|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A415
(2014) 1 ΑΑΔ 1244
23 Ιουνίου, 2014
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΛΑΪΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
v.
1. ASFALISTIKOS AETOS AGENTS AND
CONSULTANTS CO LTD,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
3. ΑΝΤΡΗ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε74/2013)
Πολιτική Δικονομία ― Τροποποίηση Έκθεσης Απαίτησης ― Έφεση εναντίον πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης σε αίτηση τροποποίησης Έκθεσης Απαίτησης αγωγής, η οποία αφορούσε είσπραξη χρεωστικού υπολοίπου από σύναψη ασφαλιστικών συμβολαίων ― Αντικείμενο της αίτησης η προσθήκη αναφοράς σε ποσό το οποίο μετά τον τερματισμό συμφωνίας συνεργασίας, η εφεσίβλητη 1, εξακολούθησε να εισπράττει ως ασφάλιστρα από ασφαλισμένους πελάτες χωρίς να το γνωρίζει η εφεσείουσα ― Κρίθηκε εσφαλμένη η πρωτόδικη κατάληξη ότι επιχειρείτο νέα αιτία αγωγής ― Υπόδειξη Εφετείου περί απλούστατης τροποποίησης ― Διαπίστωση σφάλματος και ως προς τη διαπίστωση περί καθυστέρησης ― Εφετειακή επέμβαση και στα πρωτόδικα έξοδα.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Θεοδώρου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 5147/08), ημερομηνίας 9/5/2013.
Θ. Ιωαννίδης, για την Εφεσείουσα.
Δ. Κκαϊλής για Μ. Βορκά, για τους Εφεσίβλητους.
Ex tempore
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
XATZHXAΜΠΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα, ασφαλιστική εταιρεία, ήγειρε αγωγή εναντίον των εφεσιβλήτων σε σχέση με συμφωνία ημερ. 13.12.2004, με την οποία η εφεσίβλητη 1 είχε διοριστεί ως ασφαλιστικός σύμβουλος και για σύναψη ασφαλιστικών συμβολαίων και για την είσπραξη των ασφαλίστρων των ασφαλιστικών συμβολαίων.
Στην αγωγή υπήρξε εκτεταμένη παράθεση των όρων της συμφωνίας και των υποχρεώσεων της εφεσίβλητης 1 όσο και των εφεσιβλήτων 2 και 3, οι οποίοι εγγυήθηκαν την εφεσίβλητη 1 ως προς την τήρηση των όρων της συμφωνίας.
Είναι η βασική θέση της εφεσείουσας ότι η εφεσίβλητη 1 είσπραξε και κατακράτησε ασφάλιστρα τα οποία έπρεπε να είχε αποδώσει στην εφεσείουσα, με αποτέλεσμα να υπάρχει χρεωστικό υπόλοιπο και η εφεσείουσα να τερματίσει τη συμφωνία στις 10.3.2008 με κοινοποίηση στους άλλους εφεσίβλητους. Στη συνέχεια φαίνεται, σύμφωνα και πάλι με την έκθεση απαίτησης, ότι η εφεσίβλητη 1 κατέβαλε διάφορα ποσά, αφήνοντας χρεωστικό υπόλοιπο πέραν των €25.000. Τούτο το ποσό απαίτησε η εφεσείουσα με την αγωγή της.
Στην πορεία η εφεσείουσα υπέβαλε αίτημα για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης ώστε να προστεθεί αναφορά σε ποσό ανερχόμενο πέραν των €37.000, ως το ποσό το οποίο μετά τον τερματισμό της συνεργασίας της η εφεσίβλητη 1 εξακολούθησε να εισπράττει ως ασφάλιστρα από ασφαλισμένους πελάτες χωρίς να το γνωρίζει η εφεσείουσα, μεγαλύτερο δηλαδή κατά περίπου €12.000 από εκείνο το οποίο είχε αναφερθεί αρχικώς. Ανάλογη ήταν και η τροποποίηση που επιδιώκετο όσον αφορά το ποσό που ζητείτο στο τέλος.
Η απλούστατη αυτή τροποποίηση συνάντησε ένσταση και το πράγμα οδηγήθηκε σε ακρόαση, με το Δικαστήριο μάλιστα στο τέλος να απορρίπτει την αίτηση για τροποποίηση. Είναι σοβαρή η παρανόηση η οποία υπήρξε εκ μέρους του Δικαστηρίου, θεωρώντας ότι υπήρχε νέα αιτία αγωγής ώστε να μην επιτρέπεται η τροποποίηση, αφού κάθε άλλο παρά νέα αιτία αγωγής υπήρχε εδώ παρά μόνο επέκταση του ποσού το οποίο απαιτείτο με αναφορά στην περαιτέρω είσπραξη, ως διαπιστώθηκε, ποσών που αντιπροσώπευαν ασφάλιστρα από ασφαλιζόμενους πελάτες και τα οποία κατακρατήθηκαν εις τρόπο ώστε, όταν αυτά είχαν έρθει εις γνώση των εφεσειόντων μετά την έγερση της αγωγής, να ήταν όχι μόνο δικαιολογημένο αλλά και επιβεβλημένο να περιληφθούν στην έκθεση απαίτησης ώστε τελεσίδικα να επέλθει επίλυση της διαφοράς.
Το Δικαστήριο έσφαλε όμως σοβαρά και επί του άλλου θέματος της καθυστέρησης την οποία είχαν ισχυριστεί οι εφεσίβλητοι, θεωρώντας ότι δεν υπήρχε αιτιολόγηση του χρόνου κατά τον οποίο οι εφεσείοντες είχαν λάβει γνώση των γεγονότων επί των οποίων βασίζουν την αίτηση τους, ώστε να μην ήταν δυνατό για το Δικαστήριο να έχει τις πληροφορίες που χρειάζεται για να εξετάσει τη διάρκεια της καθυστέρησης και του αιτιολογημένου ή όχι.
Η κατάληξη του Δικαστηρίου ήταν με αναφορά στο ότι η εφεσείουσα είχε αναφερθεί στην ένορκη της δήλωση σε είσπραξη ασφαλίστρων μετά από τον τερματισμό της συνεργασίας, ώστε η επιδιωκόμενη τροποποίηση να αφορούσε γεγονότα που προέκυψαν μετά από την έγερση της, κάτι που θα ήταν ανεπίτρεπτο. Μα η ουσία του πράγματος ήταν ακριβώς ότι τα χρήματα είχαν εισπραχθεί χωρίς η εφεσείουσα να το γνωρίζει, πράγμα το οποίο γνωστοποιήθηκε εις αυτή μετά από τους ίδιους τους ασφαλισμένους όταν επικοινώνησαν μαζί τους για είσπραξη. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο επιζητείτο η τροποποίηση και ο λόγος που εξηγούσε την αιτία αλλά και την καθυστέρηση η οποία υπήρξε.
Λυπούμεθα γιατί η υπόθεση έχει αχθεί ενώπιον μας μέχρι αυτό το στάδιο και παρά τις παρατηρήσεις οι οποίες είχαν γίνει από το Εφετείο, οι οποίες φαίνεται να ήταν σε άλλη διάσταση από εκείνη η οποία έγινε αντιληπτή από τον ευπαίδευτο συνήγορο.
Η έφεση πρέπει να επιτύχει και να παραμεριστεί η πρωτόδικη απόφαση και η διαταγή για έξοδα.
Θα επιτραπεί η επιδιωκόμενη τροποποίηση με την αίτηση και θα επιδικαστούν τα έξοδα της έφεσης στην εφεσείουσα.
Όσον αφορά την πρωτόδικη διαδικασία, με τον παραμερισμό της διαταγής για έξοδα θα επιδικάσουμε έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων μόνον όσον αφορά μια εμφάνιση για σκοπούς της τοποθέτησης τους επί της αίτησης και τα έξοδα της διαδικασίας ακρόασης επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας.
Κατ' αποκοπήν επιδικάζονται €2.000 έξοδα για την πρωτόδικη διαδικασία και για την έφεση, συνυπολογίζοντας τη διαταγή για έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.