DICKRAN OUZOUNIAN ν. ΕΜΙΛΥ ΧΟΛΤ, Έφεση Αρ. 30/2011, 3/6/2014

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την πρωτόδικη απόφαση διατάχθηκε ο καθ΄ ου η αίτηση-εφεσείων να καταβάλλει στην αιτήτρια-εφεσίβλητη, μηνιαίως, το ποσό των €2.800.- ως συνεισφορά του στη διατροφή των δύο ανήλικων τέκνων του Ντάνιελ και Κρίστροφερ. Υπέρ της εφεσίβλητης επιδικάστηκαν επίσης τα έξοδα της αίτησης, όπως θα υπολογίζονταν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκρίνονταν από το δικαστήριο.

Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σύνολο των εξόδων των προαναφερόμενων παιδιών των διαδίκων ανερχόταν στις €3.600.- μηνιαίως, οι δυνάμεις των γονέων ανέρχονταν αντίστοιχα σε €24.000.- για τον εφεσείοντα και €6.900.- για την εφεσίβλητη και επομένως η συνεισφορά του εφεσείοντα-πατέρα υπολογίστηκε στο προαναφερόμενο ποσό των €2.800.- μηνιαίως.

Στην πρωτόδικη απόφαση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής μελέτησε και έλαβε υπόψιν του «όλη την ενώπιόν μου μαρτυρία, παρατηρώντας προσεκτικά τους μάρτυρες όταν έδιναν μαρτυρία στο εδώλιο του μάρτυρα». Σε άλλο σημείο της απόφασης αναγράφονται τα εξής: «Η απόφαση του Δικαστηρίου βασικά στηρίζεται σε παραδεκτά ή αναντίλεκτα γεγονότα και στο τι το Δικαστήριο θεωρεί ως λογικό και εύλογο ποσό διατροφής με βάση τις δυνάμεις των δύο πλευρών».

Αναφορικά με τα έξοδα των παιδιών το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπόψιν του το πολύ ψηλό επίπεδο ζωής της οικογένειας και το εξαιρετικά ψηλό σύνολο των δυνάμεων των γονέων. Όπως παρατήρησε, οι διάδικοι ζούσαν ως οικογένεια, σε μια πολυτελέστατη μεγάλη οικία με αυλή και πισίνα στην οποία εξακολουθούν να ζουν, η αιτήτρια με τα παιδιά.

Αναφερόμενο στα μηνιαία έξοδα των παιδιών ή τα έξοδα που αφορούν και τα παιδιά και γίνονται αποδεκτά από τον καθ΄ ου η αίτηση, το πρωτόδικο δικαστήριο έκαμε ειδική μνεία στα έξοδα οικίας σύμφωνα με τη μαρτυρία της αιτήτριας-εφεσίβλητης, τα οποία ανέρχονται στο ποσό των €534.- μηνιαίως και, σύμφωνα με το πρωτόδικο δικαστήριο, ο καθ΄ ου η αίτηση-εφεσείων «αποδέχεται το ½ του πιο πάνω ποσού ως αναλογία των παιδιών». Αναφορικά με τα έξοδα αλλοδαπής οικιακής βοηθού το πρωτόδικο δικαστήριο παρατηρεί ότι, σύμφωνα με το δικόγραφο της εφεσίβλητης, ανέρχονται στο ποσό των €382.50.- και «ο Καθ΄ ου η αίτηση αποδέχεται το ½ του πιο πάνω ποσού ως αναλογία των παιδιών».

Στην απόφαση του το πρωτόδικο δικαστήριο υπολογίζει ότι η αναλογία των παιδιών στο σύνολο των εξόδων της οικίας είναι τα 2/3, εφόσον στην οικία ζουν τρία άτομα, δηλαδή η εφεσίβλητη και τα δύο παιδιά της, και ως εκ τούτου υπολογίζονται ποσά €356.- ως αναλογία των παιδιών για τα έξοδα οικίας και €255.- ως αναλογία των παιδιών για τα έξοδα της αλλοδαπής οικιακής βοηθού. Στον υπολογισμό των εξόδων των παιδιών, το πρωτόδικο δικαστήριο, υπολόγισε, μεταξύ άλλων, τα έξοδα που αφορούν την πισίνα, τον κήπο και γενικά τη συντήρηση της οικίας, «γιατί τα παιδιά μένουν στο σπίτι που μένει η μητέρα τους, και απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις του».

Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται ως εσφαλμένη, τόσο με έφεση όσο και με αντέφεση. Η έφεση περιλαμβάνει οχτώ νομικούς λόγους, μαζί με την αιτιολογία τους.

Ο πρώτος λόγος αφορά στη μη αξιολόγηση μέρους της μαρτυρίας του εφεσείοντα με το οποίο αυτός αναφέρθηκε στο σύντροφο της αιτήτριας, Παντελή Παναγιώτου, ο οποίος κατοικούσε ή/και έκαμνε ουσιαστική χρήση των υπηρεσιών στην πρώην συζυγική κατοικία των διαδίκων. Σύμφωνα με τον εφεσείοντα η αξιολόγηση της μαρτυρίας εκείνης και η εξαγωγή συμπερασμάτων ήταν αναγκαία για να φανεί από πόσα άτομα χρησιμοποιείτο η οικία και να γίνει η αναγκαία κατανομή τουλάχιστον των εξόδων συντήρησης της κατοικίας, του μισθού της οικιακής βοηθού και των λογαριασμών κατανάλωσης ηλεκτρισμού, νερού και συντήρησης κήπου και πισίνας.

Με το δεύτερο λόγο έφεσης καταλογίζεται σφάλμα του πρωτόδικου δικαστηρίου στον υπολογισμό εξόδων της οικίας, της αλλοδαπής οικιακής βοηθού, του κηπουρού και του καθαρισμού και της συντήρησης της πισίνας αλλά και της επιδιόρθωσης της οικίας, καθώς και στο συμπέρασμα ότι τα 2/3 των προαναφερόμενων εξόδων αναλογούσαν στα δύο ανήλικα παιδιά του ζεύγους. Εφόσον, σύμφωνα με τη μαρτυρία του εφεσείοντα, χρήση της κατοικίας και των υπηρεσιών της έκανε, κατά τον ουσιώδη χρόνο, και ο προαναφερόμενος σύντροφος της εφεσίβλητης, η αναλογία των ανήλικων παιδιών στα προαναφερόμενα έξοδα θα έπρεπε να ήταν το ½ μερίδιο και όχι τα 2/3 μερίδια, δεδομένου ότι στην κατοικία διέμεναν τέσσερα και όχι τρία άτομα.

Ο τρίτος λόγος έφεσης αφορά στον κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένο υπολογισμό του μέσου όρου των εισοδημάτων του εφεσείοντα.

Ο τέταρτος λόγος αφορά στη μη αξιολόγηση του κατ΄ ισχυρισμόν αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι η εφεσίβλητη είχε στο όνομα της κατάθεση πέραν των €300.000.- από την οποίαν απολάμβανε τους τόκους, και είχε επίσης διαμέρισμα στο Λονδίνο από το οποίο εισέπραττε ενοίκιο.

Ο πέμπτος λόγος έφεσης αφορά στο πρωτόδικο εύρημα ότι οι διάδικοι ζούσαν σε μια πολυτελέστατη μεγάλη κατοικία με αυλή και πισίνα, ενώ αυτό ίσχυε μόνο για μικρό χρονικό διάστημα πριν τη διασάλευση των σχέσεων των διαδίκων και την εγκατάλειψη της οικίας από τον εφεσείοντα.

Ο έκτος και έβδομος λόγος έφεσης αφορούν σε κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένο υπολογισμό κάποιων εξόδων των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, ενώ ο όγδοος λόγος έφεσης αφορά στον κατ΄ ισχυρισμό λανθασμένο επιδικασμό των δικηγορικών εξόδων της πρωτόδικης διαδικασίας, υπέρ της εφεσίβλητης, ενώ στην πραγματικότητα κανένας από τους διαδίκους δεν δικαιώθηκε πλήρως με την πρωτόδικη απόφαση.

Με την αντέφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση με έξι λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντέφεσης αφορά σε κατ΄ ισχυρισμό παράλειψη του πρωτόδικου δικαστηρίου να συμπεριλάβει στον υπολογισμό των μερισμάτων που δικαιούτο να λάβει ο εφεσείων από δύο συγκεκριμένες εταιρείες, τα μερίσματα των ετών 2007-2010.

Ο δεύτερος λόγος αντέφεσης αφορά σε κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένη αφαίρεση από το εισόδημα του εφεσείοντα, του ποσού το οποίον αυτός καταβάλλει ως εθελοντική συνεισφορά στο Ταμείο Προνοίας των Διευθυντών της οικογενειακής εταιρείας στην οποία εργάζεται.

Με τον τρίτο λόγο αντέφεσης γίνεται ισχυρισμός ότι ο υπολογισμός των εξόδων για την αλλοδαπή οικιακή βοηθό είναι εσφαλμένος.

Με τον τέταρτο λόγο αντέφεσης προβάλλεται η θέση ότι το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα παρέλειψε να υπολογίσει, στα έξοδα των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, και τα έξοδα των ταξιδιών τους στην Αγγλία, μαζί με τη μητέρα τους.

Ο πέμπτος λόγος αντέφεσης αφορά στον, κατ΄ ισχυρισμό, εσφαλμένο καθορισμό των εξόδων για τη διακίνηση των δύο παιδιών και ο έκτος λόγος αντέφεσης αφορά σε κατ΄ ισχυρισμό λανθασμένο αριθμητικό υπολογισμό πολλών από τα έξοδα αναφορικά με μαρτυρία της εφεσίβλητης η οποία έγινε αποδεκτή από το δικαστήριο και αφορούσε σε δαπάνες που αναφέρονται στην πρωτόδικο απόφαση.

Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα, με όλο τον προσήκοντα σεβασμό προς τον πρωτόδικο Δικαστή, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει ένεκα μη αξιολόγησης της μαρτυρίας, και συγκεκριμένα αντικρουόμενης μαρτυρίας, και μη κατάληξης σε ευρήματα αναφορικά με ουσιώδη, αμφισβητούμενα, γεγονότα. Δεν συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο συνήγορο του εφεσείοντα ότι το Εφετείο μπορεί να διορθώσει τα πρωτόδικα σφάλματα και επομένως ότι δεν είναι απαραίτητο να διαταχθεί επανεκδίκαση της υπόθεσης. Θεωρούμε ότι τα σφάλματα που διαπράχθηκαν είναι βασικά και ουσιώδη για την εγκυρότητα της πρωτόδικης απόφασης και επομένως ότι η επανεκδίκαση της υπόθεσης είναι, υπό τις περιστάσεις, αναπόφευκτη.

Όπως ήδη παρατηρήσαμε το πρωτόδικο δικαστήριο λέγει ότι έλαβε υπόψιν όλη την ενώπιον του μαρτυρία χωρίς να την αξιολογεί και χωρίς να προβαίνει σε ευρήματα, ενώ οι θέσεις των δύο πλευρών σε διάφορα θέματα ήταν αντικρουόμενες ή είχαν βασικές διαφορές. Επίσης η θέση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι στηρίζεται σε παραδεκτά ή αναντίλεκτα γεγονότα, χωρίς να καθορίζει ποια ήταν αυτά τα παραδεκτά ή αναντίλεκτα γεγονότα, καθιστά την πρωτόδικη απόφαση τρωτή. Συγκεκριμένα αναφέρομε τα εξής:

(α) Στη γραπτή δήλωση του εφεσείοντα, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο Β, και συγκεκριμένα στις παραγράφους 6 και 9 γίνεται αναφορά στο σύντροφο της εφεσίβλητης, ο οποίος, όπως ισχυρίζεται ο εφεσείων, ήταν μόνιμος κάτοικος του συζυγικού οίκου κατά τον ουσιώδη χρόνο και απολάμβανε όλες τις υπηρεσίες της πολυτελούς κατοικίας με τον κήπο και την πισίνα. Αυτή η θέση του εφεσείοντα υποβλήθηκε και στην εφεσίβλητη κατά την αντεξέταση της και η εφεσίβλητη την αντέκρουσε ή την απέρριψε. Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν αναφέρεται πουθενά στο ζήτημα αυτό το οποίο, όμως, είχε σημασία για τον υπολογισμό της αναλογίας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων στα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας της κατοικίας, του κήπου, της πισίνας κλπ.. Θα ήταν διαφορετική δηλαδή η αναλογία των τέκνων αν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, στην κατοικία ζούσαν και την απολάμβαναν τέσσερα ή τρία άτομα.

(β) Ενώ το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρει ότι ο εφεσείων αποδέχεται το ½ του ποσού των εξόδων της κατοικίας και της αλλοδαπής οικιακής βοηθού, όπως δικογραφούνται στο δικόγραφο της εφεσίβλητης, στο τέλος υπολογίζει ως αναλογία των δύο παιδιών στα προαναφερόμενα έξοδα, το ποσοστό των 2/3, χωρίς να αναφέρεται καθόλου στους ισχυρισμούς του εφεσείοντα για ύπαρξη και τέταρτου ατόμου στην κατοικία και χωρίς να αναφέρει καθόλου αν αποδέχεται τη θέση εκείνη του εφεσείοντα ή αν την απορρίπτει, εν μέρει ή συνολικά, ή πώς την αξιολογεί.

(γ) Το ίδιο ζήτημα αναφύεται και σε σχέση με τα άλλα έξοδα όπως π.χ. έξοδα υπεραγοράς και κρεοπώλη, συντήρησης και επιδιόρθωσης της οικίας, χημικών για την πισίνα, κηπουρού και καθαρισμού της πισίνας. Αναφέρει, το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι θεώρησε ορθό να συνυπολογίσει τα έξοδα που αφορούν την πισίνα, τον κήπο και γενικά τη συντήρηση της οικίας, επειδή τα παιδιά μένουν στο σπίτι που μένει η μητέρα τους και απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις του, δεν αναφέρει όμως ποια αναλογία εξόδων υπολογίζει για τα δύο παιδιά για τα κονδύλια αυτά. Αποδεχόμενο, το πρωτόδικο δικαστήριο, το σύνολο των εξόδων για το μέρος VIII της απόφασης (σελ. 13), αυτό φαίνεται να θεωρεί τα δύο ανήλικα τέκνα ως εξ΄ ολοκλήρου υπεύθυνα για τα έξοδα εκείνα και πάλι χωρίς αξιολόγηση της σχετικής μαρτυρίας και χωρίς συγκεκριμένα ευρήματα.

Για τους προαναφερόμενους λόγους θεωρούμε ότι η πρωτόδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί και θα πρέπει να διαταχθεί επανεκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον άλλου Δικαστή του ιδίου δικαστηρίου. Η πρωτόδικη απόφαση δεν μπορεί να επικυρωθεί λόγω των προαναφερόμενων κενών και εγγενών σφαλμάτων που έχει και το Εφετείο, χωρίς αξιολόγηση της μαρτυρίας και ευρήματα, δεν μπορεί να καλύψει τα κενά και να διορθώσει τα σφάλματα εκείνα.

Δεν θεωρούμε σκόπιμο να εξετάσουμε περαιτέρω την έφεση και την αντέφεση.

Ενόψει των προαναφερομένων η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον άλλου Δικαστή του ιδίου δικαστηρίου.

Η αντέφεση, υπό τις περιστάσεις, απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα.

Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας θα είναι έξοδα δίκης κατά την επανεκδίκαση.

Τα έξοδα της έφεσης θα είναι έξοδα δίκης κατά την επανεκδίκαση, αλλά όχι εις βάρος του εφεσείοντα, εν πάση περιπτώσει.

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία