|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1738
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 159/2013).
16 Αυγούστου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 7. 11, 12, 30, 33 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1, 2, 3, 5, 6 ΚΑΙ 13 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΤΗΝ 6.8.2013 ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 29(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΚΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 2004 (133(Ι)/2004) ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΜΗΝΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI.
_______________________
Γ. Πολυχρόνης προσωπικά και για Α. Πελεκάνο, για τον Αιτητή.
Ολ. Σοφοκλέους (κα.) με Α. Ζερβού (κα.), για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
___________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση αυτή ζητείται άδεια του δικαστηρίου για την καταχώριση αίτησης για προνομιακό ένταλμα Certiorari εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερ. 6.8.2013, στην Αίτηση 4/13.
Με την πρωτόδικη απόφαση διατάχθηκε η κράτηση του εκζητούμενου προσώπου, αιτητή στην παρούσα διαδικασία, αφού εκδόθηκε απόφαση εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως πρωτόδικα, η οποία επιβεβαιώθηκε και κατ΄ έφεση, και αφού, κατόπιν αιτήσεως της Κεντρικής Αρχής, το πρωτόδικο δικαστήριο διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως για περίοδο δύο μηνών.
Είναι η θέση του αιτητή ότι υπάρχει καταφανής νομική πλάνη στα πρακτικά, δηλαδή στην πρωτόδικη απόφαση, και ότι είναι αμφισβητούμενο το κατά πόσον παρέχεται δικαίωμα έφεσης σ΄ αυτόν, εναντίον της προαναφερόμενης απόφασης.
Με οδηγίες του παρόντος δικαστηρίου η αίτηση επιδόθηκε και στην άλλη πλευρά για να έχει την ευκαιρία και η άλλη πλευρά, στο αρχικό αυτό στάδιο, να προβάλει τις θέσεις της, εάν επιθυμεί.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση υπέβαλε στο δικαστήριο ότι δεν έχει φανεί οποιαδήποτε καταφανής νομική πλάνη από το πρακτικό, ότι με την διαδικασία του Certiorari είναι η νομιμότητα και όχι η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης που ελέγχεται και ότι πιθανόν ο αιτητής να έχει δικαίωμα έφεσης και εφόσον έχει τέτοιο δικαίωμα για να του δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης Certiorari, θα έπρεπε να είχε επικαλεστεί και να αποδείξει εξαιρετικές περιστάσεις, πράγμα που απέτυχε να πράξει.
Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και θεωρώ ότι με τα όσα ανέφερε ο αιτητής πέτυχε να δείξει, εκ πρώτης όψεως, την ύπαρξη νομικής πλάνης εμφανούς από το πρακτικό. Αυτό βασίζεται στους ισχυρισμούς του αιτητή ότι το πρωτόδικο δικαστήριο: (α) χρησιμοποίησε λανθασμένο δικαιοδοτικό πλαίσιο και συγκεκριμένα το άρθρο 29 του Ν 133(Ι)/2004 αντί του ορθού, σύμφωνα με τον αιτητή, άρθρου 18, για να διατάξει την κράτηση του, (β) το πρωτόδικο δικαστήριο έκδωσε διάταγμα κράτησης χωρίς να του ζητηθεί και χωρίς να ακούσει την πλευρά του αιτητή, και (γ) ότι έθεσε το βάρος απόδειξης στους ώμους του αιτητή και μάλιστα σε πολύ ψηλό επίπεδο σύμφωνα με την απόφαση Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 227, από την οποία καθοδηγήθηκε και η οποία σύμφωνα με τον αιτητή δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση.
Με απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα του κατά πόσον ο αιτητής έχει στη διάθεση του άλλο ένδικο μέσο και συγκεκριμένα εκείνο της έφεσης. Από τη μελέτη που έκαμα και από τις αυθεντίες στις οποίες με παρέπεμψαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι δεν έχω πειστεί ότι το ένδικο μέσο της έφεσης είναι διαθέσιμο στον αιτητή στην παρούσα υπόθεση. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην υπόθεση Andersson v. Γενικού Εισαγγελέως (2008) 1 Α.Α.Δ. 1902, στην οποία το Εφετείο, σε υπόθεση εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως, ανέφερε ότι το ζήτημα της αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης για ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως δεν σχετίζεται με την ουσία της εγκυρότητας της πρωτόδικης απόφασης, εφόσον αφορά μόνον στη διαδικασία αναστολής της εκτέλεσης του διατάγματος. Υπό αυτό το πρίσμα το Εφετείο αρνήθηκε να εξετάσει το ζήτημα αυτό στην προαναφερόμενη έφεση. Επίσης αναφέρομαι στην υπόθεση Apak Agro Industries Ltd v. Κυπριακής Τράπεζας Αναπτύξεως Λτδ (2000) 1 Α.Α.Δ. 361 όπου το Εφετείο αναφέρθηκε σε σχετική νομολογία αναφορικά με το τί συνιστά «απόφαση» για σκοπούς καταχώρισης έφεσης εναντίον της. «Απόφαση» σημαίνει απόφαση καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων.
Με τα προαναφερόμενα κατά νουν θεωρώ ότι είναι ορθό και δίκαιο, στην παρούσα υπόθεση, να εκδοθεί η ζητούμενη άδεια για καταχώριση της προαναφερόμενης αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο Α του αιτητικού.
Η αίτηση να καταχωρηθεί εντός 10 ημερών από σήμερα και παρακαλώ να οριστεί από το Πρωτοκολλητείο για πρώτη εμφάνιση στις 3.9.2013 η ώρα 9.00 π.μ..
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.