(2013) 1 ΑΑΔ 2417

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                             (ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ.  189/2013)

 

22 Νοεμβρίου, 2013

 

[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 15 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΑΡΘΡΑ 5, 6, 8, 13 ΚΑΙ 14 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ FADEL HIJAZIE ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΝΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ HABEAS CORPUS AD SUBJICIENDUM,

ΑΙΤΗΤΗ,

 

ΚΑΙ

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ

 

ΚΑΙ

 

1.        ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

2.        ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ,

3.        ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Η/ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΥΡΙΟ ΑΣΣΙΩΤΗ,

4.        ΑΝΑΦΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΑΣΔΤΥΝΟΜΙΑΣ,

ΚΑΘ΄ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ

 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΥΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΜΕΝΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ FADEL HIJAZIE ΕΠ ΑΟΡΙΣΤΟ Η/ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

 

---------------------------

Γιάννης Πολυχρόνης, για τον Αιτητή.

Ελίτα Γαβριήλ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση

Αιτητής παρών.

 

(Η μεταφράστρια, Χριστιάνα Τζώρτζιου, παρούσα για σκοπούς μετάφρασης από τα Ελληνικά στα Αγγλικά και αντίστροφα)

---------------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Ex-tempore)

 

ΠΑΝΑΓΗ, Δ.:   Με την παρούσα αίτηση για προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus, ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης του και ζητά όπως αφεθεί ελεύθερος.  Είναι αδιαμφισβήτητο ότι  στις  4.3.2013 εκδόθηκαν εναντίον του αιτητή διατάγματα κράτησης και απέλασης.

 

Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του η οποία υποστηρίζει την αίτηση, ο αιτητής , ο οποίος κατάγεται από το Λίβανο,  ήρθε στην Κύπρο το 2006, μαζί με την αγγλικής υπηκοότητας σύζυγο του, ελληνικής καταγωγής, καθότι οι γονείς της, Έλληνες υπήκοοι και Βρετανοί πολίτες, διαμένουν μόνιμα στην Κύπρο μαζί με όλη την οικογένεια της, όπου διατηρούν δική τους ακίνητη ιδιοκτησία.  Στις 9.7.2007, τέλεσε γάμο στην Κύπρο με τη σύζυγο του όπου γεννήθηκαν και τα δύο παιδιά τους.  Με την οικογένεια του έχει στενό δεσμό, ενώ έχει δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς και φίλους στην Κύπρο, την οποία θεωρεί ως τον τόπο της μόνιμης διαμονής και κατοικίας του.

 

Αναφέρει περαιτέρω στην ένορκη δήλωση του ότι καταχώρησε την προσφυγή 523/2013 με την οποία προσβάλλει τη νομιμότητα των εκδοθέντων εναντίον του διαταταγμάτων κράτησης και απέλασης, ενώ ταυτόχρονα καταχωρήθηκε ενδιάμεση αίτηση για αναστολή της εκτέλεσης τους, η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.  Η προσφυγή είναι ορισμένη για οδηγίες στις 4.12.2013.  Από τις 4.3.2013 που συνελήφθη από την Αστυνομία και τέθηκε υπό κράτηση έχει περάσει διάστημα πέραν των 8 μηνών.   Ως εκ τούτου, έχει καταχωρηθεί η παρούσα αίτηση για έλεγχο της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης με προνομιακό διάταγμα Habeas Corpus, επειδή η διάρκεια της κράτησης του για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών είναι παράνομη και αντίθετη με το άρθρο 15 της Οδηγίας 115/2008/ΕΚ και των αντίστοιχων προνοιών του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105, δεδομένου κυρίως ότι οι απαιτήσεις του νόμου για την ενδεχόμενη παράταση της κράτησής του για μεγαλύτερη περίοδο δεν πληρούνται και ποτέ δεν έχει ενημερωθεί με τον τρόπο που προβλέπεται στη νομοθεσία για τους λόγους πάνω στους οποίους βασίζεται η οποιαδήποτε ενδεχόμενη παράταση.  

 

Οι καθ' ων η αίτηση ενίστανται στην αίτηση.  Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση γίνεται αναφορά σε δεδομένα και γεγονότα που σχετίζονται με το καθεστώς του αιτητή στην Κύπρο από την άφιξη του, περιλαμβανομένης και αίτησης του για έκδοση βεβαίωσης εγγραφής πολίτη της Ένωσης και μελών της οικογένειας του που είναι επίσης πολίτες της Ένωσης, η οποία απορρίφθηκε, καθότι ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε σε επιστολή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης για την προσκόμιση συγκεκριμένων στοιχείων.  Έκτοτε, αναφέρεται, ο αιτητής δεν προέβηκε σε καμία ενέργεια για να διευθετήσει τη διαμονή του στη Δημοκρατία και διαμένει παράνομα στο έδαφος της.

Αναφέρεται επίσης πως στις 12.9.2011 ο αιτητής συνελήφθη μαζί με άλλα πρόσωπα από την Αστυνομία σε σχέση με διερευνώμενη υπόθεση εναντίον τους.  Στις 4.10.2011 καταδικάστηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας σε ποινή φυλάκισης δύο μηνών για τη διάπραξη των αδικημάτων (1) της εσκεμμένης παρεμπόδισης οργάνου τηρήσεως της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση των καθηκόντων του και (2) της απόδρασης κρατούμενου από νόμιμη κράτηση.  Στις 24.11.2011, ο αιτητής υπέβαλε «Αίτηση για έκδοση Δελτίου Διαμονής για μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που δεν είναι υπήκοοι κράτους μέλους της Ένωσης».

 

Υποστηρίζεται επίσης ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ενεργώντας στη βάση πληροφοριών που έφεραν τον αιτητή να είναι ενταγμένος σε φατρία της νύχτας και να ενέχεται «στους τελευταίους εμπρησμούς» σε πρακτορεία στοιχημάτων στη Λάρνακα, έκρινε ότι ο αιτητής είναι απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του άρθρου 6(1)(ζ) του Κεφ. 105 για λόγους δημόσιας τάξης, δεδομένου ότι η συμπεριφορά του συνιστά ενεστώσα και πραγματική απειλή, με βάση τον περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμου, Ν.7(ι)/2007, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η απέλαση του αφού ούτε ισχυρούς δεσμούς έχει με τη Δημοκρατία.  Ως εκ τούτου, στις 4.3.2013 η αίτηση του αιτητή ημερομηνίας 24.11.2011 απορρίφθηκε αφού θεωρήθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης.  Την ίδια μέρα εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης του, η έκδοση των οποίων του γνωστοποιήθηκε με την επίδοση επιστολής ημερομηνίας 20.3.2013 (Τεκμήριο 27), αλλά αρνήθηκε να υπογράψει.

 

Σύμφωνα με το ημερολόγιο ενεργείας της ΥΑΜ, στις 23.4.2013 ο αιτητής έτυχε συνέντευξης από μέλη της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης (στο εξής «ΥΑΜ») και αρνήθηκε να συνεργαστεί για τον επαναπατρισμό του, καθότι, ως ανέφερε ανέμενε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή που καταχώρησε εναντίον των διαταγμάτων.  Ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν γνώριζε πού βρισκόταν το διαβατήριο του.  Σε νέα συνέντευξη, στις 25.4.2013, συνέχισε την αρνητική του στάση και να μη συνεργάζεται με την Υπηρεσία για την έκδοση ταξιδιωτικού εγγράφου για να μπορεί να επαναπατριστεί.  Στη συνέχεια, η ΥΑΜ είχε επικοινωνία με λειτουργό της Πρεσβείας του Λιβάνου με σκοπό την έκδοση ταξιδιωτικού εγγράφου για τον αιτητή, η οποία τους πληροφόρησε ότι ο αιτητής θα έπρεπε να μεταφερθεί στην Πρεσβεία για συνέντευξη.  Πληροφορηθείς για το γεγονός τούτο, ο αιτητής αρνήθηκε επίμονα να μεταβεί στην Πρεσβεία και οποιαδήποτε συνεργασία με την ΥΑΜ.  Στις 12.8.2013, σε νέα συνέντευξη, ο αιτητής ανέφερε ότι είναι κάτοχος διαβατηρίου το οποίο κατέχει η σύζυγος του και ότι επιθυμούσε να μεταβεί με τη σύζυγο και τα παιδιά τους στην Αγγλία.  Ανέφερε επίσης ότι δεν είχε πρόθεση να παραδώσει το διαβατήριο του για να αποφύγει την απέλαση του στο Λίβανο.

 

Ενόψει των πιο πάνω και της άρνησης του αιτητή να συνεργαστεί με τις αρμόδιες αρχές έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η επιστροφή του στο Λίβανο, ο Υπουργός Εσωτερικών στις 19.9.2013 αποφάσισε βάσει του άρθρου 18ΠΣΤ(8)(α)  του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.105  την παράταση της κράτησης του αιτητή για περαιτέρω περίοδο 6 μηνών.   Γεγονός για το οποίο ο αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 20.9.2013 η οποία του επιδοθήκε στις 25.9.2013.

 

Στην ένορκη δήλωση γίνεται αναφορά επίσης σε ενέργειες των καθ΄ ων η αίτηση μετά την κατ΄ ισχυρισμό παράταση της κράτησης του αιτητή στις 19.9.2013, στα πλαίσια της προσπάθειας τους για τον επαναπατρισμό του.

 

Το ζήτημα της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης του αιτητή διέπεται από το Άρθρο 15 της Οδηγίας 115/2008/ΕΚ, οι πρόνοιες της οποίας ενσωματώθηκαν στον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105 (στο εξής «ο Νόμος»).  Το Άρθρο 15(2)(α) της Οδηγίας καθορίζει ότι όταν η διαταγή κράτησης εκδίδεται από διοικητικές αρχές, τα κράτη μέλη προβλέπουν «....... την ταχεία δικαστική επανεξέταση της νομιμότητας της κράτησης ......», ο δε υπήκοος τρίτης χώρας απολύεται αμέσως, αν η κράτηση δεν είναι νόμιμη.

 

Σύμφωνα με το εδάφιο (7) του άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου, η κράτηση για σκοπούς απομάκρυνσης δεν πρέπει να υπερβαίνει τους έξι μήνες.  Βάσει του εδαφίου (8) ο Υπουργός Εσωτερικών δεν δύναται να παρατείνει το διάστημα των έξι μηνών, παρά μόνο για περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, στις περιπτώσεις που «παρ' όλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανό να διαρκέσει περισσότερο επειδή (α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες.»

 

Είναι η εισηγήση του συνηγόρου του αιτητή, με αναφορά στο Τεκμήριο 27, που παρουσιάζεται στην ένορκη δήλωση της ένστασης, ότι δεν λήφθηκε απόφαση από το αρμόδιο όργανο για την περαιτέρω κράτηση του αιτητή, ήτοι από τον Υπουργό Εσωτερικών, παρά μόνο από τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου, κ. Ασσιώτη.  Η θέση αυτή δεν ευσταθεί.  Με την επιστολή, Τεκμήριο 27, απλά πληροφορείται ο αιτητής για την απόφαση του Υπουργού να παρατείνει την κράτηση του για περαιτέρω έξι μήνες, ενώ προκύπτει από το Τεκμήριο 26, Κατάσταση Αλλοδαπών Κρατουμένων κατά την 3.9.2013, στην οποία περιλαμβάνεται και ο αιτητής,  ότι η απόφαση για τη συνέχιση της κράτησης του είχε ληφθεί στις 19.9.2013 από τον Υπουργό.  Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί σχετικά, ότι στο Τεκμήριο 26 υπάρχει σημείωμα διοικητικού λειτουργού της Υπηρεσίας το οποίο απευθύνεται στον Υπουργό με την εισήγηση όπως ο αιτητής παραμείνει υπό κράτηση.  Του σημειώματος αυτού έπεται η «Απόφαση Υπουργού Εσωτερικών» για την κράτηση του αιτητή για «περαιτέρω περίοδο 6 μηνών».

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή εισηγείται ακόμη, στη βάση ότι ο αιτητής τέθηκε υπό κράτηση στις 4.3.2013, και με αναφορά σε νομολογία[1] πως ως νομική πραγματικότητα δεν υπάρχει έγκυρη παράταση της κράτησης του αιτητή, καθότι το διάταγμα κράτησης του δεν παρατάθηκε πριν ή κατά τη λήξη της περιόδου των αρχικών 6 μηνών.  Συνεπώς θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος.  Αντίθετη είναι η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση, η οποία εισηγείται πως το θέμα αυτό δεν μπορεί να απασχολήσει το Δικαστήριο καθότι δεν καλύπτεται από την ένορκη δήλωση του αιτητή.  Επί της ουσίας, ισχυρίζεται ότι ο αιτητής κρατείται από τις 20.3.2013, ημερομηνία κατά την οποία ενημερώθηκε για την έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του ημερομηνίας 4.3.2013, με την παράδοση επιστολής ταυτάριθμης ημερομηνίας.  Επομένως, η ημερομηνία λήξης της περιόδου των έξι μηνών είναι η 19.9.2013.  Ήταν δε η θέση της πως η απόφαση στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος του αιτητή δεν εφαρμόζεται στην παρούσα περίπτωση.

 

Δεν συμφωνώ με την ευπαίδευτη συνήγορο των καθ΄ ων η αίτηση ότι το υπό συζήτηση θέμα δεν καλύπτεται από την ένορκη δήλωση του αιτητή. Ο αιτητής στην ένορκη δήλωσή του διατείνεται κατά τρόπο μεν γενικό, αλλά ικανοποιητικό, ώστε να επιτρέπεται η εξέταση του θέματος, ότι «οι απαιτήσεις του νόμου» για την ενδεχόμενη παράταση της κράτησής του δεν πληρούνται.  Η θέση αυτή εξειδικεύθηκε και αναπτύχθηκε στην αγόρευση του συνηγόρου του αιτητή, ενώ σχολιάστηκε από τη συνήγορο των καθ΄ ων η αίτηση, η οποία παράθεσε  τις δικές της θέσεις και εισηγήσεις. Πρόκειται άλλωστε για νομική τοποθέτηση πάνω σε γεγονότα που βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια αίτησης για Habeas Corpus.  Σε ό,τι αφορά την περίοδο της κράτησης του αιτητή, παρατηρώ ότι δεν αμφισβητείται από την ομνύουσα στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση ότι ο αιτητής τέθηκε υπό κράτηση στις 4.3.2013. Ούτε υποστηρίζεται από το ενώπιον μου μαρτυρικό υλικό η διαφορετική θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση ότι αυτός κρατείται από τις 20.3.2013.  Αντιθέτως, το Ημερολόγιο Ενεργείας της Αστυνομίας, Τεκμήριο 23 στην ένορκη δήλωση της ένστασης, παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα, ότι δηλαδή «συνελήφθηκε βάσει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης στις 16.3.2013».  Σημασία βέβαια έχει η ημερομηνία λήξης της εξάμηνης περιόδου κράτησης, η οποία είτε με βάση την 4.3.2013, είτε την 16.3.2013, έληξε πριν από την έκδοση του διατάγματος του Υπουργού ημερομηνίας 19.9.2013  και την εξωτερίκευση του προς τον αιτητή στις 25.9.2013.

 

Ο αιτητής λοιπόν, κατά παράβαση του άρθρου 18ΠΣΤ(7) του Νόμου, δεν απολύθηκε με τη λήξη της περιόδου των έξι μηνών.  Περαιτέρω, παρά το γεγονός ότι συμπληρώθηκε το εξάμηνο, ο Υπουργός Εσωτερικών δεν παρέτεινε την κράτηση του αιτητή κατά τη λήξη του, παρά μόνο ενέκρινε την περαιτέρω κράτηση του στις 19.9.2013.  Η νενομισμένη περίοδος κράτησης του αιτητή ήταν διάρκειας έξι μηνών και δεν παρατάθηκε προ ή κατά τη λήξη της, που αποτελούσε προϋπόθεση για τη συνέχιση της, οπότε και κατέστη παράνομη.  Με αυτό ως δεδομένο, δεν μπορούσε η περίοδος κράτησης του αιτητή να «παραταθεί» αργότερα, ήτοι στις 19.9.2013, και να νομιμοποιηθεί η κράτηση του αναδρομικά.  [βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Mostafa Haghilo, Πολ. Αίτηση 133/2011, ημερ. 22.12.2011, Αναφορικά με την αίτηση του Wilky Fongy Fonjungo, Πολ. Αίτηση 44/2013, ημερ. 4.4.2013, και Αίτηση του Mohammad Khosh Soruor (ανωτέρω)].  Η τυχόν παρανομία στο συνεχές της κράτησης για σκοπούς απέλασης ελέγχεται αποτελεσματικά μόνο στα πλαίσια διαδικασίας για Habeas Corpus [βλ. Essa Murad v. Δημοκρατίας κ.ά. (2003) 1 Γ Α.Α.Δ 1402 και Wilky Fongy Fonjungo (ανωτέρω)]

 

Mε γνώμονα τα πιο πάνω, η αίτηση επιτυγχάνει. Η κατάληξη αυτή καθιστά αχρείαστη την εξέταση οποιουδήποτε άλλου θέματος που εγείρεται με την αίτηση. 

 

Εκδίδεται το αιτούμενο ένταλμα και διατάσσεται η απόλυση του αιτητή.

 

Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

                                                                                    Π. Παναγή, Δ.

 

/ΣΓεωργίου