|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:DOD:2014:5
(2014) 1 ΑΑΔ 628
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Έφεση Αρ. 36/2011)
19 Mαρτίου, 2014
[Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΑΓΗ
Εφεσείων / Αιτητής,
- KAI -
ΤΑΤΙΑΝΑΣ ΝΕΤΣΙΕΒΑ
Εφεσίβλητης / Καθ΄ης η αίτηση
---------------------------------------
Χρ. Ν. Ματθαίου, για τον Εφεσείοντα
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσίβλητη
----------------------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με όλο το σεβασμό στην απόφαση της πλειοψηφίας, η διαφωνία μου εστιάζεται στη διαφορετική προσέγγιση ως προς την ερμηνεία του άρθρου 4 του περί της Συμβάσεως επί της Νομικής Καταστάσεως Εξωγάμων Τέκνων (Κυρωτικού) Νόμου του 1979, Ν. 50/79 (η Σύμβαση).
Η Σύμβαση, όπως εντοπίζεται από το προοίμιό της, σκοπεύει στη βελτίωση της νομικής κατάστασης των εξωγάμων τέκνων δια του περιορισμού των υφισταμένων διαφορών μεταξύ της νομικής καταστάσεως τούτων και εκείνης των εν γάμω γεννηθέντων τέκνων. Συνεπώς, αποκλειστικός προσανατολισμός της υπό αναφορά Σύμβασης είναι η προάσπιση των συμφερόντων των εξώγαμων τέκνων και η βελτίωση της νομικής κατάστασής τους.
Το άρθρο 4 της Σύμβασης έχει ως ακολούθως;
«Η εκούσια αναγνώρισις της πατρότητος δεν δύναται να καταπολεμήται ή να αμφισβητήται καθ΄ον τρόπον προβλέπει το εσωτερικόν δίκαιον διά τας τοιάυτας διαδικασίας, εκτός εάν το πρόσωπον το οποίον επιδιώκη να προβή εις την αναγνώρισιν ή το οποίον έχει προβή εις την αναγνώρισιν του τέκνου δεν είναι ο βιολογικός τούτου πατήρ.»
Το πιο πάνω άρθρο δεν καθορίζει τα πρόσωπα στα οποία παρέχεται η δυνατότητα καταπολέμησης ή αμφισβήτησης εκούσιας αναγνώρισης πατρότητας. Προσδιορίζει μόνο, και κατά τρόπο περιοριστικό, τις περιπτώσεις όπου αυτό μπορεί να λάβει χώρα: Όταν, και μόνο, το πρόσωπο το οποίο επιδιώκει να προβεί στην αναγνώριση ή έχει ήδη προβεί, δεν είναι ο βιολογικός πατέρας.
Στην ερμηνευτική / επεξηγηματική έκθεση (Explanatory Report) του Συμβουλίου της Ευρώπης σε σχέση με την υπό αναφορά Σύμβαση, η οποία δεν συνιστά εργαλείο για επακριβή ερμηνεία της Σύμβασης, αλλά προσφέρεται προς διευκόλυνση εφαρμογής των προνοιών που περιλαμβάνονται σε αυτή, αναφέρονται τα ακόλουθα σε σχέση με το επίμαχο άρθρο 4:
«24. This article preserves the possibility of opposing or contesting a voluntary recognition when the person seeking to recognise or who had recognised the child is not the biological father. It was noted that some states made use of the procedure of opposition, others made use of the procedure of contestation, while other states made use of both these procedures. For this reason the terms «opposed» or «contested» are both contained in Article 4.
25. The question of those persons or authorities who may oppose or contest a voluntary recognition is not dealt with by the Convention; this question is left to the internal law.»
Επαφίεται, λοιπόν, στο εσωτερικό δίκαιο των συμβαλλομένων μερών το ζήτημα των προσώπων ή αρχών που δύνανται να αμφισβητήσουν και να προσβάλουν εκούσια αναγνώριση. Τα άρθρα 17(4) και 18(1)(2)(3) των περί Τέκνων (Συγγένεια και Νομική Υπόσταση) Νόμων του 1991 - 2000 (ο Νόμος), ο οποίος έπεται χρονολογικά της Σύμβασης, είναι πλήρως εναρμονισμένα με τις σχετικές πρόνοιες της. Κατ΄εφαρμογή του άρθρου 4 της Σύμβασης, καθορίζουν τα πρόσωπα τα οποία δύνανται, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, να προσβάλουν εκούσια αναγνώριση, όπου αυτός που δηλώθηκε ως πατέρας δεν είναι πραγματικά ο πατέρας. Παρόμοιο δικαίωμα παρέχεται σε πρόσωπο που ισχυρίζεται ότι είναι ο αληθινός πατέρας του τέκνου. Ο καθορισμός, δε, από το άρθρο 19(1) του Νόμου προθεσμίας προσβολής της αναγνώρισης σε συνάρτηση με το χρόνο πληροφόρησης του Αιτητή για την πράξη αναγνώρισης, δεν αφήνει περιθώρια σοβαρής αμφισβήτησης ότι δεν μπορεί να καταπολεμάται η αναγνώριση από το πρόσωπο το οποίο προέβη σε εκούσια αναγνώριση.
Ως αποτέλεσμα, και στην απουσία ανάλογης νομοθετικής ρύθμισης, ο Εφεσείων δε νομιμοποιείτο στην καταχώρηση της αίτησης, απώτερος σκοπός της οποίας είναι η προσβολή της εκούσιας αναγνώρισης στην οποία προέβη. Γι΄αυτόν τον λόγο και θα απέρριπτα την Έφεση.
..........
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ