|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B779
(2014) 1 ΑΑΔ 2234
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 214/2013 )
15 Οκτωβρίου, 2014
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 113,
ΑΡΘΡΑ 209, 210, 211(Ε), 212, 213 ΚΑΙ 214
ΚΑΙ
ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ FIRST UKRANIAN DEVELOPMENT LIMITED.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 16.12.2013 ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΕΦΕΣΗΣ
_ _ _ _ _ _
Λ. Λουκαϊδης, για την Αιτήτρια.
Α. Δημητρίου, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση αξιώνεται παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης εναντίον δύο αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού οι οποίες εκδόθηκαν στις 19.7.2013. Προηγήθηκε παρόμοια αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο η οποία και απορρίφθηκε. Υπό αυτές τις συνθήκες και κατ΄ ακολουθία των προϋποθέσεων της Δ.35 θ.19 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, η εξέταση του αιτήματος για την παράταση χρόνου μεταφέρθηκε πλέον στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Το πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου εδράζεται η αίτηση εμφαίνεται στην ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει και την οποία ορκίζεται Διευθύντρια της Αιτήτριας. Σύμφωνα με αυτή υπήρξε αναπόφευκτη καθυστέρηση στην έγκαιρη καταχώρηση έφεσης καθότι σε επικοινωνία των εκτελεστικών διευθυντών της Αιτήτριας οι οποίοι διαμένουν στο εξωτερικό με τους δικηγόρους που εκπροσωπούσαν την Αιτήτρια κατά τον κρίσιμο χρόνο διαπιστώθηκε οικονομική μεταξύ τους διαφορά ως προς το ύψος των δικηγορικών εξόδων. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες διευθέτησης αυτό δεν κατέστη έγκαιρα δυνατό. Εν τω μεταξύ οι εν λόγω συνήγοροι δεν παρέδιδαν τον φάκελο της υπόθεσης στην Αιτήτρια μέχρις ότου διευθετηθεί η καταβολή των εξόδων τους. Στις 21.8.2013, και αφού είχε παρέλθει η προθεσμία καταχώρησης έφεσης, δόθηκαν οδηγίες στους νέους δικηγόρους της Αιτήτριας για χειρισμό της υπόθεσης και τους ζητήθηκε να μελετήσουν το ενδεχόμενο καταχώρησης έφεσης. Μετά πάροδο πέντε ημερών, στις 26.8.2013 καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εκ μέρους της Αιτήτριας η προαναφερθείσα αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης. Η αίτηση αυτή οδηγήθηκε σε απόρριψη στις 10.12.2013 καθότι, κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις για την πάροδο χρόνου μετά τη λήξη της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης. Ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε, στις 16.12.2013, η παρούσα αίτηση.
Όπως εντοπίζεται στην απόφαση Θεόδωρος Χόππης ν. Ιάκωβου Παναγή (1993) 1 ΑΑΔ 140, 142:
«Η διακριτική ευχέρεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε αίτημα αυτής της φύσης (παράταση χρόνου) είναι πρωτογενής. επομένως συναρτάται αποκλειστικά με την κρίση για το βάσιμο του αιτήματος. Σύμφωνα με τη νομολογία στην οποία έγινε εκτενής αναφορά η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου σ΄ αυτό τον τομέα δεν υπόκειται σε οποιουσδήποτε όρους, δηλαδή δεν αποκλείεται εκ προοιμίου ο συνυπολογισμός οποιουδήποτε γεγονότος στην κρίση του αιτήματος. Η νομολογία αποκαλύπτει ότι και σφάλμα του δικηγόρου, ακόμα και όταν αυτό οφείλεται σε αμέλεια, μπορεί να θεμελιώσει λόγο για την παράταση του χρόνου νοουμένου ότι το επιβάλλουν τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. [Βλ. The Turkish Co Operative Carob Marketing Society Ltd v. Lutfi Kiamil & Another, (1973) 1 C.L.R. 1, Erini Costa HadjiMichael v. Maria Karamichael and two Others (1967) 1 C.L.R. 61, Αδελφοί Ιακώβου (Κατασκευαί) Λτδ ν. Χ»Νικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470, Σολιάτης & Συνεργάται ν. Α. Χριστοδουλίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1162 και Πεύκος Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (Προσφ. Αρ. 547/90, ημερ. 30/4/92].
Αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Οι προθεσμίες που τίθενται από τους Θεσμούς για τη λήψη δικονομικών μέτρων οριοθετούν το πλαίσιο για την καλή απονομή της δικαιοσύνης. Για να γίνει δεκτό αίτημα για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης οι λόγοι της καθυστέρησης πρέπει να εξηγούνται και να αντισταθμίζουν ουσιαστικά τις δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντα του αντιδίκου και στο θεσμικό πλαίσιο απονομής της δικαιοσύνης. Η προθεσμία που τίθεται από τη Δ.35 Θ.2 για την άσκηση έφεσης είναι συνυφασμένη με την τελεσιδικία και τις αρχές της δικαιοσύνης που ταυτίζονται με αυτή. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης ο επιτυχών διάδικος μπορεί με βεβαιότητα να προσβλέπει στην άσκηση των δικαιωμάτων που του αναγνωρίζονται με τη δικαστική απόφαση και το δημόσιο στην τελεσφόρηση των μηχανισμών της δικαιοσύνης. Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι έννοια σύνθετη και πολυδιάστατη, συνυφασμένη με το σύνολο των αρχών του δικαίου και τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Οσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα που διαρρέει μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της κίνησης του μηχανισμού για παράταση ανάλογα μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα αποδοχής του αιτήματος.»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Καθ΄ων η αίτηση εισηγήθηκε ότι η Αιτήτρια δεν κατέδειξε ικανοποιητικό λόγο προς θεμελίωση του αιτήματός της, ότι δεν παρέχεται επαρκής αιτιολογία για την καθυστέρηση στην καταχώρηση της έφεσης και πως σε περίπτωση έγκρισης του αιτήματος οι Καθ΄ ων η αίτηση θα υποστούν ανεπανόρθωτη και/ή σοβαρή ζημιά.
Με όλο το σεβασμό οι πιο πάνω προσεγγίσεις δεν μας βρίσκουν σύμφωνους. Συνεκτιμώντας όλα τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μας και ισοζυγίζοντας τα εκατέρωθεν δικαιώματα, κρίνουμε ότι το αίτημα είναι δικαιολογημένο. Δεν εντοπίζουμε αδιαφορία μοιραίας μορφής εκ μέρους της Αιτήτριας. Τα προβλήματα που προέκυψαν λόγω της οικονομικής διαφοράς με τους προηγούμενους δικηγόρους της, η συνακόλουθη αδυναμία στην εξασφάλιση του φακέλου της υπόθεσης, αλλά και η άμεση αντίδραση προς αναζήτηση θεραπείας παράτασης του χρόνου αμέσως μετά το διορισμό νέων δικηγόρων, είναι στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η πλευρά της Αιτήτριας ενήργησε χωρίς οποιαδήποτε καθυστέρηση που να φανερώνει αδιαφορία ως προς την δικαστική κάλυψη των όποιων δικαιωμάτων της. Η συνακόλουθη εκτροπή από την αρχή της τελεσιδικίας δεν προκαλεί οποιαδήποτε ανεπανόρθωτη ζημιά στην αντίδικη πλευρά. Κάτι τέτοιο δεν τεκμηριώθηκε. Θεωρούμε ότι η επιδίκαση των εξόδων της διαδικασίας, τα οποία οφείλονται αποκλειστικά στην παράλειψη της Αιτήτριας να συμμορφωθεί με τη Δ.35 θ. 2, είναι υπό τις συνθήκες ικανοποιητική θεραπεία για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Με βάση τα πιο πάνω το αίτημα για παράταση του χρόνου για καταχώρηση έφεσης σε σχέση και με τις δύο αποφάσεις ημερομηνίας 19.7.2013 εγκρίνεται. Ο χρόνος για την υποβολή έφεσης παρατείνεται για επτά ημέρες από σήμερα. Τα έξοδα επιδικάζονται προς όφελος των Καθ΄ ων η αίτηση όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.