Aletarro Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 1742

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 07/08/2013 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Α.Ε.Δ.) ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ SERGEI PETROVICH POYMANOV ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 07/08/2013 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 3463/2013 ΣΤΟ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ.

(Πολιτική Αίτηση Αρ.160/2013)

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Prohibition ― Αίτηση παραχώρησης άδειας προς καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με στόχο την ακύρωση παρεμπίπτοντος διατάγματος Επαρχιακού Δικαστηρίου ως επίσης και για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Prohibition, με το οποίο να απαγορευόταν στο Επαρχιακό Δικαστήριο να συνεχίσει με την εκδίκαση της μονομερούς αίτησης ― Απορρίφθηκε επί τω ότι οι αιτητές επέλεξαν από μόνοι τους τη διαδικασία της ένστασης ως μέσο αμφισβήτησης του διατάγματος και δεν δικαιούνταν ταυτόχρονα να αιτούνται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari.

Οι αιτητές επιδίωξαν την παραχώρηση άδειας προς καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με στόχο να ακυρώσουν παρεμπίπτον διάταγμα Επαρχιακού Δικαστηρίου ως επίσης και άδεια για καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος Prohibition, με το οποίο να απαγορευόταν στο Επαρχιακό Δικαστήριο να συνεχίσει με την εκδίκαση της μονομερούς αίτησης και των επιδίκων διαταγμάτων.

Το διάταγμα το οποίο εκδόθηκε στο πλαίσιο εκκρεμούσας αγωγής, αφορούσε στην παγοποίηση περιουσιακών στοιχείων ( μετοχών) η αποξένωση των οποίων απαγορευόταν ενώ με αυτό διατάσσονταν περαιτέρω οι Εναγόμενοι 3 και 8, όπως εντός 14 ημερών από την επίδοση σ' αυτούς του διατάγματος, παραδώσουν στους δικηγόρους του Ενάγοντος ένορκη δήλωση με την οποία να αποκαλύπτουν τον ιδιοκτήτη ή τελικό δικαιούχο των μετοχών, των Εναγομένων 1, 2, 6 και 7, μαζί με όλα τα έγγραφα και αρχεία που έχουν στην κατοχή τους και τα οποία συνδέονταν με τους Εναγομένους 1, 2, 6 και 7. Παρά τον πιο πάνω χρόνο που καθοριζόταν, το επίδικο διάταγμα με την παρ. 10 καθόριζε και άλλο χρόνο 21 ημερών από την επίδοση για συμμόρφωση των Εναγομένων 3 και 8.

Η αίτηση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:

α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε χωρίς ή καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και/ή υπό έκδηλη πλάνη νόμου, καθότι:-

(αα) εξέδωσε το παρεμπίπτον διάταγμα ενώ δεν είχε δικαιοδοσία,

(αβ) προχώρησε σε διάγνωση της ουσίας της αγωγής και στην παραχώρηση της τελικής θεραπείας,

(αγ) το διάταγμα περιέχει αντιφατικές πρόνοιες,

(αδ) ανέλαβε δικαιοδοσία να εξετάσει την αίτηση μονομερώς χωρίς να τηρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις,

(αε) δεν είχε δικαιοδοσία αφού τα κατ' ισχυρισμό αστικά αδικήματα που επικαλείται ο Ενάγων στο κλητήριο ένταλμα, δεν τελέστηκαν στην Κύπρο,

(αζ) το δικαστήριο όφειλε πρώτα να διατάξει τους Αιτητές να καταχωρήσουν προσωπική εγγύηση και μετά να διατάξει πρόσθετη εγγύηση από άλλο πρόσωπο,

(αη) το διάταγμα ερχόταν σε αντίθεση με εκτελεστή απόφαση ρωσικού δικαστηρίου.

(αθ) το διάταγμα αποκάλυψης, ήταν πολύ ευρύ, καταπιεστικό και δραστικό και δεν έπρεπε να δοθεί, αφού ξεφεύγει των ορίων που τίθενται από τη νομολογία για διατάγματα του τύπου Norwich Pharmacal.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Δεν ήταν απαραίτητο να εξεταστεί κατά πόσο είχε στοιχειοθετηθεί εκ πρώτης όψεως παρανομία, γιατί το πρόβλημα δεν εστιαζόταν σε αυτή την πτυχή της υπόθεσης, αλλά στην ύπαρξη ή όχι άλλου ένδικου μέσου.

2. Στην προκειμένη περίπτωση οι Αιτητές στις 14.8.2013, ημέρα που ήταν επιστρεπτέο το παρεμπίπτον διάταγμα, εμφανίστηκαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και δήλωσαν ότι εμφανίζονται υπό διαμαρτυρία και άνευ βλάβης των δικαιωμάτων των Αιτητών να καταχωρίσουν αίτηση για παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Στη συνέχεια ο δικηγόρος των Αιτητών δήλωσε στο πρωτόδικο δικαστήριο ότι ενίστατο «στην έκδοση των διαταγμάτων» και ζήτησε χρόνο για να καταχωρήσει ένσταση.

3. Από τα όσα προέκυπταν από το πρακτικό, όποια αξία και να είχε η αρχική εμφάνισή των Αιτητών υπό διαμαρτυρία, φαίνεται από τα καταγραφέντα λεχθέντα στα πρακτικά, ότι τελικά αυτή η πορεία εγκαταλείφθηκε και οι Αιτητές επέλεξαν να καταχωρήσουν ένσταση.

4. Έτσι κωλύονταν από του να προχωρήσουν με την παρούσα αίτηση, εφόσον επέλεξαν άλλο ένδικο μέσο ήτοι αυτό της έγερσης ένστασης στη διαδικασία οριστικοποίησης του διατάγματος. Αυτή εξάλλου θα έπρεπε να ήταν από την αρχή η ορθή διαδικασία.

5. Από τη στιγμή που οι Αιτητές από μόνοι τους επέλεξαν τη διαδικασία της ένστασης ως μέσο για την αμφισβήτηση του διατάγματος, δεν δικαιούνταν ταυτόχρονα να αιτούνται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari. Οι Αιτητές όχι μόνο είχαν στη διάθεσή τους άλλα ένδικα μέσα, αλλά είχαν ήδη επιλέξει και ένα από αυτά.

6. Επομένως, ακόμη και αν υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις και πάλιν οι Αιτητές δεν θα επωφελούνταν ενόψει της επιλογής που είχαν ήδη κάνει.

7. Ως προς το διάταγμα αποκάλυψης το οποίο προβλημάτισε, είναι γεγονός ότι η νομολογία επιτάσσει ότι τέτοιου είδους διατάγματα παραχωρούνται με φειδώ και υπό αυστηρούς όρους. Δεδομένου ότι η πλευρά των Εναγόντων είχε ήδη δεσμευτεί ότι δεν θα έφερε ένσταση σε παράταση του χρόνου συμμόρφωσης των Εναγομένων 3 και 8 στο διάταγμα αποκάλυψης, μέχρι να αποφασιζόταν κατά πόσον θα οριστικοποιούνταν τα παρεμπίπτοντα διατάγματα ή όχι, το Ανώτατο δεν υπεισείλθε περαιτέρω στην εξέταση του θέματος και για τον επιπρόσθετο λόγο του μη επηρεασμού της διαδικασίας του πρωτόδικου δικαστηρίου.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Καμηλάρης (2013) 1 Α.Α.Δ. 1001,

Re K.M. Thechologies (Overseas) Ltd κ.ά. (Αρ. 2) (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 263,

Re Καραμήτας κ.ά. (2009) 1(Α) Α.Α.Δ. 457,

Re Κοντού (2009) 1(Α) Α.Α.Δ. 468,

Re Πατσαλίδης (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1350,

Re Mainland Global Investments Ltd (2012) 1 Α.Α.Δ. 2471,

Re Coward (2013) 1 Α.Α.Δ. 1070,

Re Γρηγοριάδης (2013) 1 Α.Α.Δ. 1247.

Αίτηση.

Χρ. Αργυρού (κα) με Χρ. Κωνσταντίνου, για τους Αιτητές.

Cur. adv. vult.

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την αίτησή τους οι Αιτητές ζητούν:-

(Α) Άδεια για να καταχωρήσουν αίτηση διά κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με στόχο να ακυρώσουν το παρεμπίπτον διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 7.8.2013.

(Β) Διάταγμα όπως η ισχύς και εκτέλεση του πιο πάνω διατάγματος - τουλάχιστον όσον αφορούν την αποκάλυψη με ένορκη δήλωση εκ μέρους των Εναγομένων 3 και 8 και όλων των σχετικών εγγράφων - ανασταλεί μέχρι την αποπεράτωση της παρούσας διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ή μέχρι νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου.

(Γ) Άδεια για καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος Prohibition με το οποίο να απαγορεύεται στην Ανώτερη Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, να συνεχίσει με την εκδίκαση της μονομερούς αίτησης και των επιδίκων διαταγμάτων.

(Δ) Διάταγμα με το οποίο να αναστέλλονται όλες οι διαδικασίες αναφορικά με την εκτέλεση και/ή συνέχιση της ισχύος των επιδίκων διαταγμάτων.

Σύμφωνα με τα γεγονότα που περιέχονται στην αίτηση και ένορκη δήλωση, ο Sergei Petrovich Poymanov καταχώρισε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εναντίον εννέα εναγομένων. Μεταξύ αυτών ήταν και οι Αιτητές οι οποίοι στην αγωγή εμφανίζονταν ως Εναγόμενοι 1. Ταυτόχρονα με την αγωγή o Poymanov καταχώρισε και μονομερή αίτηση για έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος. Ανώτερη Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού αποδέχθηκε τη μονομερή αίτηση και στις 7.8.2013 εξέδωσε παρεμπίπτον διάταγμα με το οποίο:-

(1) εμποδίζονταν οι Αιτητές (Εναγόμενοι 1), από του να διαθέσουν ή αποξενώσουν αριθμό μετοχών που ισοδυναμούν με ποσοστό 11,37% στη ρωσική εταιρεία JSC Pavlovsgranit, το οποίο ποσοστό, κατά τον ισχυρισμό των Αιτητών, τους ανήκει (παρ. 1 του διατάγματος),

(2) εμποδίζονταν διάφοροι άλλοι από τους Εναγομένους από του να αποξενώσουν ποσοστό μετοχών στην πιο πάνω ρωσική εταιρεία (παρ. 2-6 του Διατάγματος), καθώς και σε δύο άλλες ρώσικες εταιρείες (παρ. 7 και 8 του Διατάγματος),

(3) διατάσσονταν με την παρ. 9 οι Εναγόμενοι 3 και 8, όπως εντός 14 ημερών από την επίδοση σ' αυτούς του διατάγματος, παραδώσουν στους δικηγόρους του Ενάγοντος ένορκη δήλωση με την οποία να αποκαλύπτουν τον ιδιοκτήτη ή τελικό δικαιούχο των μετοχών, των Εναγομένων 1, 2, 6 και 7, μαζί με όλα τα έγγραφα και αρχεία που έχουν στην κατοχή τους και τα οποία συνδέονταν με τους Εναγομένους 1, 2, 6 και 7. Παρά τον πιο πάνω χρόνο που καθοριζόταν, το επίδικο διάταγμα με την παρ. 10 καθόριζε και άλλο χρόνο 21 ημερών από την επίδοση για συμμόρφωση των Εναγομένων 3 και 8.

Το πιο πάνω διάταγμα αποκάλυψης, καθώς και τα υπόλοιπα διατάγματα, ορίζονταν επιστρεπτέα στις 14.8.2013.

Στις 20.8.2013 οι Αιτητές καταχώρησαν την παρούσα αίτηση παραπονούμενοι ότι η Ανώτερη Επαρχιακή Δικαστής ενήργησε χωρίς ή καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και/ή υπό έκδηλη πλάνη νόμου, καθότι:- (α) εξέδωσε το παρεμπίπτον διάταγμα ενώ δεν είχε δικαιοδοσία, αφού σύμφωνα με το Άρθρο 22(3)(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει για οποιαδήποτε αγωγή στην οποία το αμφισβητούμενο ποσό ή η αξία της επίδικης διαφοράς, δεν υπερβαίνει τις €500.000. Στην προκειμένη περίπτωση, η κλίμακα της Αγωγής είχε προσδιοριστεί από τον Ενάγοντα σε ποσό άνω των €2.000.000, (β) εκδίδοντας το διάταγμα αποκάλυψης ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας, αφού κατά παράβαση του Άρθρου 22(4)(β) του Ν. 14/60 ουσιαστικά προχώρησε σε διάγνωση της ουσίας της αγωγής και στην παραχώρηση της τελικής θεραπείας που ζητείτο με την αγωγή, (γ) το διάταγμα περιέχει αντιφατικές πρόνοιες. Ενώ η παράγραφος 9 του διατάγματος η οποία αφορά στο διάταγμα αποκάλυψης, διατάσσει όπως οι Εναγόμενοι 3 και 8 προβούν στην αποκάλυψη μέσα σε 14 μέρες από την ημερομηνία επίδοσης του διατάγματος, η παράγραφος 10 διατάσσει όπως η αποκάλυψη γίνει μέσα σε 21 ημέρες από την επίδοση του διατάγματος, (δ) το κατώτερο δικαστήριο ανέλαβε δικαιοδοσία να εξετάσει την αίτηση μονομερώς χωρίς να τηρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις που προβλέπονται στο Άρθρο 9 του Κεφ. 6 και τη σχετική νομολογία και χωρίς να έχει αποδειχθεί το κατ' επείγον της υπόθεσης, (ε) το κατώτερο δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία αφού τα κατ' ισχυρισμό αστικά αδικήματα που ισχυρίζεται ο Ενάγων στο κλητήριο ένταλμα, δεν τελέστηκαν στην Κύπρο, αλλά ενδεχομένως στη Ρωσία. Το μόνο συνδετικό στοιχείο είναι η έδρα της Αιτήτριας και των Εναγομένων 2 στην Κύπρο, οι οποίοι κατέχουν ποσοστό 11,37% και 25% αντίστοιχα, στην πιο πάνω ρωσική εταιρεία, (στ) περαιτέρω οι Αιτητές προβάλλουν ότι η ένορκη δήλωση του κ. Justin Michaelson που συνόδευσε τη μονομερή αίτηση, είναι στην αγγλική γλώσσα χωρίς να επισυνάπτεται στην αίτηση η μετάφρασή της. Αυτό κατά τους Αιτητές καθιστά ακροσφαλές το επίδικο διάταγμα, (ζ) το δικαστήριο διέταξε τον ενόρκως δηλούντα ο οποίος δεν είναι κάτοικος Κύπρου, όπως καταθέσει εγγύηση ύψους €300.000 εκ μέρους του Αιτητή. Όμως σύμφωνα με το Άρθρο 9(2) του Κεφ. 6 και τη σχετική νομολογία, το δικαστήριο όφειλε πρώτα να διατάξει τους Αιτητές να καταχωρήσουν προσωπική εγγύηση και μετά να διατάξει πρόσθετη εγγύηση από άλλο πρόσωπο, (η) το διάταγμα έρχεται σε αντίθεση με εκτελεστή απόφαση ρωσικού δικαστηρίου, ημερ. 17.7.2013, αφού το διάταγμα του κυπριακού δικαστηρίου στην ουσία αναστέλλει την απόφαση του ρωσικού δικαστηρίου, (θ) το διάταγμα αποκάλυψης, είναι πολύ ευρύ, καταπιεστικό και δραστικό και δεν έπρεπε να δοθεί, αφού ξεφεύγει των ορίων που τίθενται από τη νομολογία για διατάγματα του τύπου Norwich Pharmacal και η οποία περιορίζει την αποκάλυψη στα απολύτως απαραίτητα.

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών δεν δέχεται ότι υπάρχει άλλο ένδικο μέσο και ειδικότερα ως προς το διάταγμα αποκάλυψης προβάλλει ότι αυτό παραβαίνει τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και θα πρέπει να ακυρωθεί.

Τις σχετικές νομολογιακές αρχές που αφορούν στη χορήγηση άδειας για καταχώρηση προνομιακών ενταλμάτων, τις έχω συνοψίσει πρόσφατα στην υπόθεση Καμηλάρη (2013) 1 Α.Α.Δ. 1001 από την οποία παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:-

« .. Για να χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari, ο Αιτητής θα πρέπει να αποδείξει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση. Συζητήσιμη υπόθεση μπορεί να υπάρξει όταν διαπιστώνεται εκ πρώτης όψεως από το πρακτικό του δικαστηρίου, υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη, δόλος και παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. .. Όμως η διαπίστωση εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης δεν είναι αρκετή. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου φαίνεται ότι υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, δεν δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης, εκτός εάν αποδειχθεί από τον Αιτητή, ο οποίος έχει το σχετικό βάρος, ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την παρέκκλιση από το γενικό κανόνα. Η συγκεκριμένη αρχή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την Ολομέλεια στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878, στην οποία έγινε ανασκόπηση της νομολογίας επί του θέματος και των διαφόρων νομολογιακών τάσεων που επικρατούν. Ζητήθηκε από την Ολομέλεια να αναγνωρίσει μια ευρύτερη προσέγγιση όταν το θέμα που τίθεται είναι δικαιοδοτικό. Σύμφωνα με την προσέγγιση αυτή, ακόμη και αν υπήρχε άλλο διαθέσιμο εναλλακτικό μέσο όπως αυτό της έφεσης, δεν υπάρχει ανάγκη να διακριβώνονται εξαιρετικές περιστάσεις. Η πλειοψηφία της Ολομέλειας απέρριψε την εισήγηση, επιβεβαιώνοντας την πάγια θέση της νομολογίας, ότι όταν υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα θα πρέπει απαραίτητα να αποδεικνύεται η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων. Η Ολομέλεια διαφοροποιήθηκε από τις θέσεις που εκφράζονται στο Σύγγραμμα Halsbury´s Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 11, σελ. 140, παρ. 265 και επιβεβαίωσε επί του θέματος την αυστηρότερη άποψη της δικής μας νομολογίας, όπως εκφράστηκε στις υποθέσεις Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Μεστάνα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469, Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 1965 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535.

Το δικαστήριο εξετάζοντας κατά πόσο θα πρέπει να χορηγήσει άδεια ή όχι δεν υπεισέρχεται στην ορθότητα της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου, αλλά περιορίζεται στην εξέταση της νομιμότητας γι' αυτό και η νομολογία υιοθετεί αυστηρή άποψη όταν υπάρχουν άλλα εναλλακτικά ένδικα μέσα.»

Οι λόγοι που επικαλούνται οι Αιτητές για να αποδείξουν την ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης για ύπαρξη παρανομίας, είναι οι κλασσικοί λόγοι που εγείρονται στις πλείστες ενστάσεις σε πρωτόδικες διαδικασίες για μη νομιμοποίηση ενός παρεμπίπτοντος διατάγματος. Δεν χρειάζεται να εξετάσω κατά πόσο έχει στοιχειοθετηθεί εκ πρώτης όψεως παρανομία, γιατί το πρόβλημα δεν εστιάζεται σε αυτή την πτυχή της υπόθεσης, αλλά στην ύπαρξη ή όχι άλλου ένδικου μέσου. Ακόμη και αν υποθέσω ότι οι Αιτητές έχουν αποδείξει εκ πρώτης όψεως υπόθεση σε ορισμένα από τα ζητήματα που εγείρουν, οφείλουν περαιτέρω να πείσουν το Δικαστήριο ότι δεν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο και στην περίπτωση που κριθεί ότι υπάρχει, τότε θα πρέπει να αποδείξουν ότι υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν να δοθεί η αιτούμενη άδεια κατά παρέκκλιση των γενικών αρχών.

Στην προκειμένη περίπτωση οι Αιτητές στις 14.8.2013, ημέρα που ήταν επιστρεπτέο το παρεμπίπτον διάταγμα, εμφανίστηκαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και δήλωσαν ότι εμφανίζονται υπό διαμαρτυρία και άνευ βλάβης των δικαιωμάτων των Αιτητών να καταχωρίσουν αίτηση για παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari.

Ανεξάρτητα από τη νομική ερμηνεία που μπορεί να δοθεί στην εμφάνιση τους υπό διαμαρτυρία, στη συνέχεια ο δικηγόρος των Αιτητών δήλωσε στο πρωτόδικο δικαστήριο ότι ενίσταται «στην έκδοση των διαταγμάτων» και ζήτησε χρόνο για να καταχωρήσει ένσταση. Στη συνέχεια του πρακτικού του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 14.8.2013, καταγράφονται τα ακόλουθα:-

«Κος Τσιρίδης: (δικηγόρος Εναγόντων)

Η εισήγηση μου είναι ότι από τη στιγμή που το Norwich Pharmacal είναι ξεχωριστό διάταγμα και άσχετο με το Mareva εναντίον των υπόλοιπων εναγομένων οι δύο διαδικασίες δεν πρέπει να δικαστούν ταυτόχρονα. Προς τούτο και για καθησυχασμό των ανησυχιών των εναγομένων 3 και 8 εισηγούμαι, αν επιθυμούν να καταχωρίσουν ένσταση, να δοθούν οδηγίες για καταχώριση ένστασης. Αν η επόμενη ημερομηνία που θα δώσει το Δικαστήριο είναι πριν την λήξη των 21 ημερών που είναι η συμμόρφωση, τότε την επόμενη φορά που θα είμαστε ενώπιον σας δεσμεύομαι ότι εφόσον η άλλη πλευρά δεν κωλυσιεργεί, δεν θα φέρω ένσταση σε παράταση του χρόνου συμμόρφωσης από πλευράς των εναγομένων 3 και 8.

Κα Χριστοφή:

Ενόψει της δέσμευσης του συναδέλφου ότι ο χρόνος συμμόρφωσης θα παρατείνεται κάθε φορά μέχρι την εκδίκαση της αίτησης για το Norwich Pharmacal και την έκδοση απόφασης, νοουμένου ότι δεν υπάρχει κωλυσιεργία από τη δική μας πλευρά, αποσύρω τα αιτήματα που έχω υποβάλει και ζητώ χρόνο να καταχωρίσω ένσταση. Ζητώ από το Δικαστήριο να δηλώσει στην απόφαση του τη δέσμευση του συναδέλφου. Ζητώ χρόνο μέχρι 30 Αυγούστου για να καταχωρίσω την ένσταση.

Κα Αργυρού:

Συμφωνώ. Θα καταχωρίσω την ένσταση μου μέχρι 30 Αυγούστου.

Κος Τσιρίδης:

Συμφωνώ.

Δικαστήριο:

Εν όψει των δηλώσεων η αίτηση και τα εκδοθέντα διατάγματα ορίζονται για οδηγίες 30.8.2013, ώρα 9.30 π.μ.. Μέχρι εκείνη την ημερομηνία να καταχωρηθούν ενστάσεις εκ μέρους των εναγομένων 1, 2, 3 και 8. Στο μεσοδιάστημα τα εκδοθέντα διατάγματα παραμένουν σε ισχύ.

Η δέσμευση του κ. Τσιρίδη σημειώθηκε.

.........................»

Υπό αυτές τις συνθήκες, όποια αξία και να είχε η αρχική εμφάνισή των Αιτητών υπό διαμαρτυρία, φαίνεται ότι τελικά αυτή η πορεία εγκαταλείφθηκε και οι Αιτητές επέλεξαν να καταχωρήσουν ένσταση. Κατά την άποψή μου κωλύονται από του να προχωρήσουν με την παρούσα αίτηση, εφόσον επέλεξαν άλλο ένδικο μέσο ήτοι αυτό της έγερσης ένστασης στη διαδικασία οριστικοποίησης του διατάγματος. Αυτή εξάλλου θα έπρεπε να ήταν από την αρχή η ορθή διαδικασία. Επί του θέματος υπάρχει πληθώρα νομολογίας που υποδεικνύει ότι διάδικος που προτίθεται να ενστεί στην οριστικοποίηση διατάγματος, μπορεί να το πράξει, είτε με την καταχώριση ένστασης, δυνάμει της Δ.48 θ.4 και του Άρθρου 9(3) του Κεφ. 6, είτε με την καταχώριση αίτησης διά κλήσεως, δυνάμει της Δ.48 θ.8(4) για παραμερισμό ή τροποποίηση του επίδικου διατάγματος. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Re K.M. Thechologies (Overseas) Ltd κ.ά. (Αρ. 2) (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 263, Re Καραμήτας κ.ά. (2009) 1(Α) Α.Α.Δ. 457, Re Κοντού (2009) 1(Α) Α.Α.Δ. 468, Re Πατσαλίδης (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1350, Re Mainland Global Investments Ltd (2012) 1 Α.Α.Δ. 2471, Re Coward (2013) 1 Α.Α.Δ. 1070 και Re Γρηγοριάδης κ.ά. (2013) 1 Α.Α.Δ. 1247, η οποία ανέτρεψε την πρωτοβάθμια απόφαση την οποία είχε επικαλεστεί ο συνήγορος των αιτητών.

Από τη στιγμή που οι Αιτητές από μόνοι τους επέλεξαν τη διαδικασία της ένστασης ως μέσο για την αμφισβήτηση του διατάγματος, κατά την άποψή μου δεν δικαιούνται ταυτόχρονα να αιτούνται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari. Οι Αιτητές όχι μόνο είχαν στη διάθεσή τους άλλα ένδικα μέσα, αλλά έχουν ήδη επιλέξει και ένα από αυτά. Επομένως, ακόμη και αν υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις, που στην προκειμένη περίπτωση δεν βρίσκω να υπάρχουν, και πάλιν οι Αιτητές δεν θα επωφελούνταν ενόψει της επιλογής που έχουν ήδη κάνει.

Ως προς το διάταγμα αποκάλυψης το οποίο με προβλημάτισε, είναι γεγονός ότι η νομολογία επιτάσσει ότι τέτοιου είδους διατάγματα παραχωρούνται με φειδώ και υπό αυστηρούς όρους. Δεν χρειάζεται να υπεισέλθω στα θέματα που έχει εγείρει ο συνήγορος των Αιτητών, αφού όπως έχει αναφερθεί, η πλευρά των Εναγόντων έχουν ήδη δεσμευτεί ότι δεν θα φέρουν ένσταση σε παράταση του χρόνου συμμόρφωσης των Εναγομένων 3 και 8 στο διάταγμα αποκάλυψης, μέχρι να αποφασιστεί κατά πόσον θα οριστικοποιηθούν τα παρεμπίπτοντα διατάγματα ή όχι. Ένας άλλος λόγος που με ωθεί να μην ασχοληθώ ιδιαίτερα με το διάταγμα αποκάλυψης, είναι για να μην επηρεαστεί καθ' οιονδήποτε τρόπο η διαδικασία του πρωτόδικου δικαστηρίου το οποίο σε κάποιο στάδιο θα επιληφθεί της ουσίας των υπό συζήτηση θεμάτων.

Ενόψει των πιο πάνω, η αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί και απορρίπτεται.

Η αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία