|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1753
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ.163/2013)
23 Αυγούστου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟ ΛΤΔ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.Ε.Δ.) ΠΟΥ ΕΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 24/01/2013 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 3783/2002 ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Γ. Παπαθεοδώρου για Στ. Παπαθεοδώρου, για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Οι Αιτητές, μεταξύ άλλων, αιτούνται:- (1) άδεια για καταχώρηση αίτησης δια κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με στόχο να ακυρωθεί το διάταγμα ημερ. 24.1.2013 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας το οποίο εξεδόθη κατόπιν μονομερούς αίτησης και (2) διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται το πιο πάνω μονομερές διάταγμα, μέχρι αποπεράτωσης της παρούσας διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που παρατίθενται στην Έκθεση και Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, οι Αιτητές καταχώρισαν την Αγωγή 3783/2002 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Εναγόμενοι είναι οι Κώστας, Μάριος και Μιχαλάκης Χατζηγαβριήλ. Φαίνεται ότι οι Εναγόμενοι στη συνέχεια καταχώρησαν ανταπαίτηση εναντίον των Εναγόντων-Αιτητών στην παρούσα διαδικασία. Σε κάποιο στάδιο οι Μάριος και Μιχαλάκης Χατζηγαβριήλ, δι' ανταπαιτήσεως Ενάγοντες 2 και 3, καταχώρησαν μονομερή αίτηση και στις 24.1.2013 εξασφάλισαν διάταγμα με το οποίο διατάττετο η επιβάρυνση των μετοχών που κατέχουν οι Αιτητές στην εταιρεία Δήμητρα Επενδυτική Δημόσια Λτδ, ήτοι 4.076.306 μετοχές ονομαστικής αξίας €0,85 η κάθε μία με σκοπό την εξασφάλιση πληρωμής του εξ΄ αποφάσεως ποσού υπέρ της Ενάγουσας βάσει της απόφασης του Δικαστηρίου στην πιο πάνω αγωγή, δηλαδή του ποσού των €1.004.317,50, πλέον νόμιμο τόκο. Επίσης επιδίκασε τα έξοδα της αίτησης εναντίον των Αιτητών.
Οι Αιτητές ισχυρίζονται ότι το επίδικο διάταγμα θα πρέπει να ακυρωθεί καθότι:- (α) παραβιάζει το Άρθρο 30 του Συντάγματος και το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, (β) παραβιάζει τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης, (γ) εξεδόθη κατόπιν έκδηλης νομικής πλάνης και κατάφωρης παραβίασης του άρθρου 9(3) του Κεφ. 6, (δ) δεν επεδόθησαν στους Αιτητές ταυτόχρονα με το διάταγμα και η μονομερής αίτηση μαζί με την ένορκη δήλωση που τυχόν τη συνόδευε, κατά παράβαση της Δ.48 θ.13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και (ε) δεν καθορίζει ημερομηνία ισχύος του, με αποτέλεσμα να μην δίνεται η δυνατότητα στους Αιτητές που είναι επηρεαζόμενα μέρη, να παρουσιαστούν ενώπιον του εκδόσαντος το διάταγμα Δικαστηρίου, για να ενστούν.
Οι αρχές της νομολογίας με βάση τις οποίες παραχωρείται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari και Prohibition είναι καλά γνωστές και δεν θα τις επαναλάβω (βλ. πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην Re Αναστάσιος Κρασοπούλης, Πολ. Έφ. 453/12, ημερ. 22.2.2013 και Re Τράπεζα Κύπρου, Πολ. Έφ. 2/09, ημερ. 14.5.2012).
Στην προκειμένη περίπτωση η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης που παρατηρείται στην καταχώρισή της για διεκδίκηση θεραπείας. Σύμφωνα με τα γεγονότα που οι Αιτητές έθεσαν ενώπιον μου, το επίδικο διάταγμα του οποίου ζητείται η ακύρωση, εκδόθηκε στις 24.1.2013 και επιδόθηκε στις 16.5.2013. Οι Αιτητές καταχώρισαν την παρούσα αίτηση στις 21.8.2013, δηλαδή με περίπου τρεις μήνες καθυστέρηση.
Σύμφωνα με τη νομολογία, όπως την έχω επεξηγήσει στην υπόθεση Re Πεαζίνου, Πολιτική Αίτηση αρ. 3/13, ημερ. 17.1.2013, «η καθυστέρηση στην καταχώρηση ενταλμάτων προνομιακής φύσης, ιδιαίτερα όταν δεν προσφέρεται ικανοποιητική εξήγηση, επενεργεί αρνητικά στην επιτυχία της αίτησης. Η κύρια αυθεντία επί του θέματος είναι η υπόθεση Aeroporos and Others (1988) 1 CLR 302, στην οποία ο Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, τόνισε την καθοριστική σημασία της καθυστέρησης στην έγκριση αίτησης για παραχώρηση άδειας. Τα αποφασισθέντα από τον Πική, Δ., στην πιο πάνω υπόθεση, υιοθετήθηκαν από την Ολομέλεια στην υπόθεση Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000 (2002) 1 ΑΑΔ 571. Στην απόφαση της Ολομέλειας, αφού έγινε επισκόπηση και της υπόλοιπης νομολογίας, υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολάου, Δ., στην υπόθεση Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.α. (1995) 1 ΑΑΔ 811:-
«Τόση είναι η σημασία που αποδίδεται στην όσο το ταχύτερο αναζήτηση θεραπείας με τα ένδικα μέσα που τώρα επιδιώκουν οι αιτητές, που στην Αγγλία από καιρό εισήχθη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας χρονικός περιορισμός: ήταν αρχικά έξι μήνες και έπειτα μειώθηκε σε τρεις. Το εν λόγω όριο αποτελεί βέβαια εκεί το ανώτατο επιτρεπτό. Αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμα και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπόμενης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχει τεθεί με τους Θεσμούς χρονικός περιορισμός αλλά η γενική αρχή την οποία ανέφερα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει επί τούτου μεγάλος αριθμός αποφάσεων: βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις In re Manolis Christophi (1985)1 C.L.R. 692, και Τρύφωνος (1991)1 Α.Α.Δ. 455.»
Έκτοτε ο παράγοντας καθυστέρηση κρίθηκε καταλυτικός και σε αριθμό άλλων υποθέσεων. Στην υπόθεση Ευαγγέλου (Αρ. 2) (2008) 1(Β) ΑΑΔ 1011, καθυστέρηση 3 χρόνων στην καταχώρηση της αίτησης για λήψη άδειας, θεωρήθηκε αδικαιολόγητη. Όμως, ακόμη και μικρότερης διάρκειας καθυστέρηση, κρίθηκε μέσα στα ίδια πλαίσια. Στις υποθέσεις Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000, ανωτέρω, Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.α., ανωτέρω, Μήλιος (2002) 1(Β) ΑΑΔ 787 και Αδαμίδης (2002) 1(Β) ΑΑΔ 760, καθυστέρηση 3½ μηνών, 10 μηνών, 4 μηνών και 4 μηνών, αντίστοιχα, μέχρι την υποβολή της αίτησης, κρίθηκε ότι δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε απόρριψη των αντίστοιχων αιτήσεων για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari.»
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ευπαίδευτος δικηγόρος για τους Αιτητές, στην προσπάθεια του να αιτιολογήσει την τρίμηνη καθυστέρηση, ανέφερε ότι παρά την επίδοση του διατάγματος στις 16.5.2013, το θέμα ήρθε στην επιφάνεια κατά τη μελέτη της Αίτησης 162/13, στην οποία το διάταγμα επιδόθηκε στους Αιτητές προσφάτως. Η δικαιολογία που προσφέρθηκε εκ μέρους των Αιτητών δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτή, καθότι όχι μόνο θα ισοδυναμούσε με κατάχρηση της διαδικασίας, αλλά θα εξουδετέρωνε και τις αρχές με βάση τις οποίες χορηγείται άδεια για καταχώριση αίτησης για διεκδίκηση προνομιακού εντάλματος.
Υπό τις περιστάσεις, η αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί και απορρίπτεται.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς