|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.17
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:A363
(2014) 1 ΑΑΔ 1080
30 Μαΐου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές
1. ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΤΡΥΦΩΝ ΚΥΠΡΟΣ,
2. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΔΩΝΙΣ,
3. ΚΑΔΗΣ ΦΡΙΞΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ,
Εφεσείοντες,
v.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 400/2011)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση παραμερισμού απόφασης εκδοθείσας ερήμην, δυνάμει της Δ.17, Θ.10 των Διαδικαστικών Κανονισμών ― Εφαρμοστέες αρχές ― Πρέπει να ικανοποιούνται σωρευτικά, τα κριτήρια της καλής εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης και ταυτοχρόνως της επαρκούς αιτιολόγησης της παράλειψης εμφάνισης.
Με την έφεση αμφισβητήθηκε η ορθότητα απορριπτικής απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου, σε αίτηση για παραμερισμό απόφασης που υποβλήθηκε από τους εφεσείοντες, εναγομένους σε αγωγή.
Η αγωγή αφορούσε κλητήριο ειδικώς οπισθογραφημένο, σύμφωνα με το οποίο οι εφεσίβλητοι διεκδικούσαν την πληρωμή συγκεκριμένου ποσού πλέον τόκους, δυνάμει συμφωνίας δανείου που είχε συνάψει η τότε εναγόμενη 1 εταιρεία, με την ταυτόχρονη εγγύηση μεταξύ άλλων εναγομένων, και των εφεσειόντων.
Οι εφεσείοντες-εναγόμενοι, δεν καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας και εκδόθηκε απόφαση εναντίον τους, ύστερα από την προώθηση αίτησης λόγω μη εμφάνισης.
Ένα μήνα αργότερα, οι εφεσείοντες καταχώρισαν την αίτηση για παραμερισμό και στη συνοδευτική ένορκη δήλωση εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους δεν είχαν εμφανισθεί στο Δικαστήριο και επίσης ότι υπήρχε παρανομία και ανατοκισμός στην αγωγή.
Το Δικαστήριο αφού άκουσε και τις δύο πλευρές, απέρριψε την αίτηση, για τους λόγους που εξηγήθηκαν στην απόφαση.
Οι εφεσείοντες επικέντρωσαν τη σχετική επιχειρηματολογία των προβληθέντων λόγων έφεσης, στο συνταγματικό τους δικαίωμα να εμφανιστούν σε μια δικαστική διαδικασία που τους αφορά και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι εφεσείοντες δεν αποστερήθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο της δυνατότητας προώθησης της υπεράσπισης τους. Οι ίδιοι επέλεξαν να μην εμφανιστούν στο Δικαστήριο την συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έτασσε το κλητήριο ένταλμα, το οποίο τους είχε επιδοθεί.
2. Ορθώς, δεν θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη η Υπεράσπιση των εφεσειόντων, αφού καταχωρήθηκε μετά την έκδοση απόφασης.
3. Η εξέταση αιτήσεων αυτής της μορφής επικεντρώνονται στα σημεία που λαμβάνονται υπόψη και πρέπει να ικανοποιούνται σωρευτικά, δηλαδή της καλής εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης και ταυτοχρόνως της επαρκούς αιτιολόγησης της παράλειψης εμφάνισης.
4. Δεν είχε καταδειχθεί μέσα από την πρωτόδικη διαδικασία να υπήρχε οποιοδήποτε κώλυμα ή δυσκολία, όπως οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν, στο να εντοπιζόταν δικηγόρος, να διοριστεί και να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης εκ μέρους των εφεσειόντων.
5. Ήταν ορθή η προσέγγιση και η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι η παροχή οποιασδήποτε εξήγησης δεν συνιστά δικαιολόγηση, όπως και στην προκείμενη περίπτωση.
6. Όσον αφορούσε στην παροχή επαρκούς υπεράσπισης που η νομολογία απαιτεί να στοιχειοθετηθεί σε αιτήσεις αυτής της μορφής, στην προκείμενη περίπτωση οι προβληθέντες ισχυρισμοί ήταν, όπως σημείωσε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, δυσνόητοι και δεν αποκάλυπταν οποιαδήποτε υπεράσπιση.
7. Δεν τέθηκαν με επάρκεια απαιτούμενα στοιχεία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, έτσι ώστε να μπορεί να στοιχειοθετηθεί και υπερπηδηθεί το βάρος απόδειξης διαπίστωσης καλής υπεράσπισης.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Γεωργίου-Αντωνίου, Ε.Δ.) (Αγωγή Αρ. 788/10), ημερομηνίας 8/7/2011.
Εφεσείοντες 2 & 3, εμφανίζονται αυτοπροσώπως.
Κ. Κώστα (κα), για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
Η έφεση αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερ. 8 Iουλίου 2011, με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση για παραμερισμό απόφασης που υποβλήθηκε από τους εφεσείοντες Τρύφων Τρύφωνος (τότε εναγομένου 4), Άδωνη Αγγελίδη (τότε εναγομένου 5), και Πανίκου Καδή (τότε εναγομένου 6).
Το έναυσμα της αγωγής ήταν κλητήριο ειδικώς οπισθογραφημένο, που καταχωρήθηκε στις 22 Μαρτίου 2010, σύμφωνα με το οποίο οι εφεσίβλητοι διεκδικούσαν την πληρωμή συγκεκριμένου ποσού €54.000, πλέον τόκους, δυνάμει συμφωνίας δανείου που είχε συνάψει η τότε εναγόμενη 1 εταιρεία A. C. AEROBICS & FITNESS TRAINING LTD, με την ταυτόχρονη εγγύηση, μεταξύ άλλων εναγομένων, και των εφεσειόντων.
Η αγωγή επεδόθη στον εφεσείοντα Τρύφωνος στις 20 Απριλίου 2010, στον εφεσείοντα Αγγελίδη στις 22 Απριλίου 2010 και στον εφεσείοντα Καδή την ίδια ημερομηνία. Ως εμφαίνεται από τον φάκελο της υπόθεσης, οι εφεσείοντες δεν καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας που αναγράφεται στο κλητήριο ένταλμα, ήτοι εντός της προθεσμίας των δέκα ημερών και οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν αίτηση για απόφαση, λόγω μη εμφάνισης, η οποία είχε ημερομηνία 2 Ιουνίου 2010. Το Δικαστήριο είχε επιληφθεί της εν λόγω αιτήσεως και στην απουσία των εφεσειόντων εξέδωσε απόφαση στις 10 Ιουνίου 2010. Στη συνέχεια, οι εφεσίβλητοι κατεχώρισαν αίτηση, με την οποία επεδίωκαν την αποπληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους με μηνιαίες πληρωμές, ημερομηνίας 26 Οκτωβρίου 2010. Ένα μήνα αργότερα, στις 23 Νοεμβρίου 2010, οι εφεσείοντες καταχώρισαν την αίτηση για παραμερισμό και στην ένορκη δήλωση που καταχωρήθηκε εξηγούν τους λόγους για τους οποίους δεν είχαν εμφανισθεί στο Δικαστήριο και επίσης ότι υπήρχε παρανομία και ανατοκισμός στην αγωγή. Το Δικαστήριο αφού άκουσε και τις δύο πλευρές, απέρριψε την αίτηση, για τους λόγους που εξηγούνται στην απόφαση.
Με την παρούσα έφεση ηγέρθησαν επτά διαφορετικοί λόγοι έφεσης, οι οποίοι ουσιαστικώς έχουν σαν κύριο επιχείρημα το συνταγματικό δικαίωμα των εφεσειόντων να εμφανιστούν σε μια δικαστική διαδικασία που τους αφορά και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Επί του σημείου αυτού θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι ουδείς στέρησε τους εφεσείοντες της δυνατότητας πρόσβασης στο Δικαστήριο, ούτε και αποστερήθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο της δυνατότητας προώθησης της υπεράσπισης τους. Οι ίδιοι επέλεξαν να μην εμφανιστούν στο Δικαστήριο την συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έτασσε το κλητήριο ένταλμα, το οποίο τους είχε επιδοθεί. Σημειώνει περαιτέρω ο εφεσείων Αγγελίδης, ο οποίος σημειώνουμε αγόρευσε ο ίδιος ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι αγνοήθηκε η υπεράσπιση η οποία καταχωρήθηκε από τους εναγόμενους και, όπως συμφωνούν, τούτο έγινε στις 30 Νοεμβρίου 2010.
Ορθώς, κατά την άποψή μας, δεν θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη η εν λόγω Υπεράσπιση, αφού καταχωρήθηκε μετά την έκδοση απόφασης.
Η διαδικασία παραμερισμού προσφέρεται στις περιπτώσεις εκδόσεως αποφάσεως ερήμην, δυνάμει της Δ.17, θ.10 των Διαδικαστικών Κανονισμών. Όπως, ορθώς, αναφέρει το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναλύοντας τις νομικές αρχές που διέπουν το θέμα, η εξέταση αιτήσεων αυτής της μορφής επικεντρώνονται στα σημεία που λαμβάνονται υπόψη και πρέπει να ικανοποιούνται σωρευτικά, δηλαδή της καλής εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης και ταυτοχρόνως της επαρκούς αιτιολόγησης της παράλειψης εμφάνισης.
Ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι και οι ίδιοι οι εφεσείοντες παραδέχονται ότι είχε διαρρεύσει ένα χρονικό διάστημα στο οποίο προσπαθούσαν να εργοδοτήσουν δικηγόρο για να εμφανισθεί εκ μέρους τους. Δεν έχει καταδειχθεί μέσα από την πρωτόδικη διαδικασία να υπήρχε οποιοδήποτε κώλυμα ή δυσκολία στο να εντοπισθεί δικηγόρος, να εργοδοτηθεί και να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης εκ μέρους των εφεσειόντων. Σημειώνουμε στο σημείο αυτό ότι, όπως με επάρκεια εμφανίσθηκαν ενώπιον του Εφετείου και υπερασπίσθηκαν τον εαυτό τους, θα μπορούσαν να το κάμουν και στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Συνεπώς, είναι ορθή η προσέγγιση και η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι η παροχή οποιασδήποτε εξήγησης δεν συνιστά δικαιολόγηση, όπως και στην προκείμενη περίπτωση. Επομένως, αυτό αίρει το ένα σκέλος της δυνατότητας επιτυχούς κατάληξης αυτής της αιτήσεως.
Το δεύτερο σκέλος που μας απασχόλησε και στο οποίο αναπτύχθηκε και επιχειρηματολογία από τους εφεσείοντες, ήταν η επαρκής υπεράσπιση που η νομολογία απαιτεί να στοιχειοθετηθεί σε αιτήσεις αυτής της μορφής. Το βάρος, όπως σημειώνεται και από το πρωτόδικο Δικαστήριο, της ύπαρξης καλής υπεράσπισης, φέρουν οι εφεσείοντες.
Στην προκείμενη περίπτωση οι προβληθέντες ισχυρισμοί είναι, όπως σημειώνει και το πρωτόδικο Δικαστήριο, δυσνόητοι και δεν αποκαλύπτουν οποιαδήποτε υπεράσπιση. Είναι γενικοί και δεν συνοδεύονται από στοιχεία. Στο σημείο αυτό ο εφεσείων Αγγελίδης προσπάθησε να δώσει στο Δικαστήριο κάποια στοιχεία, τα οποία, κατά την άποψη τους, σήμερα υπάρχουν. Κατατέθηκαν μεν, σήμερα στο Εφετείο κατά το στάδιο των αγορεύσεων, πλην, όμως, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη. Πέραν από τη γενικότητα που εξάγεται από αυτά, από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν τέθηκε με επάρκεια ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, έτσι ώστε να μπορεί να στοιχειοθετηθεί και υπερπηδηθεί το βάρος απόδειξης διαπίστωσης καλής υπεράσπισης.
Ενόψει των πιο πάνω, θεωρούμε ότι η έφεση θα πρέπει να αποτύχει.
Κατανοούμε την ανησυχία των εφεσειόντων που βρέθηκαν να είναι αντιμέτωποι με εξ αποφάσεως χρέος, πλην, όμως, η δυνατότητα που προσφέρεται για παραμερισμό μιας απόφασης βασίζεται στη νομολογία και απαιτεί πιστή τήρηση των προϋποθέσεων που τίθενται. Οι εφεσείοντες θα πρέπει να μέμφονται τον εαυτό τους γι' αυτή την εξέλιξη.
Η έφεση αποτυγχάνει.
Επιδικάζονται €400 έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται.