|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D477
(2014) 1 ΑΑΔ 1475
7 Ιουλίου, 2014
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, Ν. 33/64
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ FBME CARD SERVICES LTD
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣHΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4/3/2014 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 495/2013,
KAI
ΜΕΤΑΞΥ:
FBME CARD SERVICES LTD,
Ενάγουσας,
v.
1. EPS ELECTRONIC PAYMENT SERVICES LTD,
(HE 255921),
2. ΑPRONOR LIMITED (HE 284170),
3. AGYMELO LIMITED (HE 284573),
4. KROTHON LIMITED (HE 280075),
5. MEROTUS LTD (HE 287760),
6. VIPROLA LTD (HE 281234),
7. CORORUS LTD (HE 284575),
8. ANTΩΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (ΑΡ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ 671964),
Εναγομένων.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 52/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση προς έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari για την ακύρωση προσωρινού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς από Επαρχιακό Δικαστήριο ― Επιτρεπτική κατάληξη ― Υπό τις δοθείσες περιστάσεις, το Επαρχιακό Δικαστήριο με την αποδοχή μονομερούς αίτησης των εναγομένων, χωρίς ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά και ενώ είχε εκδοθεί και βρισκόταν σε ισχύ προηγούμενο διάταγμα και επιπλέον είχε εκδοθεί απόφαση εναντίον των εναγομένων 2-4, ενήργησε έξω από τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και παραβίασε τις αρχές της δίκαιης δίκης ― Απόφανση περί ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων.
Οι αιτητές καταχώρησαν κατόπιν παραχώρησης σχετικής αδείας, αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, για την ακύρωση προσωρινού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς από Επαρχιακό Δικαστήριο.
Με βάση το σχετικό ιστορικό, ύστερα από την καταχώριση της αγωγής και την τροποποιημένη έκθεση απαιτήσεως και χωρίς οι εναγόμενοι να είχαν καταχωρίσει υπεράσπιση, ανταπαίτηση ή ανταγωγή εναντίον της ενάγουσας-αιτήτριας, προχώρησαν με αίτηση χωρίς ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά και εξασφάλισαν εναντίον της ενάγουσας απαγορευτικό διάταγμα παγοποίησης χρηματικών ποσών ύψους €5,931,631.88, καθώς και άλλων ποσών τα οποία η αιτήτρια κατακρατούσε σε οποιοδήποτε λογαριασμό ή λογαριασμούς της, σε βάρος των εναγομένων ή οποιουδήποτε από αυτούς, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αγωγής.
Το διάταγμα κατέστη απόλυτο κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας με απόφαση του Δικαστηρίου. Στη συνέχεια εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση υπέρ της ενάγουσας και εναντίον των εναγομένων 2-4 με την οποία διατασσόταν όπως η ενάγουσα κατακρατήσει και ή συμψηφίσει το ποσό κατακράτησης ως μέρος δίκαιης αποζημίωσης για ζημιές και απώλειες που υπέστη λόγω της παράβασης των συμφωνιών μεταξύ της ενάγουσας και των εναγομένων 2-4, διατάσσοντας περαιτέρω, όπως ακυρωνόταν το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 27.8.2013, το οποίο και είχε οριστικοποιηθεί στις 17.9.2013 σε σχέση με τους εν λόγω εναγομένους 2-4, και σε σχέση με τα ποσά τα οποία δεσμεύτηκαν.
Στις 4.3.2014 εκδόθηκε και πάλι μονομερώς νέο διάταγμα εναντίον του οποίου στρεφόταν η αίτηση, βάσει αιτήσεως των εναγομένων 1 και 5-7, με το οποίο διατασσόταν η ενάγουσα να ανοίξει κοινό λογαριασμό τύπου «escrow» με άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εντός 7 ημερών από την έκδοση του διατάγματος, λογαριασμό τον οποίο θα υποδείκνυαν οι εναγόμενοι στην ενάγουσα-αιτήτρια, για την κατάθεση των ανωτέρω ποσών τα οποία ευρίσκονταν δεσμευμένα επ' ονόματι των εναγομένων σε λογαριασμό της ενάγουσας, δυνάμει του διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 27.8.2013 μέχρι πλήρους αποπεράτωσης της αγωγής.
Προβλήθηκε εκ μέρους της αιτήτριας έκδηλη νομική πλάνη κατά την έκδοση του διατάγματος, αλλά και αντιφατικότητα μεταξύ των δύο διαταγμάτων. Συνδετικό υλικό και των δύο σημείων ήταν η εκ συμφώνου απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 12.12.2013 μεταξύ εναγόντων και εναγομένων 2-4.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Προέκυπτε αδιαμφισβήτητα ότι από τη στιγμή που εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση εναντίον των εναγομένων 2-4 το απαγορευτικό διάταγμα το οποίο είχε εκδοθεί στην έκταση που αφορούσε τους εναγομένους 2-4, εκτοπίστηκε και εξαφανίστηκε.
2. Δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόνοια για συνέχιση του διατάγματος. Αντιθέτως ρητώς προνοείτο η παύση του.
3. Απόφαση του Δικαστηρίου η οποία εκδίδεται ύστερα από ακρόαση υπόθεσης εκ συμφώνου δημιουργεί δεδικασμένο το οποίο αποσβένει το αγώγιμο δικαίωμα και συναρτά μετά ταύτα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαδίκων με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση.
4. Yπό τις δοθείσες περιστάσεις, στην παρούσα περίπτωση, το Επαρχιακό Δικαστήριο με την αποδοχή της μονομερούς αίτησης των εναγομένων, χωρίς ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά και ενώ είχε εκδοθεί και βρισκόταν σε ισχύ διάταγμα ημερ. 27.8.2013 και επιπλέον είχε εκδοθεί απόφαση εναντίον των εναγομένων 2-4, ενήργησε έξω από τα πλαίσια των αρχών που θέτει η φυσική δικαιοσύνη και παραβίασε τις αρχές της δίκαιης δίκης.
5. Από τη στιγμή που το ζήτημα εκκρεμούσε και που οι διαφορές των μερών φαίνονταν να συνεχίζουν για τους λοιπούς εναγόμενους, πλην των εναγομένων 2-4, όφειλε να διατάξει την επίδοση του διατάγματος ώστε να ακουστεί η άλλη πλευρά, και να εξετάσει τις θέσεις και ενστάσεις όλων των εμπλεκομένων μερών πριν εκδώσει το νεότερο διάταγμα.
6. Συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε να χορηγείτο άδεια της εξεταζόμενης φύσης έστω και αν υπήρχε διαθέσιμο εναλλακτικό μέσο, αυτό της έφεσης.
7. Διαφαινόταν ότι το Δικαστήριο δεν τήρησε τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και με τον τρόπο που ενήργησε τα πράγματα περιπλέχθηκαν αχρείαστα και προς βλάβη ενδεχομένως των συμφερόντων της ενάγουσας-αιτήτριας.
8. Η έκδοση ενός διατάγματος μονομερώς και η διατήρηση του σε ισχύ δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Με όλα τα δεδομένα που είχε ενώπιον του το Επαρχιακό Δικαστήριο και όλων όσων είχαν προηγηθεί, όφειλε να μην δεχθεί να εξετάσει την αίτηση στην απουσία της ενάγουσας.
Το προσωρινό διάταγμα ημερ. 4.3.2014 ακυρώθηκε.
Η αίτηση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ιωάννου v. Μανώλη κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 1423,
Εταιρεία «Ο Φιλελεύθερος Λτδ» κ.ά. v. Σοφοκλέους (2003) 1 Α.Α.Δ. 549,
Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298,
Fastact Developments Ltd και Εva Investments Ltd (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535.
Αίτηση.
Γ. Ζ. Γεωργίου, για τους Αιτητές.
Α. Δημητρίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Στις 11.3.2014 το παρόν Δικαστήριο παραχώρησε άδεια για καταχώριση αίτησης Certiorari, κρίνοντας υπό τις περιστάσεις ότι είχε καταδειχθεί συζητήσιμο θέμα το οποίο επέτρεπε παρέκκλιση από τον κανόνα ότι εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο θέμα. Έτσι το προσωρινό διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 4.3.2014 στην αίτηση ημερ. 27.2.2014, στα πλαίσια της αγωγής 495/13 αναστάληκε μέχρι τελικής εκδίκασης της αίτησης.
Τα γεγονότα όπως καταγράφηκαν στην απόφαση ημερ. 11.3.2014 δεν έχουν διαφοροποιηθεί, ούτε και μετά την καταχώριση της ένστασης εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση, παρά μόνο σε ένα ουσιαστικό κατά την κρίση μου σημείο: ότι οι εναγόμενοι-καθ' ων η αίτηση έχουν καταχωρίσει ανταπαίτηση εναντίον της ενάγουσας στις 20.5.2014, εννέα μέρες μόλις πριν την ακρόαση της υπό κρίση αίτησης. Υιοθετώ πλήρως τα γεγονότα, χωρίς να χρειάζεται να τα επαναλάβω, όπως καταγράφηκαν στην απόφαση μου της ανωτέρω ημερομηνίας. Συνοψίζω όμως το ζήτημα για καλύτερη παρακολούθηση της διαφοράς.
Μετά την καταχώριση της αγωγής και την τροποποιημένη έκθεση απαιτήσεως 19.9.2013 και χωρίς οι εναγόμενοι να είχαν καταχωρίσει υπεράσπιση, ανταπαίτηση ή ανταγωγή εναντίον της ενάγουσας-αιτήτριας, προχώρησαν με αίτηση χωρίς ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά και εξασφάλισαν εναντίον της ενάγουσας απαγορευτικό διάταγμα ημερ. 27.8.2013 με το οποίο η τελευταία εμποδίζεται από το να χρησιμοποιεί και ή δεσμεύει και ή μεταφέρει και ή αποσύρει και ή άλλως πως διαθέσει, αποξενώσει οποιαδήποτε ποσά ή ποσά ύψους €5,931,631.88, καθώς και άλλα ποσά τα οποία η αιτήτρια κατακρατεί σε οποιοδήποτε λογαριασμό ή λογαριασμούς της, σε βάρος των εναγομένων ή οποιουδήποτε από αυτούς, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αγωγής (υπογράμμιση από το Δικαστήριο).
Το διάταγμα κατέστη απόλυτο κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας με απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 17.9.2013. Στις 12.12.2013 εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση υπέρ της ενάγουσας και εναντίον των εναγομένων 2-4 με την οποία διατασσόταν όπως η ενάγουσα κατακρατήσει και ή συμψηφίσει το ποσό κατακράτησης ως μέρος δίκαιης αποζημίωσης για ζημιές και απώλειες που υπέστη λόγω της παράβασης των συμφωνιών μεταξύ της ενάγουσας και των εναγομένων 2-4, διατάσσοντας περαιτέρω, όπως το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 27.8.2013, το οποίο και είχε οριστικοποιηθεί στις 17.9.2013 σε σχέση με τους εν λόγω εναγομένους 2-4, και σε σχέση με τα ποσά τα οποία δεσμεύτηκαν, ακυρωθεί.
Στις 4.3.2014 εκδόθηκε και πάλι μονομερώς νέο διάταγμα εναντίον του οποίου στρέφεται η αίτηση, βάσει αιτήσεως των εναγομένων 1, 5-7, με το οποίο διατάσσεται η ενάγουσα να ανοίξει κοινό λογαριασμό τύπου «escrow» με άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εντός 7 ημερών από την έκδοση του διατάγματος, λογαριασμό τον οποίο θα υποδείξουν οι εναγόμενοι στην ενάγουσα-αιτήτρια, για την κατάθεση των ανωτέρω ποσών τα οποία ευρίσκονται δεσμευμένα επ' ονόματι των εναγομένων σε λογαριασμό της ενάγουσας, δυνάμει του διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 27.8.2013 μέχρι πλήρους αποπεράτωσης της αγωγής (υπογράμμιση από το Δικαστήριο).
Προβάλλεται εκ μέρους της αιτήτριας έκδηλη νομική πλάνη κατά την έκδοση του διατάγματος, αλλά και αντιφατικότητα μεταξύ των δύο διαταγμάτων. Συνδετικό υλικό και των δύο σημείων είναι η εκ συμφώνου απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 12.12.2013 μεταξύ εναγόντων και εναγομένων 2-4. Σημειώνεται ότι με την τροποποιημένη έκθεση απαιτήσεως η ενάγουσα-αιτήτρια καταγράφει με λεπτομέρεια τη ζημιά και ή την απώλεια της σε σχέση με κάθε ένα από τους εναγόμενους και αξιώνει διάφορα ποσά τα οποία και συγκεκριμενοποιεί σε σχέση με τον κάθε εναγόμενο και/ή αποζημιώσεις από όλους τους εναγομένους για τους λόγους που με λεπτομέρεια καταγράφονται στο αιτητικό.
Οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν ως κύριο επιχείρημα ότι το διάταγμα ημερ. 4.3.2014 δεν έρχεται σε σύγκρουση, ούτε είναι αντιφατικό με το διάταγμα ημερ. 27.8.2013 και μπορούσε να εκδοθεί μονομερώς. Πηγάζει από την αγωγή της ενάγουσας-αιτήτριας και είναι σε απόλυτη συνάρτηση με το διάταγμα ημερ. 27.8.2013 το οποίο κατέστη απόλυτο στις 17.9.2013. Οι προϋποθέσεις για την έκδοση προνομιακού εντάλματος, είναι η θέση τους, δεν συντρέχουν. Η αιτήτρια δεν έχει αποδείξει ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα που να δικαιολογεί επαρκώς τη χορήγηση της άδειας, βάσει της οποίας καταχωρήθηκε η αίτηση, αλλά και υπήρχαν ή εξακολουθούν να υπάρχουν στη διάθεση της αιτήτριας άλλα ένδικα εναλλακτικά μέσα και ή θεραπεία για προσβολή του επιδίκου διατάγματος. Επί της ουσίας και επί των γεγονότων προβάλλουν ότι το διάταγμα ουδόλως παραβλέπει την απόφαση ημερ. 12.12.2013, αλλά εκδόθηκε για ένα εξαιρετικά και κατεπείγον λόγο ως είχε διαφανεί από την προφανή προσπάθεια της αιτήτριας να αποξενώσει ποσά τα οποία κατακρατούνται προς όφελος των εναγομένων. Το επίδικο διάταγμα αφορά στη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των εναγομένων και όχι μερικών εξ αυτών, εφόσον τα ποσά για τα οποία εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση στις 12.12.2013 συμφέρον έχουν όλοι οι εναγόμενοι στην αγωγή και θα έπρεπε να παραμείνουν δεσμευμένα προς όφελος όλων των εναγομένων.
Προκύπτει αδιαμφισβήτητα ότι από τη στιγμή που εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση εναντίον των εναγομένων 2-4 το απαγορευτικό διάταγμα το οποίο είχε εκδοθεί στην έκταση που αφορούσε τους εναγομένους 2-4, εκτοπίστηκε και εξαφανίστηκε. Δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόνοια για συνέχιση του διατάγματος. Αντιθέτως ρητώς προνοείτο η παύση του (Ιωάννου ν. Μανώλη κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 1423). Απόφαση του Δικαστηρίου η οποία εκδίδεται μετά από ακρόαση υπόθεσης εκ συμφώνου δημιουργεί δεδικασμένο το οποίο αποσβένει το αγώγιμο δικαίωμα και συναρτά μετά ταύτα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαδίκων με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση. Απόφαση η οποία εκδίδεται εκ συμφώνου έχει βεβαίως την ίδια ισχύ όπως και απόφαση η οποία εκδίδεται μετά από ακροαματική διαδικασία (Εταιρεία «Ο Φιλελεύθερος Λτδ» κ.ά. ν. Σοφοκλέους (2003) 1 Α.Α.Δ. 549).
Εξετάζοντας σφαιρικά όλα τα ζητήματα που έχουν τεθεί ενώπιον μου κρίνω υπό τας περιστάσεις, ότι στην παρούσα περίπτωση το Δικαστήριο με την αποδοχή της μονομερούς αίτησης των εναγομένων, χωρίς ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά και ενώ είχε εκδοθεί και βρισκόταν σε ισχύ διάταγμα ημερ. 27.8.2013 και ενώ ήδη είχε εκδοθεί απόφαση εναντίον των εναγομένων 2-4, ενήργησε έξω από τα πλαίσια των αρχών που θέτει η φυσική δικαιοσύνη και παραβίασε τις αρχές της δίκαιης δίκης. Από τη στιγμή που το ζήτημα εκκρεμούσε και που οι διαφορές των μερών φαίνονταν να συνεχίζουν για τους λοιπούς εναγόμενους, πλην των εναγομένων 2-4, όφειλε να διατάξει την επίδοση του διατάγματος ώστε να ακουστεί η άλλη πλευρά, και να εξετάσει τις θέσεις και ενστάσεις όλων των εμπλεκομένων μερών πριν εκδώσει το νεότερο διάταγμα. Βρίσκω λοιπόν ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε να χορηγηθεί άδεια της εξεταζόμενης φύσης έστω και αν υπάρχει διαθέσιμο εναλλακτικό μέσο, αυτό της έφεσης (Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298 και Fastact Developments Ltd και Εva Investments Ltd (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535). Διαφαίνεται ότι το Δικαστήριο δεν τήρησε τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και με τον τρόπο που ενήργησε τα πράγματα περιπλέχθηκαν αχρείαστα και προς βλάβη ενδεχομένως των συμφερόντων της ενάγουσας-αιτήτριας. Η έκδοση ενός διατάγματος μονομερώς και η διατήρηση του σε ισχύ δεν αποτελεί αυτοσκοπό (Κωνσταντινίδης (ανωτέρω)). Με όλα τα δεδομένα που είχε ενώπιον του το Δικαστήριο και όλων όσων είχαν προηγηθεί όφειλε να μην δεχθεί να εξετάσει την αίτηση στην απουσία της ενάγουσας.
Το προσωρινό διάταγμα ημερ. 4.3.2014 ακυρώνεται.
Τα έξοδα της διαδικασίας επιδικάζονται σε βάρος των καθ' ων η αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα.