|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 553
5 Μαρτίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ZAHER AL KAYALI YΠΗΚΟΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΚΑΤΑΜΙΑΣ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ 18ΠΣΤ(8) ΤΟΥ Ν.3 ΤΟΥ 153(1) ΤΟΥ 2011 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
ΚΑΙ
AΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΑΘΕΙ Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΚΑΤΑΜΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ZAHEL AL KAYALI ΥΠΗΚΟΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ(8) ΤΟΥ Ν.3 ΤΟΥ 153(Ι) ΤΟΥ 2011, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 14/2013)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Απόρριψη αίτησης για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus επί τω ότι η περίπτωση του αιτητή ενέπιπτε στα πλαίσια του Άρθρου 18OΕ 2(β) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 ως έχει τροποποιηθεί, ήτοι, ήταν πρόσωπο το οποίο υπόκειτο σε απόφαση επιστροφής ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το Κυπριακό δίκαιο ― Οι πρόνοιες των Άρθρων 18ΟΔ και 18ΠΘ του Κεφ. 105 ως έχει τροποποιηθεί, συμπεριλαμβανομένης της πρόνοιας σε σχέση με τον έλεγχο της διάρκειας κράτησης, δεν ετύγχαναν εφαρμογής.
O αιτητής Παλαιστινιακής καταγωγής, καταχώρησε αίτηση ζητώντας την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus με το οποίο να διατασσόταν η απελευθέρωση του από την κράτηση του για σκοπούς απέλασης.
Ο αιτητής, ύστερα από παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία, απέκτησε το καθεστώς αναγνωρισμένου πρόσφυγα και αργότερα καταδικάστηκε από Κυπριακό Δικαστήριο σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, για τα αδικήματα της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, οπλοφορία προς διέγερση τρόμου και μεταφορά μάχαιρας. Μετά την έκτιση της ποινής του, κατέστη ανεπιθύμητος μετανάστης, λόγω της καταδίκης του, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 6 (1) (δ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105.
Συνεπεία των πιο πάνω, στις 3.5.2012, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης.
Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, στις 5.5.2012, ο αιτητής συνελήφθη δυνάμει των πιο πάνω διαταγμάτων.
Ενημερώθηκε δε, με επιστολή η οποία και του επιδόθηκε, έστω και αν ο ίδιος αρνήθηκε να υπογράψει.
Στις 7.5.2012, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, πληροφόρησε την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες περί της καταδίκης του αιτητή, καθώς και για την έκδοση διαταγμάτων εναντίον του. Ζητήθηκε στη συνέχεια, με σχετική επιστολή του Τμήματος από την Υπάτη Αρμοστεία, η εξεύρεση χώρας για να δεχτεί τον αιτητή. Ο αιτητής εξακολουθούσε να κρατείται μέχρι την εκδίκαση της αίτησης Habeas Corpus, με σκοπό την απέλασή του, καθότι συνεχίζονταν οι προσπάθειες σε συνεργασία με την Υπάτη Αρμοστεία, εξεύρεσης άλλης χώρας στην οποία θα απελαθεί.
Με την αίτηση υποβλήθηκε από τον αιτητή ότι:
1. Παρά το ότι είναι αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας, συνεχιζόταν η κράτηση του στα αστυνομικά κρατητήρια, με σκοπό την απέλασή του, παρά το γεγονός ότι ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως γνώριζε ότι δεν μπορούσε να απελαθεί στην Παλαιστίνη.
2. Με βάση το Άρθρο 18ΠΣΤ (8) του Ν.3 του Ν.153(Ι)/2011, δεν ήταν δυνατόν να παραταθεί το χρονικό διάστημα της κράτησής του που ρυθμίζεται ως εξάμηνη από το εδάφιο 7, παρά μόνο με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και για τους λόγους που παρατίθενται. Σε κάθε όμως περίπτωση για περίοδο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, πράγμα που δεν ίσχυε στην παρούσα περίπτωση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το θέμα της κράτησης του αιτητή σε συνάρτηση με το ότι είχε κηρυχθεί ως ανεπιθύμητος μετανάστης, δυνάμει του Άρθρου 6 (1)(δ) του Κεφ. 105, δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus παρά μόνο στα πλαίσια της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Στην απουσία καταχώρισης προσφυγής εναντίον της απόφασης, η τελευταία τεκμαίρεται νόμιμη.
2. Από τα ενώπιον του Δικαστηρίου γεγονότα, προέκυπτε ότι η περίπτωση του αιτητή ενέπιπτε στα πλαίσια του Άρθρου 18OΕ 2(β) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 ως έχει τροποποιηθεί, ήτοι ήταν πρόσωπο το οποίο υπόκειτο σε απόφαση επιστροφής ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το Κυπριακό δίκαιο.
3. Επομένως, ήταν σαφές ότι στην υπό κρίση υπόθεση οι πρόνοιες των Άρθρων 18ΟΔ και 18ΠΘ του Κεφ. 105 ως έχει τροποποιηθεί, συμπεριλαμβανομένης της πρόνοιας σε σχέση με τη διάρκεια κράτησης, δεν ετύγχαναν εφαρμογής.
4. Ακόμη και εάν τύγχανε εφαρμογής η Οδηγία 2008/115/ΕΚ στην περίπτωση του αιτητή, το Άρθρο 15(4) δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί: (α) Το ζήτημα δεν εξετάζεται in abstracto. Δεν είχε τεκμηριωθεί ότι δεν υπήρχε λογική προοπτικής απομάκρυνσης. Οι καθ' ων η αίτηση συνέχιζαν τις προσπάθειές τους σε συνεργασία με την Υπάτη Αρμοστεία, (β) δεν είχαν εξαντληθεί οι μέγιστοι χρόνοι κράτησης κατά το χρονικό σημείο της δικαστικής επανεξέτασης.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Farhad (2013) 1 Α.Α.Δ. 378,
C-357/09 PPU, Said Shamilovich Kadzoer (Huchbarov) Δ.Ε.Ε.,
Shah (2012) 1 Α.Α.Δ. 1614.
Aίτηση.
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Αιτητής παρών.
Cur. adv. vult.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, Παλαιστίνιος από τη Συρία, αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 12.10.1999, με δικαίωμα παραμονής έως τις 27.10.1999 ως τουρίστας. Αντί να αναχωρήσει μετά τη λήξη της πιο πάνω νόμιμης περιόδου παραμονής, συνέχισε να διαμένει παράνομα στη Δημοκρατία, οπότε και στις 25.7.2001 υπέβαλε αίτηση ασύλου στην Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Στις 14.2.2003, η Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, παραχώρησε στον αιτητή το καθεστώς του αναγνωρισμένου πρόσφυγα. Η σχετική άδεια παραμονής κανονικώς θα έληγε στις 7.6.2013. Στις 9.12.2011 ο αιτητής καταδικάστηκε από Κυπριακό Δικαστήριο σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, για τα αδικήματα της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, οπλοφορία προς διέγερση τρόμου και μεταφορά μάχαιρας. Μετά την έκτιση της ποινής του ο αιτητής κατέστη ανεπιθύμητος μετανάστης, λόγω της καταδίκης του, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 6 (1) (δ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105.
Συνεπεία των πιο πάνω, στις 3.5.2012, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, στις 5.5.2012, ο αιτητής συνελήφθη δυνάμει των πιο πάνω διαταγμάτων. Ο αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερ. 3.5.2012 η οποία και του επιδόθηκε, έστω και αν ο ίδιος αρνήθηκε να υπογράψει, με την οποία τον πληροφορούσαν για τους λόγους έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών. Η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης αναστάληκε την ίδια ημέρα, 3.5.2012, μέχρι να προωθηθεί η αναγκαία διαδικασία απέλασης αναγνωρισμένου πρόσφυγα σύμφωνα με το Άρθρο 29 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000.
Στις 7.5.2012, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, πληροφόρησε την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες περί της καταδίκης του αιτητή, καθώς και για την έκδοση διαταγμάτων εναντίον του: είχε πλέον καταστεί απαγορευμένος μετανάστης. Ζητήθηκε στη συνέχεια, με σχετική επιστολή του Τμήματος από την Υπάτη Αρμοστεία, η εξεύρεση χώρας για να δεχτεί τον αιτητή. Ο αιτητής εξακολουθεί να κρατείται μέχρι σήμερα, με σκοπό την απέλασή του, καθότι συνεχίζονται οι προσπάθειες σε συνεργασία με την Υπάτη Αρμοστεία, εξεύρεσης άλλης χώρας στην οποία θα απελαθεί.
Είναι η θέση του αιτητή ότι παρά το ότι είναι αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας, συνεχίζει να κρατείται στα αστυνομικά κρατητήρια, με σκοπό την απέλασή του, παρά το γεγονός ότι ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως γνωρίζει ότι δεν μπορεί να απελαθεί στην Παλαιστίνη: δεν υπάρχουν αεροπορικές πτήσεις προς την Παλαιστίνη και ούτε μπορεί να απελαθεί στη Συρία λόγω της σημερινής εμπόλεμης κατάστασης. Παρ' όλες τις επιστολές που στάληκαν προς το Υπουργείο Εσωτερικών, μέχρι σήμερα συνεχίζει η παράνομη κράτησή του.
Ο αιτητής επικαλείται το Άρθρο 18ΠΣΤ(8) του Ν.3 του Ν.153(Ι)/2011, για να εισηγηθεί ότι δεν είναι δυνατόν να παραταθεί το χρονικό διάστημα της κράτησής του που ρυθμίζεται ως εξάμηνη από το εδάφιο 7, παρά μόνο με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και για τους λόγους που παρατίθενται. Σε κάθε όμως περίπτωση για περίοδο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, πράγμα που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση.
Με συμπληρωματική ένορκη δήλωση των καθ' ων η αίτηση, η οποία καταχωρίστηκε κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου εν όψει των διαφορών ως προς τα πραγματικά γεγονότα και τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς, οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν ότι με σημείωμα ημερ. 1.2.2013, η Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ενημέρωσε την Υπουργό Εσωτερικών, εισηγούμενη την ανάκληση της απόφασης της παράτασης της κράτησης του αιτητή, η οποία είχε κοινοποιηθεί στον αιτητή με επιστολή ημερ. 29.10.2012. Την ίδια ημέρα, 1.2.2013, η Υπουργός ενέκρινε την πιο πάνω εισήγηση της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου και Μετανάστευσης και ο αιτητής ενημερώθηκε αναλόγως με επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 4.2.2013. Την ίδια ημέρα το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, απέστειλε επιστολή στο Διοικητή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, ενημερώνοντάς τον για τα ανωτέρω.
Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση, όπως προωθήθηκε προδικαστικώς ότι η περίπτωση του αιτητή δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και τις διαδικασίες που προνοούνται για επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών και από το Άρθρο 18ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου. Η κράτηση του αιτητή είναι παρεπόμενη της καταδίκης του σε ποινή φυλάκισης λόγω σοβαρού αδικήματος. Επομένως, εισηγείται η δικηγόρος για τη Δημοκρατία, σύμφωνα με το Άρθρο 180Ε (2) (β) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, ως τροποποιήθηκε, ο αιτητής μπορεί να κρατηθεί για σκοπούς απέλασης μέχρι που να καταστεί δυνατή η απέλασή του. Συνεπώς, εισηγείται, δεν υφίστανται οι χρονικοί περιορισμοί που προβλέπονται στο Ν.153(Ι)/2011, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, και κατά συνέπεια δεν τυγχάνουν εφαρμογής τα Άρθρα 18ΟΔ μέχρι 18ΠΘ και 18ΠΣΤ.
Το θέμα της κράτησης του αιτητή σε συνάρτηση με το ότι έχει κηρυχθεί ως ανεπιθύμητος μετανάστης, δυνάμει του Άρθρου 6 (1) (δ) του Κεφ. 105, δεν ελέγχεται στην παρούσα διαδικασία, παρά μόνο στα πλαίσια της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Στην απουσία καταχώρισης προσφυγής εναντίον της απόφασης, η τελευταία τεκμαίρεται νόμιμη.
Σύμφωνα με το Άρθρο 6(1)(δ):
«6.-(1) Τα ακόλουθα πρόσωπα θα είναι απαγορευμένοι μετανάστες και, τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου αυτού ή των διατάξεων που δυνατό να περιέχονται σε οποιουσδήποτε Κανονισμούς που εκδόθηκαν δυνάμει αυτού ή σε οποιοδήποτε Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου, δεν θα επιτρέπεται η είσοδος στη Δημοκρατία σε:-
................
(δ) οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο, χωρίς να του απονεμηθεί χάρη, έχει καταδικαστεί για φόνο ή ποινικό αδίκημα για το οποίο η ποινή της φυλάκισης έχει επιβληθεί για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα και το οποίο, λόγω των συναφών περιστάσεων θεωρείται από το Διευθυντή ως ανεπιθύμητος μετανάστης.».
Κατ' ακολουθίαν απεφασίσθη δυνάμει του Άρθρου 14(1) και εξεδόθη εναντίον του αιτητή διάταγμα απέλασης και διάταγμα κράτησης:
«14(1) Τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου αυτού και των όρων οποιασδήποτε άδειας ή έγκρισης που χορηγήθηκε βάσει του Νόμου αυτού ή οποιωνδήποτε Κανονισμών που εκδόθηκαν βάσει αυτού και με την επιφύλαξη των διατάξεων του περί Προσφύγων Νόμου ο Διευθυντής δύναται να διατάξει οποιοδήποτε αλλοδαπό ο οποίος είναι απαγορευμένος μετανάστης ή οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο, αφού εισήλθε στη Δημοκρατία με άδεια να παραμείνει σε αυτή για περιορισμένη περίοδο, παραμένει στη Δημοκρατία μετά την παρέλευση της περιόδου αυτής ή οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο περιλαμβάνεται εντός της κατηγορίας που απαριθμείται στην παράγραφο (θ) του εδαφίου (1) του Άρθρου 6 να απελαθεί από τη Δημοκρατία και, εν τω μεταξύ, να τεθεί υπό κράτηση.».
Από τα ενώπιον του Δικαστηρίου γεγονότα προκύπτει ότι η περίπτωση του αιτητή εμπίπτει στα πλαίσια του Άρθρου 18OΕ 2(β): είναι πρόσωπο το οποίο «υπόκειται σε απόφαση επιστροφής» ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο.
«Άρθρο 18ΟΕ.-(1) Τα Άρθρα 18ΟΔ μέχρι 18ΠΘ εφαρμόζονται στους παρανόμως παραμένοντες υπηκόους τρίτης χώρας στο έδαφος της Δημοκρατίας.
(2) Τα Άρθρα 18ΟΔ μέχρι 18ΠΘ δεν εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι -
(α) .......
(β) υπόκεινται σε απόφαση επιστροφής ως ποινική κύρωση ή ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο, ή υπόκεινται σε διαδικασίες έκδοσης.».
Επομένως, είναι σαφές ότι στην υπό κρίση υπόθεση οι πρόνοιες των Άρθρων 18ΟΔ και 18ΠΘ, συμπεριλαμβανομένης της πρόνοιας σε σχέση με τη διάρκεια κράτησης, δεν τυγχάνουν εφαρμογής (Farhad (2013) 1 Α.Α.Δ. 378, Χατζηχαμπής, Δ.).
Παρόλο που η αίτηση απορρίπτεται με την πιο πάνω εκφρασθείσα κρίση, εν τούτοις, είναι καλό να σημειωθεί ότι με την απóφαση C-357/09 PPU, Said Shamilovich Kadzoer (Huchbarov) ΔΕΚ, όπου εξετάστηκε η έννοια «λογική προοπτικής απομάκρυνσης», Άρθρο 15(4) της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, κρίθηκε ότι εκεί όπου δεν υπάρχει λογική προοπτικής απομάκρυνσης και έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος κράτησης που προβλέπει το Άρθρο 15(6) της Οδηγίας, ο κρατούμενος πρέπει να απολύεται αμέσως. Οπότε, και αν ακόμη τύγχανε εφαρμογής η Οδηγία 2008/115/ΕΚ στην περίπτωση του αιτητή, το Άρθρο 15(4) δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί: (α) Το ζήτημα δεν εξετάζεται in abstracto. Δεν έχει τεκμηριωθεί ότι δεν υπάρχει λογική προοπτικής απομάκρυνσης. Οι καθ' ων η αίτηση συνεχίζουν τις προσπάθειές τους σε συνεργασία με την Υπάτη Αρμοστεία, (β) δεν έχουν εξαντληθεί οι μέγιστοι χρόνοι κράτησης κατά το χρονικό σημείο της δικαστικής επανεξέτασης (Shah (2012) 1 Α.Α.Δ. 1614, Ναθαναήλ, Δ.).
Η αίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται.