Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
β) Ήταν εσφαλμένη η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να ορίσει την Γενική Αίτηση για απόδειξη, χωρίς ο ίδιος ο εφεσείων να ενημερωθεί για την ημερομηνία, και προέκυπτε κακοδικία και διαφθορά.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ήταν ορθή η εισήγηση του εφεσίβλητου, ότι ήταν η ίδια η συμπεριφορά του εφεσείοντος που οδήγησε τα πράγματα στην τελική τους ευθεία.
2. Το Δικαστήριο ενήργησε κάτω από τις περιστάσεις κατά τον ορθό και ενδεδειγμένο τρόπο ώστε να περισωθεί το κύρος του και η διαδικασία.
3. Ο εφεσείων, αντί να προωθήσει το αίτημα του, αναλώθηκε σε αχρείαστη ρητορεία και άσχετες εισηγήσεις και λεπτομέρειες εκτός του αντικειμένου της αίτησης, με αποκορύφωμα να εξακοντίσει σοβαρότατες κατηγορίες κατά του προσώπου του Δικαστή.
4. Ο εφεσείων απομακρύνθηκε όταν εξαιτίας της συμπεριφοράς του η διαδικασία εκτροχιάστηκε. Ακόμη και αν θεωρείτο ότι το Δικαστήριο ενήργησε λανθασμένα, σε κάθε περίπτωση στην παρουσία ή απουσία του εφεσείοντος, η αίτηση υπόκειτο σε απόρριψη λόγω μη προώθησης της εκ μέρους του εφεσείοντος.
5. Η όλη στάση και συμπεριφορά του όπως περιεγράφη, αυτό φανέρωνε. Το γεγονός ότι η αίτηση απορρίφθηκε στην απουσία του εφεσείοντος δεν άλλαζε τα πράγματα. Ο εφεσείων είχε την ευκαιρία να ακουστεί, ως είχε δικαίωμα. Ο ίδιος όμως επέλεξε να μην ασκήσει το δικαίωμα του, αρνούμενος ουσιαστικά να προωθήσει την αίτηση του, παρά τις προτροπές του Δικαστηρίου.
6. Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου προς διασφάλιση της απρόσκοπτης και εν ευταξία λειτουργίας της, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των εξουσιών του. Η επέμβαση του Δικαστηρίου, δραστική στην εδώ περίπτωση, μπορεί να στοιχειοθετήσει βάσιμο λόγο έφεσης, μόνο εφόσον έχει ουσιώδεις επιπτώσεις στο αποτέλεσμα.
7. Άλλωστε ο εφεσείων είχε κατά πάντα χρόνο την ευκαιρία να υποβάλει νέα αίτηση για επαναφορά όπως και έπραξε, αλλά και όχι μόνο. Είχε το δικαίωμα και τη δυνατότητα να προβάλει το ίδιο αίτημα για αντεξέταση στα πλαίσια πλέον της Γενικής Αίτησης, αλλά αντ' αυτού συνέχισε πεισματικά να επιμένει σε επαναφορά της απορριφθείσας αίτησης του, κατά τέτοιο τρόπο που συνιστούσε και κατάχρηση της διαδικασίας.
8. Σε καμιά περίπτωση δεν είχαν παραβιαστεί τα συνταγματικά δικαιώματα του. Στον μόνο στον οποίο μπορούσε να καταλογίζει ευθύνες ο εφεσείων, ήταν στον ίδιο και στην στάση που τήρησε σε όλη την πορεία της υπόθεσης.
9. Σε κάθε όμως περίπτωση με την καταχώριση της νέας αίτησης για επαναφορά, για την οποία εκκρεμoύσε η Έφεση 56/13, δόθηκε στον εφεσείοντα κατά πάντα χρόνο η ευκαιρία να ακουστεί και ακούστηκε.
10. Η απόρριψη της αίτησης του με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν είχε οποιεσδήποτε ουσιώδεις ή άλλες επιπτώσεις στο αποτέλεσμα της Γενικής Αίτησης. Η δε ακρόαση της Γενικής Αίτησης όπως προέκυψε από σχετική ενημέρωση, είχε τροχιοδρομηθεί και είχε ξεκινήσει η ακρόαση της ενώπιον άλλου Δικαστή.
11. Όπως διαπιστωνόταν και πάλι από τα πρακτικά του Δικαστηρίου, ο εφεσείων λόγω της απουσίας του, δεν έλαβε γνώση του αποτελέσματος της απόρριψης της αίτησης του αυθημερόν, αλλά αργότερα μέσω του Πρωτοκολλητείου και κατόπιν δικής του βεβαίως έρευνας, εφόσον το Δικαστήριο δεν είχε υποχρέωση, αλλά ούτε βεβαίως και το Πρωτοκολλητείο, να τον ειδοποιήσει για την έκβαση της αίτησης την οποία ο ίδιος επέλεξε, να μην προωθήσει.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Chr. Zannetos Constructions Ltd ν. Phoenix Constructions Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 923,
Shacolas v. Universal Life (1984) 1 C.L.R. 47.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Μιχαηλίδη, Ε.Δ.), (Αίτηση Αρ. 1/11), ημερομηνίας 21/12/2011.
Εφεσείων απών.
Μ. Ηλία (κα), για Ηλία & Ηλία ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει η Δικαστής Μιχαηλίδου.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Ατέρμονες αντιδικίες και αχρείαστες διαδικασίες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, οδήγησαν στην καταχώριση της παρούσας έφεσης με την οποία ο εφεσείων, δικηγόρος ο οποίος χειριζόταν προσωπικά την υπόθεση του, προσβάλλει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 21.12.2011, στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης Αρ. 1/11 (η Γενική Αίτηση) με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του για επαναφορά ημερομηνίας 8.11.2011 (αίτηση επαναφοράς), με έξοδα εναντίον του. Στόχευσε η τελευταία αίτηση, την επαναφορά άλλης αίτησης του ημερομηνίας 16.5.2011, με την οποία επεδίωκε παραμερισμό της Γενικής Αίτησης, για το λόγο ότι δεν ήταν δυνατή η συνέχιση της διαδικασίας λόγω θανάτου του «ενόρκως δηλούντος στην Γενική Αίτηση» και στερήθηκε έτσι του αναφαίρετου δικαιώματος του «να αντεξετάσει τον αιτητή ή ορθότερα τον αρχικό αιτητή επί του περιεχομένου της ενόρκου δηλώσεως που συνόδευε την αίτηση αλλά και επί όλων των επιδίκων θεμάτων που στρεφόταν η διαδικασία».
Αντικείμενο της Γενικής Αίτησης συνιστούσε η έκδοση διατάγματος με το οποίο να διατάσσεται ο εφεσείων να αποσύρει από το Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού εμπράγματα βάρη τα οποία είχε εγγράψει επί της ακίνητης περιουσίας του εφεσίβλητου, στη βάση αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Ακολούθησε μετά την καταχώριση ένστασης στη Γενική Αίτηση η αίτηση του εφεσείοντος για αντεξέταση. Στην αίτηση για αντεξέταση καταχωρίστηκε ένσταση εκ μέρους του διαχειριστή της περιουσίας του εφεσίβλητου. Ταυτοχρόνως δε, και μονομερής αίτηση ημερομηνίας 24.6.2011 από την πλευρά του διαχειριστή της περιουσίας του εφεσίβλητου, με την οποία ζητείτο διάταγμα που να του επιτρέπει τη συνέχιση της διαδικασίας για λογαριασμό και προς όφελος της περιουσίας του. Η αίτηση του εφεσείοντος για αντεξέταση απορρίφθηκε, όπως καταγράφεται με λεπτομέρεια στα πρακτικά, τα οποία με προσοχή διεξήλθαμε, στις 10.10.2011, λόγω του ότι ο εφεσείων μετά από απόρριψη του αιτήματος του για εξαίρεση του Δικαστηρίου το οποίο απορρίφθηκε, αποχώρησε από την αίθουσα του Δικαστηρίου. Σημειώνουμε ότι η εν λόγω αίτηση ήταν και προηγουμένως ορισμένη για οδηγίες, οπότε και πάλι ο εφεσείων δεν είχε εμφανιστεί, και παρά το ότι η πλευρά του εφεσίβλητου ζήτησε να απορριφθεί η αίτηση λόγω μη προώθησης της, το Δικαστήριο την όρισε για οδηγίες και προγραμματισμό. Σημειώνουμε ότι ήδη στις 5.7.2011 το Δικαστήριο προχώρησε στην έκδοση διατάγματος επιτρέποντας τη συνέχιση της διαδικασίας από το διαχειριστή, ενώ το διάταγμα τροποποίησης επιδόθηκε δεόντως στον εφεσείοντα σύμφωνα με τους Θεσμούς.
Ο εφεσείων επανήλθε και στις 8.11.2011 καταχώρισε την αίτηση επαναφοράς. Ο εφεσίβλητος καταχώρισε ένσταση. Κατά την πρώτη εμφάνιση της αίτησης για επαναφορά, ο εφεσείων υπέβαλε προφορικό αίτημα για εξαίρεση του Δικαστή, το οποίο και απορρίφθηκε με αιτιολογημένη απόφαση του Δικαστηρίου.
Στις 21.12.2011, οπότε η υπό κρίση αίτηση για επαναφορά είχε οριστεί για ακρόαση, ο εφεσείων υπέβαλε εκ νέου αίτημα για εξαίρεση του Δικαστή, το οποίο και πάλι απορρίφθηκε με αιτιολογημένη απόφαση του Δικαστηρίου, το οποίο ακολούθως κάλεσε τον εφεσείοντα να προχωρήσει στην ακροαματική διαδικασία.
Ο ίδιος ο λόγος του πρωτόδικου Δικαστηρίου δίνει με ενάργεια τι διαμείφθηκε στην αίθουσα του Δικαστηρίου.
«Το αίτημα του κ. Σοφοκλέους απορρίπτεται.
Θα ακούσουμε την αίτηση ημερ. 8.11.2011. Προχωρήστε κ. Σοφοκλέους.
κ. Σοφοκλέους: Εφιστώ την προσοχή του Δικαστηρίου στα Άρθρα 23, 24 και 25 του Ποινικού Κώδικα. Έχω κάθε δικαίωμα να το πράξω. Το έχω τονίσει επανειλημμένα.
Δικαστήριο προς κ. Σοφοκλέους:
Ε. Τι σχέση έχει αυτό με την υπό εκδίκαση αίτηση;
Α. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αίτηση γιατί επαναλαμβάνω σας έχω δώσει προηγουμένως τους λόγους της έφεσης της 56/01. Η 56/10, τουλάχιστον οι οκτώ πρώτοι λόγοι, είναι λόγοι οι οποίοι αναφέρονται σε εγκληματικές πράξεις των εφεσιβλήτων και ο δεύτερος ήταν ότι ο αποβιώσας, είναι αποβιώσας δεν δικάζεται αλλά εν πάση περιπτώσει δόθηκε το διάταγμα από το Ανώτατο Δικαστήριο. Τους λόγους εκείνης της αγωγής 6363/05, έχω τη γνώμη, παρόλο που τα πρακτικά τα έχω μαζί μου, και είναι λυπηρό τέτοια πρακτικά, λυπούμαι που για 30 χρόνια είμαι λειτουργός της δικαιοσύνης, είναι τόσο ελλιπές.
Ε. Μα για ποια πρακτικά μιλάτε;
Α. Της αγωγής 6363/05 και θα σας εξηγήσω γιατί.
Ε. κ. Σοφοκλέους σας παρακαλώ, για να μην χρονοτριβούμε, σήμερα υπάρχει μια αίτηση για ακρόαση. Αυτά που λέτε είναι άσχετα. Εκάμετε ένα αίτημα για εξαίρεση και απορρίφθηκε.
Α. Δικαιούστε να το απορρίψετε κύριε;
Ε. Δόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου. Προχωρήστε. Θα προωθήσετε την αίτηση σας κ. Σοφοκλέους;
Α. Μάλιστα.
Ε. Τότε αγορεύσετε επί της αίτησης σας.
Α. Αφού μου βάζετε περιορισμούς.
Δικαστήριο: Το Δικαστήριο έχει καθήκον να περισώσει το κύρος και την αξιοπρέπεια του. Και σας λέω ότι η αίτηση σας είναι ορισμένη για ακρόαση. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι δεν συμμορφώνεστε με τις οδηγίες του Δικαστηρίου. Κύριε Σοφοκλέους σας προειδοποιώ ότι εάν εξακολουθήσετε να τηρείτε αυτή τη στάση ενώπιον του Δικαστηρίου δηλαδή να μην συμμορφώνεστε με τις υποδείξεις του Δικαστηρίου, να φωνάζετε και να μιλάτε με έντονο, προσβλητικό και επικριτικό τρόπο προς το Δικαστήριο, λυπούμαι πάρα πολύ αλλά είμαι υποχρεωμένος να σας προειδοποιήσω ότι αν εξακολουθήσετε να τηρείτε αυτή τη συμπεριφορά με το να φωνάζετε και να μην λαμβάνετε υπόψη το Δικαστήριο, θα ζητήσω από τον αστυνομικό ο οποίος είναι στην αίθουσα να σας αποβάλει από την αίθουσα.
κ. Σοφοκλέους: Σας παρακαλώ να μην με απειλείτε. Είμαι 30 χρόνια λειτουργός της δικαιοσύνης. Θα μου πείτε τι θα αγορεύσω;
Δικαστήριο: Δεν μπορώ να συνεχίσω. Ο κ. Σοφοκλέους δεν συμμορφώνεται με τις οδηγίες του Δικαστηρίου, φωνάζει και δεν σέβεται το Δικαστήριο. Δεν μπορεί να λάβει χώρα η διαδικασία με τον τρόπο αυτό. Δίδω οδηγίες στον Αστυνομικό όπως απομακρύνει τον κ. Σοφοκλέους από την αίθουσα και θα επιληφθώ της αίτησης όταν φύγει από την αίθουσα ο κ. Σοφοκλέους στην απουσία του. Λυπούμαι πάρα πολύ.
κ. Σοφοκλέους: Λυπούμαι κύριε πάρα πολύ, το έγκλημα σου είναι τριπλό. Πρώτον υποθάλπεις εγκληματίες, δεύτερο με καταληστεύεις στα έξοδα και τρίτο έχουμε εύλογες και σοβαρές υπόνοιες εναντίον σου για δεκασμό.
Δικαστήριο: Τα όσα καταλογίζει ο κ. Σοφοκλέους στο Δικαστηρίου είναι άκρως προσβλητικά και ο κ. Σοφοκλέους βρίσκεται σε περιφρόνηση του Δικαστηρίου. Φαίνεται ότι τον κ. Σοφοκλέους δεν τον άγγιξαν οι προηγούμενες υποδείξεις του Δικαστηρίου σύμφωνα με τις οποίες είχαν δοθεί οδηγίες να σταλούν τα πρακτικά στον Γενικό Εισαγγελέα. Θα δώσω και πάλι οδηγίες όπως τα πρακτικά αποστενογραφηθούν και αποσταλούν στον Γενικό Εισαγγελέα για να πράξει ο Γενικός Εισαγγελέας ότι θεωρεί σκόπιμο υπό τις περιστάσεις. Το Δικαστήριο θα επανασυνεδριάσει σε λίγο.»
Όπως καταγράφεται επίσης στα πρακτικά μετά το διάλειμμα η δικηγόρος του εφεσίβλητου ζήτησε απόρριψη της αίτησης και καταδίκη του εφεσείοντος στα έξοδα. Το Δικαστήριο στην απουσία του εφεσείοντος απέρριψε την αίτηση για επαναφορά με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και όρισε τη Γενική Αίτηση για απόδειξη. Εναντίον αυτής της απόφασης στρέφεται η παρούσα έφεση.
Ο εφεσείων προσβάλλει την απόφαση με τέσσερις λόγους έφεσης ζητώντας την ακύρωση της. Ο πρώτος και δεύτερος λόγος, στρέφονται γύρω από το επιχείρημα του εφεσείοντος ότι στερήθηκε το συνταγματικό του δικαίωμα να ακουστεί, κατά παράβαση του Άρθρου 30 §3 του Συντάγματος, αλλά και των προνοιών του Άρθρου 6 της Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο τρίτος και τέταρτος λόγος, άπτονται της απόφασης του Δικαστή να ορίσει την Γενική Αίτηση για απόδειξη, χωρίς ο ίδιος ο εφεσείων να ενημερωθεί για την ημερομηνία, αποδίδοντας στο Δικαστήριο κακοδικία και διαφθορά.
Η πλευρά του εφεσίβλητου υποστηρίζοντας την πρωτόδικη απόφαση, θεωρεί ότι ήταν η απαράδεκτη συμπεριφορά του εφεσείοντα που οδήγησε τα πράγματα στην εκδίωξη του εφεσείοντος από την αίθουσα του Δικαστηρίου και ότι όσα αναφέρει ο εφεσείων στο περίγραμμα της αγόρευσης του είναι ανυπόστατα. Προβάλλει όμως η δικηγόρος του εφεσίβλητου και το εξής σημαντικό, ότι ο εφεσείων καταχώρισε και άλλη αίτηση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερομηνίας 12.3.2012, με την οποία επιζητούσε την επαναφορά των αιτήσεων του που απορρίφθηκαν, συμπεριλαμβανομένης και της υπό κρίση, η οποία τελικά εκδικάστηκε από άλλο Δικαστή και απορρίφθηκε στις 21.1.2013, εναντίον της οποίας, όπως διευκρινίστηκε κατά την ενώπιον μας διαδικασία, καταχωρίστηκε στις 24.1.2013 Πολιτική Έφεση με αρ. 56/13.
Δεν έχουμε παρά να περιοριστούμε να παρατηρήσουμε, συμφωνώντας με την εισήγηση του εφεσίβλητου, ότι είναι η ίδια η συμπεριφορά του εφεσείοντος που οδήγησε τα πράγματα στην τελική τους ευθεία. Το Δικαστήριο ενήργησε κάτω από τις περιστάσεις κατά τον ορθό και ενδεδειγμένο τρόπο ώστε να περισωθεί το κύρος του και η διαδικασία. Ο εφεσείων, αντί να προωθήσει το αίτημα του αναλώθηκε σε αχρείαστη ρητορία και άσχετες εισηγήσεις και λεπτομέρειες εκτός του αντικειμένου της αίτησης, με αποκορύφωμα να εξακοντίσει σοβαρότατες κατηγορίες κατά του προσώπου του Δικαστή. Ο εφεσείων απομακρύνθηκε όταν εξαιτίας της συμπεριφοράς του η διαδικασία εκτροχιάστηκε. Ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι το Δικαστήριο ενήργησε λανθασμένα, σε κάθε περίπτωση στην παρουσία ή απουσία του εφεσείοντος η αίτηση υπόκειτο σε απόρριψη λόγω μη προώθησης της εκ μέρους του εφεσείοντος. Η όλη στάση και συμπεριφορά του όπως την περιγράψαμε αυτό φανέρωνε. Το γεγονός ότι η αίτηση απορρίφθηκε στην απουσία του εφεσείοντος δεν αλλάζει τα πράγματα. Ο εφεσείων είχε την ευκαιρία να ακουστεί, ως είχε δικαίωμα. Ο ίδιος όμως επέλεξε να μην ασκήσει το δικαίωμα του αρνούμενος ουσιαστικά να προωθήσει την αίτηση του, παρά τις προτροπές του Δικαστηρίου.
Ο δικηγόρος είναι λειτουργός της δικαιοσύνης (Άρθρο 15 του περί Δικηγόρων Νόμου, ΚΕΦ. 2). Εδώ ο εφεσείων δικηγόρος, προωθούσε προσωπικά την υπόθεση, είχε δικαίωμα ακρόασης ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως ο κάθε πολίτης. Το Δικαστήριο από την άλλη, όπως επισημάνθηκε στην Chr. Zannetos Constructions Ltd ν. Phoenix Constructions Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 923, έχει καθήκον να παράσχει κάθε λογική ευκαιρία στους διαδίκους να προβάλουν και να τεκμηριώσουν την υπόθεση τους, αλλά και υποχρέωση παράλληλη: να διασφαλίσει τη διεξαγωγή της δίκης σύμφωνα με τους επιτακτικούς διαδικαστικούς κανόνες. Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου προς διασφάλιση της απρόσκοπτης και εν ευταξία λειτουργίας της, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των εξουσιών του. Η επέμβαση του Δικαστηρίου, δραστική στην εδώ περίπτωση, μπορεί να στοιχειοθετήσει βάσιμο λόγο έφεσης, μόνο εφόσον έχει ουσιώδεις επιπτώσεις στο αποτέλεσμα (Shacolas v. Universal Life (1984) 1 C.L.R. 47).
Άλλωστε ο εφεσείων είχε κατά πάντα χρόνο την ευκαιρία να υποβάλει νέα αίτηση για επαναφορά όπως και έπραξε, αλλά και όχι μόνο. Είχε το δικαίωμα και τη δυνατότητα να προβάλει το ίδιο αίτημα για αντεξέταση στα πλαίσια πλέον της Γενικής Αίτησης, αλλά αντ' αυτού συνέχισε πεισματικά να επιμένει σε επαναφορά της απορριφθείσας αίτησης του, κατά τέτοιο τρόπο που συνιστά και κατάχρηση της διαδικασίας. Είναι η κατάληξη μας ότι σε καμιά περίπτωση δεν έχουν παραβιαστεί τα συνταγματικά δικαιώματα του εφεσείοντα. Στον μόνο στον οποίο μπορεί να καταλογίζει ευθύνες ο εφεσείων είναι στον ίδιο και στην στάση που τήρησε σε όλη την πορεία της υπόθεσης. Σε κάθε όμως περίπτωση με την καταχώριση της νέας αίτησης για επαναφορά, για την οποία εκκρεμεί η Έφεση 56/13, κρίνουμε ότι στον εφεσείοντα δόθηκε κατά πάντα χρόνο η ευκαιρία να ακουστεί και ακούστηκε. Η απόρριψη της αίτησης του με την προσβαλλόμενη απόφαση του Δικαστηρίου δεν είχε οποιεσδήποτε ουσιώδεις ή άλλες επιπτώσεις στο αποτέλεσμα της Γενικής Αίτησης. Η δε ακρόαση της Γενικής Αίτησης όπως επίσης ενημερωθήκαμε τροχιοδρομήθηκε: ξεκίνησε η ακρόαση της ενώπιον άλλου Δικαστή.
Για τα όσα έχουμε επεξηγήσει οι λόγοι έφεσης 1 και 2 κρίνονται ανυπόστατοι και απορρίπτονται.
Στην ίδια κατάληξη φθάνουμε και για τους λόγους έφεσης 3 και 4. Όπως διαπιστώνουμε και πάλι από τα πρακτικά του Δικαστηρίου, ο εφεσείων λόγω της απουσίας του δεν έλαβε γνώση του αποτελέσματος της απόρριψης της αίτησης του αυθημερόν, αλλά αργότερα μέσω του Πρωτοκολλητείου και κατόπιν δικής του βεβαίως έρευνας, εφόσον το Δικαστήριο δεν είχε υποχρέωση, αλλά ούτε βεβαίως και το Πρωτοκολλητείο, να τον ειδοποιήσει για την έκβαση της αίτησης την οποία ο ίδιος επέλεξε, λόγω και έργω να μην την προωθήσει. Βάρυνε λοιπόν τον ίδιο να ερευνήσει μέσω του Πρωτοκολλητείου για την τύχη της αίτησης του για επαναφορά όσο και για την περαιτέρω πορεία της Γενικής Αίτησης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα και υπέρ του εφεσίβλητου, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.