|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 2441
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.175/13
28 Νοεμβρίου, 2013
[K. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤO ΑΡΘΡO 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤHΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ TO ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 3.9.2013 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ.3039/13
ΔΕΣΠΩ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Ενάγουσα
Και
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Εναγόμενοι
Και
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Αιτητές
Και
ΔΕΣΠΩ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Καθ΄ης η αίτηση
-------- -----------
Στ.Πολυβίου, (κα.) με Ξ.Κόκκινου, (κα.), για τους αιτητές
Αλ.Μελάς, για την καθ΄ης η αίτηση
--------- ----------
ΑΠΟΦΑΣΗ
Την ακύρωση του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος, που εξασφάλισε η καθ΄ης η αίτηση στα πλαίσια αγωγής ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, υπ΄αριθμόν 3039/2013, ημερ. 3 Σεπτεμβρίου 2013, επιδιώκουν οι αιτητές, μετά από τη χορηγηθείσα άδεια, στο πλαίσιο της Πολιτικής Αίτησης 173/13.
Αποτελεί κοινή βάση ότι, η καθ΄ης η αίτηση, με την πιο πάνω αγωγή, επιδιώκει την ακύρωση των εκ συμφώνου εκδοθέντων αποφάσεων, σε πέντε αγωγές, λόγω δόλου/απάτης εκ μέρους των εναγομένων, αιτητών στην παρούσα αίτηση. Υποβλήθηκε μονομερής αίτηση για έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης των πέντε αποφάσεων μέχρι τη συμπλήρωση της αγωγής 3039/2013. Η αίτηση ορίστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2013. Το Δικαστήριο, αρχικώς, δεν ικανοποίησε το αίτημα και έδωσε οδηγίες για επίδοση της αιτήσεως στους νυν αιτητές. Η αίτηση επιδόθηκε. Για λόγους που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση και δεν είναι του παρόντος να σημειωθούν, οι εναγόμενοι, νυν αιτητές, δεν παρουσιάστηκαν και το Δικαστήριο προχώρησε στην έκδοση των ζητηθέντων διαταγμάτων αναστολής.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η μονομερής αίτηση, με την οποία ζητήθηκε από την καθ΄ης η αίτηση η αναστολή, από τη στιγμή που δόθηκαν οδηγίες για επίδοση στην άλλη πλευρά καθίσταται δια κλήσεως, και αν ναι, παύουν να ισχύουν οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 9, παραγρ.2 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6;
Υπήρξε διχογνωμία επί τούτου από τους ευπαίδευτους συνήγορους. Οι αιτητές υποστήριξαν ότι, η υποχρέωση προσδιορισμού ποσού, ως εγγύηση, είναι επιτακτική, ανεξαρτήτως της πορείας που είχε η υπόθεση. Η αίτηση χαρακτηρίστηκε και από την πλευρά της καθ΄ης η αίτηση ως μονομερής, επεσήμανε η κα.Κόκκινου, κάνοντας αναφορά στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση.
Η καθ΄ης η αίτηση πρόβαλε ότι, η μετατροπή της αιτήσεως ως δια κλήσεως, δεν είναι χωρίς συνέπειες. Η κλήση των σημερινών αιτητών να εμφανιστούν και η παράλειψη τους να το πράξουν, ανεξαρτήτως του αιτίου μη εμφάνισης, έχει, όπως υποστήριξε ο κ.Μελάς, επιφέρει μια διαφοροποίηση στο καθεστώς της αρχικώς χαρακτηρισθείσας μονομερούς αιτήσεως, καθιστώντας την, δια κλήσεως.
Προτού επιληφθώ του θέματος αυτού θεωρώ αναγκαίο να εξετάσω το δεύτερο σκέλος της εισήγησης του κ.Μελά, που άπτεται της δικονομικής πτυχής της αιτήσεως. Υποστήριξε ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί καθότι είναι παράτυπη, αντικανονική και πάσχει από ακυρότητα. Εστίασε την προσοχή του στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ένορκη δήλωση ή τουλάχιστον έγκυρη ένορκη δήλωση, δεν αναγράφονται στο σώμα της αιτήσεως οι λόγοι για τους οποίους ζητείται το ένταλμα certiorari, ούτε αναγράφονται στον τίτλο της αίτησης τα άρθρα επί των οποίων στηρίζεται. Τέλος, εισηγήθηκε ότι δεν είχε επισυναφθεί πιστοποιημένο αντίγραφο του προσβαλλόμενου διατάγματος στο σώμα της μονομερούς αιτήσεως για άδεια καταχώρισης εντάλματος certiorari ημερ. 9 Σεπτεμβρίου, αλλά επισυνάφθηκε στην ένορκη δήλωση.
Είναι γεγονός ότι η καταχωρηθείσα αίτηση για έκδοση του ζητούμενου προνομιακού εντάλματος, παραπέμπει τόσο στην έκθεση, που συνόδευε την μονομερή αίτηση (Πολιτική Αίτηση 173/2013) με την οποία χορηγήθηκε η άδεια, όσο και στα επισυνημμένα επί της αιτήσεως έγγραφα. Ταυτοχρόνως υποστηρίζεται και από ένορκη δήλωση.
Είμαι της γνώμης ότι η ακολουθητέα διαδικασία δεν δημιουργεί εγγενώς, οποιονδήποτε πρόβλημα στην ακολουθητέα διαδικασία ή, εμπόδιο γιατί, το ζητούμενο είναι η παράθεση όλων των αναγκαίων στοιχείων της υπόθεσης που θα βοηθήσουν το Δικαστήριο να μορφώσει άποψη επί του ζητουμένου και να αποφασίσει. Τούτο στην προκείμενη υπόθεση έγινε. Υπάρχει το διάταγμα το οποίο αμφισβητείται, υπάρχουν οι λόγοι για τους οποίους υποστηρίζεται η αντικανονικότητα, υπάρχει έκθεση γεγονότων και όλα αυτά υποστηρίζονται από ένορκη δήλωση. Ανάλογο θέμα εξετάστηκε από τον αδελφό δικαστή Χατζηχαμπή, (όπως ήταν τότε), στην υπόθεση MARKETRENDS (CAPITAL MARKET LTD) (2002)1 A.Α.Δ. 749 óπου στις σελίδες 751 και 752 αναφέρεται:
«Ως προς το άλλο θέμα της παρούσας αίτησης είναι γεγονός ότι η αίτηση παραπέμπει στα γεγονότα τα οποία εκτίθενται στην ένορκη δήλωση η οποία τη συνοδεύει η δε ένορκη δήλωση εκείνη παραπέμπει και στην αίτηση για καταχώρηση άδειας και στα επισυνημμένα έγγραφα. Παρατηρώ όμως ότι όλα τα στοιχεία τα οποία αφορούν την αίτηση είναι ενώπιον του δικαστηρίου είτε ευθέως είτε με παραπομπή και μάλιστα στην αίτηση, μέσω των παραπομπών οι οποίες γίνονται, επισυνάπτονται και τα σχετικά έγγραφα τα οποία αφορούν την έκθεση γεγονότων. Δεν διαπιστώνω λοιπόν οποιοδήποτε λόγο γιατί διαδικαστικά να υπήρχε πρόβλημα με την παρούσα αίτηση.»
Αναφορικά με το ουσιαστικό θέμα της απουσίας εγγύησης έχω να παρατηρήσω ότι, ναι μεν η μονομερής αίτηση, μετά την επίδοση της στην άλλη πλευρά καθίσταται δια κλήσεως, παρόλο που είναι αντίθετο με τη Δ.48 θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, υπερισχύει η γενική αρχή ότι το Δικαστήριο ρυθμίζει τη διαδικασία, είμαι της γνώμης ότι η υποχρέωση που πηγάζει από το άρθρο 9(2) του Κεφ.6 δεν ατονεί. Σε ανάλογη περίπτωση θα έπρεπε να απαιτηθεί όπως, ο αιτητής αναλάβει τέτοια προσωπική υποχρέωση ώστε να εξασφαλίσει τυχόν ζημιά που θα υποστεί το πρόσωπο εναντίον του οποίου εκδίδεται ένα τέτοιο διάταγμα.
Η υποχρέωση αυτή διατηρείται καθόλη τη διάρκεια της περιόδου διατήρησης του διατάγματος σε ισχύ. Θα έπρεπε κρινόμενη η αίτηση ως βάσιμη, το διάταγμα να εκδοθεί, όπως και έγινε, στη δε συνέχεια, θα έπρεπε να δοθούν οδηγίες για μη οριστικοποίηση του διατάγματος αν δεν αναλάμβανε προσωπική εγγύηση ο αιτητής. Κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται, στο εκδοθέν διάταγμα του Δικαστηρίου στην αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας 3039/2013 ημερ. 3 Σεπτεμβρίου 2013, δεν έγινε. Το Δικαστήριο αναφέρει ότι «αφού ανεγνώσθη η ένορκος ομολογία η κατατεθείσα υπό/ή εκ μέρους της ενάγουσας αιτήτριας» εκδόθηκαν τα συγκεκριμένα 5 διατάγματα αναστολής συγκεκριμένων και προσδιοριστέων αγωγών χωρίς οποιανδήποτε άλλη αναφορά. Συνακόλουθα, θεωρώ το υποβληθέν παράπονο βάσιμο.
Ένα άλλο στοιχείο που χρήζει εξέτασης είναι η γενικότητα που παρουσιάζουν τα εκδοθέντα διατάγματα αναστολής καθότι, όπως αποτελεί κοινό έδαφος, οι πέντε αγωγές, για τις οποίες εκδόθηκαν εκ συμφώνου διατάγματα, συμπεριελάμβαναν και άλλους εναγόμενους πέραν από την ενάγουσα-καθ΄ης η αίτηση, στην παρούσα διαδικασία. Ο μη προσδιορισμός, στο εκδοθέν διάταγμα αναστολής των επηρεασθέντων, όπως υποστήριξε η συνήγορος των αιτητών η δυνατότητα εκτέλεσης των εκ συμφώνου εκδοθέντων αποφάσεων εναντίον των τότε εναγομένων, οι οποίοι, δεν έχουν λάβει μέρος στην αγωγή που καταχώρησε η ενάγουσα/καθ΄ης η αίτηση στην αγωγή 3039/13, επηρεάζεται δυσμενώς και τούτο σε βάρος των αιτητών.
Ο συνήγορος της καθ΄ης η αίτηση αναγνώρισε την ύπαρξη αυτής της γενικότητας, πλην όμως υποστήριξε ότι το θέμα αυτό θα μπορούσε να διευκρινιστεί με δήλωση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στο πλαίσιο της αγωγής 3039/13, ότι δηλαδή η αναστολή εκτέλεσης αφορά μόνο την ενάγουσα/καθ΄ης η αίτηση.
Με όλο το σεβασμό προς την εισήγηση του συνηγόρου της καθ΄ης η αίτηση, το εκδοθέν διάταγμα ημερ. 3 Σεπτεμβρίου 2013 αναστέλλει την εκτέλεση της απόφασης που εξεδόθη σε κάθε μια από τις 5 αγωγές, χωρίς οποιοδήποτε προσδιορισμό προς όφελος ποιού διάδικου εκδόθηκε. Η ασάφεια και η γενικότητα αυτού του διατάγματος δεν μπορεί να θεραπευθεί με δήλωση αλλά θα πρέπει, κάθε διάταγμα, με συνέπειες για μη συμμόρφωση, να έχει το στοιχείο της σαφήνειας, ιδιαιτέρως, όταν πρόκειται περί ενδιαμέσων διαταγμάτων, τέτοιας εμβέλειας, όπως στην παρούσα περίπτωση. Συνακόλουθα και αυτό το σκέλος της αίτησης είναι βάσιμο.
Με γνώμονα τα πιο πάνω τα εκδοθέντα διατάγματα στο πλαίσιο της αγωγής υπ΄αριθμό 3039/2013 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερ. 3 Σεπτεμβρίου 2013, ακυρούνται.
Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών και εναντίον της καθ΄ης η αίτηση.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.