|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A352
(2014) 1 ΑΑΔ 1028
28 Μαΐου, 2014
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑ ΛΕΝΤΖΑ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
LAOS BROS LTD
Eφεσίβλητη-Καθ'ης η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 140/2011)
Έφεση ― Αίτηση τροποποίησης λόγων έφεσης ― Απορριπτική κατάληξη ― Η προτεινόμενη διατύπωση λόγου έφεσης, πέραν του ότι αφορούσε σε νέο λόγο και διάφορο, δεν επέλυε το θέμα το οποίο ο εφεσείοντας επεδίωκε να προσβάλει με την έφεση στην ολότητά της.
Ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης που είχε ασκήσει εναντίον πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης σε αγωγή, με την οποία είχε διεκδικήσει αποζημιώσεις για τραυματισμό τον οποίο υπέστη σε εργατικό ατύχημα.
Με την αίτηση επιδιώχθηκε η τροποποίηση του πρώτου λόγου έφεσης με την αντικατάσταση του από λόγο έφεσης που θα αναφερόταν σε παράλειψη του Δικαστηρίου να καταγράψει και να αξιολογήσει τους δικογραφημένους ισχυρισμούς της εφεσίβλητης, όπως ήταν διατυπωμένοι στην έκθεση υπεράσπισης, οι οποίοι παραπλάνησαν, όπως ισχυρίστηκε, τον εφεσείοντα και το δικηγόρο του και τους προκάλεσαν σύγχυση που είχε αρνητική επίδραση στο χειρισμό της υπόθεσης. Όπως εξηγείτο στην αιτιολογία των λόγων έφεσης, υπήρχε αντιφατική βάση της υπεράσπισης ως προς ισχυρισμούς που δεν είχαν τεθεί πάνω σε διαζευκτική βάση, και οι οποίες αφορούσαν στον λανθασμένο τρόπο της χρήσης της σκάλας που έκανε ο εφεσείων για να εργαστεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Επρόκειτο για λόγο έφεσης εντελώς διάφορο του υφιστάμενου, ο οποίος περιοριζόταν σε ενέργειες του Δικαστηρίου να ακούσει μαρτυρία που, κατά την εισήγηση του εφεσείοντα, δεν καλυπτόταν από τα δικόγραφα, και τούτο όχι τόσο με αναφορά στο ότι δεν υπήρχε παράθεση σχετικής υπεράσπισης, αλλά με το ότι υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενοι ισχυρισμοί, ούτως ώστε το Δικαστήριο να μην έπρεπε να επιτρέψει μαρτυρία επί ενός των ούτω θεωρούμενων αλληλοσυγκρουόμενων ισχυρισμών.
2. Η αντικατάσταση του υφιστάμενου λόγου έφεσης με τον προτεινόμενο νέο λόγο έφεσης όντως θα εισήγαγε νέο λόγο έφεσης στην υπόθεση, του οποίου η σχετικότητα δεν ήταν εμφανής.
3. Η απόφαση του Δικαστηρίου βασίστηκε στο θέμα της καλής ή κακής χρήσης της σκάλας με δεδομένη τη χρήση της μάλλον, παρά στο θέμα του κατά πόσον η σκάλα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί καθόλου ή όχι.
4. Η νέα διατύπωση του λόγου έφεσης, εκτός του ότι επρόκειτο για νέο λόγο και διάφορο, δεν επέλυε το θέμα το οποίο ο εφεσείοντας επεδίωκε να προσβάλει με την έφεση στην ολότητά της, δηλαδή το λανθασμένο της αποφάσεως του Δικαστηρίου, αφού και να καταγράφονταν και να αξιολογούνταν οι ισχυρισμοί, όπως ήταν διατυπωμένοι στην έκθεση υπεράσπισης, το ερώτημα για το Δικαστήριο θα παρέμενε κατά πόσον θα έπρεπε να είχε επιτραπεί ή όχι η εισαγωγή της μαρτυρίας που αφορούσε κατ' ισχυρισμόν αντικρουόμενων προς άλλους, ισχυρισμών.
Η αίτηση απορρίφθηκε με διαταγή για επιφύλαξη των εξόδων.
Έφεση-Αίτηση.
Αίτηση από τον εφεσείοντα στα πλαίσια της πιο πάνω Έφεσης εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Εφραίμα, Α.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 3504/07), ημερομηνίας 16/2/2011.
Χρ. Πουργουρίδης, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Μ. Σπαστρής,για την Εφεσίβλητη-Καθ' ης η αίτηση.
Ex tempore
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Ο Εφεσείων ήγειρε αγωγή εναντίον της Εφεσίβλητης εταιρείας για σωματική βλάβη και ζημιές που υπέστη συνεπεία εργατικού ατυχήματος ενώ βρισκόταν στην υπηρεσία των. Η θέση του Εφεσείοντα στην έκθεση απαιτήσεώς του είναι ότι, κατά την εκτέλεση εργασίας που του είχε ανατεθεί, και ενώ χρησιμοποίησε σκάλα για σκοπούς της εργασίας, λόγω αμέλειας της Εφεσίβλητης η σκάλα μετακινήθηκε και γλίστρησε, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος ο Εφεσείων και να υποστεί σοβαρή σωματική βλάβη. Στις λεπτομέρειες αμέλειας αναφέρεται σε συγκεκριμένες ευθύνες της Εφεσίβλητης.
Η υπεράσπιση της Εφεσίβλητης είναι ότι η επιλογή του Εφεσείοντα να χρησιμοποιήσει σκάλα για σκοπούς της εν λόγω εργασίας, αντί να αναμένει να του παρασχεθεί ανυψωτικός γερανός εφόσον επρόκειτο για πρόσβαση στην οροφή εκκλησίας, ήταν η αιτία της πρόκλησης του ατυχήματος, εις τρόπον ώστε να ευθύνεται ο ίδιος, επιλέγοντας να μη συμμορφωθεί με τη συνήθη κατάσταση πραγμάτων και τις οδηγίες της Εφεσίβλητης ως προς τη χρήση γερανού. Υπάρχουν και άλλες αναφορές στην παράληψη χρήσης κράνους όπως και στο θέμα της ευθύνης του ιδίου του Εφεσείοντα για την πρόκληση του ατυχήματος κατά τη χρήση της σκάλας.
Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, αποφαινόμενο ότι υπήρχε αποκλειστική ευθύνη για το ατύχημα στον Εφεσείοντα ο οποίος, γνωρίζοντας τους κινδύνους που υπήρχαν στη χρήση της σκάλας, δεν φρόντισε να έχει βοήθεια στη χρήση της και, επομένως, αναλαμβάνοντας ο ίδιος τον κίνδυνο που προήρχετο από αυτήν την χρήση. Η Εφεσίβλητη, θεώρησε το Δικαστήριο, είχε κάμει ό,τι ήταν ευλόγως αναγκαίο για να προσφέρει ασφαλές σύστημα εργασίας, και ο ίδιος ο Εφεσείοντας αποφάσισε από μόνος του να αψηφήσει τον κίνδυνο ο οποίος υπήρχε στην επιλογή της χρήσης της σκάλας κατά την κάθοδο του από την οροφή.
Η Έφεση έχει εκτεταμένους λόγους, οι οποίοι αφορούν όλη την έκταση της απόφασης. Επισημαίνουμε τον δεύτερο λόγο, ο οποίος αφορά τη λανθασμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας και την αποδοχή συγκεκριμένης μαρτυρίας, τον τρίτο λόγο που αφορά το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ως προς την έλλειψη ευθύνης εκ μέρους της Εφεσίβλητης, ενώ οι λόγοι έφεσης 4 και 5 αφορούν τις αποζημιώσεις. Ο πρώτος λόγος έφεσης έχει ως έρεισμα το ότι λανθασμένα το Δικαστήριο επέτρεψε να ακουστεί μαρτυρία από πλευράς της Εφεσίβλητης η οποία δεν εκαλύπτετο από την έκθεση υπεράσπισης. Συγκεκριμένα, παραπέμπει ο λόγος έφεσης αυτός στην παράγραφο 11 (β) (γ) (η) της υπεράσπισης, όπου οι ισχυρισμοί που γίνονται αφορούν την παράλειψη του Εφεσείοντα να χρησιμοποιήσει τον ανυψωτικό γερανό και την επιλογή του να χρησιμοποιήσει τη σκάλα, και δεν αφορούν θέματα που σχετίζονται με την ίδια τη σκάλα ή κακή χρήση της σκάλας με την επίδειξη της αναγκαίας προσοχής.
Τώρα έχουμε ενώπιόν μας Αίτηση η οποία επιδιώκει την τροποποίηση του πρώτου λόγου έφεσης με την αντικατάσταση του από λόγο έφεσης που αναφέρεται σε παράλειψη του Δικαστηρίου να καταγράψει και να αξιολογήσει τους δικογραφημένους ισχυρισμούς της Εφεσίβλητης, όπως ήταν διατυπωμένοι στην έκθεση υπεράσπισης, οι οποίοι παραπλάνησαν τον Εφεσείοντα και το δικηγόρο του και τους προκάλεσαν σύγχυση που είχε αρνητική επίδραση στο χειρισμό της υπόθεσης. Όπως εξηγείται στην αιτιολογία των λόγων έφεσης, υπάρχει αντιφατική βάση της υπεράσπισης ως προς ισχυρισμούς που δεν είχαν τεθεί πάνω σε διαζευκτική βάση, και δη μεταξύ των υποπαραγράφων (β), (γ) και (η) της παραγράφου 11 και των υποπαραγράφων (α), (δ) και (ζ), οι οποίες αφορούν τον λανθασμένο τρόπο της χρήσης της σκάλας.
Εκείνο που επιδιώκει, λοιπόν, όπως φαίνεται, η Αίτηση, είναι να προσβάλει την παράλειψη του Δικαστηρίου να καταγράψει τους δικογραφημένους ισχυρισμούς της Εφεσίβλητης, οι οποίοι, είναι ο ισχυρισμός του Εφεσείοντα, παραπλάνησαν το δικηγόρο εις τον χειρισμόν της υπόθεσης. Βεβαίως, το πρώτο που θα πρέπει να παρατηρήσουμε, είναι ότι η όποια παράλειψη του Δικαστηρίου να καταγράψει και να αξιολογήσει στη συνέχεια τους ισχυρισμούς αυτούς, δεν μπορούσε να έχει αναφορά στο χειρισμό της υπόθεσης, διότι παράλειψη καταγραφής και αξιολόγησης των ισχυρισμών γίνεται στην απόφαση. Ο χειρισμός της υπόθεσης προηγείται. Εν πάση περιπτώσει, όμως, πρόκειται για λόγο έφεσης εντελώς διάφορο του υφιστάμενου, ο οποίος περιορίζεται εις ενέργειες του Δικαστηρίου να ακούσει μαρτυρία που, κατά την εισήγηση του Εφεσείοντα, δεν εκαλύπτετο από τα δικόγραφα, και τούτο όχι τόσο με αναφορά στο ότι δεν υπήρχε παράθεση σχετικής υπεράσπισης, αλλά με το ότι υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενοι ισχυρισμοί, ούτως ώστε το Δικαστήριο να μην έπρεπε να επιτρέψει μαρτυρία επί ενός των ούτω θεωρούμενων αλληλοσυγκρουόμενων ισχυρισμών. Όπως και να έχει το πράγμα, η αντικατάσταση του υφιστάμενου λόγου έφεσης με τον προτεινόμενο νέο λόγο έφεσης όντως θα εισήγαγε νέο λόγο έφεσης στην υπόθεση, και του οποίου μάλιστα τη σχετικότητα δεν θα μπορούσαμε να δούμε.
Η απόφαση του Δικαστηρίου εβασίσθη στο θέμα της καλής ή κακής χρήσης της σκάλας με δεδομένη τη χρήση της μάλλον παρά στο θέμα του κατά πόσον η σκάλα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί καθόλου ή όχι. Ο αποκλεισμός της μαρτυρίας που αφορά την καλή ή κακή χρήση της σκάλας έχει νόημα να υφίσταται στον λόγο έφεσης, όπως είναι τώρα διατυπωμένος, με την έννοια ότι αν η θέση του Εφεσείοντα είναι ότι όντως υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενοι ισχυρισμοί στην έκθεση υπερασπίσεως, δεν θα έπρεπε να είχε επιτραπεί η μαρτυρία αυτή. Η νέα διατύπωση του λόγου έφεσης, εκτός του ότι πρόκειται για νέο λόγο και διάφορο, δεν επιλύει το θέμα το οποίο ο Εφεσείοντας επιδιώκει να προσβάλει με την έφεση στην ολότητά της, δηλαδή το λανθασμένο της αποφάσεως του Δικαστηρίου, αφού και να καταγράφοντο και να αξιολογούντο οι ισχυρισμοί, όπως ήταν διατυπωμένοι στην έκθεση υπεράσπισης, το ερώτημα για το Δικαστήριο θα παρέμενε κατά πόσον θα έπρεπε να είχε επιτραπεί ή όχι η εισαγωγή της μαρτυρίας που αφορά κατ' ισχυρισμόν αντικρουόμενων προς άλλους ισχυρισμών.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία, επομένως, ότι η επιδιωκόμενη τροποποίηση δεν μπορεί να επιτραπεί και η Αίτηση απορρίπτεται.
Δικαστήριο
Έχετε θέμα εξόδων;
κ. Σπαστρής
Δεν έχω κάποια οδηγία από τους συναδέλφους, παρακαλώ να μείνει ανοικτό το θέμα.
Δικαστήριο
Το θέμα των εξόδων της Αίτησης επιφυλάσσεται με την προοπτική της εκδίκασης της Έφεσης.
Η αίτηση απορρίπτεται με διαταγή για επιφύλαξη των εξόδων.