|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 2240
25 Οκτωβρίου, 2013
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ (Ν. 33/1964, ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ),
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) MILOKOBIA TRADING LTD., (2) ΜΑΡΙΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, (3) ΓΙΑΝΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
(4) ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΙΝΗ ΚΑΙ (5) C.P. PALEMA SERVICES LTD,
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ 6 ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΕΚΔΟΘΕΝΤΟΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ (Χ. ΜΑΛΑΚΤΟΥ Π.Ε.Δ.), ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 3/10/2013, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 978/2013,
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟ ΤΩΝ (1) MILOKOBIA TRADING LTD., (2) ΜΑΡΙΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, (3) ΓΙΑΝΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
(4) ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΙΝΗ ΚΑΙ (5) C.P. PALEMA SERVICES LTD - ΑΙΤΗΤΩΝ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 188/2013)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας προς καταχώρηση αίτησης έκδοσης προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση ενδιάμεσου διατάγματος της φύσεως Norwich Pharmacal ― Παρά τη δραστικότητα των εν λόγω διαταγμάτων και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα των αιτητών οι παράγοντες αυτοί δεν είναι, τέτοιοι, ώστε να δικαιολογούν ένταξη της περίπτωσης στην κατηγορία των εξαιρετικών περιστάσεων ― Απόρριψη αίτηση και λόγω ύπαρξης διαθέσιμων εναλλακτικών ένδικων μέσων.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης των κατώτερων δικαστηρίων ― Αποκλειστικός στόχος τέτοιου εντάλματος είναι ο έλεγχος της νομιμότητας και όχι της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης.
Με την αίτηση οι αιτητές, εναγόμενοι 5, 6, 7, 8 και 9 στην Αγωγή αρ. 978/2013, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ζήτησαν όπως τους χορηγηθεί άδεια για να καταχωρούσαν αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου Certiorari και Prohibition με απώτερο σκοπό την ακύρωση ενδιάμεσου διατάγματος το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, η οποία καταχωρήθηκε ταυτόχρονα με την καταχώριση Πρωτογενούς Αίτησης, που καταχωρήθηκε στη βάση των προνοιών του περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμου, Ν. 101/87.
Με το διάταγμα οι αιτητές διατάσσονταν να αποκαλύψουν με ένορκες δηλώσεις σωρεία δεδομένων τα οποία παρατίθεντο στο διάταγμα, έτσι που οι αιτητές προέβαλαν ότι αυτό είχε το χαρακτήρα διατάγματος τύπου Norwich Pharmacal.
Η αίτηση για άδεια στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Από το πρακτικό προέκυπτε νομικό σφάλμα.
β) Η διαδικασία, διαφοροποιείτο ουσιωδώς από την περίπτωση της έκδοσης ενδιάμεσων διαταγμάτων στα πλαίσια αγωγής.
γ) Στην προκείμενη περίπτωση το πρωτόδικο δικαστήριο, εκλαμβάνοντας και/ή ερμηνεύοντας τις πρόνοιες του Άρθρου 9 του Ν. 101/87 και του Άρθρου 31 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 44/2001, ως ικανές να ενεργοποιήσουν τη δικαιοδοτική δυνατότητα του να εκδίδει διατάγματα αποκάλυψης τύπου Norwich Pharmacal, ως είναι το επίμαχο διάταγμα, ενήργησε, σύμφωνα με τους αιτητές, καταχρηστικά και/ή υπό νομική πλάνη, καθότι στην ουσία του, το εν λόγω διάταγμα, όχι μόνο αντιβαίνει και υπερβαίνει τις δικαιοδοτικές δυνατότητες του, αλλά και προκαλεί την οριστική αποκάλυψη μαρτυρίας από πρόσωπα τα οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι διάδικοι στην αλλοδαπή διαιτητική διαδικασία.
δ) Η έκδοση του επίδικου διατάγματος προσέφερε σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, άνευ όρων και άνευ περιοριστικών μέτρων ως προς τη χρήση των αιτούμενων λεπτομερειών, απόκτηση μόνιμου πλεονεκτήματος από την πλευρά των καθ' ων η αίτηση, εφόσον δεν είχε διασφαλιστεί η δυνατότητα διαφύλαξης και επιστροφής των δεδομένων και πληροφοριών που οι αιτητές υποχρεούνταν να αποκαλύψουν, σε περίπτωση που το διάταγμα ακυρωνόταν.
ε) Επειδή για να δικαιούνταν οι αιτητές να ακουστούν από το πρωτόδικο δικαστήριο, σε περίπτωση που η ακρόαση της αίτησης παρατεινόταν, θα έπρεπε, πρώτα να συμμορφωθούν, άλλως, επειδή θα βρίσκονταν σε παρακοή, ενδεχομένως να τους στερείτο το δικαίωμα περαιτέρω ακρόασης, στην ουσία δεν είχαν στη διάθεση τους εναλλακτικό ένδικο μέσο στα πλαίσια του οποίου θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το επίδικο διάταγμα.
στ) Καταχώριση έφεσης κατά της απόφασης θα ήταν υπό τις περιστάσεις, σύμφωνα με τους αιτητές μέτρο αναποτελεσματικό καθότι συμμόρφωση τους με το διάταγμα θα δημιουργούσε τετελεσμένα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην προκείμενη περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αφού έκδωσε το επίμαχο διάταγμα μονομερώς, το κατέστησε επιστρεπτέο, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία στους αιτητές να εμφανιστούν κατά τη νέα ημερομηνία και να αμφισβητήσουν την ορθότητα του.
2. Οι αιτητές επέλεξαν να κάμουν χρήση του εν λόγω προσφερόμενου εναλλακτικού δικαιοδοτικού βάθρου. Αφού μάλιστα εμφανίστηκαν, όχι μόνο ενημέρωσαν το πρωτόδικο δικαστήριο περί της πρόθεσης τους να καταχωρίσουν ένσταση, αλλά και υπέβαλαν δισκελές προφορικό αίτημα το οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο ικανοποίησε μερικώς, παρέχοντας τους παράταση για σκοπούς συμμόρφωσης με το διάταγμα μέχρι τις 29/10/2013, που η αίτηση ορίστηκε για ακρόαση.
3. Η υποχρέωση συμμόρφωσης με μονομερή διατάγματα, ενυπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις έκδοσης διαταγμάτων, πλην όμως δεν είναι ικανή να εντάξει περιπτώσεις όπως η παρούσα στην κατηγορία εξαιρετικών περιστάσεων. Άλλωστε ο αποκλεισμός λόγω μη συμμόρφωσης δεν είναι απόλυτος.
4. Ανεξάρτητα όμως τούτου, στην κρινόμενη περίπτωση οι αιτητές αιτήθηκαν και πέτυχαν την αναστολή συμμόρφωσης με το διάταγμα μέχρι την ημερομηνία ακρόασης.
5. Αν κατά την εν λόγω ημερομηνία δεν γινόταν δυνατό να ολοκληρωθεί η ακρόαση της αίτησης και να εκδοθεί απόφαση, τότε μπορούσαν να αιτηθούν παράταση του χρόνου αναστολής για σκοπούς συμμόρφωσης, από το πρωτόδικο δικαστήριο.
6. Είναι αλήθεια ότι διατάγματα αυτού του τύπου τα χαρακτηρίζει δραστικότητα, ενώ οι επιπτώσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα των αιτητών είναι αναπόφευκτες.
7. Οι παράγοντες αυτοί δεν είναι, τέτοιοι, ώστε να δικαιολογούν ένταξη της υπό κρίση περίπτωσης στην κατηγορία των εξαιρετικών περιστάσεων.
8. Οι εν λόγω παράγοντες μπορούν να εξεταστούν από το επαρχιακό δικαστήριο που έκδωσε το διάταγμα στα πλαίσια επανεξέτασης της ορθότητας της απόφασης του, όταν θα έχει ενώπιον του ολοκληρωμένες τις θέσεις των δύο πλευρών.
9. Πέραν τούτου, στη διάθεση των αιτητών υπάρχει και το ένδικο μέσο της έφεσης σε περίπτωση που η κατάληξη της διαδικασίας δεν θα τους εύρισκε σύμφωνους.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878,
Γρηγορίου ν. Σταύρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 237,
Μαυρομμάτη ν. Δημοκρατίας (1970) 3 Α.Α.Δ. 4244,
Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116,
Διαχειριστική Επιτροπή ΚΥΠΑ ΚΩΡΤ 4 (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 644.
Αίτηση.
Αλ. Μαρκίδης με Ν. Μακρίδη, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση τους οι πέντε αιτητές, εναγόμενοι 5, 6, 7, 8 και 9 στην Αγωγή αρ. 978/2013, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ζητούν όπως τους χορηγηθεί άδεια για να καταχωρίσουν αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου Certiorari και Prohibition με απώτερο σκοπό την ακύρωση του πιο κάτω ενδιάμεσου διατάγματος:
"6. Εκδοθεί και δια του παρόντος εκδίδεται διάταγμα το οποίο διατάζει τις Καθ' ων η Αίτηση αρ. 6, 7, 8 και 9 όπως και/ή εντός πέντε (5) ημερών από την επίδοση του διατάγματος καταχωρήσουν και επιδώσουν στους δικηγόρους των Αιτητών ένορκη δήλωση με την οποία:
6.1 Να δηλώνουν το πρόσωπο και/ή τα πρόσωπα και τις διευθύνσεις τους, από τα οποία λάμβαναν και λαμβάνουν οδηγίες σε σχέση με την διαχείριση της Καθ' ης η Αίτηση αρ. 5 και/ή σε σχέση με την ονομαστική κατοχή των μετοχών στην Καθ' ης η Αίτηση αρ. 5.
6.2 Να αποκαλύπτουν οποιαδήποτε συμφωνία, επιστολή, γραπτή επικοινωνία, ηλεκτρονικά μηνύματα, τηλεομοιότυπα, οικονομικές καταστάσεις, τραπεζικά έγγραφα, αιτήσεις, και/ή οποιονδήποτε άλλο έγγραφο έχουν στην κατοχή και/ή στον έλεγχο και/ή εξουσία τους που να σχετίζεται και/ή να αφορά εγγραφή του 100% των μετοχών της Καθ' ης η Αίτηση 5 στο όνομα της Καθ' ης η Αίτηση αρ. 6.
6.3 Να αποκαλύπτουν οποιεσδήποτε συμφωνίες, επιστολές, γραπτές επικοινωνίες, ηλεκτρονικά μηνύματα, τηλεομοιότυπα, οικονομικές καταστάσεις, τραπεζικά έγγραφα, αιτήσεις, και/ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο έχουν στην κατοχή και/ή στον έλεγχο και/ή εξουσία τους που να σχετίζεται και/ή να αφορά στις οδηγίες που λάμβαναν και λαμβάνουν σε σχέση με διαχείριση της Καθ' ης η Αίτηση αρ. 5.
6.4 Να παρουσιάσουν και/ή παραδώσουν στους Δικηγόρους του Ενάγοντα, όλα τα έγγραφα τα οποία βρίσκονται στην κατοχή και/ή εξουσία και/ή έλεγχο τους και τα οποία σχετίζονται άμεσα και/ή έμμεσα με τα θέματα που αναφέρονται στις παραγράφους 6.1-6.4 πιο πάνω."
Το πιο πάνω διάταγμα εκδόθηκε στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, η οποία καταχωρήθηκε ταυτόχρονα με την καταχώριση Πρωτογενούς Αίτησης, που καταχωρήθηκε στη βάση των προνοιών του περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμου, Ν. 101/87. Το προσωρινό διάταγμα, το οποίο αποτελεί μέρος αριθμού διαταγμάτων που εκδόθηκαν στα πλαίσια της ίδιας ενδιάμεσης μονομερούς αίτησης, ορίστηκε επιστρεπτέο στις 14/10/2013.
Κατά την εν λόγω ημερομηνία, οι αιτητές εμφανίστηκαν με δικηγόρο, ο οποίος αφού δήλωσε στο δικαστήριο ότι οι αιτητές προτίθενται να ενστούν, υπέβαλε προφορικό αίτημα για αναστολή του διατάγματος. Διαζευκτικά, ζήτησε παράταση του χρόνου συμμόρφωσης με το διάταγμα, μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και την έκδοση της ενδιάμεσης απόφασης του δικαστηρίου ή για 10 τουλάχιστον μέρες.
Το δικαστήριο αφού άκουσε το συνήγορο των αιτητών απέρριψε το αίτημα για αναστολή του διατάγματος, το οποίο χαρακτήρισε ως «πρωτάκουστο», επειδή έκρινε ότι εκείνο που στην ουσία οι αιτητές αιτούντο ήταν η ανατροπή του διατάγματος, ενέκρινε όμως, το αίτημα για παράταση του χρόνου συμμόρφωσης μέχρι 29/10/2013, ημερομηνία κατά την οποία όρισε την ενδιάμεση αίτηση για ακρόαση. Παράλληλα, το πρωτόδικο δικαστήριο επισημαίνοντας το γεγονός ότι οι αιτητές, αν και επείγοντο, δεν είχαν μέχρι τότε καταχωρίσει ένσταση, εξέφρασε την ετοιμότητα του να επιληφθεί της ενδιάμεσης αίτησης και να την ακούσει, σε περίπτωση βέβαια που οι δύο πλευρές ήταν έτοιμες, νωρίτερα.
Στις 23/10/2013 καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, στα πλαίσια της οποίας οι αιτητές προβάλλουν σωρεία ισχυρισμών, κοινός παρονομαστής των οποίων συνιστά η θέση ότι δικαιούνται στη χορήγηση της αιτούμενης άδειας, καθότι από το πρακτικό προκύπτει νομικό σφάλμα (error of law on the face of the record).
Ισχυρίζονται ότι η διαδικασία, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το συγκεκριμένο προσωρινό διάταγμα, είναι Πρωτογενής Αίτηση, υποβοηθητική (ancillary) αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης (in aid of foreign arbitration) και η χρησιμότητα της έγκειται στη διατήρηση του υφιστάμενου status quo και συνεπώς διαφοροποιείται ουσιωδώς από την περίπτωση της έκδοσης ενδιάμεσων διαταγμάτων στα πλαίσια αγωγής. Είναι η θέση τους ότι, στην προκείμενη περίπτωση το πρωτόδικο δικαστήριο, εκλαμβάνοντας και/ή ερμηνεύοντας τις πρόνοιες του Άρθρου 9 του Ν. 101/87 και του Άρθρου 31 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 44/2001, ως ικανές να ενεργοποιήσουν τη δικαιοδοτική δυνατότητα του να εκδίδει διατάγματα αποκάλυψης τύπου Norwich Pharmacal, ως είναι το επίμαχο διάταγμα, ενήργησε, σύμφωνα με τους αιτητές, καταχρηστικά και/ή υπό νομική πλάνη, καθότι στην ουσία του, το εν λόγω διάταγμα, όχι μόνο αντιβαίνει και υπερβαίνει τις δικαιοδοτικές δυνατότητες του, αλλά και προκαλεί την οριστική αποκάλυψη μαρτυρίας από πρόσωπα τα οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι διάδικοι στην αλλοδαπή διαιτητική διαδικασία. Πρόσθετα, η έκδοση του επίδικου διατάγματος προσφέρει, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, άνευ όρων και άνευ περιοριστικών μέτρων ως προς τη χρήση των αιτούμενων λεπτομερειών, απόκτηση μόνιμου πλεονεκτήματος από την πλευρά των καθ' ων η αίτηση, εφόσον δεν έχει διασφαλιστεί η δυνατότητα διαφύλαξης και επιστροφής των δεδομένων και πληροφοριών που οι αιτητές υποχρεούνται να αποκαλύψουν, σε περίπτωση που το διάταγμα ακυρωθεί. Πέραν όμως τούτου, επειδή για να δικαιούνται να ακουστούν από το πρωτόδικο δικαστήριο, σε περίπτωση που η ακρόαση της αίτησης παραταθεί και πέραν της 29/10/2013, οι αιτητές θα πρέπει, πρώτα να συμμορφωθούν, άλλως, επειδή θα βρίσκονται σε παρακοή, ενδεχομένως να τους στερηθεί το δικαίωμα περαιτέρω ακρόασης, στην ουσία δεν έχουν στη διάθεση τους εναλλακτικό ένδικο μέσο στα πλαίσια του οποίου θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το επίδικο διάταγμα. Καταχώριση έφεσης κατά της απόφασης ημερομηνίας 14/10/2013, είναι, υπό τις περιστάσεις, σύμφωνα με τους αιτητές μέτρο αναποτελεσματικό καθότι συμμόρφωση τους με το διάταγμα θα έχει ήδη δημιουργήσει τετελεσμένα. Έστω όμως και αν έχουν στη διάθεση τους εναλλακτικό ένδικο μέσο, οι συνέπειες της συμμόρφωσης τους με το διάταγμα πριν την πλήρη περάτωση της ενδιάμεσης αίτησης στα πλαίσια της οποίας αυτό εκδόθηκε, συνιστούν ενόψει απουσίας μέτρων προς αναστολή της άμεσης εφαρμογής του, εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν, τη χορήγηση της αιτούμενης με την παρούσα αίτηση άδειας. Τέλος, είναι η θέση τους ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση απουσιάζουν το στοιχείο του κατεπείγοντος που δικαιολογούσε την έκδοση του διατάγματος μονομερώς.
Η χορήγηση άδειας για καταχώριση Certiorari ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται μεν δικαστικά, ασκείται όμως με πολλή φειδώ. Ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο για την ύπαρξη «εκ πρώτης όψεως υπόθεσης» και/ή την ύπαρξη «συζητήσιμης υπόθεσης». Εκεί και όπου όμως, στη διάθεση του αιτητή υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο, τότε οι οποιεσδήποτε πιθανότητες υπάρχουν για έγκριση της αίτησης, στην ουσία εξαφανίζονται και η αίτηση είναι καταδικασμένη σε απόρριψη, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα, εκτός και αν ο αιτητής ικανοποιήσει για την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων. (Βλ. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878 και τη νομολογία που η απόφαση παραπέμπει).
Στην προκείμενη περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αφού έκδωσε το επίμαχο διάταγμα μονομερώς, το κατέστησε επιστρεπτέο, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία στους αιτητές να εμφανιστούν κατά τη νέα ημερομηνία και να αμφισβητήσουν την ορθότητα του. Οι αιτητές επέλεξαν να κάμουν χρήση του εν λόγω προσφερόμενου εναλλακτικού δικαιοδοτικού βάθρου. Αφού μάλιστα εμφανίστηκαν, όχι μόνο ενημέρωσαν το πρωτόδικο δικαστήριο περί της πρόθεσης τους να καταχωρίσουν ένσταση, αλλά και υπέβαλαν δισκελές προφορικό αίτημα το οποίο το πρωτόδικο δικαστήριο ικανοποίησε μερικώς, παρέχοντας τους παράταση για σκοπούς συμμόρφωσης με το διάταγμα μέχρι τις 29/10/2013, που η αίτηση ορίστηκε για ακρόαση.
Δεν διαφεύγει της προσοχής μου ότι οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι προσφυγή στο εναλλακτικό μέσο που τους προσφέρεται, ενδεχομένως να καθίσταται αδύνατη, γιατί, σε περίπτωση που δεν εκδικαστεί η ενδιάμεση αίτηση και δεν εκδοθεί απόφαση στις 29/10/2013, τότε δεν θα έχουν επιλογή παρά πρώτα να συμμορφωθούν με το διάταγμα. Έχω την άποψη ότι το γεγονός ότι η υποχρέωση συμμόρφωσης με μονομερή διατάγματα, ενυπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις έκδοσης διαταγμάτων, πλην όμως θεωρώ ότι δεν είναι ικανή να εντάξει περιπτώσεις όπως η παρούσα στην κατηγορία εξαιρετικών περιστάσεων. Ας μην μας διαφεύγει ότι ο αποκλεισμός λόγω μη συμμόρφωσης δεν είναι απόλυτος (Γρηγορίου ν. Σταύρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 237 και Μαυρομμάτη ν. Δημοκρατίας (1970) 3 Α.Α.Δ. 4244). Ανεξάρτητα όμως τούτου, στην κρινόμενη περίπτωση οι αιτητές αιτήθηκαν και πέτυχαν την αναστολή συμμόρφωσης με το διάταγμα μέχρι 29/10/2013. Αν κατά την εν λόγω ημερομηνία δεν καταστεί δυνατό να ολοκληρωθεί η ακρόαση της αίτησης και να εκδοθεί απόφαση, τότε μπορούν να αιτηθούν παράταση του χρόνου αναστολής για σκοπούς συμμόρφωσης, από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Οι αιτητές επικαλούμενοι τις συνέπειες που η έκδοση του συγκεκριμένου διατάγματος συνεπάγεται, ενόψει μάλιστα της απουσίας μέτρων προς αναστολή του διατάγματος μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και την έκδοση της σχετικής απόφασης, ισχυρίστηκαν ότι η περίπτωση τους εμπίπτει εντός της εμβέλειας του όρου «εξαιρετικές περιστάσεις». Ούτε ο εν λόγω ισχυρισμός ευσταθεί. Είναι αλήθεια ότι διατάγματα αυτού του τύπου τα χαρακτηρίζει δραστικότητα, ενώ οι επιπτώσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα των αιτητών είναι αναπόφευκτες. Κατ' αρχάς θα πρέπει να πω ότι οι παράγοντες αυτοί δεν είναι, τέτοιοι, ώστε να δικαιολογούν ένταξη της υπό κρίση περίπτωσης στην κατηγορία των εξαιρετικών περιστάσεων. Έχω την άποψη ότι οι εν λόγω παράγοντες μπορούν να εξεταστούν από το επαρχιακό δικαστήριο που έκδωσε το διάταγμα στα πλαίσια επανεξέτασης της ορθότητας της απόφασης του, όταν θα έχει ενώπιον του ολοκληρωμένες τις θέσεις των δύο πλευρών. Πέραν τούτου, στη διάθεση των αιτητών υπάρχει και το ένδικο μέσο της έφεσης σε περίπτωση που η κατάληξη της διαδικασίας δεν θα τους εύρισκε σύμφωνους. Ανεξάρτητα όμως τούτου, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι οποιεσδήποτε επιπτώσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα των αιτητών ενδεχομένως να συνεπάγεται η έκδοση του επίδικου διατάγματος, κρινόμενες υπό τις περιστάσεις και συγκεκριμένα ενόψει της αναστολής της άμεσης εφαρμογής του διατάγματος, καθίσταται ζήτημα καθαρά ακαδημαϊκό. Τέλος, αντικείμενο εξέτασης από το πρωτόδικο δικαστήριο, μπορούν να καταστούν και οι θέσεις των αιτητών περί παραβίασης των Άρθρων 9 του Νόμου 101/87, όπως και του Άρθρου 31 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 44/2001, καθώς επίσης και οι θέσεις τους περί αλλότριου κινήτρου από πλευράς των καθ' ων η αίτηση.
Ενόψει των ανωτέρω και δεδομένου ότι οι αιτητές έχουν στη διάθεση τους εναλλακτικά ένδικα μέσα, η παρούσα αίτηση τους, ελλείψει εξαιρετικών περιστάσεων, δεν μπορεί να επιτύχει. Ας μην μας διαφεύγει ότι το διάταγμα Certiorari δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης των κατώτερων δικαστηρίων. Αποκλειστικός στόχος τέτοιου εντάλματος είναι ο έλεγχος της νομιμότητας και όχι της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης. (Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116). Όπως πολύ εύστοχα τέθηκε στην αίτηση Διαχειριστική Επιτροπή ΚΥΠΑ ΚΩΡΤ 4 (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 644, «το διάταγμα Certiorari δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης και το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα εκδώσει σχετικό διάταγμα επειδή το κατώτερο δικαστήριο αντιλήφθηκε εσφαλμένα ένα νομικό σημείο. Δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που απεφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Ως εκ των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.