|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 23
10 Ιανουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΥΒΟΙΑΣ (ΣΥΝ.ΠΕ.),
Ενάγοντες,
ν.
1. ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ "AVANTIS II" (IMO 7432305)
ΥΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ,
2. ΝΗΛΕΥΣ ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (ΑΡ. 1),
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 8/2012)
Ναυτοδικείο ― Αίτηση ασφάλειας εξόδων σε αγωγή Ναυτοδικείου ― Κανονισμός 185 του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου) Διαδικαστικού Κανονισμού ― Κατά πόσον μπορούσε να εκδοθεί διάταγμα για ασφάλεια εξόδων, εναντίον προτιθέμενου παρεμβαίνοντα, σε αγωγή Ναυτοδικείου, δεδομένου ότι σύμφωνα με τον Καν. 185 δεν είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος εναντίον προσώπου, το οποίο δεν είναι ούτε ενάγοντας, ούτε εναγόμενος με ανταπαίτηση.
Η εταιρεία Delaford Trading Ltd με αίτηση της στα πλαίσια αγωγής, ζήτησε όπως της επιτραπεί να προστεθεί ως διάδικος ή διαζευκτικά να της επιτραπεί να παρέμβει με σκοπό να αμφισβητήσει την αξίωση των Εναγόντων και τα δάνεια που οι Ενάγοντες κατ' ισχυρισμό παραχώρησαν στο Εναγόμενο πλοίο, εξασφαλίζοντας υποθήκες επί αυτού.
Οι Ενάγοντες έφεραν ένσταση στην αίτηση της για παρέμβαση, η οποία εκκρεμούσε όπως οριστεί για εκδίκαση.
Μετά την καταχώρηση της πιο πάνω αίτησης, οι Ενάγοντες-Αιτητές καταχώρησαν αίτηση ασφάλειας εξόδων με την οποία ζητούσαν διάταγμα με το οποίο να διατασσόταν η εταιρεία Delaford Trading Ltd όπως παράσχει εγγύηση για εξασφάλιση των εξόδων της αίτησης για παρέμβαση, σε περίπτωση που αυτά επιδικάζονταν υπέρ των Εναγόντων-Αιτητών. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν όπως εκδικαστεί πρώτα η αίτηση για ασφάλεια εξόδων.
Με την αίτηση για ασφάλεια εξόδων υποστηρίχθηκε ότι:
α) Η Καθ' ης η αίτηση εταιρεία δεν έχει οποιαδήποτε δραστηριότητα ή περιουσιακά στοιχεία στην Κύπρο ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
β) Η αίτηση για παρέμβαση είναι ανυπόστατη και καταχωρήθηκε για εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών και προς παρεμπόδιση των Εναγόντων-Αιτητών από του να αποδείξουν την πραγματοπαγή αξίωση τους (in rem action).
γ) Σε περίπτωση αποτυχίας της αίτησης για παρέμβαση και επιδίκασης εξόδων προς όφελος των εκεί Εναγόντων-Καθ' ων η αίτηση, θα ήταν δύσκολο αυτά να εισπραχθούν, εφόσον θα ήταν αδύνατη η λήψη οποιουδήποτε μέτρου εκτέλεσης εναντίον της εκεί Αιτήτριας εταιρείας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως προκύπτει από τον Κανονισμό 185, για να παραχωρηθεί ασφάλεια εξόδων σε υποθέσεις Ναυτοδικείου, θα πρέπει ο αιτητής να εμπίπτει στον ορισμό του «αντιδίκου» («adverse party») και η αίτηση του να στρέφεται κατά ενάγοντος ή κατά εναγομένου με ανταπαίτηση, οι οποίοι είναι μη κάτοικοι Κύπρου.
2. Στην προκειμένη περίπτωση, η Καθ' ης η αίτηση σε εκείνο το χρόνο δεν ήταν ούτε διάδικος ούτε και παρεμβαίνουσα. Εφόσον η αίτηση της για παρέμβαση ακόμα εκκρεμούσε δεν μπορούσε να θεωρηθεί οτιδήποτε άλλο από πρόσωπο που προτίθετο να παρέμβει και ως τέτοιο βρισκόταν εκτός της εμβέλειας του Καν. 185.
3. Από τη στιγμή που στον Καν. 185, δεν γίνεται ρητή πρόβλεψη για την περίπτωση προτιθέμενων παρεμβαινόντων, ενδεχομένως να υπάρχει η δυνατότητα κατ' εφαρμογή του Καν. 237, να τύχει εφαρμογής η αγγλική πρακτική που ίσχυε κατά την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κύπρου.
4. Ωστόσο οι Ενάγοντες-Αιτητές όχι μόνο δεν στήριξαν την αίτηση τους και στον Καν. 237, αλλά ούτε με την αγόρευση τους είχαν εμβαθύνει στο θέμα και ως εκ τούτου το ζήτημα δεν εξετάστηκε περαιτέρω από το Ανώτατο.
5. Παραπομπή σε αυθεντία η οποία έγινε από τους Ενάγοντες - Αιτητές, αφορούσε υπόθεση Επαρχιακού Δικαστηρίου και όχι Ναυτοδικείου και οι εκεί αναφορές έγιναν σε σχέση με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας και όχι τους περί Ναυτοδικείου Κανονισμούς, οι οποίοι έχουν τη δική τους αυτοτέλεια και ιδιαιτερότητα.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
The Continental Insurance Company of Hamphsire v. Sac Eugene O' Regan (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1087,
Jayee PVC Pipes PVT Ltd κ.ά. ν. Intertrust Shipping Corporation κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 402,
Σαλμάς ν. Του Πλοίου Μ/V «Alexandros I» (Αρ. 2) (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1431,
Ekinciler Dis Ticaret A.S. v. Εκπλειστηριάσματος από την Πώληση του Φορτίου επί του Πλοίου Marwa M (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 288.
Αγωγή Ναυτοδικείου - Αίτηση για ασφάλεια εξόδων.
Χρ. Γκούντρας για Αργυρού & Δημοσθένους, για τους Αιτητές-Ενάγοντες.
Α. Χριστοφή για Α. Γιωρκάτζη, για την προτιθέμενη παρεμβαίνουσα εταιρεία Delaford Trading Ltd-Καθ' ης η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για τους Εναγόμενους.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η εταιρεία Delaford Trading Ltd από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, ασχολείται με την προμήθεια καυσίμων και λιπαντικών σε πλοία. Με την αγωγή της με αρ. 20/12 (όχι την παρούσα), ισχυρίζεται ότι προμήθευσε το Εναγόμενο πλοίο «Avantis II» υπό ελληνική σημαία, με καύσιμα και λιπαντικά.
Εναντίον του ίδιου πλοίου ηγέρθησαν και άλλες αγωγές. Μια εξ αυτών ήταν και η αγωγή Ναυτοδικείου 30/2011 στην οποία εκδόθηκε διάταγμα για πώληση του πλοίου με δημόσιο πλειστηριασμό. Η πώληση έχει ήδη γίνει με αποτέλεσμα σήμερα όλες οι αξιώσεις εναντίον του πλοίου να αφορούν στο εκπλειστηρίασμα που προέκυψε από την πώληση του πλοίου.
Με αίτηση της ημερ. 6.9.2012 στα πλαίσια της παρούσας αγωγής (η οποία είναι μια από τις πολλές αγωγές εναντίον του πλοίου), η εταιρεία Delaford Trading Ltd ζητά όπως της επιτραπεί να προστεθεί ως διάδικος ή διαζευκτικά να της επιτραπεί να παρέμβει με σκοπό να αμφισβητήσει την αξίωση των Εναγόντων και τα δάνεια που οι Ενάγοντες κατ' ισχυρισμό παραχώρησαν στο Εναγόμενο πλοίο, εξασφαλίζοντας υποθήκες επί αυτού. Οι Ενάγοντες έφεραν ένσταση στην αίτηση της για παρέμβαση, η οποία ακόμη εκκρεμεί.
Μετά την καταχώρηση της πιο πάνω αίτησης, οι Ενάγοντες-Αιτητές καταχώρησαν την υπό κρίση αίτηση, ημερ. 9.10.2012, με την οποία ζητούν διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται η πιο πάνω εταιρεία Delaford Trading Ltd όπως παράσχει εγγύηση ύψους €9.830,69 για εξασφάλιση των εξόδων της αίτησης για παρέμβαση, σε περίπτωση που αυτά επιδικαστούν υπέρ των Εναγόντων-Αιτητών. Αν και η αίτηση για παρέμβαση προηγείτο, οι δύο πλευρές συμφώνησαν όπως εκδικαστεί πρώτα η παρούσα αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Η αίτηση στηρίζεται στον Κανονισμό 185 του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου) Διαδικαστικού Κανονισμού, στη γενική πρακτική και συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, αναφέρεται ότι η Καθ' ης η αίτηση εταιρεία δεν έχει οποιαδήποτε δραστηριότητα ή περιουσιακά στοιχεία στην Κύπρο ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Πέραν τούτου, ισχυρίζονται ότι η αίτηση για παρέμβαση είναι ανυπόστατη και καταχωρήθηκε για εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών και προς παρεμπόδιση των Εναγόντων-Αιτητών από του να αποδείξουν την πραγματοπαγή αξίωση τους (in rem action). Περαιτέρω, αναφέρεται ότι σε περίπτωση αποτυχίας της αίτησης για παρέμβαση και επιδίκασης εξόδων προς όφελος των εκεί Εναγόντων-Καθ' ων η αίτηση, θα είναι δύσκολο αυτά να εισπραχθούν, εφόσον θα είναι αδύνατη η λήψη οποιουδήποτε μέτρου εκτέλεσης εναντίον της εκεί Αιτήτριας εταιρείας. Στην ένορκη δήλωση επισυνάπτεται προκαταρκτικός κατάλογος εξόδων, αιτιολογώντας το ποσό των €9.830,69 που διεκδικούν οι Ενάγοντες-Αιτητές. Στην αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος τους, επικαλούμενος την υπόθεση Τhe Continental Insurance Company of Hampshire v. Sac Eugene O' Regan (1998) 1(B) Α.Α.Δ. 1087, κάλεσε το δικαστήριο να θεωρήσει την καθ' ης η αίτηση ότι επέχει θέση Εναγομένης, εφόσον με την αγωγή της με αρ. 20/12 προβάλλει αξίωση κατά του πλοίου και κατ' επέκταση κατά του εκπλειστηριάσματος.
Η Καθ' ης η αίτηση φέρει ένσταση, προβάλλοντας ότι η αίτηση βασίζεται σε λανθασμένη βάση, ότι γίνεται από προφανή άγνοια της νομολογίας επί του θέματος και ότι είναι κακόπιστη, καταπιεστική και αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας. Ως προς τον προκαταρκτικό κατάλογο εξόδων που ετοιμάστηκε από τους Ενάγοντες-Αιτητές, αυτός, όπως αναφέρουν, στηρίζεται σε λανθασμένη κλίμακα εξόδων και όχι όπως προβλέπεται από το σχετικό Κανονισμό.
Ο Κανονισμός 185* στον οποίο στηρίζονται οι Ενάγοντες-Αιτητές, προβλέπει σε ελεύθερη μετάφραση ότι:-
«185. Αν ο Ενάγων (εκτός του ναυτικού που ενάγει για τους μισθούς του ή για την απώλεια των ενδυμάτων και των προσωπικών του αντικειμένων σε σύγκρουση) ή οιοσδήποτε Εναγόμενος που υποβάλλει ανταπαίτηση δεν είναι κάτοικοι Κύπρου, το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορούν με αίτηση του αντιδίκου να τον διατάξουν να καταβάλει ασφάλεια όσον αφορά τα έξοδα του αντιδίκου που το Δικαστήριο ή ο Δικαστής κρίνουν λογική και μπορούν να διατάξουν όλες οι διαδικασίες στην αγωγή να ανασταλούν μέχρι να δοθεί τέτοια ασφάλεια.»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Καθ' ης η αίτηση εισηγήθηκε ότι δεν χωρεί αμφιβολία ότι η πρόνοια του Κανονισμού 185, ότι ασφάλεια εξόδων που ζητείται από ενάγοντα, όπως στην παρούσα, μπορεί να διαταχθεί μόνο αν ο εναγόμενος που προωθεί ανταπαίτηση, δεν διαμένει στην Κύπρο. Στην προκειμένη περίπτωση, εισηγήθηκε, η Καθ' ης η αίτηση όχι μόνο δεν είναι εναγόμενη, αλλά ούτε και ανταπαίτηση διατείνεται ότι έχει έναντι των Εναγόντων-Αιτητών και επομένως δεν είναι δυνατή η έκδοση διαταγής για ασφάλεια εξόδων.
Όπως προκύπτει από τον Κανονισμό 185, για να παραχωρηθεί ασφάλεια εξόδων σε υποθέσεις ναυτοδικείου, θα πρέπει ο αιτητής να εμπίπτει στον ορισμό του «αντιδίκου» («adverse party») και η αίτηση του να στρέφεται κατά ενάγοντος ή κατά εναγομένου με ανταπαίτηση, οι οποίοι είναι μη κάτοικοι Κύπρου. Η περίπτωση παρεμβαίνοντος ή προσώπου που επιδιώκει να παρέμβει στη διαδικασία, δεν καλύπτεται ρητά από τον Κανονισμό 185 και θα πρέπει να αποφασιστεί κατά πόσον μπορεί να εκδοθεί εναντίον του διάταγμα για ασφάλεια των εξόδων. Εν πάση περιπτώσει, κύρια προϋπόθεση για την παραχώρηση ασφάλειας για τα έξοδα, είναι η μη διαμονή του καθ' ου η αίτηση στην Κύπρο.
Κατ' αρχάς θα πρέπει να διευκρινιστεί στην προκειμένη περίπτωση ότι οι περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί δεν είναι βοηθητικοί, εφόσον στους σχετικούς περί Ναυτοδικείου Κανονισμούς υπάρχει ειδική πρόνοια η οποία προβλέπει πότε διάδικος υπόκειται σε ασφάλεια εξόδων (βλ. Jayee PVC Pipes PVT Ltd κ.ά. ν. Intertrust Shipping Corporation κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 402). Ούτε η πρακτική Ναυτοδικείου στην Αγγλία φαίνεται να τυγχάνει εφαρμογής. Στην υπόθεση Σαλμάς ν. Του Πλοίου Μ/ V«Alexandros I» (Αρ. 2) (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1431 νομολογήθηκε ότι «το θέμα της ασφάλειας των εξόδων ρυθμίζεται εξαντλητικά από τον Κ. 185 και δεν υφίσταται δυνατότητα επίκλησης των προνοιών του Κ. 237» για εφαρμογή της πρακτικής που ακολουθείται στην Αγγλία, η οποία ενδεχομένως να διαφοροποιούσε τα πράγματα στην περίπτωση κατ' ισχυρισμό ιδιοκτήτη πλοίου που παρεμβαίνει για να φέρει ένσταση στην πώληση του πλοίου. Φαίνεται ότι στην Αγγλία ο κατ' ισχυρισμό ιδιοκτήτης πλοίου μπορεί να διαταχθεί να καταβάλει ασφάλεια για τις συνέπειες που δύναται να προκύψουν από την καθυστέρηση της πώλησης. Στη Σαλμάς, ανωτέρω, o Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, απορρίπτοντας την αίτηση για ασφάλεια εξόδων, η οποία υποβλήθηκε από εταιρεία που ισχυριζόταν ότι ήταν ιδιοκτήτρια του πλοίου, τόνισε ότι δεν παρέχεται διακριτική ευχέρεια για την παροχή ασφάλειας εξόδων σε αίτημα από άλλο πρόσωπο να εμφανιστεί για να υπερασπιστεί το πλοίο το οποίο κατά τον ισχυρισμό του αποτελεί ιδιοκτησία του. Το δικαστήριο θεώρησε ότι «θα ήταν παράδοξο αν γινόταν παραδεχτό ότι μπορεί να παρεμβληθούν εμπόδια στην προβολή διεκδικήσεων προσώπου να υπερασπιστεί αγωγή η οποία κατά τους ισχυρισμούς του στρέφεται εναντίον του πράγματος το οποίο αποτελεί ιδιοκτησία του».
H βοήθεια που μπορεί να αντληθεί από την υπόθεση Σαλμάς, ανωτέρω, κατά την άποψή μου είναι περιορισμένη, αφού τα γεγονότα της είναι ανόμοια με αυτά της παρούσας υπόθεσης. Εκεί η ασφάλεια εξόδων ζητείτο από πρόσωπο που ισχυριζόταν ότι ήταν ιδιοκτήτης του πλοίου, εναντίον προσώπου που και αυτός ισχυριζόταν ότι ήταν ιδιοκτήτης του πλοίου. Όμως στην παρούσα περίπτωση η αίτηση στρέφεται κατά προμηθευτών του πλοίου με αποτέλεσμα τα όσα αναφέρθηκαν από τον Πική, Δ., περί παρεμπόδισης προσώπου να υπερασπιστεί την ιδιοκτησία του επί του πλοίου, να μην ισχύουν εδώ.
Στην υπόθεση Ekinciler Dis Ticaret A.S. v. Εκπλειστηριάσματος από την Πώληση του Φορτίου επί του Πλοίου Marwa M (2006) 1(A) Α.Α.Δ. 288, την αίτηση για ασφάλεια των εξόδων την υπέβαλαν από κοινού οι εξ αποφάσεως δανειστές Impregilo Spa και Tadamon Islamic Bank και στρεφόταν εναντίον των αλλοδαπών Εναγόντων από την Τουρκία, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν ιδιοκτήτες φορτίου επί του πλοίου. Το Ναυτοδικείο θεώρησε τους αιτητές ως «αντιδίκους» ("adverse parties") των εναγόντων-καθ' ων η αίτηση. Έκρινε ότι οι αιτητές (εξ αποφάσεως δανειστές) ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να υπερασπίσουν αποτελεσματικά το εναγόμενο εκπλειστηρίασμα επί του οποίου τα δικαιώματα τους ήταν ήδη καθορισμένα. Ο Κραμβής, Δ., ενέκρινε την αίτηση για παροχή ασφάλειας εξόδων, αφού η εκτέλεση οποιασδήποτε απόφασης εναντίον των Εναγόντων στην Τουρκία, θα ήταν αδύνατη.
Ούτε η πιο πάνω υπόθεση είναι βοηθητική για να απαντήσει το ερώτημα κατά πόσον μπορεί να εκδοθεί διάταγμα για ασφάλεια εξόδων κατά παρεμβαίνοντος διαδίκου. Στην πιο πάνω υπόθεση, το θέμα αφορούσε τους αιτητές-παρεμβαίνοντες, οι οποίοι εξομοιώθηκαν με τον ορισμό του «αντιδίκου» («adverse party») και θεωρήθηκαν ότι μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση για ασφάλεια των εξόδων. Όμως στην παρούσα υπόθεση, το θέμα που εγείρεται είναι κάπως διαφορετικό. Αφορά στο κατά πόσον μπορεί να εκδοθεί διάταγμα για ασφάλεια εξόδων, εναντίον προτιθέμενου παρεμβαίνοντα, δεδομένου ότι σύμφωνα με τον Καν. 185 δεν είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος εναντίον προσώπου, το οποίο δεν είναι ούτε ενάγοντας, ούτε εναγόμενος με ανταπαίτηση.
Στην προκειμένη περίπτωση, η Καθ' ης η αίτηση ακόμη δεν είναι ούτε διάδικος ούτε και παρεμβαίνουσα. Εφόσον η αίτηση της για παρέμβαση ακόμα εκκρεμεί, δεν μπορεί να θεωρηθεί οτιδήποτε άλλο από πρόσωπο που προτίθεται να παρέμβει και ως τέτοιο ξεφεύγει της εμβέλειας του Καν. 185. Από τη στιγμή που στον Καν. 185, δεν γίνεται ρητή πρόβλεψη για την περίπτωση προτιθέμενων παρεμβαινόντων, ενδεχομένως να υπάρχει η δυνατότητα κατ' εφαρμογή του Καν. 237, να τύχει εφαρμογής η αγγλική πρακτική που ίσχυε κατά την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Όμως οι Ενάγοντες-Αιτητές όχι μόνο δεν στηρίζουν την αίτηση τους και στον Καν. 237, αλλά ούτε με την αγόρευση τους έχουν εμβαθύνει στο θέμα και ως εκ τούτου δεν προτίθεμαι να το εξετάσω περαιτέρω. Ούτε η εισήγηση του δικηγόρου των Εναγόντων-Αιτητών για εξέταση «της ουσιαστικής θέσης» της πλευράς της Καθ' ης η αίτηση μπορεί να γίνει αποδεχτή. Τα όσα λέχθησαν επί του θέματος στην The Continental Insurance Company of Hampshire v. Sac Eugene O' Regan, ανωτέρω, στην οποία έκαμε αναφορά ο δικηγόρος των Εναγόντων-Αιτητών, αφορούσαν υπόθεση Επαρχιακού Δικαστηρίου και όχι Ναυτοδικείου και οι αναφορές έγιναν σε σχέση με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας και όχι τους περί Ναυτοδικείου Κανονισμούς, οι οποίοι όπως έχω εξηγήσει έχουν τη δική τους αυτοτέλεια και ιδιαιτερότητα.
Υπό τις περιστάσεις, η αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί και απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της Καθ' ης η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.